ณ กรุงปักกิ่ง

ในออฟฟิศผู้อำนวยการขององค์การอุตสาหกรรมและวิทยาศาสตร์การบินและอวกาศของประเทศจีน

นักวิชาการหยวนฮวานหมินนั่งอยู่ที่โต๊ะ เขาใส่แว่นอ่านหนังสือ เขามองดูภาพร่างบนโต๊ะอย่างตั้งใจและครุ่นคิดเป็นเวลานาน

มีกองภาพรางอยู่ใกล้กับมือด้านซ้าย ซึ่งถูกวางไว้ใต้น้ำหนักของหนังสืออ้างอิงวิศวกรรมการบินและอวกาศ เมื่อดูจากการขีดเขียนบนภาพวาด เขาได้ศึกษาภาพวาดพวกนี้อย่างละเอียดโดยแน่นอน

ผู้อำนวยการหลี่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะและกั้นลมหายใจเหมือนนักเรียน

เขาอยู่ที่ออฟฟิศนี้มาแล้วครึ่งชั่วโมงและไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรออกมา เนื่องจากกลัวว่าจะรบกวนการใช้ความคิดของชายชราคนนี้

นาฬิกาบนกำแพงเดินไปเรื่อยๆ และเมื่อผ่านไปสิบนาที ชายชราคนนี้หายใจในที่สุด ขีดเขียนคอมเมนท์บนพิมพ์เขียวแล้ววางมันลง

เขาสังเกตเห็นผู้อำนวยการหลี่เสียที ซึ่งยืนอยู่ที่อีกฝั่งของโต๊ะ เขารีบลุกขึ้น

“โอ้ ผู้เฒ่าหลี่? ทำไมถึงมาที่นี่ล่ะ? คุณไม่ได้บอกเลยว่าคุณจะมา”

“คุณโทรหาผมแล้วบอกว่าคุณมีข่าว? ผมก็เลยรีบมา…” ผู้อำนวยการหลี่ยิ้มและพูดเข้าประเด็น เขาถามว่า “เป็นอย่างไรบ้าง? ภาพร่าง? คุณคิดว่ามันเชื่อถือได้ไหม?”

“ภาพวาดพวกนี้ดีมาก… ไม่แปลกใจว่าเขาเป็นนักคณิตศาสตร์หมายเลขหนึ่งของโลก”

หยวนฮวานหมินถอนหายใจและพูดอย่างเปี่ยมอารมณ์ “ผมพยายามตรวจสอบทุกการคำนวณแล้วมันไม่มีข้อผิดพลาดเลย ยูนิตส่วนประกอบและฟังก์ชันถูกเชื่อมด้วยกัน และตรรกะมีความพิถีพิถัน มันดูไม่เหมือนกับว่า…มันถูกออกแบบโดยคนเดียว”

ผู้อำนวยการหลี่กลืนน้ำลายและถามว่า “มันดูเป็นอย่างไรบ้าง?”

“เหมือนว่ามันทุกออกแบบโดยทีมของนักคณิตศาสตร์ นักฟิสิกส์ วิศวกรอวกาศ วิศวกรวัสดุศาสตร์ นักวิศวกรเทอร์โมไดนามิค วิศวกรสารสนเทศ… ทุกคนที่มีการแบ่งงานและความร่วมมืออย่างชัดเจน” หลังจากคิดอยู่สักพัก นักวิชาการหยวนพูดต่อ “ในประเทศจีนสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูงเป็นเพียงที่เดียวที่สามารถรวมยอดฝีมือในหลายอุตสาหกรรมได้อย่างมีประสิทธิภาพ”

ความอิจฉาในใจเขาชัดเจน

ถ้าองค์การอุตสาหกรรมและวิทยาศาสตร์การบินและอวกาศของประเทศจีนมียอดฝีมือจำนวนมากและมีผู้นำด้านวิชาการเพื่อนำวิชาการ… พวกเขาจะสามารถเป็นผู้คนที่มีอำนาจในวงโคจรขนย้ายรอบดวงจันทร์แทนที่จะมีบทบาทรอง

แต่เขารู้อยู่แก่ใจว่าการอิจฉาไม่ได้ช่วยอะไรเลย

นักวิชาการลู่สร้างสตาร์สกายเทคโนโลยีขึ้นมา โมเดลธุรกิจเฉพาะตัวและจุดเด่นด้านเทคนิคก็สร้างพื้นที่ไฮเทคจินหลิงขึ้น อิทธิพลของเขาจากนิวเคลียร์ฟิวชั่นถูกส่งต่อ มันทำให้เขาได้สร้างระบบการผลิตและการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ขนาดใหญ่

มีเพียงแค่องค์กรอย่าง นาซ่า ที่สามารถเปรียบเทียบกับพวกนี้ได้

แต่นั่นเป็นเพียงแค่ในด้านปริมาณและขนาด

เมื่อเป็นเรื่องจุดแข็ง มันไม่มีการเปรียบเทียบเลย…

เมื่อผู้อำนวยการหลี่มองดูสีหน้าของนักวิชาการหยวน เขารู้สึกแปลกๆ เล็กน้อย

มีสิ่งหนึ่งที่เขาไม่ได้พูดถึง

นั่นคือลู่โจวใช้เวลาร่างภาพพวกนี้เป็นเวลาสองวันระหว่างช่วงเก็บตัว…

นักวิชาการหยวนสังเกตเห็นสีหน้า ประหลาดของผู้อำนวยการหลี่ เขาคิดว่าเขาพูดอะไรผิดไป เขาจึงขมวดคิ้วและถามว่า “มีอะไรเหรอ?”

“เปล่า… ชายคนนี้โหดมากจนไม่อาจคิดถึงเขาใช้สามัญสำนึก”

ผู้อำนวยการหลี่กระแอมและพูดต่อ “ถ้าคุณคิดว่ามันไม่มีปัญหา ผมหวังว่าคุณจะเขียนจดหมายแนะนำได้ ผมจะเอาพิมพ์เขียวนี้ไปงานประชุมที่ถนนฉางอาน”

“ไม่มีปัญหา ผมสามารถเขียนจดหมายได้เลย” นักวิชาการหยวนพยักหน้าและพูดต่อ “แต่พิมพ์เขียวนี้…ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ใช่ไหม?”

ผู้อำนวยการหลี่พยักหน้า

“ครับ ผมถามนักวิชาการลู่แล้ว เขาบอกว่ามีหลายรายละเอียดยังไม่ถูกเพิ่มเข้ามา เขาบอกว่าจากเทคโนโลยีด้านวัสดุในปัจจุบันหลายดีไซน์ไม่สามารถสร้างได้ เมื่อวัสดุได้ตามมาตรฐาน พวกเขาสามารถเพิ่มรายละเอียดได้”

“อ่อ เข้าใจแล้ว” นักวิชาการหยวนพยักหน้าและพูดว่า “ผมอยากถามว่าส่วนประกอบเคเบิลที่มีโมดูลัสของยังที่ 2.07 TPa และมีความแข็งแรงแตกหักที่ 79 N/m แต่ตอนนี้ สิ่งนั้นเหมือนว่ายังไม่มีอยู่…”

ผู้อำนวยการหลี่ขมวดคิ้วและถามว่า “สิ่งนั้น…ผลิตขึ้นยากใช่ไหม?”

“ผมไม่สามารถบอกได้ว่ามันยากหรือไม่ ท้ายที่สุดแล้วเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านวัสดุศาสตร์ ผมจึงไม่ค่อยรู้มากเท่าไหร่” นักวิชาการหยวนมองดูกองกระดาษร่างที่อยู่ข้างเขา เขาคิดอยู่สักพักและพูดต่อ “แต่ถ้ามีเวลามากพอทุกอย่างสามารถแก้ไขได้… โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเป็นเวลาร้อยปี”

นักวิชาการหยวนฮวานหมินก็นึกอะไรขึ้นได้ เขาจึงพูดว่า

“เราพูดอะไรหน่อยได้ไหม?”

ผู้อำนวยการหลี่พูดว่า

“เรื่องอะไรเหรอ?”

“ปล่อยเรื่องพิมพ์เขียวไปก่อน… คุณสามารถขอให้เขาหาวิธีสร้างวัสดุเคเบิลประเภทนี้ได้ไหม?”

ผู้อำนวยการหลี่ตอบว่า “ผมจะพยายามให้ดีที่สุด… คุณรีบไหม?”

“ไม่รีบครับ” นักวิชาการหยวนฮวานหมินถอนหายใจและพูดต่อ “คือว่าถ้าเคเบิลนี้สามารถผลิตได้มันจะช่วยวิศวกรรมก่อสร้างและอุตสาหกรรมการบินและอวกาศ”

ผู้อำนวยการหลี่ถามทันทีว่า “ผลกระทบของมันจะใหญ่แค่ไหน? คุณมีการกะประมาณไหม?”

“ผมสามารถทำได้แค่ประมาณคร่าวๆ ”

นักวิชาการหยวนฮวานหมินยิ้มและส่ายหน้า หลังจากนิ่งไป เขาพูดต่อ “ผมไม่ค่อยรู้เรื่องอาคารและเรือเท่าไหร่ผมจึงไม่อยากให้ตัวเลขสุ่ม แต่สำหรับการบินและอวกาศ… มันจะประหยัดเวลาของเราอย่างน้อยสิบปี!”

สิบปี!

ผู้อำนวยการหลี่คิดว่าเขาได้ยินผิดไป หรือนักวิชาการหยวนฮวานมินพูดล้อเล่น

ท้ายที่สุดแล้วสิบปีดูเป็นไปไม่ได้

หลังจากที่พบว่ามันไม่ใช่เรื่องตลก สีหน้าของเขาค่อยๆ จริงจังมากขึ้น

“ผมจะไปจินหลิงตอนนี้เลย! เดี๋ยว ไม่สิ หลังจากผมเสร็จธุระที่นี่ ผมจะไปจินหลิง!”

“ไม่ต้องเป็นห่วง” นักวิชาการหยวนพูดว่า “เหตุผลที่ผมพูดเป็นเพราะว่าปัญหานี้ไม่สามารถแก้ได้โดยง่าย วัสดุ พลังงาน และข้อมูล สามด้านนี้รับมือไม่ง่ายเลย”

“โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากสิ่งนี้ต่างจากคณิตศาสตร์และฟิสิกส์ แรงบันดาลใจอย่างเดียวก็ไม่มีประโยชน์ วิธีเดียวในการหาทางแก้คือการใช้เวลาและทดลองเป็นประจำ ถึงแม้ว่าคุณจะขอให้นักวิชาการลู่ช่วย เขาอาจจะไม่มีความคิดที่ดี ไม่เช่นนั้นเขาคงเขียนทางแก้สำหรับพิมพ์เขียวนี้แล้ว”

ผู้อำนวยการหลี่พูดด้วยความดื้อรั้น “ลองดูก็ไม่เสียหาย”

นักวิชาการหยวนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “แล้วแต่ อยากทำอะไรก็ทำ”