[ขอแสดงความยินดี โฮสต์ สำหรับการสำเร็จภารกิจ]

ด้านในเลานจ์ของท่าอากาศยานการบินและอวกาศจินหลิง

ลู่โจวนั่งลงบนเก้าอี้ เขามองไปที่วินโดว์โฮโลแกรมที่ปรากฏตรงหน้าเขาและภารกิจที่ทำสำเร็จ ความตกตะลึงปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

“ผมไม่ได้คิดว่าจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงแบบนี้ สุดท้ายคนกว่าครึ่งก็คิดว่าผมพูดเล่น…”

เกิดความโกลาหลในเหตุการณ์นี้ ลู่โจวยังจำได้ว่าเขาถูกเจ้าหน้าที่สนามบินพาตัวออกมาเพื่อหนีนักข่าว

คนส่วนใหญ่ในโลกเป็นสักขีพยานต่อการกลับมาของเขา

จากการป้อนข้อมูลความสำเร็จของภารกิจระบบ ลู่โจวไม่คาดคิดว่าคนกว่า 49% เชื่อว่าเขากลับมาจริงๆ

แต่ก็อย่างว่า

แค่ครึ่งหนึ่งก็ถือว่าดีแล้ว

ถ้าเพลโตยืนอยู่ตรงหน้าเขาและบอกว่าเขาอยู่ในตู้สำหรับหลับชั่วคราวนานกว่าสองพันปีเพราะเขาพบมนุษย์ต่างดาวบนภูเขาบนดาวอังคาร เขาเองก็คงคิดว่ามันเป็นเรื่องล้อเล่นเหมือนกัน

โดยเฉพาะในศตวรรษที่ 22 ที่เทคโนโลยีสื่อปลอมก้าวล้ำมาก

จำนวนข้อมูลที่คนในยุคนี้ได้รับต่อวันไม่เหมือนกับในศตวรรษที่ 21 และความอ่อนไหวของพวกเขาต่อข้อมูลภายนอกก็สูงมากๆ

โชคยังดีที่ท่าทางที่เขาปรากฏตัวบนเวทีนั้นเต็มไปด้วยความมั่นใจทำให้อย่างน้อยๆ คนก็จริงจังกับมัน

ตอนที่ลู่โจวได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านนอกทางเดิน เขากะพริบตาและออกจากการแจ้งเตือนการเสร็จสิ้นภารกิจ

ในเวลาเดียวกันก็มีเสียงเคาะประตูเลานจ์ ชายวัยกลางคนและหญิงสาวที่อยู่ในตำแหน่งระดับสูงเดินเข้ามา พวกเขามาพร้อมกับคนอีกสองสามคน

“สวัสดีครับ ผมหลี่กวงหยา ประธานของสหการพาน-เอเชียน” หลังจากที่แนะนำตัวแล้ว หัวหน้ามองหญิงสาวที่อยู่ใกล้ๆ เธอและแนะนำ “นี่คือคุณอู๋ชูฮวา เลขาธิการสหการพาน-เอเชียน”

อู๋ชูฮวาพยักหน้าให้ลู่โจวและพูดอย่างสุภาพ

“สวัสดีคุณลู่โจว”

ลู่โจวพยักหน้าทักทาย

“ยินดีที่ได้พบครับ”

หลังที่นั่งตรงข้ามลู่โจว หลี่กวงหยาจ้องมองไปที่ลู่โจวและพูด

“คุณคือลู่โจวจริงๆ เหรอ”

“ใช่”

คนทั้งสองที่นั่งตรงข้ามลู่โจวสบตากัน สีหน้าแปลกๆ ปรากฏขึ้นในแววตาของเขา

อู๋ชูฮวา “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะหยาบคายกับคุณนะ แต่คุณน่าจะตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ”

ลู่โจว “ในทางทฤษฎีก็ใช่ แต่ผมโชคดีที่พบแคปซูลหลับชั่วคราวของอารยธรรมดาวอังคาร”

แคปซูลหลับชั่วคราวของอารยธรรมดาวอังคาร…

หลี่กวงหยายิ้มอย่างขมขื่น แม้ว่าตัวเขา ประธานบริหารจะเผชิญกับเรื่องแปลกๆ อยู่เรื่อยๆ เวลาที่ต้องประสานงานกับประเทศสมาชิก แต่เรื่องแบบนี้แทบจะไม่เกิดขึ้นเลย

“แคปซูลหลับชั่วคราวอยู่ที่ไหนครับ”

ลู่โจวตอบเบาๆ “คุณจำเป็นต้องถามคำถามนี้จริงๆ เหรอ แน่นอนว่ามันต้องอยู่บนดาวอังคาร”

หลี่กวงหยากระแอมและยกมือขึ้นเพื่อส่งสัญญาณบอกเลขาธิการอู๋ให้หยุดถามคำถามจิปาถะ

เขามองไปที่ลู่โจวและพูดต่อด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง “คุณลู่ ไม่ว่าคุณจะใช่ลู่โจวหรือเปล่า แต่ผมเรียกคุณแบบนั้นได้ไหม”

ข้อมูลที่ลงทะเบียนในเที่ยวบินคือลู่ไอ ดังนั้นการจะเรียกเขาด้วยนามสกุลจึงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

ลู่โจวพยักหน้าและบอกว่าเขาไม่สนใจ เขารอให้เขาพูดต่อ

“พูดทั่วๆ ไปก็คือกระบวนการการนอนหลับชั่วคราว เราจะสำรองข้อมูลตัวตนของผู้นอนหลับไว้ในตู้สำหรับหลับชั่วคราวและแผนกการจัดการทะเบียนบ้าน รวมไปถึงดีเอ็นเอ รอยนิ้วมือ และข้อมูลอื่นๆ ที่พิสูจน์ตัวตนของคนคนนั้น ตราบใดที่สองในสามประเภทได้ เราก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าคุณคือคนที่คุณกล่าวอ้างจริงๆ ”

ลู่โจวถอนหายใจและพูดอย่างปวดหัว

“แล้วสมัยนั้นผมจะทำแบบนั้นได้อย่างไร…แปลว่าผมพิสูจน์ว่าตัวเองเป็นใครไม่ได้ใช่ไหม”

“มันก็ขึ้นอยู่กับขั้นตอนการพิจารณาที่เคร่งครัดและ…คุณเคยได้ยินคดีของนิโคลัสไหม”

ลู่โจว “…มันคืออะไร”

“คดีที่เกิดขึ้นระหว่างปี 2031 และ 2100 และกินเวลามากกว่า 70 ปี” หลี่กวงหยาพูดต่อหลังจากที่นิ่งไป “ในปี 2031 มีนักธุรกิจหนุ่มจากนอร์ทเธิร์นยูเนี่ยนที่มีชื่อว่าดอน นิโคลัส เขาตายในโรงพยาบาลลอนดอน เนื่องจากข้อมูลที่สูญหายและเหตุผลอื่นๆ ทำให้ไม่สามารถสืบสวนการตายของเขาได้ แต่ในช่วงฤดูร้อนปี 2100 ชายคนหนึ่งอ้างตนว่าเป็นดอน นิโคลัสประกาศว่าเขาฟื้นจากสภาพพักตัว”

ลู่โจวพอจะเดาได้ว่าเขาอยากจะพูดว่าอะไร

“คุณหมายถึงเขาอาจจะเป็นนักต้มตุ๋นเหรอ”

“ไม่ใช่อาจจะ แต่เขาเป็นนักต้มตุ๋นจริงๆ แต่จริงๆ แล้วแม้ว่าหลังจากนั้นจะมีการพิสูจน์ว่าเขาหลอกลวงจริงๆ แต่ด้วยสภาพแวดล้อมในตอนนั้น มีคนคิดว่าเขาพูดจริง”

ประธานหลี่กวงหยาพูดต่อ “ความขัดแย้งที่รุนแรงที่สุดในคดีนั้นก็คือมรดกมูลค่ากว่า 50 ล้านนอร์ทเธิร์นยูเนี่ยนเครดิตพอยท์ แม้ว่าบริษัทของเขาจะถูกปิดเนื่องจากการจัดการที่ผิดในปี 2043 แต่ลูกหลานของเขาก็ยังได้รับมรดกมหาศาลจากเขา แต่ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ มรดกของเขาก็จะเป็นโมฆะ ลูกหลานของเขาก็ควรคืนมรดกทั้งหมดในส่วนของเขา อย่างน้อยก็ต้องคืนในส่วนที่เหลือ”

“ในระหว่างการพิจารณาคดี ชายคนนั้นกล่าวอ้างว่าเขามายังโลกนี้ผ่านวิธีการจำศีลแช่แข็งที่ผิดธรรมดาทำให้กระบวนการต่างๆ ไม่สมบูรณ์ การถกเถียงในครั้งนี้เกือบจะไม่มีเหตุผลอะไรเลย เพราะสุดท้ายตอนที่เขาเข้าสู่การหลับชั่วคราวแช่แข็ง กฎหมายไม่ได้มีการห้ามช่องทางการหลับชั่วคราวอย่างไม่เป็นทางการ ดังนั้นการกระทำทั้งหมดของเขาจึงได้รับอนุญาตตามกฎหมาย”

ลู่โจว “เกิดอะไรขึ้น”

“ศาลกลุ่มพันธมิตรทะเลเหนือปฏิเสธการฟ้องร้องของเขา…แม้ว่าดีเอ็นเอของเขาจะตรงกับลูกหลานของเขา แต่ก็ไม่มีวิธีที่จะรวบรวมหลักฐานทั้งหมดได้ การพิจารณาคดีอยู่ในภาวะจนมุม ลูกหลายของเขามีตัวอย่างรอยนิ้วมือของดอน นิโคลัสในระหว่างงานกุศล และเมื่อเปรียบเทียบรอยนิ้วมือแล้วทำให้คดีนี้มาถึงจุดสิ้นสุด”

“โจทก์กลายเป็นผู้กระทำผิดและถูกจับในคดีหลอกลวง และชายที่อ้างตนว่าเป็นดอน นิโคลัสทำการรับสารภาพต่อศาล และบอกว่าจริงๆ แล้วเขาคือหลานนอกสมรสของนิโคลัสและเขาทำให้ตัวเองดูเหมือนปู่ของเขา”

ลู่โจวพูดพร้อมแสดงสีหน้าปวดหัว “นี่คุณสงสัยว่าผมทำศัลยกรรมมาเหรอ”

เพื่อรับมรดกจากนักวิชาการลู่เนี่ยนะ

ฟังดูไร้สาระมากเลย

“เราคิดว่ามันก็อาจจะเป็นไปได้” อู๋ชูฮวาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “แม้ว่าเราและนอร์ทเธิร์นยูเนี่ยนจะอยู่ในระบบของกฎหมายที่แตกต่างกัน แต่สถานการณ์ที่คล้ายกันนี้ก็เคยเกิดขึ้นกับสหการพาน-เอเชียน”

“บุคคลที่เสียชีวิตไปแล้วในสายตาของกฎหมาย จู่ๆ ก็ปรากฏตัวในฐานะคนที่ดูเหมือนเขาและถูกฟ้องร้องโดยลูกหลานของผู้เสียชีวิตและเรียกร้องให้คืนมรดกหรือเรียกค่าตอบแทน แม้ว่าเราจะสนับสนุนให้คนได้ทรัพย์สินและเกียรติยศทางสังคมคืน แต่…สุดท้ายเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องใหญ่ที่จะต้องตรวจสอบอย่างละเอียด เราจะต้องมั่นใจ 100% ว่าพวกเขาคือคนคนเดียวกันจริงๆ ”

ลู่โจวถอนหายใจและพูด “แล้วผมจะพิสูจน์ได้อย่างไรว่าผมเป็นผมจริงๆ ”

หลี่กวงหยาพูดอย่างจริงใจ “ถ้าคุณเชื่อใจเรา เราสามารถจัดการกับเรื่องนี้ให้คุณได้ ไม่ว่าจะเป็นการยืนยันทางตัวตนหรือบทนิยามทางกรรมสิทธิ์ สิ่งเหล่านี้ก็ต้องใช้เวลา”

“ผมไม่สน” ลู่โจวพูดต่อหลังจากที่คิดอยู่สักพัก “แต่ผมไม่มีที่ให้อยู่แล้วตอนนี้”

สีหน้าของประธานหลี่กวงหยาดูเก้ๆ กังๆ เล็กน้อย เขาพูดหลังจากกระแอม “เรื่องนี้ ผมต้องขอโทษจริงๆ บ้านของคุณถูกหน่วยงานท้องถิ่นพัฒนาให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม แม้ว่าเราจะจำตัวตนของคุณได้ แต่ทางหน่วยงานท้องถิ่นก็คงไม่คืนบ้านของคุณแน่ๆ เพราะท้ายที่สุดพวกเขาทำการปรับปรุงอยู่หลายครั้ง…แต่เราจะชดเชยให้คุณให้รูปแบบของเครดิตตามราคาตลาด”

“เราแนะนำให้คุณหาที่พักให้เร็วที่สุด เราได้ติดต่อบริษัทประกันที่ประกันภัยของเที่ยวบิน N-177 และพวกเขายินดีที่จะจ่ายเงินชดเชยล่วงหน้า เราจะออกใบอนุญาตให้มีถิ่นที่อยู่ชั่วคราวให้คุณ คุณสามารถใช้ใบอนุญาตให้มีถิ่นที่อยู่ในการเปิดบัญชี สมัครบัตรธนาคารและเช่าอสังหาริมทรัพย์ หลังจากที่เรากู้คืนความเป็นพลเมืองของคุณได้แล้ว คุณก็สามารถถ่ายโอนไปยังบัญชีของคุณได้”

“ส่วนในเรื่องตัวตนปลอมที่คุณลงทะเบียนกับเที่ยวบิน…” ผู้อำนวยการหลี่กวงหยามองไปที่ลู่โจวและพูด “เราตัดสินใจว่าจะไม่ดำเนินคดีในเรื่องนี้ในตอนนี้”

แปลว่าพวกเขารู้อยู่แล้ว

ก็เข้าใจได้ เพราะนี้ไม่ใช่ศตวรรษที่ 21 ศตวรรษที่เทคโนโลยีการเข้ารหัสควอนตัมยังไม่เป็นที่นิยม

แม้ว่าเสี่ยวไอจะเก่งขนาดไหน แต่มันก็ยังต้องใช้ฮาร์ดแวร์ที่ก้าวหน้ากว่าในการรองรับพลังขนาดนี้

ส่วนบ้านของเขา…

ในเมื่อสิทธิในทรัพย์สินหมดอายุหลังจาก 70 ปีถ้าไม่มีการต่อสัญญา ทำให้ทรัพย์ของเขาถูกยึด

“ถ้ามันกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวไปแล้ว ก็ไม่เป็นไร เวลาก็ผ่านมาตั้งร้อยปีแล้ว มันน่าจะอยู่ไม่ได้แล้วล่ะ…” ลู่โจวยิ้มและถามด้วยท่าทีสบายๆ “อีกอย่าง มันกี่ดาวเหรอครับ”

“จากมาตรฐานสหการพาน-เอเชียน มันคือสถานที่ท่องเที่ยวระดับห้าดาว ระดับที่สูงที่สุด”

“แล้วที่อยู่ของลกซุนล่ะครับ”

หลี่กวงหยาอึ้งไป เขาไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมจู่ๆ ลู่โจวจึงถามคำถามนี้ แต่เขาก็ยังตอบอยู่ดี “ผมคิดว่ามันน่าจะห้าดาวเหมือนกันนะ”

ลู่โจวพยักหน้า

ไม่แย่ ระดับเดียวกับลกซุน

“ไม่เลว”

หลี่กวงหยาและอู๋ชูฮวาชำเลืองมองกันและกันด้วยสีหน้าแปลกประหลาด พวกเขาไม่เข้าใจว่าลู่โจวหมายความว่าอย่างไร

ดูเหมือนว่าคุณลู่จะเป็นคนสบายๆ

เวลาที่คนส่วนใหญ่ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าบ้านของพวกเขาหายไปแล้ว คนพวกนั้นไม่สนใจด้วยซ้ำว่าตัวเองหลับไปกี่ปี หรือไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น พวกเขาจะร้องไห้และไม่พอใจ

นี่เป็นครั้งแรกที่หลี่กวงหยาและอู๋ชูฮวาได้คุยกับมนุษย์แช่แข็งแบบนี้

เพราะสุดท้าย ถ้าลู่โจวไม่ช่วยเที่ยวบินนั้น พวกเขาก็คงไม่ได้มาอยู่ที่นี่

ถ้าดูจากความสนใจของสื่อที่มีต่อเรื่องนี้ ปัญหาของลู่โจวจะต้องได้รับการแก้ไขเร็วๆ นี้

อู๋ชูฮวากระแอมเบาๆ และพูด “วันนี้พอแค่นี้เถอะค่ะ คุณควรจะพักสักสองสามวัน เราไม่กวนคุณแล้ว

“อีกอย่าง ผู้จัดการมูลนิธิพิทักษ์สิทธิมนุษยชนแช่แข็งอยากจะเจอคุณ คุณจะว่างเมื่อไหร่ พวกเขาอาจจะช่วยคุณได้”

ลู่โจว “ผมว่างทุกเมื่อ”

อู๋ชูฮวา “แล้วบ่ายนี้ล่ะคะ”

ลู่โจวพยักหน้า

“ไม่มีปัญหาครับ”

หลังจากที่ทั้งสองกลับไปได้ไม่นาน ทีมแพทย์อีกทีมเข้ามาและทำการตรวจสุขภาพให้เขาฟรีๆ และเก็บลายนิ้วมือรวมถึงตัวอย่างเลือดของเขาไปด้วย

แม้ว่าลู่โจวจะมีกรรมพันธุ์ผู้พิทักษ์ เขาก็ไม่กังวลว่ามันจะถูกตรวจจับได้

เพราะท้ายที่สุดมันคือเทคโนโลยีไฮเทคที่แม้แต่คาลานเอ็มไพร์ก็ถอดรหัสไม่ได้ ถ้าหากว่ารหัสทางพันธุกรรมนี้จะถูกเปิดเผยต่อหน้าคนบนโลก ก็ไม่มีใครรู้ว่ามันหมายถึงอะไร

หลังจากตรวจสอบร่างกายเสร็จแล้ว ลู่โจวก็เดินสำรวจรอบๆ เนื่องจากเขายังไม่มีตัวตน เขาจึงทำได้แค่อยู่ที่นี่จนกว่ากระบวนการสำหรับตัวตนชั่วคราวจะสมบูรณ์

ในตอนกลางคืน เจ้าหน้าที่กงสุลแจ้งให้เขาไปที่ออฟฟิศเพื่อเก็บเอกสารสำคัญ

ลู่โจวคิดว่าจะต้องมีเอกสารกองโตรอให้เขาเซ็น เขาไม่คิดว่าจะได้รับแค่สายรัดข้อมือที่บางราวกับกระดาษ

“ข้อมูลส่วนตัวของคุณทั้งหมดถูกจัดเก็บในสายรัดข้อมือนี้ เครือข่ายได้รับการสนับสนุนจากระบบข้อมูลส่วนบุคคลสหการพาน-เอเชียนซึ่งเป็นเครือข่ายระดับโลก”

“ภายในสายรัดข้อมือจะมีสัญญาอิเล็กทรอนิกส์พร้อมรายละเอียดของที่อยู่ชั่วคราว ถ้าไม่มีปัญหาอะไร คุณสามารถกดปุ่มยืนยันได้เลย”

ลู่โจวมองสายรัดข้อมือในมือและภาพโฮโลแกรมที่เด้งขึ้นมาหลังจากเปิดเครื่อง เขาแสดงสีหน้าประหลาดใจในใจ

“แค่นี้เหรอ?”

“มีคำถามเพิ่มเติมไหมครับ”

ลู่โจว “ไม่มีครับ ผมคิดว่าคุณจะใช้เอกสารในการเซ็นเสียอีก”

“สัญญาอิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดที่คุณได้เซ็นไปจะมีรหัสประจำตัวที่แนบกับลายเซ็นของคุณไว้ รหัสประจำตัวนี้ไม่สามารถปลอมแปลงหรือมีใครขโมยได้ ดังนั้นคุณจึงไม่จำเป็นต้องกังวลอะไร เราอยู่ในศตวรรษที่ 22 แล้ว ของส่วนใหญ่ก็จะเป็นอิเล็กทรอนิกส์เกือบทั้งหมด”

หลังจากที่พูดคุยกัน เจ้าหน้าที่ศุลกากรยิ้มและพูดต่อ “อีกอย่างตอนนี้ก็ดึกแล้วด้วย ถ้าคุณไม่มีที่ไป คุณสามารถนอนในเลานจ์ชั่วคราวของศุลกากรได้ เราจัดเตรียมที่นอนและน้ำร้อนไว้ให้คุณแล้ว คุณอยู่ที่นี่ได้จนถึงพรุ่งนี้”

ลู่โจวพยักหน้าและเก็บสร้อยข้อมือ

“ขอบคุณครับ”

“ด้วยความยินดี”

ลู่โจวเข้าห้องน้ำและอาบน้ำภายในเลานจ์

ลู่โจวเหนื่อยล้าจากการเดินทางบนอวกาศเป็นเวลาหลายวัน เขาก็แค่อยากนอนให้เต็มอิ่มและรับรางวัลระบบในวันพรุ่งนี้

แต่หลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จและสวมเสื้อผ้าสะอาดที่เขาซื้อมาจากร้านปลอดภาษี เสียงฝีเท้าจากด้านนอกเลานจ์ดังขึ้น

หลังจากเคาะประตู ชายร่างสูงเดินเข้ามา

ตอนที่เขาเห็นลู่โจว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความตื่นเต้น เขาเดินตรงเข้าไปอย่างรวดเร็วและจับไหล่ของลู่โจว

“ลู่…นักวิชาการลู่! คุณจริงๆ เหรอ”

“หลี่เกาเหลียง?!”

ลู่โจวอ้าปาก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เขาจำชายวัยกลางคนที่ติดอินเทอร์เน็ตได้ค่อนข้างดี

เหตุผลที่ระบบแฟนท่อมของสตาร์สกายเทคโนโลยีประสบความสำเร็จขนาดนี้ก็เพราะชายคนนี้

เทียบกับครั้งสุดท้ายที่พวกเขาเจอกัน ใบหน้าของชายคนนี้มีริ้วรอยเพิ่มมากขึ้น แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเยอะ ลู่โจวจำเขาได้ตั้งแต่ครั้งแรก

แต่ลู่โจวไม่คาดคิดว่าจะได้เจอชายคนนี้อีกครั้ง หลังจากร้อยปีผ่านไป

“ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ในยุคสมัยนี้”

“เรื่องมันยาว!” สายตาของหลี่เกาเหลียงเต็มไปด้วยความตื่นเต้นขณะที่พูด “คุณยังไม่ตาย! มันช่าง…”

เนื่องจากเขาปลาบปลื้มเป็นอย่างมาก ทำให้เขาพูดไม่จบประโยคด้วยซ้ำ

ลู่โจวไม่ต้องการจะทำให้เขาอาย ลู่โจวจึงกระแอมเบาๆ และพูด

“มีคนแบบเรากี่คนในยุคสมัยนี้”

หลังจากที่คิดอยู่สักพัก หลี่เกาเหลียงตอบ “ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ภารกิจของเราขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล ข้อมูลของผู้ที่การหลับชั่วคราวเป็นความลับสุดยอด ผมรู้จักแค่…ผู้อำนวยการหลี่เพราะผมเจอเขาในยุคสมัยนี้”

ผู้อำนวยการหลี่…

ตาแก่นั่นก็อยู่ที่นี่เหมือนกันเหรอ

หลังจากที่ได้ยินข่าว ลู่โจวไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไร

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าจุดประสงค์ที่ผู้อำนวยการหลี่มาอยู่ที่นี่คืออะไร แต่มันก็เป็นเรื่องที่ดีสำหรับเขา

ก่อนที่จะกลับโลก เขากังวลเล็กน้อยว่าเขาอาจจะถูกส่งไปยังยุคสมัยที่เขาไม่คุ้นเคย เขาไม่คาดคิดว่าจะเจอเพื่อนที่มาจากต้นศตวรรษที่ 21 ที่เขาสามารถพึ่งพาได้

นี่นับว่าเป็นโชคที่แฝงในสถานการณ์ที่โชคร้ายแบบนี้…