โครงกระดูกยักษ์ถูกสร้างขึ้นจากการผสมผสานเวทมนตร์ของอันเดดเนโครแมนเซอร์ มันยังไม่ใช่อันเดดที่สมบูรณ์

เทียบกับการอัญเชิญจากต่างมิติของออกุสตุสแล้ว กรณีนั้นไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับปัญหาข้อนี้ เพราะนั่นเป็นสิ่งมีชีวิตอันสมบูรณ์

แต่โครงกระดูกยักษ์นั้นไม่ใช่ มันกลับคล้ายฟีนิกซ์เพลิงของคาเอลเสียมากกว่า

หรือก็คือ มันต้องการพลังเวทในการคงสภาพเอาไว้

ตู้ม…..

เมื่อเห็นว่าการเคลื่อนไหวของโครงกระดูกยักษ์ยิ่งมายิ่งเชื่องช้า อันเดดเนโครแมนเซอร์ที่อยู่ด้านบนก็ยิ่งวิตก ขณะที่ทางฝั่งของเซียวอวี๋นั้นกำลังนำไวน์ออกมาดื่มอย่างผ่อนคลาย

“เอกวินน์ เจ้าใช่มีความสัมพันธ์อันดีกับไจน่าหรือไม่?” เซียวอวี๋เอ่ยถามเอกวินน์

เอกวินน์ชำเลืองมองเซียวอวี๋ “ถามทำไม?”

“ไม่มีใด เพียงสงสัย ข้าอยากรู้ว่านางกับอัลแซคพัฒนาไปถึงไหนแล้ว ถึงขั้น….หรือยัง?” เซียวอวี๋ถาม

เขาทราบว่าชื่อของไจน่านั้นแสลงหูสำหรับคาเอล ดังนั้นจึงลดเสียงลง

เอกวินน์จ้องเซียวอวี๋ก็จะถอนหายใจ “ข้าจะทราบได้อย่างไร?”

“หือ เจ้าไม่รู้? พวกเจ้าไม่ใช่สนิทสนมกันยิ่งหรอกหรือ? หรือไม่รู้แม้กระทั่งเรื่องบนเตีย…?” เซียวอวี๋อมยิ้ม

“……” เอกวินน์พลันสะบัดมือ เวทมนตร์แล่นวาบและส่งเซียวอวี๋ลอยกระเด็นไปไกล

“บัดซบ! อูย…” พักหนึ่งเซียวอวี๋จึงตะเกียกตะกายลุกขึ้นมา

กระนั้นใบหน้าของเซียวอวี๋กลับไม่แสดงอาการโกรธมากนัก เป้าหมายที่ถามเช่นนี้ก็เพื่อยั่วยุให้เอกวินน์โมโห ดูว่านางจะลงมือกับเขาจริงๆหรือไม่

สุดท้ายแล้ว การจะนำนางที่เปรียบได้กับระเบิดเวลาไปไหนมาไหนด้วยนั้น เขาจำเป็นต้องเข้าใจความคิดจริงๆของนางก่อน จากนั้นจึงค่อยเก็บรวบรวมข้อมูลจากนางทีละน้อย

หลังจากนั้นพักหนึ่ง โครงกระดูกยักษ์ก็ยิ่งมายิ่งช้าลง เซียวอวี๋จึงสั่งรวมพลโจมตีเข้าใส่โครงกระดูกยักษ์

ไม่นาน โครงกระดูกยักษ์ที่พลังลดลงมากก็ถูกล้อมโจมตีจากทุกทิศทาง และสุดท้ายไฟวิญญาณของมันก้มอดลง

เมื่อเห็นท่าไม่ดี อันเดดเนโครแมนเซอร์ก็พยายามจะหนี แต่แน่นอนว่าเมอีฟย่อมไม่ปล่อยมันไป นางพุ่งเข้าประชิดตัวของมันก่อนฟันศีรษะมันลงมา

การต่อสู้จบลงแล้ว….

“รวบรวมกระดูกนั่นมาให้ข้า” เซียวอวี๋จ้องมองกระดูกของโครงกระดูกยักษ์ตาเป็นมัน เขาตระหนักดีว่ากระดูกพวกนี้นับเป็นวัตถุดิบที่หายากสำหรับการแปรธาตุ

หลังจากตรวจตาทั่วทุกมุมของห้อง พวกเซียวอวี๋ก็ออกเดินทางกันต่อ

ในอดีต ที่นี่จะต้องมีของดีอยู่มากแน่ๆ กระนั้นเซียวอวี๋กลับไม่เจอ นั่นทำให้เขาเศร้าไปพักหนึ่ง

สถานที่แห่งนี้เคยเป็นโรงเรียนของพวกเนโครแมนเซอร์มาก่อน ดังนั้นที่ห้องของบอสย่อมต้องมีของดีอยู่แน่

ที่เขากังวลก็คือ บอสนั่นจะยังอยู่ที่นี่หรือเปล่า

ในระหว่างทาง พวกเขาพบเจออันเดดทรงพลังมากมาย มีกระทั่งพวกโครงกระดูกโลหิต แต่แน่นอนว่าพวกมันย่อมไม่อาจต้านทานกองทัพของเซียวอวี๋

เพื่อที่จะกำจัดพวกโครงกระดูกโลหิต คาสโซ่ได้แบกรับการโจมตีของพวกมันเอาไว้และให้คนอื่นๆทำหน้าที่สังหารพวกมัน

การโจมตีด้วยหอกกระดูกของพวกโครงกระดูกนั้นรุนแรงมาก คนทั่วไปย่อมไม่อาจต้านทาน

แม้กระทั่งตัวคาสโซ่ก็ยังรับมืออย่างยากลำบาก สุด้ทายังต้องสูญเสียโล่คู่กายไป เซียวอวี๋ที่เห็นดังนั้นจึงโยนโล่แอสซินอสให้เขา

คาสโซ่จับจ้องแอสซินอสด้วยความตื่นเต้น โล่ที่เซียวอวี๋โยนมาให้นี้ย่อมเป็นยอดแห่งโล่ป้องกัน นี่จะไม่ให้เขาตื่นเต้นยินดีได้อย่างไร?

เมื่อมีแอสซินอสอยู่ในมือ เขาก็ไม่หวั่นเกรงอันตรายอีกและตรงเข้ากำจัดพวกโครงกระดูกโลหิตจนเกลี้ยง

หลังจากนั้นเขาก็นำโล่แอสซินอสมาคืน แต่เซียวอวี๋โบกมือกล่าวว่า “อานดีคู่ม้าดี ยอดศัสตราย่อมต้องคู่ควรกับยอดนักรบ ไม่มีผู้ใดเหมาะกับมันเท่าท่านแล้ว”

จากนั้นเซียวอวี๋ก็เดินจากไป ทิ้งคาสโซ่เอาไว้ ลอร์ดเซียวผู้นี้ใช่ใจกว้างไปหรือไม่?

ของสิ่งนี้คืออะไรน่ัหรือ? มันคือโล่แอสซินอสเลยนะ!

มันคือโล่ที่คาสโซ่ทำได้แค่ฝันจะครอบครอง กระนั้นเซียวอวี๋กลับยกมันให้เขาง่ายๆเช่นนี้

“เจ้า…เจ้ายกให้ข้าหรือ?” คาสโซ่วิ่งตามเซียวอวี๋ไปก่อนจะเอ่ยถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ไม่เพียงเท่านั้น นี่ก็ให้ท่าน” เซียวอวี๋โยนจี้แห่งไททันให้คาสโซ่

จี้แห่งไททันกับโล่แห่งแอสซินอส การจับคู่อันสมบูรณ์แบบนี้ถึงกับทำให้คาสโซ่นิ่งตะลึงงัน

สำหรับเซียวอวี๋แล้ว เมื่อเขาตัดสินใจจะดึงคนผู้นี้มาเข้าร่วม แน่นอนว่าเขาย่อมต้องจ่ายออกบ้าง และเขาก็ไม่กลัวที่จะลงทุน

ในเมื่อต้องการบางสิ่ง ท่านก็ต้องจ่ายออกด้วยบ้างสิ่งอยู่แล้ว

หากว่าในอนาคตคาสโซ่กลายเป็นคนของเขาแล้ว นั่นไม่ใช่ว่าของเหล่านี้ก็จะกลับมาด้วยหรอกหรือ? ซึ่งแน่นอนว่านั่นก็คงไม่นานเกินรอ เซียวอวี๋ตั้งใจจะรวบรวมเหล่าผู้มีศักยภาพมาเข้าร่วมกับเขา และเมื่อถึงตอนนั้น คาสโซ่ย่อมต้องนำเหตุการณ์ครั้งนี้มาร่วมพิจารณา

หลังจากเงียบไปพักหนึ่ง คาสโซ่ก็เก็บทั้งสองชิ้นไป จากนั้นจึงกล่าวอย่างจริงจัง “ข้าติดหนี้เจ้าแล้ว”

เซียวอวี๋พยักหน้า “อืม”

ตอนนี้ พลโล่คนเดียวที่อยู่ในสังกัดของเซียวอวี๋ก็คือ เดรอน ทว่าเดรอนนั้นไม่อยู่ที่นี่ ซึ่งการดำรงอยู่ของคาสโซ่ก็สามารถเข้ามาดำเนินหน้าที่ป้องกันให้กองทัพของเขาได้เป็นอย่างดี

โล่ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ย่อมเป็นที่ต้องการของทุกกองทัพ

เซียวอวี๋สังเกตเห็นว่าอาวุธและเครื่องป้องกันของกลุ่มอาชาเหล็กนั้นไม่ค่อยดีสักเท่าไร แทบทุกชิ้นล้วนมีรอยเลือดแห้งกรังติดอยู่

การรับมือกับพวกอันเดดย่อมต้องหลีกเลี่ยงการใช้อาวุธที่เปื้อนโลหิต นั่นก็เพราะโลหิตที่ติดบนอาวุธนั้นสามารถเพิ่มพลังชีวิตให้กับพวกอันเดดได้

คาสโซ่มองเซียวอวี๋อย่างตื้นตันและอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา หลายปีแล้วที่เขาและสหายในกลุ่มอาชาเหล็กต่อสู้เพื่อธำรงเกียรติแห่งบรรพชน

ในช่วงเวลานั้น มีผู้คนมากมายที่มาหาพวกเขาเพราะต้องการใช้เป็นเครื่องมือ

ทว่าเซียวอวี๋กลับปฏิบัติกับพวกเขาราวกับสหาย เขาทราบว่าเซียวอวี๋นั้นต้องการชักชวนพวกเขาให้เข้าร่วม แต่วิธีที่เขาใช้นั้นไม่ใช่การใช้เงินเข้าล่อ แต่เป็นการปฏิบัติอย่างจริงใจ

ในยุคสมัยเช่นนี้ สิ่งที่หายากก็คือความจริงใจนี่เอง

สมาชิกคนอื่นๆในกลุ่มอาชาเหล็กเองก็มีความประทับใจในตัวเซียวอวี๋และกองทัพออร์คของเขา การได้พอเจอเรื่องราวดีๆเช่นนี้ติดต่อกันทุกวันก็ค่อยๆหลอมรวมพวกเขาจนแทบจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพของเซียวอวี๋

หลังจากเก็บกวาดสิ่งของเสร็จสิ้น พวกเขาก็มุ่งหน้าต่อจนในที่สุดก็มาถึงห้องของคณบดี

ที่เบื้องหน้าของพวกเขา ชายชราที่สวมหมวกสูงและชุดคลุมสีดำก็ปรากฏแก่สายตา ท่าทางของชายชราเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส เขานั่งอยู่บนเก้าอี้และจ้องมองพวกเซียวอวี๋อย่างสงบ

อย่างไรก็ตาม เปลวเพลิงในแววตาของเขากลับทรยศท่าทางที่แสดงออก เพียงสบตาก็ทราบทันทีว่าชายชราผู้นี้เป็นเนโครแมนเซอร์ที่ทรงพลัง

คณบดีมืด เกรดิ้ง