ติดตามผู้แปลได้ที่ Lazy Meow นิยายแปล

เซียวอวี๋คิดว่ามันแปลกมากที่เฟอร์กูสันคิดจะมาที่ดินแดนไลอ้อนด้วยตนเอง เพราะอย่างไรเสีย ความสัมพันธ์ของทั้งสองก็ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก หากว่าผู้มาเป็นธีโอดอร์ก็คงจะไม่แปลก แต่เฟอร์กูสันล่ะ ผู้อาวุโสท่านนี้มาทำอะไรที่นี่กันแน่? เมื่อเซียวอวี๋ออกไปต้อนรับเฟอร์กูสัน เขาก็พบว่าที่ด้านหลังของเฟอร์กูสันยังมีคณะผู้ติดตามอีกหลายคน ยิ่งกว่านั้น คนเหล่านี้ยังมีลักษณะราศีไม่ธรรมดา ลวดลายบนเสื้อผ้าอาภรณ์ก็ประณีตงดงาม นี่เป็นลักษณะของเชื้อพระวงศ์ เซียวอวี๋ทราบแล้วว่าเฟอร์กูสันนำพาผู้ใดมา คนเหล่านี้ก็คือเชื้อพระวงศ์แห่งราชวงศ์พยัคฆ์คำรน เซียวอวี๋กลอกตา ดูท่าเฒ่าชราผู้นี้คงนำเรื่องยุ่งยากพกติดมาด้วยเป็นแน่ ท่านคิดให้ข้าถวายความภักดีต่อราชวงศ์โดยการนำเชื้อพระวงศ์มาด้วยอย่างนั้นหรือ? ท่านคิดผิดแล้ว! “ท่านเฟอร์กูสัน นี่เป็นเรื่องราวใดกัน?” เซียวอวี๋ยิ้มรับหน้า หากแต่ในใจปรารถนาใคร่ทุบตีเฒ่าชราผู้นี้ใจจะขาด ตาเฒ่านี่คงอยู่ว่างเกินไปจึงหาเรื่องลำบากให้ผู้อื่นแก้เบื่อกระมัง “เซียวอวี๋ ข้าขอกล่าวอย่างไม่อ้อมค้อมเลยนะ ตัวข้านั้นรับใช้ราชวงศ์พยัคฆ์คำรน ทวีปในเวลานี้กำลังตกอยู่ในความวุ่นวาย เหล่าเชื้อพระวงศ์ของราชวงศ์ในเวลานี้ไม่มีที่พักอันปลอดภัย ข้าหวังว่าเจ้าจะช่วยจัดหาที่พักให้พวกเขาเพื่อรักษาสายเลือดสุดท้ายของราชวงศ์เอาไว้” เฟอร์กูสันกล่าวด้วยน้ำเสียงเชิงขอร้อง เซียวอวี๋ขบริมฝีปากก่อนจะดึงเฟอร์กูสันไปพูดคุยที่ด้านข้าง “ผู้อาวุโส นี่มันอะไรกัน? ท่านต้องการให้ข้าจัดพวกเขาพักอาศัยอยู่ที่นี่หรือ? ต้องคอยดูแลด้านการกินและเสื้อผ้าของพวกเขา? หรือท่านกำลังคิดจะใช้พลังของท่านมาบีบบังคับข้า ให้ข้ายอมก้มหัวต่อพวกเขา?” เฟอร์กูสันยิ้มฝืดเฝื่อนก่อนจะกล่าวว่า “เจ้าคิดว่าข้าในตอนนี้ยังคุกคามเจ้าได้หรือ?” เซียวอวี๋กล่าวว่า “แน่นอนว่าได้ ข้าเคยเห็นเวทต้องห้ามที่ท่านใช้ออกเมื่อตอนที่อยู่ในอัลคีราฟมาแล้ว หากท่านนำมาใช้ในเมืองไลอ้อนของข้า ข้าก็คงต้านทานไม่ไหว” เฟอรืกูสันทอดถอนใจพลางกล่าวว่า “ต่อให้ข้าใช้เวทต้องห้ามจริงๆ ข้าก็คงจะไม่ใช้ที่นี่ ตาเฒ่าสองคนนั้นคงไม่เห็นด้วยแน่ ตอนนี้เจ้าคือความหวังของทวีป หากว่าข้าโจมตีใส่เจ้า เช่นนั้นข้าก็คงจะถูกก่นด่าไปชั่วลูกชั่วหลาน” “เอาล่ะ ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ดี ว่าแต่ท่านพาพวกเขามาที่นี่เพื่ออะไร?” เซียวอวี๋เหลือบมองขบวนรถม้าอันหรูหราที่จอดเรียงราย “ข้าหวังว่าเจ้าจะต้อนรับพวกเขา อย่างน้อยก็ในนาม รอกระทั่งวันหนึ่ง หากว่าเจ้าช่วยทวีปแห่งนี้ได้สำเร็จ ข้าสัญญาว่าจะทำให้พวกเขาไม่คัดค้านที่จะให้เจ้าขึ้นเป็นราชาแท้จริงแห่งทวีป” เฟอร์กูสันมองเซียวอวี๋ด้วยสายตาอันแน่วแน่ “อืม น่าสนใจ เช่นนั้น ผู้อาวุโส ท่านคงจะไม่หลอกข้าหรอกนะ?” เซียวอวี๋ยังคงกังวลอยู่ เฟอร์กุสันพลันยกนิ้วขึ้นมาก่อนที่จะมีเปลวเพลิงถูกจุดขึ้นที่ปลายนิ้ว เขากล่าวด้วยนำเสียงเคร่งขรึม “ข้าขอสาบานด้วยนามแห่งมนตราธาตุ หากว่าข้าหลอกลวงเจ้า ให้ข้าถูกสังหารด้วยมนตรานี้” “อ่า ผู้อาวุโส ดูท่านสิ ท่านจริงจังไปแล้ว ข้าเพียงแค่หยอกท่านเล่น ในเมื่อท่านให้สัญญา ข้าจะไม่เชื่อท่านได้อย่างไร มาเถอะ ข้าจะไปต้อนรับเหล่าอาคันตุกะจากราชวงศ์ก่อน พวกเราดินแดนไลอ้อนรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง!” เซียวอวี่ยิ้มให้เฟอร์กูสันก่อนจะตะโกนด้วยเสียงอันดัง ด้วยเหตุนั้น ดินแดนไลอ้อนจึงได้จัดงานเลี้ยงต้อนรับเหล่าเชื้อพระวงศ์ของราชอาณาจักรพยัคฆ์คำรน เซียวอวี๋ได้จัดอาหารและเครื่องดื่มออกมามากมาย เพียงแต่ไม่ให้ความสำคัญต่อพวกเขามากนัก นี่เป็นการบอกใบ้ว่าอยู่ที่นี่ข้าคือเจ้าบ้าน ส่วนพวกท่านเป็นอาคันตุกะ เซียวอวี๋เคยคิดว่าโจโฉนั้นชั่วร้ายมาก แต่มาตอนนี้เขากลับต้องกระทำเฉกเช่นเดียวกัน และเขาก็ทราบแล้วว่าหากมีหนทางอื่นอยู่ โจโฉก็คงกระทำไปแล้ว ‘ให้ตายเถอะ ดินแดนนี้เป็นลูกพี่บุกเบิกเส้นทางอย่างยากลำบาก พวกเจ้านับเป็นตัวอะไร? เพียงแค่ใช้ความเป็นเื้อพระวงศ์ก็คิดจะมาขี่คอลูกพี่หรือ?’ ‘กองทัพทั้งหมดก็เป็นกองทัพของลูกพี่ ให้ข้าส่งมอบออกไปหรือ เหอะ นี่ใยไม่ใช่ว่าข้ายื่นคอให้พวกเจ้าหรือ’ ดินแดนนี้เป็นของข้า! เซียวอวี๋เริ่มขบคิดหาวิธีจัดการกับเชื้อพระวงศ์เหล่านี้ เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต หากไม่ใช่คำขอร้องของเฟอร์กูสัน ตัวเขาก็คร้านจะใส่ใจคนเหล่านี้ ‘ยุคของพวกเจ้ามันจบลงไปแล้ว พวกเจ้าควรยอมรับความจริงและหันไปใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบ เช่นนั้นก็คงยังพอรักษาเกียรติเอาไว้ได้’ ในช่วงนี้ก็คงต้องปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปก่อน อย่างไรเสียเฟอร์กูสันก็รับปากเอาไว้แล้ว ตราบใดที่เขาขึ้นเป็นราชาของทวีป เขาก็จะจัดการเรื่องราวต่างๆได้อย่างชอบธรรม เซียวอวี๋เดินทางไปเยี่ยมเยือนจักรพรรดิด้วยฐานะที่เท่าเทียมกัน และพบว่าจักรพรรดินั้นเป็นบุรุษผอมบางกลางคนอายุราวสี่สิบปี ลักษณะท่าทางดูผ่อนคลายไร้กังวล จักรพรรดิพระองค์นี้ดูจะเป็นกันเองกว่าที่คาด พระองค์เมื่อแรกพบหน้าเซียวอวี๋ก็ประกาศมอบบรรดาศักดิ์ราชาแก่เซียวอวี๋ทันที ในเวลานี้ เซียวอวี๋ไม่ใช่ดยุคของดินแดนไลอ้อนอีกต่อไป หากแต่เป็นราชา และแน่นอนว่านี่เพียงชั่วคราว หลังจากเรื่องราวจบลง เซียวอวี๋จะขึ้นเป็นราชาอย่างแท้จริง หลังจากจักรพรรดิกล่าวปลอบโยนเซียวอวี๋อยู่หลายคำ เขาก็ต้องการจะยกหนึ่งในองค์หญิงให้แต่งงานกับเซียวอวี๋ ซึ่งแน่นอนว่าเซียวอวี๋นั้นปฏิเสธในเรื่องนี้ ตัวเขามีภรรยาอยู่แล้ว จักรพรรดิดูจะหงุดหงิดอยู่บ้าง ดังนั้นเขาจึงเรียกหาเฟอร์กูสันมา ให้เฟอร์กูสันไปเกลี้ยมกล่อมเซียวอวี๋ ครั้งนี้เขาจะยกบุตรีทั้งหมดให้ ขอเพียงแค่เซียวอวี๋ตกลงรับปาก ซึ่งหากยังยืนการปฏิเสธอีกก็จะเป็นการทำให้ราชวงศ์เสื่อมเสียหน้าตา แต่หากรับปากก็จะเป็นผลดีต่อเซียวอวี๋ในอนาคต นี่ยังเป็นการบอกใบ้ว่าจักรพรรดิจะสละบัลลังก์ให้กับราชบุตรเขย นี่เป็นทางออกที่ดีต่อทั้งสองฝ่าย เซียวอวี๋บอกให้เฟอร์กูสันไปหารือเรื่องนี้กับหลินมู่เสวี่ยเอง ซึ่งหากมู่เสวี่ยต้องการให้แต่ง เช่นนั้นเขาก็จะแต่ง แต่หากว่านางไม่ยินยอม เช่นนั้นเรื่องนี้ก็เป็นอันตกไป….