เซียวอวี๋คิดถึงเมืองลอยฟ้าแห่งนึงที่เป็นไปได้ เมืองแน็กแรม

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เคลธูซาดนั้นอยู่ใต้บัญชาของเขาแล้ว ดังนั้นแน็กแรมจึงกลายเป็นเมืองไร้นาย เมื่อเช่นนี้ ด้านในนั้นจะมีอะไรอยู่กันแน่?

เซียวอวี่เรียกกริฟฟ่อนมารับก่อนจะมุ่งหน้าไปยังเมืองไลอ้อนทันที แน่นอนว่าย่อมมีนิโคลัสร่วมทางไปด้วย เรื่องราวใหญ่โตเช่นนี้ มีหรือที่เขาจะพลาด?

เมื่อเซียวอวี๋เข้าใกล้เมืองไลอ้อน ภาพเมืองขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่เหนือเมืองไลอ้อนก็ปรากฏในสายตา เงาดำทาบทับเมืองไลอ้อนทั้งหมด ประชาชนด้านล่างต่างก็ออกจากบ้านมาชมดู พวกเขาพูดคุยกันอย่างวิตกเพราะกลัวว่าเมืองลอยฟ้านี้จะร่วงลงมาถล่มเมืองของพวกเขา

“มารดามันเถอะ ไฉนเรื่องเช่นนี้จึงมาเกิดกับข้าตลอด?” เซียวอวี๋จ้องมองแน็กแรมพลางเผยรอยยิ้ม เซียวอวี๋มั่นใจแล้ว มันคือแน็กแรมจริงๆ

เขาไม่ได้กังวลว่ามันจะตกลงมาทับเมืองแม้แต่น้อย เมืองแห่งนี้ลอยอยู่บนฟ้ามานานแสนนาน แล้วมันจะร่วงลงมาง่ายๆได้อย่างไร? ถึงแม้จะมีวันที่ร่วงลงมา แต่มันก็คงไม่ร่วงลงมาทับเมืองไลอ้อน พวกเขาคงไม่โชคร้ายถึงเพียงนั้น

เซียวอวี๋ขี่กริฟฟ่อนบินวนดูรอบแน็กแรม บรรยากาศของมันตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตาย ที่ด้านข้างของเมืองนั้นมีของเหลวสีเขียวที่ดูน่าขยะแขยงไหลลงมาตลอดเวลา

อย่างไรก็ตาม หลังจากบินวนอยู่หลายรอบ เขาก็ยังไม่พบทางเข้า แน็กแรมในตอนนี้ถูกปิดโดยสมบูรณ์

แต่ในเมื่อมันปิดได้ มันก็ต้องเปิดได้ แต่ตัวเขาไม่รู้ว่ามันจะเปิดอีกเมื่อใด

ดังนั้นเซียวอวี๋จึงได้แต่จำใจบินลงไปยังกำแพงเมืองก่อน เขากล่าวปลอบฝูงชนให้สงบลง พร้อมบอกว่าเมืองลอยฟ้าจะไม่ร่วงลงมาแน่นอน

ด้วยการปรากฏตัวขึ้นของเซียวอวี๋ ฝูงชนที่วิตกกังวลก็ค่อยๆสงบลง อย่างไรเสีย เซียวอวี๋ก็ยืนอยู่ที่นี่กับพวกเขาด้วย หากว่าเมืองด้านบนร่วงลงมาจริงๆ เซียวอวี๋ก็ย่อมประสบภัยไปกับพวกเขา

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เซียวอวี๋นั้นสะสมชื่อเสียงมาเป็นเวลานาน ประชาชนย่อมเชื่อมั่นในตัวเขา

เซียวอวี๋ยืนอยู่บนกำแพงพลางทอดมองแน็กแรมที่อยู่ด้านบน เขาสังเกตพบว่ามันกำลังค่อยๆเคลื่อนตัวไปทางเทือกเขาอัลคาเกนอย่างช้าๆ

หลังจากนั้นราวหนึ่งชั่วโมง แน็กแรกก็เคลื่อนตัวพ้นเขตเมืองไลอ้อนไป

เมื่อประชาชนเห็นเช่นนั้น พวกเขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก พวกเขากลัวจริงๆว่าเมืองไลอ้อนจะถึงคราวสิ้นสุด ตอนนี้เมืองไลอ้อนนั้นคือบ้านของพวกเขา ที่นี่ยังมีผู้ปกครองที่ยอดเยี่ยมเช่นเซียวอวี๋ พวกเขาย่อมมีความสุขหากได้อยู่ที่นี่ต่อไป

หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมง ท้องฟ้าถูกปกคลุมด้วยความมืด แน็กแรมนั้นลอยพ้นห่างออกไป ประชาชนต่างยินดีที่วิกฤตการณ์ได้ผ่านพ้นไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋ทราบว่ามันคงไม่ง่ายเช่นนั้น ตั้งแต่ที่มันมาปรากฏตัวขึ้นที่นี่ มันก็คงจะไม่บินไปไกลนัก

“มันคืออะไร?” นิโคลัสที่ยืนมองแน็กแรมอยู่ด้านข้างเซียวอวี๋เอ่ยถามอย่างสงสัย

“เจ้าเคยได้ยินเกี่ยวกับเมืองโบราณของพวกสเกิร์ตหรือไม่? นั่นคือนครลอยฟ้าของพวกมัน เรียกว่าแน็กแรม”

“หืม? แน็กแรม? นครลอยฟ้า?” นิโคลัสตกตะลึงเมื่อได้ฟัง

นครลอยฟ้าแน็กแรมนั้นมีชื่อเสียงอย่างมากในโลกนี้ มันถือเป็นสิ่งลึกลับที่มีตำนานมากมาย

หากยกตัวอย่างให้เข้าใจได้ มันก็คล้ายคลึงกับตัวตนของยูเอฟโอในโลกปัจจุบัน

นิโคลัสคิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้ตัวเขาจะได้มาเห็นมันกับตาตนเอง

‘อืม ดูเหมือนว่าเรื่องวุ่นวายกำลังจะเกิดขึ้น แม้แต่แน็กแรมก็ปรากฏออกมาแล้ว’ เซียวอวี๋ครุ่นคิดในใจ

“ด้านในนั้นมีอะไรอยู่?” นิโคลัสมองแน็กแรมขณะที่ประกายแสงวูบผ่านแววตา

เซียวอวี๋หัวเราะ “พวกอันเดด อันเดดที่แข็งแกร่ง แต่ขณะเดียวกันก็มีสมบัติ”

แน็กแรมนั้นถือเป็นปราการลอยฟ้าที่ทรงพลังที่สุดแห่งยุค ภายในย่อมมีอาวุธอยู่มากมาย ซึ่งอาวุธที่มีชื่อเสียงที่สุดก็คงไม่พ้น แอชบิงเกอร์

แอชบิงเกอร์ที่เซียวอวี๋ครอบครองอยู่นั้นเป็นของเลียนแบบ ของจริงนั้นสมควรอยู่ในแน็กแรม ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้นจริงก็จะยอดเยี่ยม อาวุธที่ทรงพลังเช่นมันย่อมช่วยยกระดับความแข็งแกร่งให้กับเซียวอวี๋อย่างมาก

“ดูเหมือนเรื่องวุ่นวายกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว….” นิโคลัสถอนหายใจ

“อิม ทุกคนย่อมต้องการสิ่งที่อยู่ภายในนั้น แต่สุดท้าย ผู้ใดจะได้ไปก็ขึ้นอยู่กับโชคแล้ว” เซียวอวี๋ยิ้ม ขณะที่ในใจลอบสาบานกับตน แอชบิงเกอร์จะต้องไม่ตกไปอยู่ในมือของคนอื่น

เซียวอวี๋เฝ้าฝันที่จะครอบครองอาวุธชิ้นนี้มาโดยตลอด

เมื่อครั้งที่ยังเล่นเกม อาวุธที่เซียวอวี๋ชื่นชอบคือ แอชบิงเกอร์ แอชคานดี้ และธันเดอร์ฟิวรี่

แอชคานดี้นั้นไม่ทราบว่าอยู่ที่ใด เขาไม่รู้ว่าเมื่อใดจึงจะหามันพบ ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึง ธันเดอร์ฟิวรี่ อาวุธที่หายากยิ่งกว่าหายาก

ดังนั้นเซียวอวี๋จึงมุ่งมั่นที่จะครอบครองแอชบิงเกอร์ให้จงได้!

ในยามเย็น เซียวอวี๋บินขึ้นไปสำรวจดูแน็กแรมอีกครั้ง กระนั้นแน็กแรมก็ยังไม่มีร่องรอยว่าจะเปิดออกเมื่อใด

เซียวอวี๋คร้านที่จะเฝ้าติดตามด้วยตนเอง ดังนั้นเขาจึงสั่งให้ทหารจับตาดูไว้ จากนั้นจึงกลับเมืองไลอ้อนไปเล่นหมากรุกกับนิโคลัส

หลายวันถัดมา ดินแดนของรัฐเว่ยก็ค่อยๆถูกหลอมกลืนเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนไลอ้อนและทำให้ดินแดนไลอ้อนเติบโตขึ้นอย่างมาก

ภายใต้การจัดการของสกาเล็ตและเซี่ยชาน หอการค้าฝูลู่ก็เริ่มเฟื่องฟู ทั้งยังเริ่มขยายสาขาออกไป

และด้วยการสนับสนุนจากตระกูลของนิโคลัส สาขาหลายแห่งจึงก่อตั้งขึ้นอย่างราบรื่น เซียวอวี๋ถอนหายใจอย่างโล่งอก เขารู้สึกโชคดีที่สามารถดึงนิโคลัสมาร่วมมือได้สำเร็จ

ตระกูลของนิโคลัสนั้นเป็นหนึ่งในขุมกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีป ผุ้คนทั่วไปที่ได้เห็นธงของพวกเขาต่างก็มองดูด้วยความยำเกรง

ในช่วงเวลานี้ แน็กแรมได้ลอยเข้าไปยังเขตเทือกเขาอัลคาเกนแล้ว กระนั้นมันก็ยังคงไม่มีสัญญาณว่าจะเปิดออกเมื่อใด

ข่าวเรื่องการปรากฏขึ้นของเมืองลอยฟ้าเริ่มแพร่ออกไป หลายฝ่ายต่างก็ส่งสายสืบเข้ามาตรวจสอบ

สุดท้ายแล้ว นั่นก็เป็นนครลอยฟ้าในตำนาน เรื่องราวเล่าขานเกี่ยวกับมันยังมีนับไม่ถ้วน ซึ่งแน่นอนว่าย่อมมีการเอ่ยถึงขุมทรัพย์ที่รอผู้โชคดีไปคว้ามาครอบครอง…..