ตอนที่ 432 อิ๋งจื่อจิน ‘ดีมาก’

ด้านล่างยังได้แนบรูปอีกหลายรูป

เป็นภาพห้องส่วนตัวภายในโรงแรมเหม่ยเล่อ ในนั้นมีชายวัยกลางคนหลายคน สภาพบนพื้นเละเทะ

นอกจากนี้ยังมีลำดับเวลาการเกิดเหตุการณ์

รวมถึงภาพแคปหน้าจอการสนทนาในวีแชทระหว่างถงอวี่เฟยกับผู้จัดการส่วนตัว

เพียงชั่วพริบตายอดแชร์กับยอดคอมเมนต์ก็ทะยานขึ้นอย่างรวดเร็ว

ชั่วขณะนั้นชาวเน็ตรู้สึกเหลือเชื่อ

[???]

[โอ้โห ข่าวใหญ่เลยนะ]

[ชูกวงมีเดียน่าขยะแขยงขนาดนี้เลยเหรอ ซีอีโอกับพวกผู้บริหารระดับสูงรังแกดาราหญิงเหรอ หน้าด้าน!]

[ทุกคนใจเย็นก่อน ฉันว่าชูกวงมีเดียไม่ใช่บริษัทแบบนั้น ชูกวงมีเดียยุติธรรมมาตลอด ปกป้องดารา เรื่องนี้ต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังแน่นอน ไม่แน่เดี๋ยวอาจมีคดีพลิก]

[หลักฐานอยู่ตรงหน้า ยังจะมีพลิกอะไรอีก อวี่เฟยเป็นดาราในสังกัดชูกวงมีเดีย ชูกวงมีเดียดีกับเธอมาก ถ้าไม่ได้เกิดเรื่องที่น่าขยะแขยงแบบนี้เธอจะออกมาพูดเหรอ]

[ชูกวงมีเดียดิ้นไม่หลุดแน่!]

[ชื่อเสียงสำคัญสำหรับผู้หญิงแค่ไหนทุกคนรู้หรือเปล่า ใครจะเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่น!]

[เดิมทีคิดว่าชูกวงมีเดียเป็นบริษัทใสสะอาดในวงการบันเทิง นึกไม่ถึงว่าจะเหมือนซิงเฉินเอนเตอร์เทนเมนต์ เก่งแต่ดูดเลือด หึๆ พวกนายทุนหน้าเลือด]

ภายใต้การผลักดันอย่างเต็มกำลังของเทียนสิงมีเดีย โพสต์นี้ของถงอวี่เฟยจึงติดอันดับหนึ่งในคำค้นยอดนิยมทันที

ทั้งยังดังระเบิด

แน่นอนว่าไม่ใช่ชาวเน็ตทั้งหมดที่จะบ้าตามกระแส มีชาวเน็ตบางคนตั้งใจสืบจากลำดับเหตุการณ์

แต่สุดท้ายก็พบว่าลำดับเวลาไม่มีอะไรผิด

ผ่านไปสองชั่วโมง ไม่ว่าจะเป็นชูกวงมีเดียหรือผู้จัดการส่วนตัวของถงอวี่เฟยต่างไม่มีใครออกมาพูด

เรื่องระดับนี้ ถ้าเป็นข่าวเท็จก็ควรออกมากันแล้ว

คราวนี้ชาวเน็ตยิ่งเชื่อกันเข้าไปใหญ่

นี่ก็คือหนึ่งในแผนของเทียนสิงมีเดีย

สาเหตุที่ลั่วเหวินปินเลือกถงอวี่เฟยเป็นเพราะชื่อเสียงของเธอใช้ได้ ไม่เคยมีข่าวฉาวอะไร

อีกทั้งผู้หญิงไม่มีทางเอาชื่อเสียงของตัวเองมาล้อเล่น พวกเขาทำแบบนี้เพราะเข้าใจหลักจิตวิทยาของชาวเน็ต

คนเรามักจะเข้าข้างฝ่ายที่อ่อนแอเสมอ

บันทึกการสนทนาระหว่างถงอวี่เฟยกับผู้จัดการส่วนตัวเป็นของจริง เธอไปที่โรงแรมเหม่ยเล่อก็เป็นเรื่องจริงเหมือนกัน

เพียงแต่ลั่วเหวินปินรู้มาก่อนว่า นอกจากฝ่ายผู้จัดละครแล้ว พวกผู้บริหารระดับสูงของชูกวงมีเดียก็ยังคุยเรื่องสำคัญอยู่อีกห้องหนึ่ง

ในนั้นมีซีอีโอคนใหม่ที่พวกเขาสืบมาได้

ลั่วเหวินปินจึงให้ถงอวี่เฟยจงใจเข้าไปในห้องนั้น

ไม่ว่าอย่างไรถงอวี่เฟยก็เป็นดาราแถวหน้าของวงการแล้ว พวกผู้บริหารระดับสูงของชูกวงมีเดียย่อมรู้จักเธอ อีกทั้งพอได้ยินว่าเธอเข้าผิดห้องก็ไม่ได้ถือสา แค่ให้เธอออกไป

ถงอวี่เฟยวางยาหลอนประสาทให้พวกเขากินในเวลานี้ จากนั้นก็จัดการถ่ายภาพตัวเอง

ด้วยเหตุนี้รูปถ่ายก็เป็นของจริงเช่นกัน

ลั่วเหวินปินรู้ว่าต่อให้มีคนไปสืบก็ไม่มีทางสืบเจออะไร

ผ่านมานานขนาดนี้แล้ว ยาหลอนประสาทที่อยู่ในร่างกายก็ถูกขับออกหมดแล้ว

เขายังได้ให้คนไปลบภาพจากกล้องวงจรปิดทิ้ง เป็นโปรแกรมเมอร์ของทางไทม์มีเดีย และยังเป็นหนึ่งในแฮกเกอร์ชั้นยอดของสมาพันธ์แฮกเกอร์นิรนาม

ต่อให้ชูกวงมีเดียจะเก่งสักแค่ไหนก็ไม่มีทางสู้บริษัทยักษ์ใหญ่อย่างไทม์มีเดียได้ ย่อมล้าหลังในเรื่องเทคโนโลยีกว่า

แฮกเกอร์ชั้นยอดของสมาพันธ์แฮกเกอร์นิรนามใช่ว่าใครก็จ้างได้ง่ายๆ

ชูกวงมีเดียไม่มีทางเชิญแฮกเกอร์ที่เก่งกว่ามาได้แน่

ไม่มีทางมีคนสืบเจอ

เว้นเสียแต่จะทำนายล่วงหน้าได้ รู้หมดทุกอย่าง

แต่จะเป็นไปได้อย่างไร

ขนาดพวกหมอดูที่อยู่สมาคมโหราศาสตร์ก็ยังไม่เก่งถึงขั้นนั้น

นี่เพิ่งเป็นขั้นแรก ยังมีแผนที่โหดกว่านี้รออยู่อีก

ชูกวงมีเดียค่อยๆ รอไปเถอะ

ลั่วเหวินปินนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน มองคอมพิวเตอร์พลางดื่มชาอย่างใจเย็น

…

วันต่อมา

เวลาเช้าตรู่

ชาวเน็ตยังไม่ได้สติกลับมาจากโพสต์เวยปั๋วของถงอวี่เฟยก็มาตะลึงเพราะอีกโพสต์หนึ่ง

โพสต์นี้เป็นของเทียนสิงมีเดีย

แอทเทียนสิงมีเดีย : [พวกเราขอแสดงความเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคุณถง ชูกวงมีเดียข่มบริษัทบันเทิงบริษัทอื่นๆ มาตลอด พวกเราก็จนปัญญาจะต่อกรกับชูกวงมีเดีย แต่คุณถงได้มอบความกล้าหาญให้พวกเรา พวกเราก็จะขอพูดเรื่องหนึ่ง

ละครเรื่องลำนำใต้หล้าของ แอทชูกวงมีเดีย ในปีนี้ ไม่ว่าจะเป็นแกนหลักของเรื่อง ตัวละคร หรือแม้กระทั่งซีนใหญ่ๆ แทบจะเหมือนกับบทละครที่พวกเราซื้อมา

ละครเรื่องนี้ก็ดัดแปลงมาจากนวนิยายเหมือนกัน ชื่อเรื่อง โฉมงามคีรีธาร

พวกเราตั้งใจไปสืบมา วันตีพิมพ์เรื่องโฉมงามคีรีธารเร็วกว่าลำนำใต้หล้า

เรียนถาม แอทชูกวงมีเดีย ก่อนพวกคุณจะถ่ายละครไม่สืบหน่อยเหรอครับว่ามีการคัดลอกงานประพันธ์เรื่องไหนหรือเปล่า]

เกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์ระลอกใหม่อีกครั้ง

[ไปสืบมาแล้ว เนื้อหาเรื่องโฉมงามคีรีธารโดยรวมเหมือนลำนำใต้หล้าจริงๆ เหมือนเอาจีนไปแปลจีนอีกรอบ]

[ตอนลำนำใต้หล้าออกตอนแรก โฉมงามคีรีธารก็จบไปแล้ว พวกคนที่บอกว่าโฉมงามคีรีธารไปลอกเขามา แสดงว่าคนแต่งทะลุมิติไปลอกมางั้นเหรอ]

[ละครที่ลอกคนอื่นมาต้องเอาออก! แถมฉันยังดูจบแล้วด้วย จะอ้วก]

[ชูกวงมีเดียถ่ายละครที่คัดลอกบทประพันธ์ ทำให้เทียนสิงมีเดียที่มีลิขสิทธิ์แท้ถ่ายไม่ได้]

[เรื่องถงอวี่เฟยพวกคุณยังพอแถได้ แต่เรื่องลอกผลงานแถไม่ได้แล้วหรือเปล่า]

ในเวลาแค่สองชั่วโมง คะแนนประเมินลำนำใต้หล้าที่ฉายอยู่บนแพลตฟอร์มก็ได้ลดลงจากเก้าจุดสองเหลือหกจุดเก้า ทั้งยังมีแนวโน้มจะลดลงเรื่อยๆ

…

สองเรื่องนี้ลุกลามใหญ่โต อิ๋งจื่อจินก็รู้แล้ว

ตอนเธออยู่ในโลกจอมยุทธ์ก็ไม่ได้พยากรณ์เรื่องของโลกภายนอก

กระแสวิจารณ์รุนแรงมาก เหตุการณ์ไม่สู้ดี

อิ๋งจื่อจินเลื่อนแผนกลับฮู่เฉิง บ่ายสามโมงเธอไปที่สำนักงานใหญ่ชูกวงมีเดีย โดยเข้าทางประตูหลัง

ประตูหน้ามีนักข่าวกับแฟนคลับที่โกรธมากมาออกันอยู่เต็ม เข้าไม่ได้

บรรดาผู้บริหารระดับสูงกำลังประชุมอยู่ในห้องประชุม

พวกเขาหารือกันมาทั้งคืนก็ยังไม่ได้วิธีรับมือ

เลขาสาวขอบตาดำคล้ำ เห็นชัดว่าอดหลับอดนอน ท่าทางดูไม่สดชื่น

อิ๋งจื่อจินขมวดคิ้วเล็กน้อย

เธอเอามือจับบ่าเลขาสาวแล้วถ่ายทอดกำลังภายในให้อย่างนุ่มนวล

เลขาสาวรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที เธอนวดศีรษะ “บอส”

“ดื่มน้ำหน่อย” อิ๋งจื่อจินพูด “เล่ามาให้ละเอียด”

“บอสคะ คนที่อยู่ในรูปถ่ายเป็นผู้บริหารระดับสูงของพวกเราจริงๆ ค่ะ แต่ฉันเชื่อว่าพวกเขาไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้” เลขาสาวดื่มน้ำอึกหนึ่ง “เพราะฉันถามพวกเขาแล้ว พวกเขาบอกว่าจำเหตุการณ์ตอนนั้นไม่ได้เลย คิดว่าอาจถูกฝ่ายนั้นวางยาอะไรที่ส่งผลต่อประสาทค่ะ”

“ถงอวี่เฟยน่าจะร่วมมือกับเทียนสิงมีเดีย อยากใช้โอกาสนี้ทำลายพวกเราค่ะ”

“ฉันคิดว่าน่าจะเป็นเพราะช่วงนั้นบอสสลบอยู่ ประธานกรรมการหลี่มารักษาการแทนบอส เทียนสิงมีเดียก็เลยคิดว่าเขาเป็นบอสค่ะ”

“ส่วนเรื่องคัดลอกบทประพันธ์…” เลขาสาวดื่มน้ำจนหมดถึงเริ่มหายใจคล่อง ยิ้มเศร้า “น่าเสียดายค่ะที่เมื่อเทียบเรื่องเวลาก็คือการคัดลอกจริงๆ”

“ตอนที่เทียนสิงมีเดียมาหาพวกเราเรื่องนี้ พวกเราก็ตรวจสอบแล้ว ถามย้ำกับทางคนเขียนบท เธอก็ยืนยันว่าเธอเขียนเองไม่ได้ลอกใครค่ะ”

คำพูดมีทั้งจริงและเท็จ

แต่รูปถ่ายพวกนั้นกลับเป็นของจริง

พวกเขาไปขอภาพบันทึกจากทางโรงแรมแล้ว ย่อมพบว่าถูกลบทิ้งเรียบร้อย และก็ลองกู้ข้อมูลกลับมา แต่ก็ไม่สำเร็จ

มีรูปเป็นหลักฐาน พูดจนปากฉีกก็ไม่มีใครเชื่อ

แต่บอกว่าซีอีโอของชูกวงมีเดียลวนลามถงอวี่เฟยงั้นเหรอ

เลขาสาวโมโหจนหัวเราะ

ช่วงนั้นอิ๋งจื่อจินไม่อยู่ตี้ตูเสียหน่อย

“ใจเย็นๆ ค่อยๆ แก้ปัญหาไปทีละเรื่อง” อิ๋งจื่อจินหรี่ตา “คนเขียนบทเรื่องลำนำใต้หล้าอยู่ที่ไหน เธอพูดจริง เธอเป็นคนเขียนเองจริงๆ”

“คอนโดของบริษัทค่ะ” เลขาสาวอึ้งก่อน จากนั้นก็ตอบทันที “พอเกิดเรื่องคัดลอกบทละคร แฟนคลับที่อารมณ์ร้อนจำนวนไม่น้อยก็ขุดที่อยู่ของเธอออกมา”

“ฉันกลัวเธอเกิดเรื่องเลยให้เธอย้ายเข้าคอนโดของบริษัททันทีค่ะ รปภ.ของที่นั่นดูแลเข้มงวดกว่าค่ะ”

คนเขียนบทเรื่องลำนำใต้หล้าก็คือนักเขียนที่ประพันธ์เรื่องนี้เอง

แฟนคลับของนวนิยายเรื่องนี้มีเยอะมาก หลังจากที่เกิดเรื่องคัดลอกผลงาน กระแสโจมตีเรื่องนี้ก็เลยยิ่งรุนแรง

อิ๋งจื่อจินพูด “ดีมาก”

เลขาสาวรู้สึกผิดมาก “ขอโทษจริงๆ ค่ะบอส เรื่องแบบนี้ไม่ควรเอามารบกวนบอสเลยจริงๆ ค่ะ”

“ในเมื่อเรียกฉันว่าบอส ฉันก็ต้องร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับบริษัทเหมือนกัน” อิ๋งจื่อจินใจเย็นมาก “อีกฝ่ายเตรียมการมาแล้ว อยู่ในความคาดหมาย ไม่ต้องกลัว นี่เป็นแค่การเกริ่นนำ”

โทรศัพท์มือถือดังขึ้นในเวลานี้ เสียงข้อความวีแชท

ฟู่อวิ๋นเซินส่งข้อความมาหา

[พี่ชายรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว ขอโทษนะเยาเยา เรื่องนี้พี่ชายก็ต้องรับผิดชอบด้วย ยกบริษัทให้เธอ แต่กลับเป็นการเพิ่มความยุ่งยากให้]

อิ๋งจื่อจินเลิกคิ้ว พิมพ์คำพูดของฟู่อวิ๋นเซินก่อนหน้านี้ส่งไป

[แฟนสาวช่วยยังจะพูดขอโทษอีกเหรอ เห็นเป็นคนนอกหรือไงแฟนหนุ่ม]

คราวนี้ทางฟู่อวิ๋นเซินเงียบไปนาน

เท้าของเลขาสาวหยุดชะงัก เธอมองโทรศัพท์มือถือ โกรธจนหน้าแดงก่ำ “บอสคะ เทียนสิงมีเดียยังไปหาคนมาปลอมเป็นบอสด้วยค่ะ!”