ตอนที่ 558 ข่มเรียบ นอร์ตัน ฟรานซิส!

มีทั้งหมดสามสิบคน

ระดับของทหารรับจ้างทีมนี้ ถ้าเป็นในยุโรปก็คือระดับเอ

ในสายตาของเจสัน เฮอร์เชล การรับมือกับสาวน้อยที่ต่อสู้เป็นนิดหน่อยเป็นเรื่องสบายมาก

“จับตัวไปที่โรงพยาบาลก่อน” เจสันพูดต่อ “จากนั้นพากลับไปที่มหาวิทยาลัยนอร์ตัน ลงโทษแบบสมัยศตวรรษกลาง”

ที่นี่คือประเทศจีน พวกเขาลงมือไม่สะดวก

ทันใดนั้นเจสันได้ตวาดเสียงขึ้น “ใครอยู่ข้างนอก!”

ทหารรับจ้างทุกคนหันตัวไป ต่างควักปืนออกมาอย่างพร้อมเพรียง

ปังๆ กระสุนพุ่งออกไป

แต่วินาทีถัดมาเหตุการณ์ก็เปลี่ยน

เจสันมองไม่เห็นด้วยซ้ำว่าใครลงมือ

กว่าเขาจะตั้งสติได้ ทหารรับจ้างสามสิบคนก็ล้มลงไปกองบนพื้นหมดแล้ว

แต่ไม่ว่าจะปืนหรือกระสุนที่ยิงออก ทั้งหมดต่างลอยคว้างอยู่กลางอากาศ

คล้ายมีพลังที่ไร้รูปร่างค้ำอาวุธเหล่านี้ไว้ มีเสียงดังหึ่งๆ

ไม่กี่วินาทีต่อมาทั้งหมดก็ตกลงสู่พื้น ปึกๆ

เจสันแข้งขาอ่อนแรง ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงบันทึกของตระกูลเฮอร์เชลที่เคยเขียนเกี่ยวกับประเทศจีน

ปรมาจารย์จอมยุทธ์ วรยุทธ์ร้อยปี กำลังภายในสำแดงภายนอก ฟันแทงไม่เข้า แม้แต่กระสุนก็ทะลวงแนวป้องกันของพวกเขาไม่ได้!

หากจะเรียกว่าบันทึก ไม่สู้เรียกว่าคำเตือน

กล้ามเนื้อบนใบหน้าเจสันกำลังสั่น

ชายหนุ่มค่อยๆ เดินเข้ามา เขาหันไปยิ้ม “เมื่อกี้แกบอกว่าจะทำอะไรนะ”

ถูกปากกระบอกปืนจ่ออยู่ เลือดในกายของเจสันเย็นเฉียบ

ปรมาจารย์จอมยุทธ์!

ปรมาจารย์จอมยุทธ์จริงๆ ด้วย!

“ฉันจะให้แกหายสาบสูญไปจากที่นี่” ฟู่อวิ๋นเซินก้มตัวเล็กน้อย เอากระบอกปืนตบหน้าเจสันเบาๆ แสยะยิ้ม “ง่ายมาก ไม่ต้องนึกสงสัยอะไรล่ะ”

เจสันเหงื่อแตกออกมาทันที

อย่าว่าแต่ปรมาจารย์จอมยุทธ์เก็บเขาเลย ให้เก็บทั้งตระกูลเฮอร์เชลก็ไม่มีปัญหา

แต่จอมยุทธ์เมื่อมาถึงระดับนี้ไม่ใช่ว่าอยู่แต่ในโลกจอมยุทธ์ไม่ออกมาแล้วหรอกเหรอ!

สมองของเจสันตื้อไปหมด

อิ๋งจื่อจินเงยหน้า “ตามมาเหรอ”

“อืม เมื่อวานเธอใช้กำลังไปมาก” ฟู่อวิ๋นเซินเขกหน้าผากเธอเบาๆ “ไม่ต้องลงมือแล้ว”

“คิดว่าจัดการคนเดียวได้ ไม่ต้องให้คุณยุ่งยาก” อิ๋งจื่อจินยกเท้าเตะจุดลมปราณของเจสัน เจสันหมดสติไปทันที

“ไม่ยุ่งยาก” เปลือกตาของฟู่อวิ๋นเซินขยับ หัวเราะเบาๆ “พี่ชายรู้สึกโชคดีที่ตอนนี้ยังพอปกป้องเธอได้บ้าง”

วรยุทธ์ของเด็กน้อยเพิ่มสูงขึ้นจนน่าตกใจ

อิ๋งจื่อจินพยักหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้ว

เธอช่วยจัดคอเสื้อให้เขา “เสื้อเสียทรง”

“รีบออกมาน่ะ” ฟู่อวิ๋นเซินจับมือเธอ “เยาเยา โรคย้ำคิดย้ำทำของเธอยังแก้ไม่หายอีกนะ”

“กับคุณอาการยิ่งหนัก” อิ๋งจื่อจินจัดเสร็จก็เงยหน้า “รีบเหรอ”

“อืม ศาลสถิตยุติธรรมจับตัวนักโทษที่ล่าตัวมานานได้” ฟู่อวิ๋นเซินตอบ “ยังจัดการไม่เสร็จ พี่ชายต้องกลับไป เธอเล่นตามสบาย”

อิ๋งจื่อจินพยักหน้า เตะเจสันที่ถูกมัดเป็นบ๊ะจ่างหนึ่งที “ต้องเล่นให้เต็มที่”

…

คราวนี้เรื่องที่เจสันมาลงมือในประเทศจีนอยากปิดบังก็ปิดบังไม่ได้แล้ว

ข่าวรู้ถึงหูสำนักงานใหญ่มหาวิทยาลัยนอร์ตัน ทำเอาหลายตระกูลตกใจ

นอร์ตันไม่อยู่ คนที่เพ่งเล็งมหาวิทยาลัยนอร์ตันมีเยอะมาก รองอธิการบดีออกจากมหาวิทยาลัยไม่ได้ ทำได้เพียงต่อสายหา “คุณ ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ”

“ไม่เป็นไร” อิ๋งจื่อจินตอบ “เรียกประชุมใหญ่”

รองอธิการบดีตกใจ “ครับ จะเรียกเดี๋ยวนี้”

ไม่นานก็มีการประชุมผ่านทางวิดีโอคอลโดยใช้โปรแกรมโซเชียลของมหาวิทยาลัยนอร์ตัน

นอกจากรองอธิการบดีแล้ว บุคคลระดับสูงของมหาวิทยาลัยนอร์ตันต่างก็อยู่หมด

ผู้อาวุโสใหญ่ของหลายตระกูลเห็นเจสันที่ถูกมัดไว้ก็ตกตะลึง

“เจสัน เฮอร์เชล” รองอธิการบดีโมโหมาก “นายทำผิดสัญญา ลืมกฎที่อธิการบดีตั้งไว้แล้วเหรอ ห้ามลงมือกับคนธรรมดา ยิ่งไปกว่านั้นห้ามทำร้ายนักเรียน”

เจสันยังงงอยู่ เขามองหน้าจอโปรเจ็กเตอร์ ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆ ถึงมีการเรียกประชุมใหญ่

แต่พอได้ยินแบบนี้เขาก็เถียงกลับทันที “ฉันลืมงั้นเหรอ เห็นๆ อยู่ว่านายต่างหากที่พูดโกหก!”

“นายบอกว่าอธิการบดีแค่ออกจากมหาวิทยาลัยไปตามหาส่วนประกอบเล่นแร่แปรธาตุ แต่นี่มันสองปีแล้ว อย่าว่าแต่กลับมาเลย เขาไม่เคยติดต่อพวกเรามาสักครั้ง” เจสันแสยะยิ้ม “นายก็แค่ไม่กล้ายอมรับว่านอร์ตัน ฟรานซิส ตายไปแล้ว!”

เกิดเสียงฮือฮาขึ้นมาทันที

ความลับสุดยอดของมหาวิทยาลัยนอร์ตันก็คงหนีไม่พ้นว่านอร์ตัน ฟรานซิสเป็นคนของหลายศตวรรษก่อน ใช้วิชาเล่นแร่แปรธาตุอยู่มาจนถึงทุกวันนี้

เขาชอบใช้ตัวเองเป็นหนูทดลอง เหมือนมีอาการป่วยอยู่ตลอด และสติเฟื่อง

มีไม่กี่คนที่กล้าหาเรื่องเขา

แต่ถ้านอร์ตันตายแล้ว มหาวิทยาลัยนอร์ตันจะยืนหยัดได้อีกนานแค่ไหน

“ส่วนนาย เด็คเกอร์…” เจสันพูดต่อ น้ำเสียงเย็นชา “ถ้านายไม่ใช่คนที่นอร์ตันกำหนดด้วยตัวเอง นายก็ไม่มีสิทธิ์นั่งตำแหน่งรองอธิการบดีด้วยซ้ำ”

ก็แค่โชคดีที่ใช้การเล่นแร่แปรธาตุดัดแปลงร่างกายได้ ทั้งยังอยู่ข้างกายนอร์ตันมาตลอด เป็นคนสนิท

ไม่พูดถึงนิก เฮอร์เชล ต่อให้เป็นบรรพบุรุษของตระกูลอื่นก็มีประโยชน์กว่ารองอธิการบดี

รองอธิการบดีไม่พูด กำมือแน่น

เพราะนี่เป็นเรื่องจริง

“เด็คเกอร์ดูแลมหาวิทยาลัยได้ดี คุณทำอะไรได้บ้าง” อิ๋งจื่อจินสายตาเย็นชา “ถ้านอร์ตันยกมหาวิทยาลัยให้คุณ อย่าว่าแต่อันดับหนึ่งของโลกเลย คงล่มจมไปนานแล้ว”

นอร์ตันคลั่งอยู่กับการเล่นแร่แปรธาตุและการผ่าตัด ได้รองอธิการบดีดูแลมหาวิทยาลัย

เจสันกัดฟัน แสยะยิ้ม “ไม่เคยลอง แล้วจะรู้ได้ไงว่าทำไม่ได้”

พอเขาพูดจบอยู่ๆ ก็ร้องโอดครวญ

มีมีดสับลงมาที่นิ้วเขาหนึ่งนิ้ว

บาดแผลเสมอกัน มีแค่เลือดที่ไหลไม่หยุด

อิ๋งจื่อจินควงมีดสั้นในมือ สายตาโหดเหี้ยม

“คุณอิ๋งครับ พวกเรายอมรับว่าตระกูลเฮอร์เชลทำแบบนี้ไม่ถูก” มีชายวัยกลางคนขมวดคิ้วพูด “แต่คุณทำแบบนี้ต่อหน้าพวกเรามันออกจะเกินไปหน่อย”

“พวกเราประชุมกันวันนี้ก็เพื่อหารือเรื่องนี้ ขอความกรุณาอย่าเพิ่งทำอะไรก่อนที่ผลประชุมจะออกมา”

“คุณลงมือกับผู้อาวุโสใหญ่ของตระกูลเฮอร์เชล ก็ต้องเตรียมตัวเตรียมใจว่าต้องมอบชีวิตออกมาด้วยนะครับ”

ต่อให้เวินทิงหลานเป็นอัจฉริยะที่มหาวิทยาลัยนอร์ตันให้ความสำคัญ สถานะก็ไม่มีทางสูงไปกว่าพวกเขาที่เป็นตระกูลท้องถิ่นของมหาวิทยาลัยนอร์ตัน

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเจสันยังเป็นผู้อาวุโสใหญ่ของตระกูลเฮอร์เชล มีอำนาจสูงมาก

มหาวิทยาลัยนอร์ตันรวมเป็นหนึ่ง พวกเขาไม่มีทางหันมาปกป้องคนนอก

“เกินไปเหรอ เกินไปยังไง” เรื่องเกี่ยวข้องกับอิ๋งจื่อจิน ในที่สุดรองอธิการบดีก็พูดขึ้น เสียงแข็ง “พวกคุณรู้หรือเปล่าว่าเธอเป็นใคร ผมจะบอกพวกคุณให้ วันนี้ต่อให้อธิการบดีอยู่ที่นี่ก็ต้องให้เกียรติเธอ!”

“ถ้าไม่มีเธอ พวกคุณคิดเหรอว่าจะมีมหาวิทยาลัยนอร์ตันอย่างทุกวันนี้!”

“เด็คเกอร์ นายเริ่มพูดเหลวไหลอีกแล้วนะ” เจสันเริ่มดีขึ้นนิดหน่อย คอเริ่มมีรสเฝื่อน เขาอาเจียนเป็นเลือดออกมา “ไม่เป็นไร ถ้าฉันตาย ตระกูลเฮอร์เชลก็บริหารมหาวิทยาลัยนอร์ตันได้”

ติ๊ดๆๆ

เวลานี้เสียงที่คล้ายเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้นข้างหูทุกคนที่ร่วมประชุมผ่านวิดีโอคอล

อิ๋งจื่อจินก็ย่อมได้ยิน สายตาของเธอชะงัก ดวงตาจับจ้อง

มีคนเข้าร่วมการวิดีโอคอลครั้งนี้

แต่นี่เป็นช่องทางติดต่อของคนระดับสูงของมหาวิทยาลัยนอร์ตันโดยเฉพาะ หากไม่ใช่คนของทางมหาวิทยาลัยจะเข้ามาได้อย่างไร

“ฝ่ายความปลอดภัย! ฝ่ายความปลอดภัย!” มีเสียงคนแก่ตะโกน “พวกนายทำอะไรกันอยู่ ทำไมถูกโจมตีอีกแล้ว!”

เจสันตะโกน แผดเสียง “ฉันบอกแล้ว นอร์ตันตายไปแล้ว เขาตายแล้ว!”

“อิทธิพลของแต่ละฝ่ายเตรียมพร้อม พวกเราต้องเลือกอธิการบดีใหม่ เปลี่ยนเขาออก เพื่อความมั่นคงของมหาวิทยาลัย!”

สาเหตุที่เขาต้องเน้นย้ำว่านอร์ตันตายไปแล้ว เป็นเพราะต้องการให้ตระกูลอื่นสนับสนุนเขา

“ไม่ได้เกิดปัญหาที่ฝ่ายความปลอดภัย…” รองอธิการบดีดวงตาเบิกโพลง ไม่กล้าเชื่อ “นี่เป็นสิทธิ์ระดับดับเบิลเอส สามารถเข้ามาในสายได้ทันที”

แม้แต่เขายังเป็นระดับเอสพลัส

เจสัน เฮอร์เชลรวมถึงผู้อาวุโสใหญ่ของตระกูลอื่นเป็นระดับเอส

โควตาสิทธิ์ดับเบิลเอสมีสองสิทธิ์

เนื่องจากอิ๋งจื่อจินไม่อยู่มาสามร้อยปี และเธอเองก็ไม่อยากยุ่งเรื่องในมหาวิทยาลัยนอร์ตัน โควตาจึงเหลืออยู่หนึ่งสิทธิ์

ตอนนี้มหาวิทยาลัยนอร์ตันมีแค่คนเดียวที่ถือสิทธิ์ระดับดับเบิลเอส ข่มได้ทุกระดับ

รองอธิการบดีจ้องไปข้างหน้าเขม็ง

บนหน้าจอใหญ่ หน้าต่างของทุกคนหายไปหมด เหลือเพียงหน้าจอวิดีโอคอลหน้าจอเดียว

เป็นชายหนุ่มผมสีดอกเลา หูขวามีต่างหูเพชรสีดำสองเม็ด

ใบหน้าของเขาหล่อเหลา เป็นแบบฉบับของคนตะวันตก

ผิวพรรณขาวซีดจนมองเห็นเส้นเลือดสีเขียวตรงข้อมือ

เขานั่งอยู่ตรงนั้น สองมือประสานกัน

ดุดัน น่าเกรงขาม มีมาดของผู้นำมาโดยกำเนิด

“ฉันตายแล้วงั้นเหรอ” เขาเงยหน้า ยิ้มมุมปาก แสยะยิ้ม “ไหน เด็คเกอร์ที่รัก ดูหน้าฉันแล้วบอกเขาซิว่าฉันตายหรือยัง”

อธิการบดีมหาวิทยาลัยนอร์ตัน อัจฉริยะเล่นแร่แปรธาตุสติเฟื่อง

นอร์ตัน ฟรานซิส!