ตอนที่ 663 ผู้วิเศษนักมายากล! เริ่มเปิดเผยตัวตนระลอกใหม่

หญิงชราพยักหน้า กางไพ่ทาโรต์สำรับนี้บนโต๊ะ

เทียนที่อยู่ด้านข้างเปล่งแสงสลัว

ฮอลลี่แอบกังวล

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอให้คุณยายช่วยทำนายให้ แต่ทำให้เธอประหลาดใจได้ทุกครั้ง

สิบนาทีต่อมา หญิงชราก็ลืมตาขึ้น

สีหน้าของเธอซีดเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าได้รับบาดเจ็บพอสมควร น้ำเสียงถึงขั้นเปลี่ยนไป “ฮอลลี่ เปลี่ยนคนเถอะ”

ฮอลลี่อึ้ง “คุณยาย?”

“คนคนนี้มีรักเดียวแล้ว เขามีความหัวรั้นสูง ต่อให้เป็นนักทำนายก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้” หญิงชราพูดพึมพำ “มหัศจรรย์จริงๆ ฉันอยู่มานานขนาดนี้ ยังไม่เคยเจอความรักแบบนี้มาก่อน”

สมัยเธอยังสาวก็เคยช่วยชายหญิงที่งมงายเรื่องความรักอยู่ไม่น้อย

เคยมีคนมาหาเธอโดยเฉพาะเพื่อขอให้คนรักเปลี่ยนใจกลับมา

เรื่องความรักเป็นสิ่งไม่แน่นอน สามารถใช้พลังแห่งการทำนายทำให้เปลี่ยนใจได้

แต่เมื่อครู่หญิงชราใช้ไพ่ทาโรต์ทำนายดูแล้ว

ความรักของฟู่อวิ๋นเซินหนักแน่นดั่งภูผา ไม่มีความเป็นไปได้ที่จะสั่นคลอนแม้แต่น้อย

หากฝืนเข้าไปแทรกแซง ไม่เพียงแต่จะไม่บรรลุวัตถุประสงค์ เกรงว่าพลังทำนายของเธอก็ต้องถูกทำลายด้วย

ฮอลลี่ขมวดคิ้ว

ตัวเลือกแรกของเธอก็คือฟู่อวิ๋นเซิน

แต่ถ้าขนาดคุณยายของเธอยังเปลี่ยนดวงความรักของฟู่อวิ๋นเซินไม่ได้ แบบนั้นนักทำนายคนอื่นยิ่งไม่มีทาง

“คุณยาย งั้นคนนี้ล่ะคะ” ฮอลลี่ชี้รูปซีซาร์ “เขาเป็นผู้กุมอำนาจตระกูลลอเรนท์ ก็เก่งมากเหมือนกัน”

หญิงชราพยักหน้าเบาๆ หลังพักผ่อนสักครู่ก็เริ่มทำนายรอบใหม่

ครั้งนี้สบายกว่ามาก

“เขาไม่มีคนรัก แต่ความรักของเขาเบาบางมาก แทบเป็นไปไม่ได้ที่จะรักใคร” หญิงชราครุ่นคิดพลางพูด “แก้ไขดวงความรักของเขาก็ยากพอสมควร แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีหนทางเลย”

หยุดเล็กน้อย สีหน้าเริ่มเคร่งเครียดขึ้น “ฮอลลี่ แน่ใจเหรอว่าจะเลือกเขา ถ้าเลือกแล้วจะกลับคำไม่ได้นะ”

“ค่ะคุณยาย” ฮอลลี่ยิ้ม พูดอย่างแน่วแน่ “ซีซาร์ ลอเรนท์ หนูต้องการเขา”

ขอแค่ซีซาร์ ลอเรนท์ หลงรักเธอ ทั้งตระกูลลอเรนท์ก็จะกลายเป็นของเธอ

มีอะไรให้ต้องเสียใจด้วยเหรอ

“ได้” หญิงชราตอบ “ไปหาเขาวันมะรืนหกโมงเย็น”

ฮอลลี่ตั้งใจจด

หญิงชราไอเล็กน้อย หยิบหนังสืออีกเล่มขึ้นมา

ฮอลลี่สงสัย “นี่อะไรเหรอคะคุณยาย”

“ยายเคยบอกเธอตอนเด็กๆ” หญิงชราผุดรอยยิ้มแบบที่เห็นได้ยาก “นี่คือนักทำนายที่เก่งที่สุดในบรรดานักทำนายทั้งหมด เทพพยากรณ์ ในนี้มีพวกบันทึกที่เกี่ยวกับเขา ยายต้องเปิดอ่านดูทุกวัน”

“เทพพยากรณ์เหรอคะ” ฮอลลี่คิดแล้วพูดด้วยความตกใจ “คุณยาย ก็คือเทพพยากรณ์ที่คุณยายเคยบอกหนูว่าทิ้งคำทำนายไว้มากมายและเป็นจริงทั้งหมดเหรอคะ”

ต่อให้เป็นนักทำนายที่เก่งขนาดไหนก็ไม่มีทางทำนายอนาคตได้ร้อยเปอร์เซ็นต์

แต่เทพพยากรณ์ทำได้

“ถูกต้อง” หญิงชราก้มหน้า “แต่เทพพยากรณ์ไม่ปรากฏตัวนานแล้ว หลานไปพักผ่อนเถอะ ยายจะช่วยทำความปรารถนาของหลานให้เป็นจริง”

“คุณยายก็รีบพักผ่อนนะคะ” ฮอลลี่ยิ้มแล้วเดินเข้าห้องนอน

…

วันต่อมา

ข่าวใหญ่สะเทือนไปทั้งโลก

แฮชแท็กมานูเอลมีพฤติกรรมต่อต้านสังคม

แฮชแท็กคุกสากลไอบีไอ

แฮชแท็กศาสตราจารย์ชีวเคมีผู้โด่งดังทำยาพิษฆ่าคน

ถึงแม้ชื่อเสียงของมานูเอลจะไม่โด่งดังเท่าเกอร์เวน แต่ก็เป็นที่รู้จักมากพอสมควร

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเขายังเคยได้รับรางวัลสาขาชีววิทยาและเคมีระดับโลก

พอข่าวนี้ออกไปก็ตะลึงกันทั้งโลก

ในฐานะที่ชอบเล่นเวยปั๋ว ผู้เฒ่าจงเห็นข่าวนี้ในทันที

ตอนที่พบว่าสถานที่ที่ถูกวางยาพิษคือสำนักงานใหญ่ของวีนัสกรุ๊ป เขาก็เครียดขึ้นมาทันที รีบโทรหาอิ๋งจื่อจิน

“จื่อจิน ลูกกับหลานฟู่ไม่เป็นไรใช่ไหม ตาอ่านข่าวในเน็ตบอกว่าพวกหลานถูกวางยาพิษ!”

เขาอยู่ประเทศเจไม่ชิน พอเสร็จงานเลี้ยงก็กลับประเทศจีนในวันรุ่งขึ้น

ใครจะไปคาดคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้

“ไม่เป็นไรค่ะคุณตา” ภายในห้องลับ อิ๋งจื่อจินหันมองมานูเอลที่ตัวสั่นอยู่ “กำจัดภัยอันตรายทั้งหมดแล้วค่ะ”

“งั้นก็ดีๆ” ผู้เฒ่าจงโล่งอก “ตาแก่แล้ว ช่วยอะไรพวกหลานไม่ได้ พวกหลานต้องระวังตัวกันด้วยนะ”

“วางใจได้ครับคุณตา” ฟู่อวิ๋นเซินรับโทรศัพท์มือถือมาจากมืออิ๋งจื่อจิน ยิ้มพลางพูดเสียงเนือย “คนที่ควรระวังตัวคือคนอื่นครับ”

ผู้เฒ่าจง “…”

ฟู่อวิ๋นเซินคุยโทรศัพท์เสร็จก็หันไปมองมานูเอล “พวกคนที่ทำข้อตกลงกับแกใช่คนของสำนักผู้วิเศษในเมืองแห่งโลกหรือเปล่า”

แม้แต่อวี้เซ่าอวิ๋นยังไม่เคยเจอ มีแค่สำนักผู้วิเศษที่จะมีความสามารถแบบนี้

“สะ…สำนักผู้วิเศษเหรอ” มานูเอลเบิกตาโพลง “ฉะ…ฉันไม่รู้จักสำนักผู้วิเศษอะไรนั่นทั้งนั้น!”

“ได้ ฉันเปลี่ยนคำถาม” ฟู่อวิ๋นเซินใจเย็น “คนพวกนั้นเคยเรียกชื่อพวกนี้ไหม”

เขาเอาไพ่ทาโรต์ยี่สิบสองใบวางลงตรงหน้ามานูเอล “ดูให้ดีๆ”

“มะ…มี!” เสียงของมานูเอลสั่นอย่างรุนแรง “นักมายากล ท่านนักมายากล! พวกเขาเคยเรียก!”

อิ๋งจื่อจินหรี่ตาลงเล็กน้อย

ผู้วิเศษลำดับที่สองจากยี่สิบสองคน นักมายากล

ฟู่อวิ๋นเซินปล่อยมือ

มานูเอลหายใจหอบแรง สีหน้ายังคงตื่นตระหนก

“ชิวมั่นก็เคยเรียกท่านนักมายากล” อิ๋งจื่อจินหันไปพูดเสียงขรึม

“ถึงฉันจะไม่แน่ใจว่าความสามารถพิเศษของพวกผู้วิเศษมีอะไรบ้าง แต่ตอนนี้พอจะเดาออกมาได้แล้ว”

ฟู่อวิ๋นเซินพยักหน้าพลางพูด “นักมายากลน่าจะปรุงยาออกมาได้มากมาย”

สารเคมีเล่นแร่แปรธาตุที่ทำให้เมืองมหาวิทยาลัยระเบิด ยาที่พาแพทย์แผนโบราณไปสู่หนทางแพทย์ผิดจรรยาบรรณ

คนที่มาติดต่อมานูเอลก็จัดหาส่วนประกอบจำนวนมากที่บนโลกไม่มีให้ เขาถึงได้ทำยาพิษออกมาได้มากมาย

ศัตรูของพวกเขา มีคนหนึ่งเป็นผู้วิเศษที่คนในเมืองแห่งโลกนับถือดุจเทพ!

ฟู่อวิ๋นเซินก้มตัวลง ดวงตาดอกท้อฉายแววอาฆาต “พวกแกยังติดต่ออะไรกันอีก”

มานูเอลแทบไม่กล้าหายใจ “ฉัน ฉัน…”

“เจ้าเจ็ด ไม่ต้องคาดคั้น” มีเสียงพูดดังขึ้น น้ำเสียงเย็นชา “ดึงเอาความทรงจำของเขาก็ได้แล้ว”

เซ่าอวิ๋นสาวเท้าเดินเข้าไปแล้วหยุดในระยะที่ห่างจากฟู่อวิ๋นเซินสามเมตร ริมฝีปากขยับ

“โทษที เห็นข่าวก็เลยรีบมา พวกลูกน้องของลูก…ไม่ได้ขวาง”

เปลือกตาของฟู่อวิ๋นเซินขยับ หลบไปด้านข้าง “เชิญ”

เซ่าอวิ๋นตกใจเล็กน้อย “ได้”

เขาเม้มริมฝีปาก หันไปมองหัวหน้าคนคุ้มกัน

หัวหน้าคนคุ้มกันยื่นอุปกรณ์สีขาวที่รูปร่างคล้ายปืนพกให้ทันที

นี่คืออุปกรณ์ดึงความทรงจำที่เมืองแห่งโลกคิดค้น

เซ่าอวิ๋นรับมาแล้วยิงตรงขมับของมานูเอล

มานูเอลไม่เคยเห็นอุปกรณ์ดึงความทรงจำแบบนี้มาก่อน เขาร้องตะโกนด้วยความตกใจแล้วสลบไป

ต่อมาเซ่าอวิ๋นก็เชื่อมต่ออุปกรณ์ดึงความทรงจำกับคอมพิวเตอร์

อุปกรณ์นั้นดึงเป็นภาพวิดีโอที่ยาวมาก

ทั้งสามคนจับจ้องที่หน้าจอ

อิ๋งจื่อจินดูจบก็ส่ายหน้าเบาๆ “ไม่มีข้อมูลอะไรที่สำคัญเลย”

ดูท่าในสายตาผู้วิเศษนักมายากล มานูเอลก็เหมือนชิวมั่น ก็แค่หมากตัวหนึ่งที่จะทิ้งเมื่อไรก็ได้

เซ่าอวิ๋นเม้มริมฝีปากแน่น

เบาะแสขาดตอนอีกแล้ว

เท่าที่เขารู้ ผู้วิเศษนักมายากลไม่เคยปรากฏตัวเลยในช่วงร้อยกว่าปีนี้

อีกทั้งต่อให้เล่าเรื่องพวกนี้ให้คนของสำนักผู้วิเศษฟัง จะมีคนเชื่อเหรอ

เซ่าอวิ๋นเงยหน้า ยื่นมือออกไป “เจ้าเจ็ด…”

ฟู่อวิ๋นเซินเบี่ยงตัวหลบ ไม่มองเขา “เยาเยา พวกเราไป”

มานูเอลถูกคนของไอบีไอเอาตัวไป ภายในห้องลับเหลือเพียงเซ่าอวิ๋นกับหัวหน้าคนคุ้มกัน

มือของเซ่าอวิ๋นค้าง สุดท้ายก็วางลงอย่างปลงๆ

หัวหน้าคนคุ้มกันทนดูไม่ไหว “ท่านหัวหน้าตระกูลครับ คุณชายเจ็ดฟู่ไม่ยอมรับท่านง่ายๆ เกรงว่า…”

“ฉันรู้ ฉันไม่ดีเอง” เซ่าอวิ๋นพูดเสียงเบา “ไม่เป็นไร ฉันรอได้”

…

เวลานี้

ณ เมืองฟลอเรนซ์

คฤหาสน์ตระกูลลอเรนท์

ซีซาร์กลับจากประเทศเจในเช้าวันนี้ เขารู้สึกได้ถึงความผิดปกติตั้งแต่อยู่บนเครื่องบิน

เมื่อเขากลับถึงห้อง เขาก็รู้สึกเวียนศีรษะอย่างรุนแรง

ร่างกายของซีซาร์โงนเงน กำลังจะล้มลง

“นายท่าน?” จ็อบเข้ามาประคองซีซาร์ได้ทันเวลา ถามด้วยความเป็นห่วง “เป็นอะไรไปครับ ไหวไหม”

ซีซาร์ส่ายหน้า “ไม่เป็นไร ก็แค่ร่างกายอ่อนแอนิดหน่อย อาจเพราะอาการเดิมๆ ฉันจะไปกินยาที่บอสให้ไว้หน่อย”

เขาปัดมือของจ็อบออก พอเดินไปได้สองก้าวเท้าก็เริ่มเซ

“นายท่านดูผิดปกติไปนะครับ” จ็อบสีหน้าเคร่งเครียด “ผมจะไปเชิญคุณอิ๋งมาตรวจดูให้”

“ไม่ต้องหรอก แค่กินยาก็หายแล้ว” ซีซาร์ขมวดคิ้ว

“อย่าเอะอะก็ไปรบกวนบอส ฉัน…”

ยังไม่ทันพูดจบก็มึนศีรษะอย่างรุนแรงอีกรอบ ซีซาร์รู้สึกหนักหัว หมดสติไป

จ็อบตกใจหน้าถอดสี ประคองซีซาร์ไปที่เตียงเสร็จก็รีบโทรหาอิ๋งจื่อจินทันที

“สวัสดีครับคุณอิ๋ง เกิดเรื่องขึ้นกับนายท่านแล้วครับ!”