หยวนชิงหลิงตบที่หลังมือของนางเบาๆ พูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า ”ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร นั่นเป็นแค่ความฝัน ความฝันเท่านั้น”

“ฝันหรือ”หมันเอ๋อยังคงมีสีหน้าซีดขาว นิ่งอึ้งไปเป็นเวลานาน “ข้าน้อยนอนหลับไปหรือ”

“ใช่ เจ้านอนกลับไป”หยวนชิงหลิงกุมมือของนางเอาไว้ ถามเสียงเบาว่า “เจ้าบอกข้า เจ้าฝันเห็นอะไร”

“ท่านปู่ตายแล้ว”หมันเอ๋อพูดพึมพำ ความหวาดกลัวในแววตายิ่งทวีมากขึ้น “เลือดเยอะมาก ไหลลงมาจากบนบันไดหินไม่หยุด เขาแน่นิ่งอยู่บนบันไดหิน ถูกคนเตะหนึ่งที จากนั้นก็กลิ้งลงไปไม่เคลื่อนไหว ไฟลุกไหม้ใหญ่มาก ไหม้มาตลอด แผดเผาเข้ามาแล้ว ”

“ท่านปู่ ”หยวนชิงหลิงมองนาง “เป็นท่านปู่ของเจ้าหรือ”

หมันเอ๋อตื่นเต้นมาก “ไม่รู้ ไม่รู้ พระชายารัชทายาท ข้าน้อยไม่รู้”

“ได้ หมันเอ๋อ อย่าตื่นเต้น พวกเราไม่คิดถึงมันแล้ว ไม่คิดแล้ว”หยวนชิงหลิงกอดนางเอาไว้ ไม่เคยเห็นเวลาที่นางตื่นตระหนกเช่นนี้มาก่อน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากมีความทรงจำบางส่วนของนางที่ถูกปิดผนึกเอาไว้ คนที่ปิดผนึกให้นางต้องคิดจะปกป้องนางอย่างแน่นอน ไม่ยินดีจะให้นางไปเผชิญหน้า

“ความฝันนี้ น่ากลัวเกินไปแล้ว”หมันเอ๋อตัวสั่นสะท้านขึ้นมาคราหนึ่ง

“เป็นแค่ความฝัน ฉะนั้นอย่าใส่ใจ ไม่ต้องคิดแล้ว ไม่ต้องคิดอีกแล้ว”หยวนชิงหลิงตบที่หลับของนางและพูดขึ้นเพื่อเป็นการปลอบโยน

หมันเอ๋อปล่อยให้หยวนชิงหลิงกอดอย่างนิ่งอึ้ง ภาพในความฝันนั้นแจ่มชัดมาก เลือดสีแดงสดนั้นราวกับไหลออกมาจากหัวใจนาง เจ็บปวดมาก

หยวนชิงหลิงปลอบใจอยู่ชั่วครู่ ก็ให้นางกลับไปพักผ่อน จากนั้นก็สั่งให้ฉี่หลอดูแลนาง ถ้าหากมีอาการอะไรเกิดขึ้นให้รีบมารายงานทันที

“ตอนนั้นสงสัยกันว่าจะเป็นฝีมือของหมอผีเจียงเป่ยที่ส่งคนมาทำ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาพวกเขาไม่ค่อยจะเชื่อฟังการควบคุมดูแลของอ๋องหนานเจียงสักเท่าไหร่ เสียดายที่ตอนนั้นไม่สามารถหาตัวพยานที่เห็นเหตุการณ์ได้ นอกจากบ่าวไพร่พวกนั้นกับจวิ้นจู่น้อยที่หนีรอดไปได้ คนอื่นล้วนตายหมด แม้แต่จวนก็ถูกไฟไหม้ ”

หยวนชิงหลิงรีบหันไปมองเขาทันที “เผาจวนหรือ”

หยู่เหวินเห้าบอกว่า “เผาไม่หมด เพราะว่าตอนนั้นฆาตกรได้ล่าถอยไป ประชาชนที่อยู่บริเวณใกล้เคียงมาช่วยกันดับไฟ ฉะนั้นศพจึงสามารถแยกแยะได้ว่าเป็นใคร”

“ศพของอ๋องหนานเจียงนอนตายอยู่บนบันไดหินใช่หรือไม่”หยวนชิงหลิงถามขึ้นอีก

หยู่เหวินเห้ามองนาง สายตามีแววประหลาดใจ “เจ้ารู้ได้อย่างไร”

หยวนชิงหลิงสีหน้าตกตะลึง “สวรรค์ เจ้าห้า เป็นไปได้ว่าหมันเอ๋อก็คือลูกสาวของอ๋องหนานเจียง”

“ดูออกได้อย่างไร”หยู่เหวินเห้าถาม

หยวนชิงหลิงเล่าเรื่องที่ทำการสะกดจิตหมันเอ๋อในคืนนี้ จากนั้นหมันเอ๋อก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดออกมาให้หยู่เหวินเห้าฟัง “นางบอกว่าเห็นท่านปู่มีเลือดไหลออกมาเยอะมาก ถูกคนเตะลงมาจากขั้นบันไดหิน ไม่เคลื่อนไหวอีก จากนั้นก็บอกว่าเห็นประกายไฟเยอะมาก สามารถเทียบเคียงได้กับที่เจ้าพูดมา”

สีหน้าของหยู่เหวินเห้าหนักอึ้งขึ้นมา“ยายหยวน จะพูดเรื่องนี้กับใครไม่ได้เด็ดขาด คนหนานเจียงตามหาจวิ้นจู่น้อยคนนี้ตลอดมา โดยเฉพาะหมอผีของเจียงเป่ย พวกเขาได้ส่งคนเข้ามาในเมืองหลวง เบื้องหน้าบอกว่าจะตามหาสาวหมอผีกู้จือกับสาวหมอผีที่หายสาบสูญไปก่อนหน้านี้ แต่ข้าสงสัยว่าพวกเขามาด้วยจุดประสงค์ที่มีต่อตัวจวิ้นจู่น้อย ”

“พวกเขาจะฆ่าหมันเอ๋อหรือ”หยวนชิงหลิงได้ถือว่าหมันเอ๋อเป็นจวิ้นจู่น้อยไปแล้ว

“ไม่รู้ว่ามีจุดประสงค์อะไร แต่ว่า ถ้าหากการตายในตอนนั้นของอ๋องหนานเจียงเป็นฝีมือของหมอผีเจียงเป่ยจริงละก็ เป็นไปได้ว่าพวกเขาจะทำการถอนรากถอนโคน เอ๋ ไม่ใช่ หมันเอ๋อนึกถึงเรื่องราวในหนานเจียงขึ้นมาด้วยการสะกดจิตของเจ้าหรือ แต่นางกับหนานเจียงนั้นมีความเกี่ยวข้องกันนี่นา เดิมทีนางเคยจะจัดการเรื่องของเจ้าพระยาจิ้งมิใช่หรือ”

“ก็ใช่ หมันเอ๋อเหมือนจะรู้จักคนของหนานเจียงอยู่บ้าง แต่ว่านางไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับพ่อแม่และครอบครัวเลย”หยวนชิงหลิงรู้สึกประหลาดใจ หนานเจียงยังมีคนที่คอยติดต่อกับหมันเอ๋ออยู่เสมอด้วยหรือ

หยวนชิงหลิงชะงักไปชั่วครู่ คิดถึงในแง่ที่ค่อนข้างจะเป็นบทละคร “ท่านว่า เป็นไปได้หรือไม่ที่มีคนใช้กลยุทธ์หลี่ตายแทนถาว  หลังจากที่รับเอาหมันเอ๋อเป็นลูกของตัวเองเพื่อจะได้สร้างฐานะใหม่ให้กับหมันเอ๋อแล้ว มีท่านยายสองคนพามาใช้ชีวิตในเมืองหลวง ระยะทางที่ห่างจากหนานเจียงเป็นพันลี้เช่นนี้ ทำให้ห่างไกลจากความอันตราย”