บทที่ 114 ยังมีอะไรอีกบ้างที่เขายังไม่รู้

เฟิงเฉินยังคงจดจ่ออยู่กับการถามเรื่องราวในวัยเด็กของเธอ หากเธอไม่ตั้งใจตอบคำถามของเขา เขาก็จะทำการลงโทษเธอเล็กๆ น้อยๆ ร่างกายที่ไวต่อความรู้สึกให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี โดยส่วนใหญ่แล้วถามอะไรตอบอันนั้น

ลั่วมั่นเกิดความสงสัยในพละกำลังของเฟิงเฉิน เธอต่อกรกับเขากระทั่งเที่ยงคืนโดยที่เขาไร้ทีท่าเหน็ดเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย แต่เธอกลับอ่อนล้าไร้พละกำลังแล้ว ทุกครั้งที่เธอหลับตาลง ก็จะถูกเขาทำให้ตื่นขึ้นมาจนได้ ชายหนุ่มบีบคางเธออย่างรุนแรงพร้อมกับพ่นคำถามออกมา

เช้าวันต่อมา เฟิงเฉินตื่นนอนแต่เช้า ลงไปทานอาหารที่ชั้นล่าง ก่อนที่จะกลับไปยังห้องนอนเพื่อปลุกลั่วมั่น แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปกลับพบว่าเธอได้ตื่นอยู่แล้ว กำลังล้างหน้าแปรงฟันอยู่ที่ห้องน้ำ

“ก๊อกๆ” หญิงสาวสะดุ้งโหยงกับเสียงเคาะประตู “ใคร?”

“ผมเอง” เสียงทุ้มต่ำของเฟิงเฉินขั้นกลางด้วยประตูบานใหญ่

ลั่วมั่นยังคงสงสัยในการ‘บีบบังคับ’ ของเมื่อคืนนี้ เธอจึงยืดอกอย่างไม่พอใจ “มีอะไร?”

“คุณแม่ถามว่าทำไมเธอยังไม่ตื่นอีก อาหารเช้าเย็นหมดแล้ว” น้ำเสียงแฝงความนัยที่อยู่ไกลออกไป ทำให้ลั่วมั่นรู้สึกไม่สบายใจ

“แล้วนายบอกไปว่ายังไง?”

“ผมบอกว่า…..” ใครบางคนลากเสียงยาว “ผมบอกว่าเมื่อคืนคุณดึกไปหน่อย ก็เลยอยากให้คุณได้พักผ่อนอีกหน่อย”

จบประโยค เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นก่อนที่จะเผยให้เห็นสีหน้าโกรธกระฟัดกระเฟียดของลั่วมั่นเดินออกมา

“เฟิงเฉิน นาย…..”

“ผมอะไรเหรอ?”

เฟิงเฉินยืนกอดอกอยู่ที่หน้าประตู นอกจากคู่คิ้วที่ยกหยักขึ้นแล้ว สีหน้าของเขาไร้การเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย “พูดความจริงถือเป็นการทำความดีอย่างหนึ่ง”

ลั่วมั่นโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ พร้อมสบถออกมา “แต่ก่อนฉันไม่เห็นเลยว่านายจะเจ้าเล่ห์ได้ถึงขนาดนี้!”

“เมื่อก่อนผมเองก็ไม่รู้ว่านางหญิงเฟิงจะมีด้านนี้ด้วย” เฟิงเฉินกวาดสายตาไปรอบๆ ห้อง อย่างหยอกล้อ “คุณเองก็เหมือนกัน”

“ปัง” เสียงประตูห้องน้ำถูกปิดลง ด้วยเสียงที่ดังสะท้านฟ้า ใครบางคนได้โมโหจนภูเขาไฟปะทุ

เฟิงเฉินหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี เขาเลิกหยอกล้อเธอ พลางเดินพินิจไปทั่วห้องของเธอคนเดียว

นอกจากโมเดลปืนแล้ว ยังมีตู้หนังสือที่ขึ้นชื่อที่วางเรียงราย นับถือในสไตล์ของเธอจริงๆ หลังแต่งงานมาสามปีแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยได้กลับมาบ้าน แต่กลับบ้านมาทีไรก็จะเป็นเวลาบ่าย ร้อยละแปดสิบจะเห็นเธอนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่สวนหลังบ้าน เขาเอื้อมมือหยิบหนังสือเล่มหนึ่งลงมาจากชั้นวาง 《The Catcher in the Rye 》สมุดเล่มหนึ่งที่ร่วงหล่นลงมาจากตู้ “ตุ้บ” ร่วงหล่นลงบนพื้นพรหม ส่งเสียงทุ้มต่ำ