บทที่ 217คุณจะเอาอะไรมาช่วยเขา？

เมื่อเห็นลั่วมั่นกอดถาดเกี้ยวแล้วยิ้มอย่างเบิกบาน สายตาของเฟิงเฉินก็เต็มไปด้วยความรัก

“คุณกินช้าๆหน่อย ไม่มีใครแย่งคุณหรอก”

ไวน์เมื่อกินคู่กับเกี้ยว รสชาตวิเศษจริง ๆ ถือว่าเป็นความบังเอิญอีกอย่างหนึ่งตั้งแต่ที่ได้รู้จักกับเธอ

แผนกกุมารเวชผู้ป่วยในโรงพยาบาลเมืองเจียง

“ผลตรวจยืนยันแล้วว่าเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว หากต้องการรักษาที่ต้นเหตุก็ต้องผ่าตัดเปลี่ยนถ่ายไขกระดูก เริ่มแรกจะต้องเริ่มเปลี่ยนถ่ายจากคนในครอบครัว พวกคุณต้องเตรียมทำใจไว้หากการเปลี่ยนถ่ายไม่สำเร็จ”

เวินน๋อนรับไม่ได้ ล้มลงในอ้อมกอดของเฟิงเซิ่ง

“คุณหมอ มีคลังไขกระดูกไม่เหรอค่ะ ？คลังไขกระดูกจะไม่มีไขกระดูกที่เข้ากันได้เลยเหรอคะ？”

“สำหรับเรื่องนี้พวกเราได้ตรวจสอบแล้ว ตอนนี้ยังไม่พบไขกระดูกที่เหมาะสม แต่ว่าพวกเราก็จะติดต่อกับคลังไขกระดูกของที่อื่นเพื่อเปรียบเทียบ หากพบไขกระดูกที่เหมาะสม พวกเราจะต้องรีบแจ้งพวกคุณทันที”

“คุณหมอ หากต้องการเปลี่ยนถ่ายไขกระดูก ต้องใช้เงินเท่าไหร่คะ？”

“หากใช้ไขกระดูกจากคลังไขกระดูกราคาอยู่ที่ประมาณหกแสนหยวน หากเป็นไขกระดูกจากญาติพี่น้องราคาผ่าตัดประมาณสองแสนหยวน ยังไม่รวมกับค่าพักพื้นหลังจากผ่าตัดเสร็จ แล้ววก็อีกอย่างที่ผมต้องการจะบอกกับพวกคุณก็คือหลังจากผ่าตัดแล้ว โอกาสผ่าตัดจะสำเร็จประมาณสามสิบถึงสี่สิบนาที”

หลังจากที่กลับมาจากห้องตรวจ สีหน้าของน๋อนน๋อนเย็นชา เฟิงเซิ่งที่ยืนอยู่ข้างๆสีหน้าร้อนใจ“น๋อนน๋อนวางใจเถอะ เฮ่าเฮ่าเป็นลูกชายของพวกเรา ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไร ผมก็จะช่วยเขาให้ได้”

“คุณจะเอาอะไรมาช่วยเขา？”

สีหน้าของน๋อนน๋อนดำจนน่ากลัว “ถึงแม้ว่าจะหาไขกระดูกที่เข้ากันได้ เงินหกแสนหยวนก็แค่ค่าผ่าตัด ดูแล้วถ้าไม่มีเงินล้านสองล้านหยวนก็คงจะรักษาไม่ได้ แม้แต่บัตรของคุณก็ถูกอายัด แล้วคุณจะเอาอะไรมาช่วยเขา？”

“ผมมีวิธีก็แล้วกัน” เฟิงเซิ่งกำหมัดแน่น “ถ้าไม่ได้จริงๆ ผมจะไปขอร้องพ่อ ยังไงพ่อก็ต้องช่วย”

เมื่อได้ยินเฟิงเซิ่งพูดเช่นนี้ สีหน้าของน๋อนน๋อนก็ดีขึ้นไม่น้อย น้ำเสียงก็ไม่ได้แข็งกระด้างเหมือนเดิม

“คุณทะเลาะกับพ่อของคุณแบบนี้ไม่มีประโยชน์ทั้งกับตัวคุณเอง และตัวฉัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเฮ่าเฮ่า พวกเราลำบากหน่อยไม่เป็นไร แต่เฮ่าเฮ่ายังเด็ก”

เมื่อเฟิงเซิ่งได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกไม่พอใจ กดเสียงลงต่ำแล้วถามขึ้นว่า “น๋อนน๋อน หากผมไม่ใช่คุณชายสองของตระกูลเฟิง ตอนนี้คุณจะยังเต็มใจที่จะอยู่กับผมไหม？”

เมื่อน๋อนน๋อนได้ยินดังนั้นก็ตกตะลึง “คุณพูดอะไรของคุณ？ตอนนี้คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง？ตอนนั้นใครล่ะที่อยากยอมรับลูกของตัวเองจะเป็นจะตาย？”

เฟิงเซิ่งขมวดคิ้ว ไม่ได้พูดอะไรต่อ

ใช่ ไม่ว่าพวกเขาทั้งสองจะต่างจิตต่างใจ แต่ตอนนี้เราก็ต่างมีลูกด้วยกันแล้ว ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม พวกเขาก็จะต้องอยู่ด้วยกัน แม้ว่าน๋อนน๋อนจะไม่เต็มใจ เขาก็จะอยู่ด้วยกันให้ได้

ขณะที่พวกเขาพูดกัน บริเวณเก้าอี้ม้านั่งตรงทางเดินของโรงพยาบาลมีสายตาหนึ่งจับจ้องมายังพวกเขา ผมกระดำกระด่าง แต่งตัวสุภาพ เสื้อเชิตทับด้วยเสื้อกัก สวมเนคไท้สีดำ

หลังจากที่ชายคนหนึ่งท่าทางเหมือนกับผู้ช่วยออกมาจากห้องตรวจของหมอ ก็เดินตรงมาหาเขา “คุณผู้ชาย ผลการตรวจของเด็กคนนั้นออกมาแล้วครับ เป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว ต้องใช้เงินในการผ่าตัดหกแสนหยวน ทั้งสองคนเริ่มทะเลาะกันเพราะเรื่องเงิน”

“อืม ”ชายผู้นั้นพยักหน้า “ตามต่อไป หากสองวันนี้มีเรื่องผิดปกติอะไร รีบรายงานด่วน”

“ครับ”

หลังจากที่ผู้ช่วยจากไป ชายผู้นั้นก็โทรศัพท์หาคนๆหนึ่ง แล้วรายงานสถานการณ์ทุกอย่างอย่างละเอียด น้ำเสียงของคู่สายขี้เกียจไม่น้อย

“ในเมื่อเขาต้องการไขกระดูก งั้นพวกเราก็ช่วยเขาหาก็แล้วกัน