บนโลกใบนี้มีผู้หญิงตั้งมากมาย ทำไมซือโม่ถึงต้องดีกับลั่วมั่นเพียงคนเดียว

เริ่มเจอเธอครั้งแรกเมื่อตอนอายุสิบห้า ต่อมาตระกูลลั่วจู่ๆก็ส่งไปเรียนที่สหรัฐอเมริกา ตั้งแต่นั้นมาก็คอยปกป้องเธอเป็นเวลาสิบปี ขอเพียงเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเธอ ก็จะรีบไปจัดการด้วยตัวเอง ไม่เคยละเลย

ถ้าลองเป็นคนอื่น ในโลกใบนี้ที่ต่อให้คุณจะชอบใครคนหนึ่งมากๆ แต่จะสามารถคอยปกป้องอย่างเงียบๆได้นานขนาดนี้ไหม

“เพราะจู้ซิน”

น้ำเสียงของห่าวเหวินเย็นชาขึ้นอย่างอธิบายไม่ถูก “ผู้หญิงที่ตายไปแล้วเมื่อสิบเจ็ดปีก่อน”

“จู้ซิน？” เฟิงเฉินขมวดคิ้วขึ้น

“ซือโม่เมื่อก่อนเคยมีคู่หมั้น คุณไม่เคยรู้เหรอ” ห่าวเหวินสีหน้าราบเรียบ “ทั้งคู่รักกันตั้งแต่เด็ก แต่น่าเสียดายที่ทั้งคู่ไม่เหมาะสมกัน ดังนั้นทางบ้านของซือโม่จึงกีดกันเธอ เมื่อจบมหาวิทยาลัย ซือโม่เอ่ยปากบอกว่าต้องการจะแต่งงานกับเธอ ทำให้ครอบครัวทั้งหมดนั้นต่อต้านไม่เห็นด้วย คุณรู้ไหมผลสุดท้ายเป็นอย่างไร”

ห่าวเหวินเงยหน้าขึ้น สบสายตากับเฟิงเฉิน กลับพบกว่าสีหน้าของเขานั้นไม่มีความสนใจเลยสักนิด จากนั้นก็ดึงสายตากลับ แล้วพูดขึ้นต่อ “ผลสุดท้ายคือจู้ซินถูกข่มขืน หลังจากนั้นก็ฆ่าตัวตาย และคนที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมด คือคนตระกูลซือ และผู้ที่ออกคำสั่งให้ทำแบบนี้คือคุณปู่และคุณพ่อของซือโม่ ซึ่งในตอนนั้นสองคนนี้คือคนที่กุมอำนาจสูงสุดของตระกูลซือ”

หลังจากที่จู้ซินเสียชีวิต ซือโม่ก็เศร้าโศกหมดอาลัยตายอยาก สาบานว่าจะแก้แค้นให้กับเธอ ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าคนที่ทำร้ายจู้ซินนั้นเป็นใคร เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ไม่ใช่ว่าทำไม่ลง แต่เป็นเพราะว่าไม่มีพลังอำนาจความสามารถพอ

“ดังนั้นเขาจึงใช้เวลากว่าสิบปีในการสั่งสมพลังอำนาจและความสามารถของตัวเอง จนกระทั่งทำให้ทั้งบริษัทตกเป็นของตัวเองในที่สุด คุณรู้ไหมว่าคุณตาและคุณพ่อของเขามีจุดจบอย่างไร”

เฟิงเฉินขมวดคิ้ว เกิดความเหลืออดเล็กน้อย

ห่าวเหวินดูเหมือนจะชอบวิธีนี้ในการลองใจว่าผู้ฟังนั้นมีความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องที่เธอพูดหรือไม่

“คุณปู่ของเขายังไม่ทันได้รอถึงวันนั้นก็เสียชีวิตไปก่อนแล้ว ส่วนพ่อของเขา ในปีนั้นระหว่างทางที่ไปดูงาน ทั้งคนและรถพลิกคว่ำตกลงไปที่เหวลึก แม้แต่ศพก็หาไม่เจอ”

สาเหตุที่แท้จริงของการเกิดอุบัติเหตุครั้ง เกรงว่าคงจะควรค่าในการคิดไตร่ตรองแล้ว

เมื่อห่าวเหวินได้เล่าเรื่องราวเก่าๆในอดีตจนจบ ใบหน้าเฟิงเฉินยังคงดูเฉยเมย เพียงถามขึ้นเบาๆ “คุณพูดเรื่องราวเหล่านี้มีความเกี่ยวข้องอย่างไรกับผมและลั่วมั่น”

“ก่อนที่ยังไม่เจอกับลั่วมั่น ฉันก็เข้าใจว่าซือโม่นั้นมีรักใหม่ตามที่ฉันได้ไปสืบมา ฉันไม่สนใจว่าเขาจะมีรักใหม่หรือใครใหม่ ฉันดีใจด้วยซ้ำที่เขาสามารถหลุดพ้นความเจ็บปวดจากผู้หญิงคนนั้นได้”

สีหน้าห่าวเหวินตื่นเต้นขึ้นเล็กน้อย “แต่เมื่อฉันเห็นลั่วมั่นเท่านั้นแหละ ฮ่าๆๆ ทุกอย่างไม่เหมือนกับที่ฉันคิดไว้อย่างนั้น…..”

“คุณหมายความว่าอย่างไร” เฟิงเฉินขมวดคิ้วขึ้น

“ถ้าหากคุณเคยเห็นจู้ซิน คุณก็จะรู้เหตุผลที่ซือโม่ทำเพื่อลั่วมั่นทั้งหมด เพราะเธอมีใบหน้าที่แทบจะเหมือนกันกับจู้ซิน”

——

ค่ำคืนยามราตรี ในห้องหนังสือของ วิลล่าจิ่นซิ่วแห่งเขตเมืองตะวันออก ชายหนุ่มที่กำลังลูบไล้รูปถ่ายอยู่ เป็นภาพที่หันข้างแล้วยืนอยู่ข้างชายหาด กำลังยิ้มสดใสรับกับพระอาทิตย์ตกสีแดง

“ซินซิน ผมใช้เวลากว่าสิบปี เปลี่ยนเธอให้เหมือนกับคุณทุกอย่าง แข็งแกร่ง ไม่ยอมก้มหัว แม้แต่เพื่อชดเชยความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในตัวคุณในตอนนั้น คิดวิธีทำให้เธอสามารถดูแลปกป้องตัวเองได้ ไม่ให้ใครหน้าไหนทำร้ายเธอได้ ในหัวใจของผม เธอก็คือคุณ ต่อไปเธอจะต้องมีชีวิตในนามของคุณ”

สิบสามปีก่อน หลังจากที่จู้ซินเสียชีวิตไปแล้วสามปี เขาได้เดินผ่านสวนดอกไม้ของตระกูลลั่วแล้วเห็นเข้ากับลั่วมั่น ที่ตอนนั้นอายุสิบห้าปี เขาคิดว่าจู้ซินนั้นฟื้นขึ้นมา หัวใจของเขาจึงบีบรัดแน่นแล้วเต้นตึกตักขึ้น