“ปฏิกิริยาของส้งซิงหรูพลิกตลบร้อยแปดสิบองศา แม้แต่ลี่ลี่ที่ตามอยู่ด้านหลังก็ยิ้มหยัน ส่วนลั่วมั่นเนื่องจากตั้งครรภ์ ก็โกรธจนบังคับให้ส้งชิงหรูเปิดทางให้เธอ และให้ส่งเธอไปถึงหน้าประตูสำนักงานของเฟิงเฉิน

“รองประธานส้งไม่เข้าไปนั่งสักหน่อยเหรอ” เธอทำสีหน้าเย็นชา

ส้งชิงหรูใบหน้าขาวซีด “ไม่ ไม่เข้าไปแล้วค่ะ ประธานลั่ว ประธานเฟิงอีกสักพักก็น่าจะกลับมาแล้ว”

“ดูเหมือนว่าคุณจะรู้ตารางงานของเฉินอย่างดีเลยนะ รู้แม้กระทั่งเวลาที่เขาจะกลับมา”

“ไม่…..ไม่ใช่ค่ะ ฉันแค่เดาเอา ……”

“อย่างนั้นก็เป็นการเดาใจของเฉินที่แม่นยำมากเลย”

ลั่วมั่นมองไปยังระเบียงทางเดินอีกฝั่งที่กำลังเดินมาพร้อมกับเสียง น้ำเสียงที่ลึกซึ้งและมีความหมาย

“เกิดอะไรขึ้น” เมื่อเฟิงเฉินออกมาจากห้องประชุม ก็ได้ยินหลี่สู้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องโถงให้ฟัง เดินไม่ถึงสองก้าวก็เห็นหน้าประตูสำนักงานตัวเองกำลังมีคนสามคนยืนอยู่ ส้งชิงหรูใบหน้าขาวซีด ท่าทางที่กลัวจนตัวสั่น

ลั่วมั่นส่งยิ้มใหัเฟิงเฉิน

“ฉันนำอาหารกลางวันมาให้คุณ แต่พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ดันไม่รู้จักฉัน ไม่ยอมให้ฉันเข้ามา ฉันก็ไม่ว่าอะไร แต่ฉันกลับได้ยินเรื่องที่ตลกขบขัน คุณอยากจะฟังไหม”

“เรื่องตลก?” เฟิงเฉินงุนงง

ลั่วมั่นเบนสายตาไปตกกระทบที่ร่างของส้งชิงหรู

“ฉันได้ยินมาว่า คุณได้หย่ากับฉันแล้ว อีกทั้งยังมีแฟนใหม่แล้วด้วย ถึงขั้นที่คุยเรื่องแต่งงานกันแล้ว”

ส้งชิงหรูถูกลั่วมั่นจ้องตาเขม็งจนตัวสั่น จึงได้หลบไปอยู่ด้านหลังของเฟิงเฉิน “ประธานลั่วคุณเข้าใจผิดแล้วจริงๆ ระหว่างฉันกับประธานเฟิงไม่ได้มีอะไรกัน”

น้ำเสียงที่น่าสงสาร ราวกับว่าถูกใส่ร้าย

เฟิงเฉินขมวดคิ้วขึ้น เหลือบมองหลี่สู้อย่างไม่สบอารมณ์

“ไปเอาข่าวลือมาจากไหน ช่วงนี้พนักงานว่างกันมากใช่ไหม”

“ไม่ว่าจะที่ใดๆ ข่าวลือนั้นก็มักจะมีเป็นธรรมดา เพียงแค่อธิบายต่อหน้าผู้คนให้ชัดเจนก็ไม่เป็นไรแล้ว ฉันเองก็ไม่ใช่คนที่ไม่ฟังเหตุผล ถูกไหมเฉิน”

เฟิงเฉินเงียบไปชั่วครู่ จึงพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ไม่ต้องเป็นห่วง นับจากวันพรุ่งนี้ รองประธานส้งจะถูกย้ายไปสาขาหนิงโจว”

“อะไรนะ” ส้งชิงหรูแทบไม่อยากจะเชื่อว่าในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

หลายวันที่ผ่านมา เฟิงเฉินนั้นให้ความสำคัญกับมากแค่ไหน เธอยังคิดว่านี่เป็นโอกาสสู่ความสำเร็จ แม้นว่าจะไม่ตรงกับคิดสิ่งที่ตัวเองคิด แต่อย่างน้อยก็สามารถการันตีว่าตัวเองจะได้เลื่อนตำแหน่งในสิ้นปีนี้ เพราะตัวเองนั้นทุ่มเททำทุกอย่าง และพักนี้ก็มีการสร้างผลงานไว้ไม่น้อย

ดังนั้นเมื่อสักครู่ที่เห็นเฟิงเฉินกลับจากการประชุม ยังคิดว่าเมื่อเขาเห็นท่าทางหึงหวงของลั่วมั่นแล้ว จะต้องเกิดความรำคาญใจไม่มากก็น้อย แล้วจะต้องช่วยแก้ต่างให้กับตัวเอง เพราะถึงอย่างไรตัวเองก็บริสุทธิ์!

แต่ผลที่ได้กลับเป็นแบบนี้

“เมื่อสักครู่ในที่ประชุมมีการกล่าวถึงโรงแรมในหนิงโจวว่าขาดแคลนพนักงานในการพัฒนา ผลงานที่ผ่านมาของคุณก็ยอดเยี่ยมมาก เหมาะสมที่จะไปพัฒนาหนิงโจวที่สุด คืนนี้เตรียมตัวพร้อมออกเดินทางได้เลย”

“แต่ว่า…..”

“ลั่วมั่น อย่ายืนที่ประตูอีกเลย เข้าข้างใจกันเถอะ”

เฟิงเฉินโอบไหล่ของลั่วมั่น มองข้ามส้งชิงหรูไป แล้วก็ปิดประตูห้องสำนักงานลง ใบหน้าของส้งชิงหรูดำทะมึนดุจก้นหม้อ

“ทำไมคุณถึงย้ายเธอไปที่หนิงโจว สถานที่ตรงนั้นนอกจากไฮซีซั่นแล้วก็แทบจะไม่มีคน”

ทันทีที่เขาเข้ามาในห้อง ลั่วมั่นก็ใช้สายคับแคบมองเฟิงเฉิน

“เรื่องคดีกำลังจะคลี่คลายแล้ว เก็บเธอไว้ที่บริษัทก็ไม่มีประโยชน์ ขจัดออกไปตั้งแต่เนิ่นๆ เพื่อไม่ให้ใครบางคนคอยตามหึงหวงใส่ร้ายผม”

“ใครหึงหวงกัน”

ลั่วมั่นขมวดคิ้วด้วยความโมโหเล็กน้อย “ก็เพราะเธอขวางฉันไว้ไม่ให้เข้ามา อีกทั้งยังได้ยินว่าเธอมักจะก่อปัญหาให้กับเล่อสวี้บ่อยๆ ฉันก็แค่เตือนเธอนิดหน่อยเท่านั้น”

“จะเปลืองแรงไปทำไม ขอผมดูอาหารกลางวันที่คุณนำมาให้หน่อยสิ” เฟิงเฉินไม่มีความสนใจต่อเรื่องนี้ แต่พึงพอใจกับปฏิกิริยาของลั่วมั่นเป็นอย่างมาก เมื่อก่อนก็ไม่เคยเห็นเธอใส่ใจกับผู้หญิงที่อยู่รอบข้างตัวเอง ถึงแม้ว่าจะไม่ยอมเสียเปรียบเวลาอยู่ต่อหน้าผู้หญิงคนอื่น แต่ว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าตัวเองก็จะสงบเสงี่ยม วันนี้เป็นครั้งแรกที่เห็นเธออาละวาดแบบไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

น่าทานจังเลย