การสัมภาษณ์ครึ่งชั่วโมงจบลงอย่างรวดเร็ว

ในส่วนครึ่งหลังของการสัมภาษณ์ ลู่โจวพูดเหมือนกับสิ่งที่หลัวเหวินเซวียนพูดที่งานแถลงข่าว

ความต่างเดียวคือถ้อยคำเหล่านี้ถูกพูดด้วยตัวเขาเอง พลังโน้มน้าวจึงสูงกว่ามาก

หลังจากตัดต่ออย่างเรียบง่าย วิดีโอของการสัมภาษณ์ถูกโพสต์ที่ช่อง CTV ในช่วงกลางคืน

ลู่โจวก็ทำได้ตามคำขอของผู้อำนวยการหลี่ ในฐานะประธานของ ILHCRC เขาได้พูดเกี่ยวกับอนุภาคซีและทฤษฎีไฮเปอร์สเปซต่อสาธารณะในที่สุด

ถึงแม้ว่ามันเป็นความเห็นของลู่โจวเอง แต่เขาพูดถึงเรื่องระดับผิวเผินและเล็กน้อย ทว่าสำหรับคนที่สนใจในการพัฒนาของการวิจัยอนุภาคซีและทฤษฎีไฮเปอร์สเปซพวกเขากลับได้รอคอยการสัมภาษณ์นี้เป็นเวลานาน

ผู้คนพูดคุยกันด้วยความกระตือรือร้นว่าการทดลองนี้จะส่งผลต่อโลกอย่างไรถ้าเกิดมันประสบความสำเร็จ

และในตอนนี้ลู่โจวในฐานะที่เป็นนักวิชาการที่มีอำนาจสูงสุดในด้านนี้ได้ลุกขึ้นมาพูดและตอบคำถามอย่างชัดเจนกับคำถามนี้

ถึงแม้ว่าคำตอบนี้ไม่ได้ตรงตามความคาดหวังของทุกคนทั้งหมดสำหรับไฮเปอร์สเปซ มันก็ยังทำให้หลายคนพึงพอใจกับความคาดหวังสำหรับอนาคต

ในอีกฟากหนึ่งที่ถนนเพนซิลวาเนีย 1600 ที่อีกฝั่งหนึ่งของมหาสมุทรแปซิฟิก…

ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้เป็นแฟนคลับลู่โจว ชายในชุดสูทและรองเท้าหนังภายในออฟฟิศสั่งให้ผู้ช่วยติดต่อกับหน่วยงานทันทีหลังจากรายการสัมภาษณ์ได้ถ่ายทอดและผลิตการสัมภาษณ์ที่มีซับไตเติลภาษาอังกฤษ

หลังจากดูการสัมภาษณ์ที่มีซับไตเติล ประธานาธิบดีอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ที่ปรึกษาที่ยืนอยู่ข้างเขาพูดย้ำว่า

“จีนได้นำหน้าเราในด้านเทคโนโลยีอวกาศไปแล้ว”

ประธานาธิบดีสบถในใจและพูดว่า “ผมรู้”

ที่ปรึกษาพูดต่อ “ผมไม่ได้พูดถึงแค่ปัญหาทั่วไป… จากการสัมภาษณ์นี้และข่าวกรองที่เราเก็บมาก่อน เรามีเหตุผลที่จะสงสัยว่าการที่พวกนั้นเลือกดาวอังคารเป็นสถานที่ทดลองเป็นการส่งสัญญาณบางอย่าง”

ประธานาธิบดีมองหน้าเขาและขมวดคิ้วก่อนจะถาม “สัญญาณ?”

“ครับ” ที่ปรึกษาพยักหน้าและพูดว่า “นับตั้งแต่การก่อตั้งวงโคจรขนย้ายดวงจันทร์ แร่หายากที่ถูกขนส่งจากดวงจันทร์ไปโลกได้ทำให้โปรเจกต์ดวงจันทร์ของพวกนั้นได้กำไร พวกนั้นจะต้องหาทางขยายผลประโยชน์นี้อย่างแน่นอน ผมไม่รู้ว่าคุณได้สังเกตหรือไม่ แต่ระหว่างปฏิบัติการช่วยเหลือดาวอังคาร ตำแหน่งของดาวอังคารเหมาะสมสำหรับการลงจอด แต่พวกเขาไม่ได้ลงจอดบนดาวอังคาร พวกเขากลับใช้ยานอวกาศที่ลำเล็กกว่าสำหรับภารกิจนี้”

ผู้ช่วยนิ่งไปสักพักและพูดว่า “แต่ตอนนี้ดาวอังคารไม่ได้อยู่ในตำแหน่งเหมาะสมในการลงจอด ในทางทฤษฎีแล้วมันยากกว่ามากที่จะเข้าวงโคจรเมื่อเทียบกับหลายปีก่อน แต่พวกเขาก็ยังส่งยานอวกาศไป”

“การลงทุนของพวกนั้นในด้านเทคโนโลยีอวกาศไม่เคยหยุดอย่างเห็นได้ชัด!”

สีหน้าของประธานาธิบดีเปลี่ยนไปเล็กน้อยในที่สุด

หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์พร้อมต่อสายหาผู้ช่วยและพูดโดยไม่ลังเล

“โทรหาคาร์สันและบอกให้เขาและคนที่รับผิดชอบโครงการสถานีอวกาศโคจรรอบดวงจันทร์ของนาซ่าให้มาที่ทำเนียบขาว”

“ผมมีเรื่องสำคัญต้องคุยกับเขา”

…

ลู่โจวไม่รู้ว่าทำเนียบขาวมีท่าทีกับเรื่องทั้งหมดนี้อย่างไร เขาอยู่ห่างไกลที่จินหลิงและผิวปากเล่นในขณะที่ใส่ชุดสูท จากนั้นเขาเดินลงบันไดไปและเข้าไปนั่งในรถยนต์ไฟฟ้าที่จอดตรงประตูหน้า

งานเลี้ยงฉลองสำหรับความสำเร็จของการทดลองทฤษฎีไฮเปอร์สเปซถูกวางแผนไว้ว่าจะจัดหลังวันที่สามของการทดลองซึ่งคือคืนนี้

จากแผนการก่อนหน้า งานเลี้ยงฉลองครั้งนี้จะถูกจัดขึ้นในช่วงเย็นหลังการทดลอง ILHCRC ยังได้จองโรงแรมและส่งบัตรเชิญออกไปล่วงหน้า

แต่เนื่องจากว่าลู่โจวไม่อยู่ งานเลี้ยงฉลองจึงถูกเลื่อนไปจนถึงตอนนี้

ลู่โจวเป็นตัวเอกซึ่งสร้างความก้าวหน้านี้ในหน้าประวัติศาสตร์ของฟิสิกส์ ไม่มีทางที่พวกเขาจะเฉลิมฉลองโดยไม่มีลู่โจว

ในท้ายที่สุดทฤษฎีไฮเปอร์สเปซก็เป็นผลงานชิ้นโบแดงของเขา

ถึงแม้ว่าหลายคนได้สร้างความสำเร็จที่ยอดเยี่ยมในด้านนี้ อย่างเช่น สูตรความผันผวนแรงโน้มถ่วงอนุภาคซีของเหว่ยฮง จากการค้นพบครั้งใหญ่ที่พลิกโลกฟิสิกส์ สิ่งอื่นๆ ดูไม่มีความสำคัญ

ร้านอาหารเพอร์เพิล เมาน์เทน

ที่นี่เป็นโรงแรมท้องถิ่นของจินหลิงที่ได้จัดงานเลี้ยงนานาชาติมาหลายครั้ง หลังจากการปรับปรุงช่วงต้นปีความรู้สึกหรูหราของโรงแรมนี้ก็ได้ทะยานขึ้นไปอีกระดับ

พูดถึงเรื่องนี้ ความสำเร็จของโรงแรมนี้อาจจะมีส่วนหนึ่งมาจากลู่โจว เนื่องจากลู่โจวเองชอบบรรยากาศที่นี่ งานฉลองทั้งหมดของเขาในจินหลิงถูกจัดขึ้นที่โรงแรมแห่งนี้

ด้วยเหตุนี้โรงแรมหรูแห่งนี้ได้กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวระดับสากล

ในห้องกินเลี้ยง

แขกในชุดทางการยืนอยู่ด้วยกันเป็นกลุ่มเล็กๆ และพูดคุยกัน

ในกลุ่มแขกเหล่านี้มีนักฟิสิกส์จาก ILHCRC วิศวกรจากจุดปล่อยยาน ผู้คนจากแวดวงการเมืองและธุรกิจ และแขกที่ถูกเชิญมาที่นี่ด้วยเหตุผลประการอื่น

คนส่วนใหญ่ในห้องกินเลี้ยงนี้เป็นบุคคลสำคัญกันหมด สิ่งนี้ชัดเจนจากบทสนทนาของพวกเขา

“คุณรู้จริงๆ หรือว่ามันจะเกิดขึ้น” ด็อบริกพูดระหว่างที่เขามองหน้าศาสตราจารย์เหว่ยฮง ซึ่งยืนอยู่ตรงโต๊ะยาว เขาพูดต่อ “คุณรู้เรื่องความเป็นไปได้ของการเปลี่ยนเส้นโค้งของกาลอวกาศ”

เมื่อศาสตราจารย์เหว่ยฮงแสดงข้อคาดการณ์บนไวท์บอร์ดให้เขาดู ความคิดของเขาเต็มไปด้วยความไม่เห็นด้วย เขายังครุ่นคิดว่าเหว่ยฮงอาจจะเสียสติไปแล้ว

แต่หลังจากงานวิจัยของศาสตราจารย์ลู่ถูกเผยแพร่ความเห็นของเขาก็เปลี่ยนไปทันที เขารู้สึกสับสนกับความเฉลียวฉลาดของเพื่อนร่วมงาน

ถึงแม้ว่าเหว่ยฮงมีแค่ไอเดียคร่าวๆ

แต่การที่มีไอเดียเหมือนศาสตราจารย์ลู่นั้นก็น่าประทับในมากแล้ว!

“เราแค่ลองคิดดู ไม่ใช่คิดสิ แค่เดาดู” เหว่ยฮงยักไหล่และพูดว่า “ถ้าการคาดเดาสามารถถูกนับว่าเป็นการค้นพบ งั้นไอน์สไตน์คงไม่ใช่คนเดียวที่ค้นพบทฤษฎีสัมพัทธภาพ”

เขามีวิธีคิดที่ดี

ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้อิจฉาความสำเร็จของลู่โจว แต่เขารู้ว่าถ้าเขาวิจัยในทิศทางนี้ต่อ เขาก็จะไม่ได้ผลลัพธ์อะไร

หลังจากเห็นงานวิจัยของลู่โจว เขาแน่ใจในเรื่องนี้

การเข้าใจการคำนวณซับซ้อนเป็นสิ่งที่เขาทำได้ดีที่สุด ลืมเรื่องการสร้างทฤษฎีแห่งยุคไปได้เลย

จู่ๆ เหว่ยฮงที่กำลังพูดคุยกับด็อบริกและหลัวเหวินเซวียน ก็สังเกตเห็นใบหน้าคุ้นเคยในกลุ่มผู้คน

ชายคนนี้เดินฝ่าฝูงชนและตรงเข้ามาที่พวกเขาสามคน เขายิ้มให้และยกแก้วแชมเปญในมือ

“ขอบคุณครับ สูตรของคุณช่วยได้มาก”

เหว่ยฮงดูปลื้มใจเล็กน้อย เขารีบชูแก้วในมือ เนื่องจากว่าเขาประหม่าเล็กน้อยทำให้เขาเกือบทำแชมเปญในแก้วหก

“โอ้ ไม่เลย ถ้าไม่มีคุณ ปัญหานี้คงไม่มีวันถูกไข!”

“อย่าพูดแบบนั้น ผมไม่ได้รู้ไปทุกอย่าง” ลู่โจวยิ้มให้และยกแก้วในมือเบาๆ เขาพูดกับด็อบริก “สัญชาตญาณของคุณเรื่องข้อมูลยอดเยี่ยมมาก ต้องขอบคุณคุณที่ไม่ได้เห็นว่าความผิดปกติในแผนที่แรงโน้มถ่วงเป็นอุบัติเหตุ ไม่เช่นนั้นใครจะไปรู้ว่าปัญหานี้จะถูกแก้ไขเมื่อไหร่”

ศาสตราจารย์ด็อบริกพูดด้วยความเคารพ “ผมไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ แค่เรื่องเล็กน้อยในแผนการที่ยิ่งใหญ่”

“ทุกก้าวที่นำไปสู่ยอดเขาสำคัญหมด ผมเชื่อว่าในอนาคตอันใกล้เมื่อผู้คนเรียนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นพวกเขาจะรู้จักชื่อคุณแน่นอน”

ลู่โจวหันไปมองหลัวเหวินเซวียน

แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไร หลัวเหวินเซวียนยิ้มให้และถามว่า “แล้วฉันล่ะ?”

ลู่โจวชะงักไปครู่หนึ่ง เขายิ้มและพูดว่า “เราเป็นเพื่อนที่ดีกัน อย่าพูดถึงเรื่องธุรกิจเลย… มา เชียร์”

จู่ๆ หลัวเหวินเซวียนรู้สึกกังวลใจ

“อย่า! เรื่องนี้มันสำคัญกับฉันนะ!”

ลู่โจวใช้ความคิดอยู่สักพัก

“ก็ฉันไม่มีอะไรจะพูด”

หลัวเหวินเซวียนรู้สึกงง

“…ฉันหวังว่าไม่มีใครได้ยินนายพูดแบบนั้น”

ถ้ามีใครได้ยินแล้วจดบันทึกมันไว้

มันจะน่าอายมาก…