“ฮ้าาา อะ อ๊ะ อ๊าาา…!”

“คราวนี้จะเข้าไปรวดเดียวสามนิ้วนะ”

มูคยอมพูดราวกับภาคภูมิใจกับการสัมผัสอันทุ่มเท

ฮาจุนไม่มีจังหวะจะได้พูดตอบรับอีกฝ่ายด้วยซ้ำ นิ้วแข็งๆ ครูดผนังเนื้อที่อ่อนตัวลงแล้วขึ้นมา ฮาจุนรู้สึกอย่างกับว่า มันทะลุผ่านท้องแล้วแหวกเข้ามาจนถึงในหัวอย่างวุ่นวาย ปลายเท้าขดงอเข้าหากันโดยไม่รู้ตัวแล้วร่างกายก็สะท้านขึ้นลง ต้นขากับก้นเกร็งแข็ง ส่วนแผ่นหลังด้านล่างก็ลอยหวิวจากโซฟาโดยสมบูรณ์

นิ้วของมูคยอมเพิ่มเป็นสี่นิ้วตามปกติ มันล่วงล้ำเข้ามาอย่างเชื่องช้าและลึกสุดแค่ตรงส่วนที่เชื่อมต่อกับฝ่ามือ จากนั้นก็ถอนออกไปด้านหลังด้วยความเร็วเท่าๆ เดิม นิ้วออกแรงบดเคล้าเนื้อเยื่ออ่อนพร้อมขยับเข้าออก ทุกครั้งที่มูคยอมสอดเข้าแล้วถอนออก อีกฝ่ายก็จะหมุนข้อมือแล้วเปลี่ยนทิศทางที่เบียดถูลงไปในร่างกายหลายต่อหลายครั้ง

ท้องนิ้วแบนราบบดคลึงตรงใกล้ๆ ต่อมลูกหมากที่อยู่ฝั่งหน้าท้อง เนื้อเยื่อด้านล่างที่อยู่ฝั่งแผ่นหลัง และผนังเนื้อด้านข้างซ้ำแล้วซ้ำเล่าตามลำดับ

“อ๊า อ๊า…! ฮื่อออ… อ๊าาา ฮึก…”

สัมผัสที่กระตุ้นผนังด้านในซึ่งไวต่อความรู้สึกมากพอสมควรอยู่เรื่อยๆ ทำให้ฮาจุนบิดเอวไปมาโดยอัตโนมัติ ทันใดนั้นมูคยอมก็ขยับข้อมือแรงขึ้น แรงกดก็กดน้ำหนักลงมาเพิ่มขึ้นจนรู้สึกเหมือนสั่นสะเทือนตรงใกล้ๆ ต่อมลูกหมากที่ขยายใหญ่ เสียงหวีดครางแผ่วเบาดังออกมาจากปากที่อ้าค้าง ฮาจุนใช้ปลายเท้าเขย่งบนโซฟาแล้วยกเอวกับก้นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ร่างกายที่เกร็งเครียดสั่นสะท้าน

น้ำกามสีขาวขุ่นไหลเป็นหยดลงมาจากปลายแกนกายที่ชี้โด่ไปทางหน้าท้อง ฮาจุนถึงกับรู้สึกทรมานกับการปลดปล่อยอย่างต่อเนื่อง มูคยอมบีบเค้นหน้าท้องที่เปียกน้ำรักเป็นมันวาวอย่างเชื่องช้า จากนั้นก็แตะริมฝีปากลงบนนั้นแผ่วเบาพร้อมพูดขึ้น

“ทีนี้จะใส่เข้าไปแล้วนะ”

ฮาจุนตัวอ่อนปวกเปียกเพราะก้าวไปถึงปลายทางเป็นครั้งที่สอง ไหล่ของเขาสั่นเบาๆ แม้รู้สึกเหมือนว่าร่างกายกำลังแผดเสียงร้องบอกว่ายังไม่ได้ แต่ก็เหมือนกับมันยืนกรานว่าทำได้มากกว่านี้เช่นเดียวกัน

ในระหว่างที่ฮาจุนไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเลยสักคำเพราะไม่รู้ว่าต้องตั้งใจฟังจุดยืนทางฝั่งไหน มูคยอมก็เอาซองเจลหล่อลื่นเล็กๆ ออกมาจากในกระเป๋ากางเกง อีกฝ่ายทำตัวราวกับไม่คิดที่จะเริ่ม แต่ดูท่าจะเตรียมพร้อมไว้แล้วอย่างที่คิด

เจลเหลวใสหยดจากในซองฟอยล์ลงตรงกลางบั้นท้ายทันที ปากช่องทางไม่ได้หุบลงสนิทเพราะกลืนกินนิ้วมือจนกระทั่งเมื่อครู่นี้ ความรู้สึกที่สารหล่อลื่นเย็นๆ ไหลเข้าไปด้านในทั้งอย่างนั้น ทำให้ฮาจุนเชิดหน้าขึ้นแล้วพรูลมหายใจชุ่มชื้นออกมาสั้นๆ

ความเป็นชายของมูคยอมสัมผัสกับปากช่องทาง แกนกายที่มีเส้นเลือดปูดโปนขรุขระและผงาดอย่างน่าเกรงขาม กำลังแสดงออกให้เห็นถึงอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของอีกฝ่ายอย่างไม่ปิดบัง มูคยอมแนบแกนกายของตัวเองลงบนปากช่องทางแล้วถูไถแทนที่จะสอดใส่ในทันที ราวกับตั้งใจจะใช้เจลที่เปียกชุ่มด้านหลังฮาจุน ทำให้ลำท่อนของตัวเองเปียกชุ่มไปด้วย

“ฮื่อ ฮึก”

เมื่อเข่าของฮาจุนขยับเข้าชิดกันเพราะความเสียวซ่านที่เหมือนบีบกระชับร่างกายเข้ามาอย่างต่อเนื่อง มูคยอมก็ลุกพรวดขึ้น อีกฝ่ายยกต้นขาของฮาจุนขึ้นอย่างมั่นคงอีกครั้ง ส่วนตัวเองก็ใช้ขาข้างหนึ่งเหยียบอยู่บนโซฟา อีกข้างเหยียบอยู่บนพื้น อยู่ในท่าที่เกือบจะเหยียดยืนขึ้นเต็มตัว

“อา…”

มูคยอมกดร่างกายลงมาในท่านั้นพร้อมครางเสียงทุ้ม อีกฝ่ายถ่ายน้ำหนักตัวจากบนลงล่าง ทำให้แกนกายดันเข้ามาอย่างหนักหน่วงและล้ำลึก

ถึงแม้ว่าจะใช้ทั้งนิ้วทั้งปากเพื่อคลายออก แต่ช่องทางก็ยังคับแคบมากเกินไปอยู่เสมอเมื่อเทียบกับแกนกายของมูคยอม โพรงเนื้อรับน้ำหนักที่กดเข้ามาภายในอย่างคับแน่นพร้อมขยายออกกว้าง

“ฮ้าาา อ๊า… อึก อ๊า อ๊าาา…!”

ฮาจุนดึงมือที่ถูกมัดไปด้านหน้าเต็มแรงด้วยจิตใต้สำนึก ถ้าเป็นตอนปกติ เขาคงจะเหนี่ยวรั้งแผ่นหลังหรือไหล่ของมูคยอม หรือดันอีกคนออก ไม่ก็ดึงเข้ามากอด หรือถ้าไม่ทำแบบนั้น อย่างน้อยก็คงจะเกาะยึดโซฟาไว้ แต่บ่วงที่ถูกมัดจนตึงกลับยึดมือของฮาจุนไว้อย่างแน่นหนาและไม่ยอมคลายหลุดเลย ฮาจุนทำได้เพียงเอนลำคอขาวผ่องไปด้านหลังเท่านั้น

“เสียงนายก็ วาบหวิวมากซะจน…”

มูคยอมพูดแบบนั้น เสียงของอีกฝ่ายร้อนรุ่มเช่นเคย เค้าโครงร่างราวรูปแกะสลักของคนตัวใหญ่กำลังแผ่ไอร้อนออกมาด้วยความฉุนเฉียว

ส่วนหัวอวบแหวกช่องทางที่ตอดรัดไม่ปล่อย ลำท่อนที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดขรุขระเสียดถูโพรงนุ่มที่ทำท่าจะบีบหดลงดังเดิมพร้อมผลุบตามหลังเข้าไป ท่อนเนื้อครูดเนื้อเยื่อที่อ่อนไหวมากขึ้นเข้าไปเป็นทางยาว

“อ๊า มัน… ลึก ลึก…!”

“ฮู่ว… ยัง เข้าไป… ไม่หมดเลย…”

มือถูกมัด ส่วนขาก็ถูกมูคยอมยึดไว้ สภาพฮาจุนไม่ต่างอะไรกับถูกจองจำไว้ทั้งแขนและขาสองข้าง เพียงแค่ถูกจำกัดการเคลื่อนไหวเท่านั้นเอง แต่ทำไมฮาจุนถึงรู้สึกแน่นหน้าอกขึ้นมาราวกับว่าการหายใจก็ถูกอุดกั้น ร่างกายแข็งแรงและหนักอึ้งกดลงบนตัวเขาจากบนลงล่าง ความองอาจของร่างกายทำให้รู้สึกถึงความรู้สึกถูกกดขี่ที่ต่างไปจากตอนปกติ ถึงแม้ว่าจะร่วงล้ำเข้ามาตื้นเขินกว่าปกติตามที่มูคยอมพูด แต่ฮาจุนก็พูดปรามการสอดใส่อย่างรวดเร็วกว่าทุกครั้ง

มูคยอมพรูลมหายใจออกมาแล้วถอนกายออกไปด้านหลังเล็กน้อย จากนั้นก็ดันกลับเข้ามาสั้นๆ อีกฝ่ายเคลื่อนไหวแบบนั้นหลายครั้งแล้วกดน้ำหนักตัวเองลงให้แกนกายตรงกับบริเวณใกล้ๆ ต่อมลูกหมากอย่างแนบชิด แทนที่จะสอดเข้าไปลึกกว่าเดิม

ส่วนหัวสัมผัสลงตรงจุดหนึ่งราวกับเล็งเป้าพร้อมกับตอกผนังด้านในถี่รัวและต่อเนื่อง ความเสียวกระสันอย่างแรงกล้าโหมซัดด้านในร่างกายของฮาจุนอย่างหนักหน่วง ความหฤหรรษ์ที่กดลงมาพร้อมเพิ่มความเร็ว ไม่ยอมมอบจังหวะให้ร่างกายได้ผ่อนคลายแล้วแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างอย่างฉับไว

“ฮ้าาา ฮื่อ อ๊า อ๊ะ อ๊า!”

ความรู้สึกพลุ่งพล่านไปถึงจุดสูงสุดอย่างรวดเร็ว ความสุขสมทางเพศพุ่งทะยานถึงขีดสุดแบบไม่เคยรู้สึกมาก่อนแม้ตอนถูกบีบบังคับให้อยู่ในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่นในฤดูใบไม้ผลิที่มาเยือนเร็วกว่าปกติ มันทำให้ตัวของฮาจุนสั่นสะท้านแม้ถูกกระตุ้นเพียงเล็กน้อย

ทุกครั้งที่ส่วนหัวปูดยื่นราวตะปูกับผิวแกนกายที่ไม่ราบเรียบ เบียดถูและเสียดแทงผนังเนื้อพร้อมผลุบโผล่ภายในร่างกาย เนื้อเยื่อที่ตอดแกนกายของมูคยอมไม่ปล่อยก็ยิ่งบีบรัดพร้อมเต้นตุบๆ ฮาจุนทำท่าจะกอดหลังมูคยอมโดยลืมอยู่เรื่อยว่าทำไม่ได้ ในขณะที่ยืดเหยียดมือที่ถูกจำกัดอย่างเปล่าประโยชน์ ลมหายใจของฮาจุนก็หอบหนักขึ้นทุกที

ชั่วขณะหนึ่ง มูคยอมก็หยัดเอวดันแกนกายให้แนบชิดยิ่งขึ้นกว่าเดิม จากที่เคยกระทุ้งย้ำๆ ลงบนต่อมลูกหมาก แกนกายที่ถูกไสเข้าลึก แหวกโพรงเนื้อส่วนลึกด้านในที่ยังไม่เคยถูกรุกล้ำมาจนถึงตอนนี้ ฮาจุนส่ายหน้าแรงยิ่งขึ้น เอวกระเด้งพรวดขึ้นมา

“อื๊อออ อ๊า ไม่ เอา… ค่อยๆ…! อื๊อ อ๊าาา…!”

“กำลัง อึก ค่อยๆ อยู่”

ความวุ่นวายใจอ่อนๆ เจืออยู่ในน้ำเสียงของมูคยอม แต่ฮาจุนกลับไม่รับรู้ถึงสิ่งนั้น เขาเพียงแค่ตัวสั่นสะท้านเพราะสัมผัสของส่วนที่แข็งขืนและร้อนระอุซึ่งสอดเข้าออกพร้อมเติมเต็มในร่างกายอย่างต่อเนื่อง

“ชะ ช้าๆ หน่อย… ฮึกกก อย่าทำ แรงมากไป…”

“ฮาาา… ทำไม เหนื่อยแล้วเหรอ”

มูคยอมเองก็อารมณ์พุ่งสูงจนหายใจไม่เป็นจังหวะเพราะความสุขสมที่สูงลิ่วอยู่ใกล้เพียงปลายจมูกเท่านั้น ฮาจุนมองอีกฝ่ายแทนที่จะตอบกลับในทันที

ดวงตาที่ละเลงด้วยความปรารถนาซึ่งเขามักจะได้เผชิญหน้าด้วยเสมอหากมีเซ็กส์กัน ดวงตาที่วาววับเป็นประกายก้าวร้าวยิ่งกว่าตอนเริ่มบทเพลงรัก ดวงตาคู่นั้นอยู่ตรงนั้น ฮาจุนมองหน้าอีกฝ่ายราวกับจะสูบเข้าไปแล้วพึมพำขึ้น

“มัน ดีน่ะ…”

“หืม”

“ช่วงนี้ฉันหมดสติ… ระหว่างทำ อยู่เรื่อย… อ๊า… วันนี้… ฮึก ไม่อยาก อ๊าาา!”

จู่ๆ มูคยอมก็หยัดตัวเข้าลึกทำให้คำพูดของฮาจุนขาดหาย ลมหายใจกระหืดกระหอบกระทบชิดใบหู

“ดียังไง”

“อึก ยะ…ยังไง เหรอ…”

“ตอนนี้รูนายกำลังดูดท่อนฉันไม่หยุดเลย แล้วถ้าเอาออกแค่นิดเดียวแบบนี้…”

“ฮ้าาา…!”

“ฮู่ว… ทั้งตรงท่อน ทั้งตรงเอว ก็เหมือนมันละลายไปหมด ฉันอยากเอาออกจนสุดแล้วกระแทกให้มันแตะถึงตรงนี้… หรือไม่ทำแบบนั้นดี”

มูคยอมพูดว่า ‘ถึงตรงนี้’ พร้อมกับคลำมือลงบริเวณสะดือแล้วกดลงอย่างแนบแน่น ตัวของฮาจุนสั่นระริก เมื่อมีเพียงปากที่อ้าพะงาบโดยไม่ได้ตอบอะไร แกนกายก็ถอนออกไปจากปากช่องทางโดยไม่ทันตั้งตัวแล้วส่วนหัวที่เคยวนเวียนอยู่ด้านในก็ถลำกลับเข้ามาในร่างกาย

“อื๊อ… อ๊า ฮ้าาา!”

ข้อมือที่ถูกมัด ถูกจับแน่นในมือของมูคยอมอีกหนึ่งครั้ง ท่อนเนื้อที่ทั้งร้อน ยาว และอวบ แทรกเข้ามาในตัวของเขาซึ่งขยับไปไหนไม่ได้อย่างลึกซึ้ง ยิ่งการสอดใส่ลึกมากขึ้นเท่าไร เจลหล่อลื่นที่ทาไว้จนทั่วก็ยิ่งไหลซึม ทำให้เสียงเฉอะแฉะดังชโลมหูของฮาจุน

มูคยอมบดเน้นลงตรงจุดกระสันของฮาจุนแล้วซอยสั้นๆ ครั้งแล้วครั้งเล่าพร้อมดันลึกเข้ามาทีละนิด ราวกับกำลังข่มกันว่า ‘นายจะทนสิ่งที่รู้สึกดีถึงขนาดนี้ได้จริงๆ เหรอ’ ฮาจุนรู้สึกเหมือนท่อนเนื้อร้อนกำลังควานกวาดผนังด้านใน การมองเห็นของฮาจุนพร่ามัว ความสุขสมที่ทำให้ท้องน้อยหลอมละลาย อัดรวมกันเป็นมวลก้อนแล้วแพร่กระจายไปทั่วทุกซอกทุกมุมในตัวของฮาจุนราวกับน้ำ ภายในหัวถูกย้อมไปด้วยสีขาวราวกับหน้าต่างที่มีฝ้าเกาะ

หว่างขาของคนทั้งสองแนบติดกัน ในตอนที่พวงเนื้อของมูคยอมกดลงบนผิวก้น ฮาจุนก็อ้าปากจนน้ำสีใสไหลซึมพร้อมสะอื้นออกมา แกนกายบุกรุกเข้ามาลึกขึ้นเรื่อยๆ จนสุดทางด้านในแล้วส่วนหัวมนแข็งขึงก็บดขยี้ลงอย่างหนักหน่วง แหวกช่องทางที่เคยปิดสนิทออกอย่างยากลำบาก

“ฮ้าาา อึก…! ฮื้อออ… ฮึก อ๊า…!”

ในตอนที่ฮาจุนตอบไม่ได้ กระทั่งความคิดก็ยังเป็นอัมพาตแล้วทำได้เพียงดิ้นเร่าๆ สิ่งที่กดลงมาเติมเต็มด้านในพร้อมทำให้ทั่วทั้งร่างชาหนึบ ก็ถอนออกไปจนเกือบสุดปากช่องทาง ส่วนหัวที่ฝังคาอยู่ครึ่งหนึ่ง แหวกรอยจีบที่ทำท่าจะหุบสนิทอย่างอ่อนโยน แล้วคราวนี้ก็ไสรวดเดียวเข้าไปในช่องทางที่เคยถอนออก จนบดลงตรงจุดเดิมอย่างแรงซ้ำๆ

เสียงหวีดครางระเบิดออกมาจากปากของฮาจุน การจ้วงเข้าออกอย่างลึกล้ำและรุนแรงดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง

“ฮู่ว ฮาาา อา”

“อ๊า อ๊า! อ๊ะ! ฮึก ฮ้าาา…!”

ฮาจุนร้องเสียงดังขึ้นเท่าที่จะเค้นออกมาได้ ตัวสั่นคลอนไม่เป็นท่า เขาถูกรังแกด้วยความสุขสมที่โหมกระหน่ำอยู่พักหนึ่ง มูคยอมลูบผิวด้านนอกของต้นขาขาวอย่างเชื่องช้าพร้อมกับผ่อนเอวลง ลมหายใจของอีกฝ่ายก็ระรัวไม่เป็นจังหวะเช่นเดียวกัน

“ตอนนี้ก็ดีจนจะหมดสติเลยหรือเปล่า”

น้ำเสียงของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ ฮาจุนหอบหายใจพร้อมพยักหน้าในช่วงที่อีกคนให้หยุดพักสั้นๆ เขาดึงรั้งมือที่ถูกมัดโดยอัตโนมัติพร้อมกับพูดตอบหลังจากนั้นจังหวะหนึ่ง

“ฮึก ฮื้อออ อื้อ ก็ ดี สิ…มันก็ดี…”

“มันก็ดี?”

“ฮ้าาา มู คยอม แต่… อ๊าาา วันนี้… เบาๆ…”

มูคยอมกลั้นหายใจไปทั้งอย่างนั้นครู่หนึ่ง จากนั้นก็เปลี่ยนท่าที่เกือบจะเหยียดยืนทั้งตัวกดร่างฮาจุนเอาไว้ มาคุกเข่านั่งลงบนโซฟา อีกฝ่ายก้มตัวลงพรมลมหายใจร้อนๆ ลงบนผิวกายของฮาจุน แล้วกดริมฝีปากลงจนเกิดเสียงจุ๊บจั๊บ

“เอาแบบนั้นสินะ”

“ฮึ อ๊ะ…!”

มูคยอมสอดแขนเข้ามารองแผ่นหลังของฮาจุน ร่างกายท่อนบนของฮาจุนที่เคยนอนอยู่ ถูกดันขึ้นในทันทีอย่างไม่ได้รีบร้อนมากนัก แล้วอีกคนก็เอนตัวไปด้านหลังอย่างเชื่องช้าเช่นเดียวกัน เมื่อมูคยอมพิงตัวกับที่วางแขนของโซฟา ตำแหน่งของทั้งสองก็สลับทางกัน มาอยู่ในท่าที่ฮาจุนนั่งด้านบน ส่วนมูคยอมก็นั่งอยู่ด้านล่าง ต่างกับเมื่อสักครู่นี้

ความอบอุ่นอันน่าเบิกบานใจในยามปกติ กลับเข้ามาอยู่ในดวงตาของมูคยอมที่เคยจ้องมองฮาจุนตาวาววับจนถึงเมื่อครู่นี้ อีกฝ่ายยิ้มพร้อมกับไล้มือตรงขอบตาของเขา

“ทำแบบนี้โอเคใช่ไหม วันนี้ฉันจะทำช้าๆ จริงๆ ฉันพูดจริง”

ฮาจุนกะพริบดวงตาชื้นน้ำพร้อมก้มลงมองมูคยอม จากนั้นก็กลั้นก้อนสะอื้นครั้งหนึ่งแล้วพยักหน้า ท่านี้ทำให้น้ำหนักตัวของตัวเองถ่ายลงไปด้านล่างหมดมันจึงลึกขึ้นกว่าเดิม แต่ถึงอย่างนั้น ความอึดอัดเหมือนถูกผูกมัดทั้งแขนทั้งขาก็หายไปแล้ว ฮาจุนจึงสบายใจอย่างมาก

มูคยอมจับขาข้างหนึ่งของเขาลงด้านล่างของโซฟาเหมือนอย่างเคย เมื่อเท้าแตะพื้น จุดกระตุ้นความรู้สึกด้านในคงเปลี่ยนไป เพียงแค่นั้นจึงทำให้กดบี้เนื้อเยื่ออ่อนนุ่มตรงจุดที่ไม่เคยถูกกระทุ้งง่ายๆ ในยามปกติ สัมผัสกับส่วนปลายแกนกาย ความรัญจวนอันกระจ่างชัดเพราะไม่คุ้นเคย โจมตีศีรษะของฮาจุนในตอนที่ยังไม่รับรู้ว่าอะไรเป็นอะไร

ฮาจุนปากสั่นทั้งที่ยังมึนงง มูคยอมต้องหยัดตัวจากด้านล่างขึ้นมาเบาๆ ครั้งหนึ่งก่อน เขาถึงเริ่มขยับเอวช้าๆ เสียงร้องครวญครางอู้อี้ดังออกมา

“ฮึก อ๊า อื๊อออ… อ๊า อื๊อ…”

“อา… เหมือนจะเป็นบ้าเลย…”

ฮาจุนไม่สามารถยึดเหนี่ยวอะไรไว้ได้ แต่มือใหญ่ของมูคยอมก็ช่วยประคองเอวกับหลังอยู่อย่างมั่นคงแทน ขาข้างหนึ่งที่เหยียบพื้นก็ประคองร่างกายของฮาจุนไว้เช่นกัน

ทุกครั้งที่ฮาจุนขยับโยกเอวขึ้นลงสลับหน้าหลังแล้วหมุนควง ท่อนเนื้ออวบก็จะเคลื่อนไหวไปด้วยกันพร้อมทั้งสอดเข้ามาครูดทั่วทุกจุดในโพรงเนื้อ แกนกายมูคยอมเติมเต็มด้านในอย่างคับแน่นจนไม่มีที่ว่างจะให้เคลื่อนไหว ฮาจุนแทบจะรู้สึกแปลกใหม่กับการที่มันขยับไปพร้อมๆ กับการขยับเอวของเขา แล้วแหวกตัวเขาเข้ามา ก่อนจะเปลี่ยนตำแหน่งอีกครั้ง รวมถึงการที่ความสุขสมอย่างแรงกล้าถึงขนาดนี้ ก่อตัวขึ้นมาตรงจุดเล็กๆ ที่ส่วนหนึ่งกับส่วนหนึ่งของร่างกายสอดประสาน แล้วสั่นคลอนทั่วทั้งร่างของเขาก็ด้วย

“อ๊า อ๊าาา ฮึก ฮ้าาา…!”

“ตอนนี้เวลาขึ้นให้ นายก็เก่งมาก ฮ้าาา จนฉันรู้สึกเหมือนจะแตกก่อนเลย”

“อ๊า อ๊าาา!”

มูคยอมพึมพำด้วยน้ำเสียงประทับใจ จากนั้นก็ยึดกระดูกเชิงกรานของฮาจุนไว้แล้วจับขยับหน้าหลังอย่างรุนแรงและดุเดือด ก้นเปียกแฉะกับต้นขาแข็งแรงถูไถกันอย่างลื่นไหล

ฮาจุนกรีดร้อง ก้นกลมกลึงเกร็งเครียด เอวหยุดเคลื่อนไหวแล้วแต่ขากลับสั่นเทิ้มตั้งแต่โคนลงไปจนถึงปลายเท้า ท้องน้อยที่ห่อหุ้มแกนกายใหญ่โตไว้ก็แบนแฟบลง กล้ามเนื้อหน้าท้องก็บิดเกร็งจนสั่นระรัว

การหยัดกายเข้าออกอย่างดิบเถื่อนไม่จบสิ้นในครั้งเดียว ฮาจุนขยับเอวด้วยตัวเองเหนือร่างมูคยอมแล้วเดินทางไปถึงจุดสุดยอดเป็นครั้งที่สาม น้ำรักฉีดออกมาเรื่อยๆ จากส่วนปลายและทิ้งร่องรอยไว้บนกล้ามหน้าท้องของมูคยอม

มูคยอมเองก็ครางเสียงทุ้ม ผนังด้านในตอดรัดแกนกายของเขาอย่างนุ่มนวลทว่าถี่ยิบ การตอดรัดของโพรงเนื้อด้านในที่รัวเร็วและไม่หยุดลงง่ายๆ กับภาพคนตัวขาวกระตุกเกร็ง นำพาความรู้สึกดีมาให้เขาเช่นเดียวกัน มูคยอมรู้สึกพลุ่งพล่านไปหมดตั้งแต่ตรงท้องน้อยซึ่งหว่างขาของฮาจุนเสียดถูอยู่ จนถึงกล้ามเนื้อหน้าอกหนา แล้วความรู้สึกพลุ่งพล่านนั้นก็สร้างเงาดำมืดขึ้นมา

แรงอารมณ์ของมูคยอมถูกกระตุ้นขึ้นจากจุดสุดยอดที่ฮาจุนไปถึง แล้วพุ่งทะยานขึ้นมาเป็นเส้นตรงดิ่ง เขาจับขาของฮาจุนที่หย่อนลงด้านล่างโซฟา แล้วยกขึ้นมาให้อีกคนนั่งเอาขาแนบชิดเอวของตัวเอง

“อ๊า!”

ฮาจุนร้องเสียงดังเหมือนคนตกใจ จากที่ได้แต่หอบหายใจแฮ่กๆ อย่างหนัก

ในขณะที่อีกฝ่ายตัวสั่นและยังไม่หลุดออกมาจากฝั่งฝันอันลึกซึ้ง มูคยอมก็หยัดเอวขึ้นไปอย่างแรงจนเสียงดังปั้กทั้งที่ยังจับกระดูกเชิงกรานของฮาจุนเอาไว้แน่น

แรงตอกขึ้นด้านบนรุนแรงมากจนส่วนที่ฝังคาไว้เกือบจะหลุดออกมา ร่างกายของฮาจุนลอยหวิวกลางอากาศแล้วหล่นลงมาสู่ด้านล่าง

“…!”

ความเสียวซ่านที่ตรึงอยู่ในหัวราวกับเสาเข็ม ทำให้ฮาจุนทำไม่ได้แม้แต่จะส่งเสียงร้อง ทำได้เพียงอ้าปากค้างแล้วหยุดหายใจไปเท่านั้น ในตอนที่อีกฝ่ายคางสั่นเบาๆ มูคยอมก็ค่อยๆ เพิ่มความเร็วให้ร่างกายท่อนล่างของตัวเองอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

“ฮื่อ อ๊า เดี๋ยว ก่อน… อ๊า…! อ๊า! อ๊าาา”

“ฮู่ววว อา”

เสียงเนื้อกระทบกันดังเฉอะแฉะเพราะเจลที่หลอมเหลวจนเปียกเหนอะ ทุกครั้งที่มูคยอมจ้วงขึ้นมาอย่างเต็มที่จนถึงจุดลึก ร่างกายของฮาจุนก็จะถูกดันขึ้นไป และเมื่อหล่นลงมาด้านล่างโดยธรรมชาติ แกนกายก็จะสอดทะลวงเข้ามาลึกกว่าตอนแรก ฮาจุนยันมือกับหน้าท้องหรือไม่ก็หน้าอกของมูคยอมเป็นบางช่วง พยายามจะควบคุมความลึกและความเร็วของการสอดใส่ แต่ตัวเขาในวันนี้ไม่สามารถทำแบบนั้นได้

มูคยอมไม่ได้รีบเร่งตามที่ให้คำยืนยัน แต่ก็ไม่ยอมหยุดง่ายๆ แม้ว่าอีกฝ่ายจะตีเบาๆ สลับลูบปลอบตรงบั้นเอว กระดูกเชิงกรานและสะโพก พร้อมทั้งให้ฮาจุนได้พัก แต่ก็ยังทำให้ฮาจุนทิ้งตัวฮวบลงอย่างรุนแรงต่อเนื่องไป เสียงกรีดร้องกับเสียงครวญครางดังสลับกันออกมา