ตอนที่ได้รู้เป็นครั้งแรก อาจจะเป็นตอนที่มีเซ็กซ์ครั้งที่สาม ระหว่างที่ทำอยู่ก็หลับไปราวกับหมดสติ พอลืมตาตื่นขึ้นมาก็ไม่มีมูคยอมอยู่ นอนอยู่เพียงลำพังในห้องมืดๆ ที่มีแสงส่องผ่านหน้าต่างเท่านั้น

แม้แต่ความทรงจำก่อนที่จะหมดสติไปชั่วครู่ก็เลือนรางเหมือนภาพตัด จึงรีบหยิบเสื้อคลุมที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมาใส่ และออกไปนอกห้องด้วยความอ้างว้างและความกลัว แต่พอออกไปแล้ว ที่ห้องนั่งเล่นก็มืดเช่นกัน แล้วก็ไม่เห็นมูคยอมด้วย จึงได้แต่ยืนโง่ๆ อยู่อย่างนั้นพร้อมกับพึมพำชื่อของมูคยอมออกมา แล้วก็ตกใจเพราะจู่ๆ มูคยอมก็เข้ามาจากทางระเบียง แต่ถึงอย่างนั้นพอนึกถึงความทรงจำในตอนที่ได้นอนดูท้องฟ้ายามค่ำคืนด้วยกันขึ้นมาอีกครั้งก็รู้สึกดี พอคิดถึงตอนนั้นแล้วรอยยิ้มบางๆ ก็ปรากฏขึ้นมา

ฮาจุนนับเงาใบไม้ที่เห็นอยู่นอกหน้าต่าง ‘หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า’ ใบของต้นไม้ใหญ่ขึ้นและสีเข้มขึ้นกว่าตอนที่มาที่นี่เป็นครั้งแรก ตอนเด็กๆ เวลาที่แม่ดึงเข้าไปกอดและร้องไห้ หรือเวลาที่แม่พูดปรับทุกข์อย่างไร้เป้าหมาย ฮาจุนก็จะนับลายของวอลล์เปเปอร์อยู่แบบนี้ พอทำแบบนั้นแล้ว การรอคอยให้ช่วงเวลานั้นจบลงไปก็ง่ายขึ้นหน่อย และเหนือสิ่งอื่นใด มันช่วยทำให้เขากลั้นน้ำตาที่จะไหลออกมาตามแม่ได้

‘สิบ สิบเอ็ด สิบสอง’

แต่วันนี้กลับเหน็ดเหนื่อยกับการทำเรื่องง่ายๆ อย่างการนับใบไม้ ฮาจุนจึงเบนสายตาไปที่เพดาน

…เมื่อได้ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ สิ่งที่โอเคในตอนแรก สิ่งที่มีความสุขในตอนแรก ค่อยๆ กลายเป็นภาระอยู่ในใจ สำหรับฮาจุนแล้ว ช่วงเวลาที่ใช้ไปกับมูคยอมในตอนนี้ เป็นอะไรที่คล้ายกับสิ่งนั้น

ไม่ได้ไม่ชอบ ถึงการมีเซ็กซ์กับเขาจะค่อนข้างยาก แต่ก็รู้สึกดีจริงๆ แม้จะไม่ใช่เพราะความรู้สึกดีทางกาย แต่แน่นอนว่ารู้สึกดีถึงขนาดที่อยากจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันให้นานขึ้นแม้จะแค่หนึ่งวินาทีก็ยังดี

แต่เวลาที่อยู่คนเดียวหลังจากเสร็จกิจอันเร่าร้อน ความเปล่าเปลี่ยวก็ตามมาเหมือนกับเถ้าถ่านที่มาพร้อมกับความรู้สึกดีที่ผ่านไปหลังจากแผดเผาร่างกาย ตอนแรกมันเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบที่ตั้งใจจะทำแบบนั้น ว่ากันว่า ‘เก็บฝุ่นรวมเป็นภูเขา’ ดูเหมือนว่าเศษเสี้ยวความรู้สึกของเขาก็สะสมก่อตัวขึ้นมาเหมือนกัน หลังจากที่มีเซ็กซ์กับมูคยอม ร่างกายก็อ่อนไหวขึ้นราวกับถูกลอกออกไปหนึ่งทบ ร่างกายที่อ่อนไหวมากขึ้นราวกับอ่อนแอไปทุกส่วนเมื่อถูกปอกเปลือกออกก็ส่งผลต่อจิตใจเช่นกัน จึงเจ็บปวดกับเรื่องต่างๆ ที่ปกติไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

ใช้เวลายามค่ำคืนไปกับผู้ชายที่เฝ้ามองมาตลอด ถึงจะไม่ได้คบกัน แต่ก็ทำในสิ่งที่คนที่เป็นแฟนกันเขาทำกันมาตลอด แม้แต่เซ็กซ์ที่มีแต่ความเจ็บปวดในตอนแรก ตอนนี้ร่างกายก็คุ้นเคยกับมันแล้ว ไปถึงจุดสุดยอดหลายต่อหลายครั้ง หลงใหล และเป็นทุกข์ เพราะความรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ใช้เวลายามค่ำคืนกับมูคยอม

ฮาจุนยังจำความปลื้มใจที่รู้สึกได้ขณะที่นั่งรถในวันที่นอนที่บ้านของมูคยอมเป็นครั้งแรกได้ ตอนที่รู้สึกดีใจกับความใจดีเล็กๆ น้อยๆ ที่เขามอบให้ด้วย ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ที่หากมูคยอมลุกออกไปก่อนหลังจากเสร็จกิจ ความรู้สึกที่เหมือนกับความอึดอัดและความเจ็บปวดใจที่รู้สึกได้เวลาที่มูคยอมไม่รับรู้ถึงตัวตนของเขา เวลาที่คิดถึงมูคยอมอยู่คนเดียวก็ถาโถมเข้ามา ฮาจุนค่อนข้างสับสนเมื่อเป็นแบบนั้น

“ยังไม่อาบน้ำอีกเหรอ”

ในตอนนั้นเอง มูคยอมก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับเช็ดผมด้วยผ้าขนหนู ฮาจุนที่มีเรี่ยวแรงขึ้นมาบ้างในระหว่างนั้น ลุกขึ้นมาโดยที่ไม่ได้ตอบคำถาม

แน่นอนว่ามีเหตุผลอยู่มากมายที่ความรู้สึกนี้คล้ายกับความละอายใจ แต่ก็มาจากการที่ตัวเองไม่สามารถทำให้มูคยอมพึงพอใจได้อย่างสมบูรณ์ด้วยหรือเปล่า เรื่องที่คนอื่นเขาทำเป็นกันหมด วันนี้เขาก็ทำไม่ได้อีกแล้ว ไม่รู้จะโดนล้อหรือเปล่า

ถึงฮาจุนจะลองพิจารณาจากสิ่งที่ตัวเองรู้ แต่พวกผู้หญิงที่มูคยอมเคยคบก็ทั้งสวยและเซ็กซี่ เป็นคนที่รับรู้ถึงเสน่ห์ของตัวเอง เผชิญหน้ากับผู้คนพร้อมรอยยิ้มที่ผ่อนคลาย มั่นใจ และเป็นผู้ใหญ่ที่ได้รับการประเมินที่ดีในแวดวงของตัวเองเหมือนกับมูคยอม บางทีเรื่องบนเตียงก็คงจะเหมือนกัน

เมื่อเทียบกับคนพวกนั้นแล้ว ตัวเขาเองไม่เก่งอะไรเลยสักอย่างและไม่น่าสนใจ ถึงจะไม่รู้ก็ตาม แต่เรื่องเซ็กซ์ก็คงจะเหมือนกัน สำหรับมูคยอมแล้ว การมีเซ็กซ์กับฮาจุนก็เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการปลดปล่อยความใคร่ไปพร้อมกับหลีกเลี่ยงข่าวฉาว บางทีอาจจะน่าเบื่อและไม่สนุกเมื่อเทียบกับที่เขาเคยทำมาก็ได้

ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ ก็คงจะมีแฟน มีเซ็กซ์ และถึงแม้จะไม่อยากทำก็จะลองพยายามทำตามให้ได้เท่ากับที่คนอื่นเขาทำกัน ถ้าเป็นแบบนั้นแล้ว ก็คงจะได้ใช้เวลายามค่ำคืนไปกับมูคยอมได้อย่างช่ำชองมากกว่านี้อีกหน่อย เพราะอย่างนี้คนเขาถึงได้พูดกันว่าต้องลองทำตามคนอื่นๆ ทุกอย่างล่ะมั้ง

ฮาจุนที่อยากจะเพิ่มความมั่นใจที่เกิดรูรั่วเล็กๆ ขึ้นมา เรียกมูคยอมทั้งๆ ที่นั่งหมิ่นเหม่อยู่บนเตียง

“คิมมูคยอม”

“หืม?”

“ใช้ปากทำให้ไหม”

ตาของมูคยอมที่อยู่ใต้ผ้าขนหนูเบิกกว้างเพราะข้อเสนอที่ไม่ทันตั้งตัวของฮาจุน แล้วก็หัวเราะคิกคักออกมาทันทีเหมือนมีอะไรน่าตลก

“ทำไมล่ะ พอปล่อยเอาไว้เฉยๆ แล้วก็คันปากขึ้นมาหรือไง”

“ถ้าไม่อยากก็ไม่ต้อง”

“ใครบอกว่าไม่อยาก ฉันต้องขอบใจนายด้วยซ้ำ”

มูคยอมนั่งเคียงข้างอยู่บนเตียงและตบแก้มของฮาจุนหนึ่งครั้ง ที่พูดออกมาก็เพราะว่าอยากจะทำให้ดีกว่าเดิม แต่มูคยอมดันหยอกล้อราวกับมีอะไรน่าตลกซะอย่างนั้น

ฮาจุนลงไปด้านล่างของเตียงและคุกเข่าลงตรงระหว่างขาของมูคยอม น้ำรักของมูคยอมจะไหลออกมาระหว่างก้นอยู่ตลอด จึงงอข้อเท้ารองก้นเอาไว้

ฮาจุนค่อยๆ ใช้ลิ้นเลียแท่งร้อน และดูดเม้มริมฝีปากกลืนกินแก่นกายของมูคยอม แก่นกายที่ทั้งยาวและหนาของมูคยอม เต็มปากจนถึงขนาดที่ถ้ากลืนเข้าไปทั้งหมดก็คงทิ่มไปถึงช่องคอ ถึงตอนแรกจะสำลักอยู่บ้าง แต่ตอนนี้เขารู้เทคนิคจึงสามารถใส่เข้าไปในปากทั้งหมดได้

กระตุ้นส่วนปลายแก่นกายด้วยการเปิดและบีบภายในคอ เอียงหัวไปมาดูดแก่นกายขึ้นลงซ้ำไปซ้ำมา ตอนที่ถูเพดานปากและเยื่อบุด้านในกับส่วนปลายของแก่นกาย ฮาจุนรู้สึกได้ถึงความสุขเล็กๆ ที่พุ่งขึ้นสูงอย่างน่าประหลาดใจ และเกร็งปลายนิ้วที่วางอยู่บนต้นขาของมูคยอม

“ฮู่ว…”

อีกฝ่ายผ่อนลมหายใจออกมาราวกับรู้สึกดีอยู่เหนือหัวของเขา เป็นหลักฐานว่าฮาจุนกำลังทำได้ดี มือของมูคยอมลูบหัวของฮาจุน

“ตอนนี้นายเก่งแล้วจริงๆ ฉันคงมีพรสวรรค์ในการสอนอยู่บ้าง ไว้ต่อไปฉันออกจากงานแล้วมาเป็นโค้ชดีไหมนะ”

ตอนนี้มูคยอมที่เคยต่อว่าเขาว่าทั้งจูบ ทั้งใช้ปากไม่เก่งในตอนแรกเอ่ยปากชมแล้ว ใจของฮาจุนฟูขึ้นมาเหมือนกับฟองนม ความรู้สึกหม่นหมองเวลาที่อยู่คนเดียวก่อนหน้านี้ก็ถูกปัดเป่าออกไปด้วยเช่นกัน

ต่อไปเวลาที่อยู่ข้างบนก็จะทำได้ดีกว่าเดิมแล้วสิ เขาขยับหัวไปมาอย่างตั้งใจมากกว่าเดิมด้วยความดีใจ แต่แล้วก็ได้ยินเสียงสั่นเบาๆ มาจากที่ไหนสักที่

มูคยอมที่มองไปรอบๆ หยิบโทรศัพท์ที่วางไว้ข้างเตียงขึ้นมา เขามองหน้าจอไปสักพักเหมือนกำลังคิดว่าจะรับหรือไม่รับดี แต่สุดท้ายก็เอาแนบกับหู

“ว่าไง พี่”

ฮาจุนปล่อยแก่นกายที่กำลังอมเอาไว้ เพราะกลัวว่าจะรบกวนการคุยโทรศัพท์ มูคยอมเหลือบมองลงไปข้างล่างและดันหลังหัวของฮาจุนเข้ามา ฮาจุนรู้ว่ามูคยอมตั้งใจจะพูดว่าอะไรจึงดูดดึงแก่นกายเข้าไปในปากลึกๆ ต่ออีกครั้ง

“ตอนนี้? ผมยุ่งอยู่”

มูคยอมตอบราวกับหงุดหงิด ถึงจะไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามพูดว่าอะไรบ้าง แต่เสียงก็ดังมาถึงหูของฮาจุนเบาๆ ถึงจะไม่รู้ว่าคืออะไร แต่น่าจะเป็นการขอให้ช่วย

“ไม่รู้สิ ก็ต้องมีเรื่องสนุกๆ กันบ้าง”

นิ้วเรียวยาวของมูคยอมสางและลูบหัวฮาจุนไปด้วยประหนึ่งหวี คล้ายชมว่าเก่งมาก พอได้รับคำชมฮาจุนก็ใช้ลิ้นโลมเลียส่วนที่เชื่อมต่อระหว่างส่วนปลายกับแท่งร้อน เสียงของมูคยอมที่คุยโทรศัพท์อยู่เลยช้าและแผ่วลงเล็กน้อย

“อ่า… จำได้ อะอืม… ครั้งก่อนก็ทักทายกันแป๊บหนึ่ง”

ฮาจุนรู้สึกขึ้นมาทันทีว่าเสียงของมูคยอมเซ็กซี่ จึงหยุดการเคลื่อนไหวไปชั่วขณะและค่อยๆ ขยับหัวอย่างช้าๆ ฝ่ายตรงข้ามพูดอะไรบางอย่างไปอีกสักพัก ถึงแม้จะเงี่ยหูฟังโดยไม่รู้ตัวก็ตาม แต่ก็ไม่ได้ยินว่าพูดว่าอะไร

“…เข้าใจแล้ว พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดด้วย”

มูคยอมพูดว่า ‘ไว้เจอกัน’ และวางสาย มือที่วางอยู่ข้างโทรศัพท์ขึ้นมาอยู่บนหัวของฮาจุนอีกครั้ง เขาพูดพร้อมกับตบเบาๆ

“ฉันมีธุระ คงต้องออกไปข้างนอก”

หลังจากที่พูดออกมาแบบนั้น เขาก็ยื่นแขนออกมาเพื่อที่จะพยุงฮาจุนให้ลุกขึ้น ฮาจุนปล่อยสิ่งที่กำลังอมเอาไว้ในปากออกมา คิ้วขมวดเข้าหากันและน้ำเสียงไม่พอใจก็ออกมาโดยไม่รู้ตัว

“เอาให้เสร็จก่อนไหม”

การบอกอย่างแน่วแน่ทำให้มูคยอมเบิกตากว้างและแค่นหัวเราะออกมาด้วยสีหน้าว้าวุ่นใจราวกับมีเรื่องน่าขำอีกแล้ว เขาเห็นท่าทีแบบนั้นเป็นประจำเวลามูคยอมมีเซ็กซ์ ที่จริงฮาจุนก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น

“นี่แหละนะครับ โค้ชอีฮาจุน”

“…นั่นหมายความว่ายังไงอีก”

“หมายความว่าจริงใจ”

ฮาจุนเอาแก่นกายของมูคยอมเข้าปากอีกครั้ง เขาบีบแก้มให้แคบลงและขยับหัวไปข้างหน้าและหลังให้เร็วกว่าเดิม ดูดดึงอยู่อย่างนั้นไปสักพัก ภาพซิกแพคด้านล่างของมูกยอมหดเกร็งก็ปรากฏเข้ามาในสายตา เป็นเหมือนกับนิสัยหรือความเคยชินของเขาที่เห็นตอนที่ใกล้จะถึงจุดสุดยอดเวลาที่ใช้ปากทำให้

“อา”

เสียงครางที่สั้นและต่ำ เพียงแค่เสียงของมูคยอมที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนที่จะได้ฟังเฉพาะเวลาที่มีเซ็กซ์เท่านั้น ก็ทำให้ใจเต้น ฮาจุนจึงหลับตาลง มือใหญ่จับหัวของฮาจุนเอาไว้เบาๆ

มูคยอมที่นั่งอยู่บนเตียงลุกขึ้นยืน จู่ๆ ก็ลุกขึ้นยืน แก่นกายที่อมเอาไว้จึงจะเคลื่อนตัวหลุดออกมาจากปาก เขาจึงรีบขยับตามพร้อมกับคุกเข่า สวบ แก่นกายดุนดันเข้ามาถึงในปาก อุ๊บ เสียงหายใจที่ปนกับเสียงครางดังออกมาจากปากของฮาจุน

“แฮ่ก ฉันจะขยับนะ อมเอาไว้ก่อน”

ฮาจุนพยักหน้ารับเบาๆ ถึงตอนที่ดูดดึงด้วยตัวเองจะสามารถแสดงสิ่งที่พอจะเรียกว่าฝีมือที่ยอดเยี่ยมใช่เล่นได้ แต่เวลาที่มูคยอมเอาใส่ปากพร้อมกับขยับไปด้วยนั้นไม่ใช่เลย กะจังหวะการบีบและคลายลำคอ หรือระยะการปรับลมหายใจตามได้ยาก จึงทำได้แค่โฟกัสไปที่การอมแก่นกายจนกว่ามูคยอมจะถึงจุดสุดยอดเท่านั้น

ฮาจุนจึงคิดว่าการที่ตัวเองเป็นคนดูดดึงด้วยตัวเองน่าจะรู้สึกดีกว่า แต่ไม่รู้ว่ามูคยอมชอบแบบไหน บางครั้งก็เอาใส่ปากแล้วพยายามขยับเอวเหมือนกับตอนนี้ ระหว่างที่ออกแรงไปที่แก้มเพื่อบีบรัดไปเรื่อยๆ เพราะกลัวว่าริมฝีปากจะหมดแรงไปซะก่อน สิ่งนั้นของมูคยอมก็เริ่มจ่อมาที่ริมฝีปากและเข้ามาภายในปากราวกับทะลวงเข้ามา และดุนดันเข้าไปจนถึงในคอ

“อุ๊บ… อุ อื๊บ อือ”

ไม่ได้ไม่ชอบ หากแท่งร้อนถูไปกับเยื่อบุในปากทั้งสองฝั่งและบนลิ้น ส่วนปลายของแท่งร้อนขูดกับเพดานปาก และดุนดันไปถึงช่องคอซ้ำๆ ความรู้สึกดีแปลกๆ ที่ทำให้รอบๆ หูชาขึ้นมา ทำให้สติเลือนรางทุกครั้งราวกับจั๊กจี้ แต่ยังหายใจได้ไม่ค่อยสะดวก

จังหวะหนึ่งที่เสียงครางถูกยั้งเอาไว้และเสียงแฉะๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่แก่นกายแทรกเข้ามาระหว่างริมฝีปาก แก่นกายของมูคยอมก็หดเกร็งอยู่ในปากของฮาจุน เขารู้ว่าใกล้จะหลั่งน้ำรักออกมาแล้ว จึงเตรียมที่จะกลืนมันลงไป แต่แก่นกายของมูคยอมก็ถูกดึงออกไปทันที

น้ำรักที่ตั้งใจจะหลั่งในปากจึงไหลลงบนริมฝีปากที่บวมกว่าปกติเพราะถูกเสียดสีมาสักพัก ความร้อนจากของเหลวที่จู่ ๆ ก็ไหลรินอาบผิวและความสุขซึ่งพรั่งพรูในปากที่ถูกสอดใส่อยู่พักใหญ่ทำให้ร่างที่นั่งคุกเข่าอยู่สั่นเทิ้มเล็กน้อย มูคยอมจับแก่นกายหนาๆ ที่หลั่งน้ำรักออกมาเอาไว้ และถูไปที่หน้าของฮาจุน ของเหลวขาวขุ่นเปรอะไปที่แก้ม ปาก และทุกๆ ส่วนของใบหน้า ฮาจุนหลับตา และปล่อยให้มูคยอมละเลงใบหน้าของตัวเองด้วยน้ำรักให้เต็มที่

ในที่สุดมูคยอมที่หลั่งน้ำรักออกมาเป็นเวลานานและถูแก่นกายไปที่หน้าของฮาจุน ก็ถอนหายใจออกมาสั้นๆ ราวกับไปถึงฝั่งเป็นครั้งสุดท้าย พร้อมกับปล่อยมือที่จับแก่นกายเอาไว้ จากนั้นก็สอดแขนเข้าไปใต้รักแร้ของฮาจุนที่ยังนั่งอยู่ที่พื้นและดึงให้ลุกขึ้น มูคยอมให้ฮาจุนนอนลงบนเตียงเป็นแนวเฉียง พร้อมกับปรายตามองเรือนร่าง จากนั้นก็พูดพร้อมหัวเราะคิกคักราวกับว่ามีอะไรน่าหัวเราะอีกแล้ว

“ไหลทั้งข้างบนข้างล่างเลย น่าดึงดูดชะมัด”

แม้แต่ใบหน้าของฮาจุนที่เฉยเมยมาจนถึงตอนนี้ก็แดงฉานขึ้นมาในครั้งนี้ เขาใช้หลังมือเช็ดของเหลวบนใบหน้าพร้อมกับลุกขึ้นยืน ขาที่นั่งคุกเข่ามาสักพักก็มีอาการชา

“ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว”

“ที่พูดเพราะดูดีนะ ทำไมต้องโมโหด้วยล่ะ”

ฮาจุนทิ้งมูคยอมที่ล้อเล่นแถมยังพูดอะไรที่น่าหมั่นไส้เอาไว้ และเดินเข้าไปในห้องน้ำที่ใช้อาบน้ำเป็นประจำทั้งๆ ที่เป็นห้องน้ำที่ตัวเองใช้อยู่บ่อยๆ แต่ทุกครั้งที่เข้ามา เขาเปิดน้ำและยืนอยู่ใต้สายน้ำในห้องน้ำที่เหมือนกับของโรงแรมที่นอกจากปริมาณของของใช้ในห้องน้ำที่ลดลงไปทีละนิดแล้ว ก็ไม่มีความรู้สึกของความเป็นชีวิตประจำวันอยู่เลยเหมือนเช่นเคย

ซ่าาา เสียงที่เหมือนกับสายฝนดังขึ้นมา สายน้ำเป็นเส้นบางๆ และมีแรงดันสูงตกกระทบลงมาบนหัวของฮาจุน ฮาจุนที่ชำระล้างร่างกายไปพร้อมกับแปรงฟัน อ้าปากรับน้ำเพื่อล้างภายในปากด้วยน้ำหลายต่อหลายครั้ง ใช้ฟองสบู่ล้างของเหลวที่ติดอยู่บนใบหน้าและสระผมไปด้วย เขาบีบเจลอาบน้ำและทำความสะอาดร่างกาย

คว้าเอาฝักบัวอาบน้ำที่ถูกแขวนเอาไว้มาใช้ชำระล้างของเหลวที่ติดอยู่ตรงขาและสะโพก ถ้าไม่ล้างน้ำรักอย่างพิถีพิถันจะทำความสะอาดออกได้ไม่หมด และสุดท้ายเขายกขาข้างหนึ่งขึ้นไปวางบนขอบอ่างอาบน้ำและสอดนิ้วเข้าไประหว่างสะโพกอย่างช้าๆ

ครั้งสองครั้งแรกยังไม่เป็นอะไรก็เลยไม่รู้ แต่เพิ่งมารู้ทีหลังเพราะว่าปวดท้องโดยที่ไม่ได้ไปกินอะไรผิดสำแดงมา ก็เลยตั้งใจคิดถึงสาเหตุ จึงได้รู้ว่าปวดท้องเฉพาะวันที่มีเซ็กซ์กับมูคยอมเท่านั้น พอรู้แล้วก็คิดว่าถ้าหลั่งน้ำรักข้างในก็อาจจะทำให้ปวดท้องได้ หลังจากนั้นเป็นต้นมาก็มักจะต้องล้างไปถึงด้านในด้วย

เขาใช้นิ้วขูดเข้าไปข้างในอย่างระมัดระวังและยืดตัวตรง อ่อก แต่เหมือนมีก้อนนิ่มๆ เล็กๆ ดันขึ้นมาตรงหน้าอก หัวใจที่รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาเหมือนกับนมอุ่นๆ ตอนที่ได้รับคำชมจากมูคยอมเมื่อกี้นี้ ตอนนี้กลับร้อนรุ่มเหมือนหม้อที่เดือดพลุ่งพล่าน ฮาจุนรีบยกฝักบัวจ่อไปบนหน้าอีกครั้ง

ทำไมช่วงนี้ถึงเป็นแบบนี้กันนะ

ฮาจุนยืนรับน้ำครู่หนึ่ง

ฮาจุนอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย สวมเสื้อคลุมตัวยาวและเดินออกมาจากห้องน้ำ เสื้อคลุมยาวตัวนั้นที่มูคยอมซื้อมาทิ้งไว้ เขารับมาเพราะคิดว่าเหมือนชุดคู่ แม้จะแค่แป๊บเดียวก็ตาม ราวกับว่ามูคยอมกำลังเตรียมตัวที่จะออกไปข้างนอกอยู่ที่ห้องแต่งตัว เขารู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวในนั้น ฮาจุนเองก็ใส่ชุดที่ถูกถอดวางเอาไว้ หลังจากหยิบโทรศัพท์และกระเป๋าแล้วก็นั่งบนเก้าอี้เพื่อรอมูคยอมเตรียมตัวให้เสร็จ

สายตาของฮาจุนเหม่อลอยและมองไปบนโต๊ะ เขากวาดฝ่ามือไปบนแผ่นไม้ลื่นๆ แล้วค่อยๆ โน้มตัวลง ก้มหัวและนอนคว่ำลงไปกับโต๊ะเหมือนกับเวลาที่นอนหลับในสมัยเรียน อาจจะเป็นเพราะความอัดอั้นที่ไม่ได้ทำมานาน วันนี้เลยเหนื่อยเป็นพิเศษ