เมื่อคิดว่าที่ผ่านมาอีกฝ่ายอาจเคยใช้ปากปรนเปรอและร้องระงมใต้ร่างใครต่อใคร มูคยอมก็รู้สึกโมโหขึ้นมา ทั้งที่ปกติแล้วเขาควรจะหัวเราะเยาะเสียด้วยซ้ำ มูคยอมเอ่ยเสียงแข็งกร้าวยิ่งกว่าเดิม

“ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็อย่าเกร็ง”

น้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนเสียงคำรามนั้นทำให้มูคยอมได้ยินเสียงลมหายใจยาวๆ ที่พ่นออกมาจากริมฝีปากของฮาจุน ขณะเดียวกันร่างกายที่เคยเกร็งแน่นก็ผ่อนคลายลง

พอเห็นแบบนั้นแล้วก็คิดว่าอีกฝ่ายช่างสมกับเป็นนักกีฬาจริงๆ การหายใจออกและการผ่อนแรงทั้งหมดในร่างกายเป็นเทคนิคที่ถูกนำมาใช้เพื่อบรรเทาความเจ็บปวดและอาการบาดเจ็บในยามจำเป็น สำหรับคนที่ใช้ร่างกายมาเป็นเวลานาน

เมื่อมูคยอมยึดกระดูกเชิงกรานของอีกคนเอาไว้แล้วขยับสะโพก ส่วนปลายขนาดมหึมาก็ถูกดันเข้าไปในช่องทางที่เคยเกร็งแน่นเหมือนจะไม่ยอมคลาย ผนังด้านในที่คับแคบและร้อนระอุกลืนกินแก่นกายที่มีเลือดหลั่งไหลมากระจุกตัวกันอย่างยากลำบาก ขณะที่มูคยอมเองก็สูดลมหายใจลอดไรฟันโดยไร้เสียง

ปกติแล้วเวลามีอะไรกันในท่าหมา มูคยอมจะมองไม่เห็นใบหน้าของฮาจุน ทว่าตอนนี้สิ่งที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาคือกระจกเงา ฮาจุนก้มหน้าลงจนผมด้านหน้าเคลื่อนลงมาบดบังสีหน้าของเขา ถึงกระนั้นริมฝีปากชุ่มฉ่ำที่เผยอออกเพื่อหอบหายใจก็ยังคงอยู่ในกรอบสายตาของมูคยอมอยู่ดี ยิ่งเห็นภาพนั้นส่วนล่างก็ยิ่งแข็งขืน

“จะขยับแล้วนะ”

“…ฮึก… อือ อื้อ”

มูคยอมจับขอบอ่างล้างหน้าไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง ในที่สุดฮาจุนก็พยักหน้า หลังจากเข้าไปครั้งหนึ่งแล้ว จิตใจที่ร้อนรนก็สงบลงเล็กน้อย มูคยอมค่อยเป็นค่อยไป เขาสอดแก่นกายที่ตั้งชันแทรกเข้าไปข้างในจนลึก คล้ายกับจะดันเข้าไปเต็มแรง

“ฮือ… อึก อึ๊ก”

ฮาจุนไม่เอ่ยปฏิเสธออกมาอีก มีเพียงเสียงครางแผ่วๆ ที่หลุดรอดออกมาจากริมฝีปาก และมันก็ช่วยกระตุ้นความตื่นเต้นได้เป็นอย่างดี มูคยอมไม่ได้ลิ้มรสชาตินี้อย่างมากก็ราวๆ หนึ่งสัปดาห์เท่านั้นเอง แต่เขากลับรู้สึกเหมือนกับไม่ได้ฝากฝังตัวตนอยู่ในร่างกายนี้มานานเหลือเกิน

ร่างกายที่คับแน่น แม้แต่นิ้วมือสักนิ้วก็รุกล้ำเข้าไปไม่ได้ง่ายๆ

…ดูท่าคงไม่มีอะไรจริงๆ สินะ

มูคยอมอยากจะหัวเราะเยาะตัวเองที่คิดแบบนั้น เขาจึงกระแทกเอวอย่างแรงโดยไม่มีเหตุผล จู่ๆ แก่นกายที่เคยเข้าไปขยายขนาดผนังด้านในอย่างช้าๆ ก็แทงสวนเข้ามาในกายเต็มแรงจนฮาจุนต้องโน้มเอวไปข้างหน้าด้วยความเจ็บปวด

“อา อึก!”

หลังจากนั้น ‘ฮ่า ฮ่ะ’ เสียงลมหายใจที่ไม่ได้ต่างจากปกติมากนักก็หลุดรอดออกมาจากริมฝีปาก แต่น่าแปลกที่ในวันนี้เสียงนั้นทำให้หัวใจของมูคยอมเต้นโครมคราม บางทีฮาจุนอาจไม่ใช่คนเดียวที่กำลังประหม่า

มูคยอมสูดหายใจเข้าลึกๆ ยาวๆ อย่างเงียบเชียบจนฮาจุนไม่ได้ยินเสียง แล้วลูบไล้แผ่นหลังของฮาจุนพลางเอ่ยย้ำอีกครั้ง

“อย่าเกร็ง”

แก่นกายสอดใส่เข้าไปจนเกือบสุดความยาว จนตอนนี้เหลือเพียงส่วนโคนเท่านั้น มูคยอมรั้งกระดูกเชิงกรานของฮาจุนเข้ามาใกล้ในทีเดียว แล้วเสือกไสส่วนที่เหลือเข้าไปจนสุด

“ฮื่อ! อือ อึก!”

เขาครางสั้นๆ เหมือนกำลังสะกดกลั้น มือที่ออกแรงคว้าอ่างล้างหน้าเอาไว้ รวมทั้งแขน ไหล่ และกระดูกสะบักที่ขยับไปพร้อมกับการหายใจแสดงให้เห็นว่าฮาจุนกำลังอดทนต่อแรงกระแทกสอดใส่ มูคยอมหยุดรออยู่ครู่หนึ่ง ทั้งที่ยังแช่กายอยู่อย่างนั้น

แต่ที่ฮาจุนกังวลว่ายุนแชฮุนอาจเข้ามาตอนไหนก็ได้นั้นก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ เขาควรรีบจัดการให้เสร็จจริงๆ นั่นแหละ ความรู้สึกหลังจากฝากฝังตัวตนลึกลงไปในร่างกาย ทำให้มูคยอมไม่สามารถให้เวลาอีกคนทำความคุ้นเคยได้นานนัก ไม่นานเขาก็เริ่มขยับสะโพกอย่างช้าๆ ทว่าไม่ออมแรง

แท่งร้อนแทรกลึกเข้ามาจนสุดความยาว แทนที่จะแทรกกายอย่างนุ่มนวล มูคยอมถอนแก่นกายออกมาจนกระทั่งส่วนปลายอยู่ที่ปากช่องทาง ก่อนจะถูไถและสอดใส่เข้าไปอย่างเชื่องช้า เขากดส่วนนั้นเข้าไปจนถึงจุดที่แคบที่สุดด้านในเต็มแรง จนกระทั่งรู้สึกได้ถึงกระดูกหัวหน่าวที่บดขยี้แนบชิดกับบั้นท้ายกลม

อย่างไรก็ตาม นี่คือร่างกายที่เคยโอบรัดตัวตนของมูคยอมมานับครั้งไม่ถ้วน ร่างกายที่เมื่อเริ่มต้นครั้งหนึ่งแล้ว เขาจะยอมให้อิสระก็ต่อเมื่อปลดปล่อยน้ำรักข้างในนั้นเป็นครั้งที่สามหรือสี่แล้วเท่านั้น ถึงแม้ว่าฮาจุนจะรู้สึกวิตกกังวลกับสถานการณ์นี้ แต่ร่างกายของฮาจุนก็จดจำมูคยอมได้ หลังจากทำแบบนั้นอยู่หลายครั้ง ช่องทางด้านในก็ขยายออกตามขนาดแก่นกายของมูคยอม ขณะเดียวกันความรู้สึกต่อต้านก็ค่อยๆ หายไป

“ฮึก… อือ อื้อ ฮื่อ…!”

ทุกครั้งที่มูคยอมถอนกายออกแล้วดันแก่นกายกลับเข้าไปอีกครั้ง เสียงครางที่ถูกสะกดกลั้นของฮาจุนก็จะเล็ดลอดผ่านไรฟันออกมา ถึงแม้ว่ามูคยอมจะชอบกระแทกกระทั้นรัวเร็ว แต่การขยับอย่างเชื่องช้าก็นับว่าไม่เลวทีเดียว เพราะมันทำให้เขายิ่งหฤหรรษ์กับความรู้สึกยามที่ช่องทางบีบรัดแก่นกายของตน

เริ่มแรกฮาจุนทำเพียงขยับก้นกลมไปทางด้านหลังช้าๆ แต่แล้วร่างกายท่อนบนของฮาจุนที่เคยยืนตรงก็ค่อยๆ ทรุดลง เอวสวยจึงยื่นไปทางด้านหลังแทน แม้ไม่ได้พูดออกมา แต่สุดท้ายแล้วฮาจุนก็ดันก้นกลมกลึงเข้าหาราวกับต้องการแก่นกายของเขา มูคยอมจึงลอบยิ้ม ขอบคุณที่ทำให้สอดใส่ได้ง่ายขึ้น

จะว่าไปแล้ว เราเพิ่งเคยยืนมีอะไรกันเป็นครั้งแรกเลยไม่ใช่เหรอ มูคยอมยืนเฉียง เขาตั้งใจบิดมุมแล้วแทรกกายเข้าไป ฮาจุนที่ถูกกระตุ้นในจุดที่ไม่คุ้นเคยพลันขมิบรัดด้วยความตกใจ ตอนนี้น้ำเสียงที่ร้อนแรงจนกลั้นไว้ไม่ไหวจึงถูกเปล่งออกมา

“อ๊ะ อ๊า!”

“ฮ่าา… ตอกเข้าไปยังไงก็แน่นอยู่ดี”

ขณะที่แก่นกายลากผ่านปากช่องทางไปจนถึงผนังด้านในที่อยู่ลึกที่สุดหลายต่อหลายครั้ง ช่องทางอ่อนนุ่มของฮาจุนก็จุดไฟติดแล้ว ฮาจุนสั่นสะท้านไปทั้งร่างราวกับจดจำความรู้สึกทางเพศที่คุ้นเคยได้ขึ้นใจ ไม่ว่าริมฝีปากจะเอ่ยอะไรออกมาก็ตาม แต่ร่างกายกลับอ้อนวอนให้อีกคนแทรกลึกเข้ามาอีก

มูคยอมอดทนต่อความต้องการของตัวเองที่อยากกระแทกกระทั้นจนเสร็จสมตามที่ร่างกายนั้นเรียกร้อง เขาแทงสวนเข้าไปอย่างช้าๆ จนเกือบถึงจุดกระสันของฮาจุน

“นายเป็นแบบนี้ จะอดทนไม่โดนเสียบเป็นอาทิตย์ได้ยังไง ไม่ได้มีอะไรกับใครจริงเหรอ”

“ฮือออ…!”

มูคยอมหยุดลงแค่ตรงนั้น เขาไม่ยอมรุกล้ำเข้าไปลึกกว่านั้นและขยับเอวน้อยๆ คล้ายกับลังเลว่าควรตอกย้ำถึงจุดกระสันหรือไม่ ตอนแรกฮาจุนกลั้นเสียงครางเอาไว้พลางจับอ่างล้างหน้าไว้แน่น แต่พอแท่งเนื้ออันเขื่องที่สอดใส่เข้ามาเอาแต่ขยับอยู่ใกล้ๆ ไม่ยอมไปถึงจุดสุขสมเสียที เขาก็ยิ่งหอบหายใจหนักขึ้นเรื่อยๆ

“ตอบสิ”

“อ๊ะ อือ ฮึก… ไม่ได้ทำ ไม่… ฮ่า อ่า กับใคร ทั้งนั้น…”

ไม่รู้สิ อาจจะทำกับใครก็ได้

ใครก็ได้ที่ไม่ใช่ยุนแชฮุน ในทีมนี้มีชายหนุ่มวัยกลัดมันตั้งมากมาย และพวกนั้นก็ชอบอีฮาจุนกันทุกคน แม้แต่คนที่เคยคบแต่ผู้หญิงอย่างมูคยอมเอง หลังจากค่ำคืนนั้น เขาก็ยังมีความสัมพันธ์กับฮาจุนเลยไม่ใช่เหรอ มันคงตลกน่าดูถ้าฮาจุนตั้งใจล่อลวงเด็กสักคนสองคนในทีม

พอคิดแบบนั้นแล้ว มูคยอมก็กัดฟันกรอด ที่ผ่านมาเขาไม่เคยตั้งคำถามและคิดมาตลอดว่าตัวเองเป็นคู่นอนเพียงคนเดียวสำหรับฮาจุน แต่เมื่อคิดว่าตัวเองอาจคิดผิด มูคยอมก็รู้สึกเหมือนกับว่าแผ่นหลังและบั้นท้ายขาวเนียนที่อยู่ตรงหน้าเป็นของคนอื่น แม้จะไม่ได้ตกลงกันแบบนั้น แต่เขาก็คิดว่ามันไม่ยุติธรรม

ตอนนี้ฉันมีอะไรกับนายแค่คนเดียว เพราะฉะนั้นนายก็ควรจะมีอะไรกับฉันแค่คนเดียวเหมือนกัน

มูคยอมไม่อยากพูด แต่เขาก็หวังให้เป็นเช่นนั้น เป็นความดื้อดึงที่แม้แต่ตัวเขาเองยังรู้สึกว่าช่างเด็กน้อยและไร้เหตุผลสิ้นดี

ที่ผ่านมามูคยอมไม่เคยอยากเป็นคู่นอนเพียงคนเดียวของใครเลยสักครั้ง ให้หลงผิดคิดไปเองหรือเกาะติดเขาแจเสียยังดีกว่า จะได้สนุกสนานกับพวกเขาอย่างอิสระให้เต็มที่ หากหยุดนิ่งอยู่แต่ที่เดิมเหมือนน้ำเน่าที่เจิ่งนองก็คงไม่ต้องอารมณ์เสีย อารมณ์เสียมีแต่จะทำให้เกิดเรื่องน่าปวดหัว

เพราะมูคยอมไม่เคยหยุดอยู่ที่คนคนเดียว เขาจึงไม่เคยรู้มาก่อนว่าความแตกต่างของสถานะระหว่างเขาและคู่นอนที่ถูกตั้งเงื่อนไขขึ้นโดยไม่สนตรรกะหรือเหตุผลนั้นถือเป็นการทำลายศักดิ์ศรี

“ฮือ อึก ฮ่า….”

เมื่อมูคยอมเอาแต่ขยับอยู่ที่เดิมไม่ยอมกระตุ้นเสียที สุดท้ายฮาจุนจึงต้องขยับสะโพกด้วยตัวเอง มูคยอมใช้มือฟาดลงบนก้นงอนที่กำลังขยับไปมาวาดรัศมีแคบๆ อยู่อย่างนั้น ทันใดนั้นเสียงของฝ่ามือที่กระทบก้นดังเพี๊ยะก็ดังก้อง มันดังมากกว่าปกติเพราะพวกเขาอยู่ในห้องน้ำ

“อะ อ๊ะ!”

ฮาจุนกรีดร้องเบาๆ ถึงมูคยอมจะไม่ได้เอ่ยเตือนให้เขาอยู่นิ่งๆ แต่ฮาจุนก็หยุดเคลื่อนไหวในทันที ตรงกันข้ามกับเอวหนาที่ทำท่าจะขยับแต่ก็หยุดนิ่งไปก่อนหน้านี้ที่เริ่มขยับเบาๆ มูคยอมก้มลงมองรอยฝ่ามือที่ขึ้นสีแดงบนบั้นท้ายกลม

ใจจริงแล้วมูคยอมอยากจะฟาดอีกหลายๆ ทีเสียด้วยซ้ำ เขาอยากทิ้งรอยฝ่ามือไว้บนก้นเนียนหลายๆ วัน ถ้าเขาทำแบบนั้น ฮาจุนก็คงไปแก้ผ้าที่ไหนต่อไหนตามอำเภอใจไม่ได้ง่ายๆ

“อยู่นิ่งๆ”

หลังจากนั้นก็สอดใส่ลำลึงค์เข้ามาจนลึกล้ำโดยไม่ทันให้ตั้งตัว

“อึก อะ อ๊า!”

เสียงครางเหมือนจะขาดใจกลับกลายเป็นเสียงกรีดร้องในชั่วพริบตา ขณะที่ช่องทางรักร้อนผ่าว ผนังด้านในที่บวมปริและรอคอยให้อีกคนเติมเต็มถึงฝั่งฝันก็ขมิบตอดรัดแก่นกายอย่างบ้าคลั่ง

ยิ่งมูคยอมเสือกไสเข้าออกรุนแรง ช่องทางอ่อนนุ่มและชุ่มฉ่ำที่โอบรัดตัวตนของเขาก็ยิ่งบีบคั้นรุนแรง มูคยอมกระแทกกระทั้นเข้าไปในกายของอีกคนจนเกิดเสียงดังปั้กๆ เหมือนกับจะบอกว่าในเมื่อชอบแก่นกายขนาดนั้น ก็ลองกินให้เต็มที่เสียสิ

“ฮื่อ ฮือ อึก อื๊ออ!”

ฮาจุนคล้ายกับตกใจในน้ำเสียงของตัวเอง จากเสียงครวญครางจึงเปลี่ยนไปเป็นเสียงกัดฟันแทน แผ่นหลังและบั้นเอวที่สั่นคลอนแอ่นไปข้างหลัง ขณะที่ร่างกายท่อนบนก็กดต่ำจนเกือบแนบชิดกับอ่างล้างหน้า

มูคยอมกระแทกกายตอกย้ำอย่างไม่ยี่หระ เขาก้มลงมองร่างกายของฮาจุนที่ยืนโน้มลงบนอ่างล้างหน้าพลางแอ่นก้นมาทางด้านหลัง แล้วแทรกกายลึกเข้าไปข้างใน หลังจากนั้นก็สอดใส่เข้าไปเพียงครึ่งเดียว โยกบนลงล่างและซ้ายไปขวา

การเคลื่อนไหวที่รุนแรงและไม่ใส่ใจนั้นยิ่งทำให้ฮาจุนเสียวซ่าน เมื่อมูคยอมขยับต่อไป แผ่นหลังก็ยิ่งกระตุกแรง ขณะที่ช่องทางด้านในก็โอบรัดแก่นกายเขามากเป็นพิเศษ ทุกครั้งที่เสือกไสเข้าไป กล้ามเนื้อยาวของบั้นเอวที่คว่ำอยู่ก็จะเกร็งขึ้นมาแล้วคลายลงเหมือนคลื่นที่โผล่พ้นผิวน้ำแล้วสลายไป มูคยอมที่ก้มลงมองแผ่นหลังพ่นลมหายใจออกมาอย่างหื่นกระหาย

“ฮึก อื้อ คิม มูคยอม….”

เจ้าของชื่อไม่ตอบรับเสียงอ้อนวอนที่ฟังดูหมดเรี่ยวแรง แต่กลับสอดใส่สิ่งที่ใหญ่โตและแข็งขืนเหมือนกระบองลึกเข้าไปข้างในอย่างแรง มูคยอมได้ยินเสียงสูดลมหายใจเข้าดังเฮือก และมองเห็นสะโพกที่สั่นระริกอยู่เบื้องล่าง

พูดมาสิ เมื่อมูคยอมหยุดขยับเอวครู่หนึ่งราวกับจะพูดแบบนั้นแล้ว ฮาจุนที่เคยดิ้นรนก็เอ่ยต่ออย่างยากลำบาก

“ทำไม นาย… ทำไมต้องโกรธด้วย…”

“…ฉันเหรอ”

“ไม่ได้ทำ… ฮะ อื้อ จริงๆ นะ… บอกหน่อยสิว่าทำไม ทำไมถึงโกรธ ฮึก!”

ไม่รอให้พูดจบ มูคยอมก็กระแทกเอวใส่เต็มแรงจนฮาจุนพูดต่อไม่ได้ และปล่อยเสียงครางยาวอย่างทรมานออกมาแทน

“ฮือ อา อ๊า…”

“นี่ถามเพราะไม่รู้เหรอ แม่งเอ๊ย ที่ฉันทำอะไร ไม่เข้าเรื่อง ก็เพราะนายไง”

มูคยอมกระแทกกระทั้นรัวเร็วและรุนแรงราวกับจะลงโทษอีกคน ฮาจุนร้องไม่ออก ร่างกายที่พิงอยู่บนอ่างล้างหน้าสีขาวขยับอย่างแรงราวกับกำลังกระแอมไอ เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังลั่นกระทบผนังห้องน้ำ ฮาจุนพ่นลมหายใจหอบออกมาจากริมฝีปากแทนเสียงครวญคราง

ลำคอของฮาจุนสั่นไหวทุกครั้งที่บั้นท้ายและหัวหน่าวกระทบกันอย่างแรง เขาก้มหน้าลง ก้มลงต่ำถึงขนาดที่ว่าถ้าอ่างล้างหน้ามีน้ำอยู่เต็มเปี่ยม เขาก็คงคะมำลงไปในนั้นแล้ว มูคยอมเอื้อมมือไปจับปลายคางของฮาจุนเชิดขึ้น เมื่อดวงตาที่เริ่มฉ่ำน้ำ ริมฝีปากที่เผยอออก และใบหน้าที่ร้อนผ่าวขึ้นสีแดงนั้นสะท้อนอยู่ในกระจก มือแกร่งของมูคยอมก็ออกแรงบีบคางแรงขึ้นเล็กน้อย

“ฮาจุน?”

แต่แล้วเสียงของคนอื่นก็ดังขึ้นกระทบโสตประสาทของพวกเขาในตอนนั้นเอง มูคยอมหยุดขยับในทันที ขณะที่ร่างกายของฮาจุนก็พลันแข็งทื่อ

“อยู่ในห้องเหรอ”

ดูท่าพวกเขาคงมัวแต่หมกมุ่นอยู่กับกามกิจจนไม่ได้ยินเสียงคนที่เดินเข้ามาจากข้างนอก สีหน้าหวาดกลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่ร้อนผ่าวของฮาจุนซึ่งสะท้อนอยู่ในกระจก ฮาจุนพยายามขยับท่าทางยืนตรงอย่างลุกลี้ลุกลน

ทว่ามูคยอมกลับขมวดคิ้วและออกแรงจับกระดูกเชิงกรานของฮาจุนเอาไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง ถึงแม้ว่าฮาจุนจะเคลื่อนเอวไปข้างหน้า แต่เรี่ยวแรงของมูคยอมที่จับเขาไว้กลับมีมากกว่า และแก่นกายที่ยังคงดุนดันผนังด้านในก็ไม่ยอมถอนออกไป

ปล่อย! ฮาจุนตะโกนในลำคอ แต่มูคยอมก็ไม่ปล่อยยอมอีกคนไป เขาเลือกที่จะขยับเปิดฝักบัวที่อยู่ข้างๆ แทน ซ่า ทันใดนั้นเสียงของสายน้ำที่ไหลลงกระทบพื้นก็ดังก้องไปทั่วห้องน้ำ ก๊อก ก๊อก ในเวลาเดียวกันนั้นใครสักคนที่อยู่ข้างนอกก็เคาะประตู ก่อนที่เสียงของยุนแชฮุนจะดังขึ้น

“ฮาจุน อยู่ในห้องน้ำเหรอ”

มูคยอมและฮาจุนสบตากันในกระจก มูคยอมมองใบหน้าที่ซีดเผือดของฮาจุนแล้วลอบยิ้ม มูคยอมเอนกายลงแล้วแลบลิ้นเลียลงบนใบหูของฮาจุน ก่อนเอ่ยกระซิบพลางสบสายตาที่สั่นไหวราวกับไม่อยากจะเชื่อคู่นั้นอย่างเยือกเย็น

“ตอบเร็ว”

“…ฮื่อ…!”

หลังจากนั้นแท่งร้อนที่แทรกลึกแช่อยู่ในกายก็ค่อยๆ กดดันผนังด้านในที่โอบรัดอย่างเหนียวหนืดทีละน้อยราวกับจะบดขยี้ และถอนออกไป ความรู้สึกนั้นคล้ายจะทำให้ร่างกายปั่นป่วน ในสมองของฮาจุนขุ่นมัวราวกับกระจกที่ถูกเกาะด้วยไอน้ำ

ทว่านั่นก็เป็นเพียงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นภายในเท่านั้น คนที่ยืนรอคำตอบอยู่ข้างนอกนั้นไม่รู้เรื่องด้วย และเคาะประตูอีกครั้ง

“ฮาจุน?”

“ครับ…! ผมอยู่ ข้างในครับ!”

“อาบน้ำอยู่เหรอ”

ถึงแม้ว่าน้ำเสียงของฮาจุนที่เอ่ยตอบออกไปอย่างตะลีตะลานจะสั่นเทา แต่เพราะเสียงน้ำที่ดังคลอ แชฮุนที่อยู่นอกประตูจึงไม่อาจรับรู้ถึงความกระวนกระวายเล็กๆ นั่น ระหว่างที่บทสนทนาสั้นๆ ดำเนินต่อไป แก่นกายของมูคยอมก็ถอนออกไปจนเกือบสุด

ฮาจุนหวังอยากให้อีกฝ่ายถอนกายออกจนสุดลำ เลิกสอดใส่และปล่อยเอวของเขาเป็นอิสระ ยอมให้เขายืดกายยืนตรงเสียที การอยู่ในห้องน้ำห้องเดียวกันไม่ใช่เรื่องที่น่าสงสัยอะไรเลยสำหรับเหล่านักกีฬาที่ชำระล้างร่างกายด้วยกันอยู่บ่อยๆ แค่พูดออกไปว่าพวกเราไปว่ายน้ำที่ทะเลด้วยกันมา แล้วอยากรีบล้างตัว ก็เลยเข้ามาพร้อมกันเท่านั้นก็พอแล้ว

“ครับ อาบน้ำ…”

ฮาจุนตอบได้แค่นั้น แก่นกายก็ขยับเข้ามาอีกครั้ง ความรู้สึกวิงเวียนทำให้สมองของเขาปั่นป่วน ฮาจุนหลับตาลงโดยไม่รู้ตัว

ร่างกายที่ตึงเครียดก็พลันอ่อนไหวมากกว่าเก่าหลายเท่าตัว ส่วนปลายแก่นกายบวมเป่ง ฮาจุนรู้สึกได้กระทั่งเส้นเลือดที่ปูดโปนอยู่บนลำลึงค์ ความรู้สึกยามเส้นเลือดที่ดูเหมือนเส้นที่ถูกวาดอย่างใหญ่โตและคดเคี้ยวเหล่านั้นครูดผนังด้านในและดุนดันเข้ามา ร่างกายของฮาจุนสั่นคลอนอย่างรุนแรง แม้เขาจะปิดปาก แต่ก็ยังได้ยินเสียงครางเบาๆ เล็ดลอดออกมาอยู่ดี

“ตอบสิ”

มูคยอมกระซิบที่ข้างหูและหยุดขยับสะโพกครู่หนึ่งราวกับจะให้เวลา แฮ่ก ฮาจุนพ่นลมหายใจออกมาแล้วรีบตอบ

“อาบน้ำอยู่ครับ”

“อย่างนั้นเองเหรอ พี่ว่าจะออกไปอีกน่ะ”

ทันทีที่พูดจบ อวัยวะของมูคยอมที่หยุดเคลื่อนไหวก่อนหน้านี้ก็เสือกไสแทรกสอดเข้ามาในกายจนถึงจุดที่ลึกที่สุด ริมฝีปากของฮาจุนอ้าออกกว้างพร้อมกับอุทานออกมาโดยไร้เสียง