บทที่ 415 จุดจบของหอคอย (3)

 

ไกเอน นักเชิดหุ่น

 

ในนิยายของผม ผมเขียนให้เขาคลุมเครือมาก ไกเอน เป็นตัวละครที่ไม่ชัดเจนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง คำอธิบายที่ผมใช้อธิบายเขาคือ [เชิดหุ่น],

[ปลิ้นปล้อน], [ไร้อารมณ์] และ [เหี้ยมโหด] เนื่องจากเขาไม่ได้เป็น

ตัวละครสำคัญผมจึงไม่ได้เขียนอะไรลงไปมาก แม้ว่า คิมซูโฮ จะตัดเขาในเนื้อเรื่องเดิมได้อย่างง่ายดาย แต่พวกเราก็ต้องระวังเพราะผู้เขียนร่วมเปลี่ยนอะไรไปหลายๆอย่าง

 

– …การพบเจอมีความสวยงามอยู่เสมอ การพบเจอกันของพวกเราเองก็เช่นกันโดยเฉพาะ…………

 

ไกเอน ยังคงพูดต่อไปในขณะที่ผมกำลังคิด ผมรู้สึกเหมือนผมถูกเลียด้วยเสียงที่ลื่นไหลของเขา

 

“ไอ้บ้านั่นกำลังพูดอะไร…”

 

ไอลีน ขมวดคิ้วขณะที่เธอเปิดใช้ทักษะของเธอ

วิ้งงงงงงงงงง…

 

รัศมีออร่าสีน้ำเงินลุกโชนขึ้นจากพื้นดินและซึมเข้าไปในร่างกายของเธอ เธอใช้ทักษะพิเศษที่เรียกว่า [ขยายพลังเวทมนต์]

 

“อาาา”

 

แต่ในขณะนั้นไอลีนก็จับหัวใจเธอและคุกเข่าลงบนพื้น

 

“ไอลีน!”

 

“ฉันไม่เป็นไร”

 

เธอลุกขึ้นก่อนผมจะพูดอะไรจบ

 

“นี่ ….”

 

เหงื่อเย็นๆก่อตัวขึ้นบนหน้าผากของเธอ แต่เธอไม่ได้แสดงอาการเหนื่อยล้าจากภายนอกและจ้องมองไปที่ ไกเอน ที่กำลังเต้นรำอยู่บนโคมระย้า

 

– เต้นเหมือนหุ่นยิ้มอย่างเงียบๆ

 

เสียงของ ไกเอน เข้ามาหาผมอย่างน่ากลัว ไอลีน ชี้นิ้วของเธอไปที่เขา

 

“แกลงมา”

 

พลังเวทมนต์ซึมเข้าไปในคำ 3 คำนี้

 

“วาจาสิทธิ์ งั้นเหรอมันไม่ได้ผลหรอก”

 

ผมหยุดเธอเพราะรู้ว่ามันจะไร้ประโยชน์ อย่างที่ผมได้พูดไปราชาปีศาจได้รับการคุ้มครองโดยหน่วยของเขา แน่นอนว่าเราสามารถเอาชนะได้ถ้ามีพลังเวทมนตร์ที่เพียงพอ แต่นั่นจะเป็นการสิ้นเปลืองพลังเวทย์ในตอนนี้

 

“….ยังหรอกน่า”

 

ที่สำคัญกว่านั้น วาจาสิทธิ์ ของ ไอลีน นั้นทรงพลังแม้ว่าเธอจะไม่ได้บังคับใครก็ตาม ไอลีน ปล่อยพลังเวทมนต์ของเธอขึ้นในอากาศและก่อตัวเป็นหอก

 

“หอกนี้จะทะลุหัวใจของแก”

 

คำพูดของเธอทำให้หอกพุ่งไปข้างหน้า มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบหอกนี้เพราะ วาจาสิทธิ์ ได้กำหนดผลลัพธ์ที่แน่นอนเอาไว้ หอกแทงหัวใจของ ไกเอน แต่สิ่งพอโจมตีไปแล้ว กลับทำให้ไอลีนรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก

 

“อัก…กลายเป็นแสงสว่าง”

 

เธอพูดต่อแม้ว่าจะร้องครวญคราง หอกแทงหัวใจของ ไกเอน และเปลี่ยนเป็นแสงพร้อมระเบิดออกมา แสงไฟโคมระย้าล้มลงพร้อมกับไกเอน ร่างของเขากระจัดกระจายไปเป็นฝุ่นโดยไม่ต้องสัมผัสกับพื้น

 

“อะไรกันเขาแค่ลูกกระจ๊อกงั้นเหรอ?”

 

การต่อสู้จบลงอย่างง่ายดาย ไอลีนขมวดคิ้วของเธอ แต่ผมส่ายหัว

 

มันยังไม่จบ

 

“ไม่หรอก เขาอาจจะ-”

 

ราวกับว่าเขากำลังรอให้ผมพูดดนตรีออร์แกนก็เริ่มบรรเลงจากความมืดมันเป็นความต่อเนื่องของการต่อสู้

 

– เพลงและดอกไม้…เพลง….

 

เสียงของ ไกเอน ดังขึ้นพร้อมเสียงของอวัยวะที่น่ากลัว ไม่ใช่แค่เสียงเดียว เสียงหลายคนกำลังร้องเพลงราวกับว่าเป็นนักร้อง

 

– เจ้ามนุษย์สกปรก แต่พวกเจ้ามีสิ่งที่สวยงามอย่างหนึ่ง….

 

ปัง

 

ทันใดนั้นเสียงทั้งหมดก็ถูกตัดออก ไอลีน สะดุ้งในความเงียบอย่าง

ฉับพลัน

 

ทันในนั้นแสงสปอตไลต์ก็สว่างขึ้นกลางห้อง

 

– ฮ่าฮ่าฮ่า การแยกอวัยวะ … ดอกไม้ที่เกิดจากความตาย …

 

ไกเอน หลายร้อยคนปรากฏตัวต่อหน้าพวกเรา

ไม่มีความแตกต่างระหว่างร่างกายและร่างโคลน เมื่อไกเคนสร้างหุ่นโดยใช้หัวใจเป็นวัสดุ หุ่นแต่ละตัวมีค่าเทียบเท่ากับตัวตนที่แท้จริง

 

– พลังสีเลือด!

 

หุ่นยิงพลังเวทย์มนตร์สีเลือดออกมา คลื่นพลังเวทย์มนตร์พุ่งเข้าใส่

พวกเราพร้อมการเต้นรำราวกับว่ามันอยู่บนเวที ไอลีนตะโกนอย่างมั่นใจ

 

“แกไม่สามารถเจาะบาเรียของฉัน -!”

 

ไอลีน สร้างบาเรียรอบตัวพวกเราทั้ง 2 ป้องกันพลังเวทมนต์ที่ยิงออกมา อย่างไรก็ตามการโจมตีของหุ่นนั้นไม่มีที่สิ้นสุด มีหลายอย่างที่เหมือนอาวุธ แม้ว่ามันจะดูเหมือนเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะเจาะบาเรียของ ไอลีน แต่การอยู่ในบาเรียอย่างเดียวก็ไม่อาจทำให้เราชนะ

 

ผมมองที่ไอลีน

 

“โอ้ยยยย… .”

 

เธอ กำลังตกอยู่ในความเจ็บปวดเพียงแค่รักษา บาเรีย ของเธอ แม้ว่าคำสาปของเธอจะหายเป็นปกติแล้ว แต่รอยแผลเป็นยังเหลืออยู่เมื่อมันตอบสนองต่อพลังปีศาจของราชาปีศาจ ถ้าผมคิดไม่ผิดตอนนี้ ไอลีน มาถึงขีดสุดแล้ว

 

“รอแปบนะ”

 

ผมเอา Desert Eagle ออกมาก ไกเอน เป็นคู่ต่อสู้สำหรับผม แม้ว่ามันจะมีความสามารถพิเศษแต่ผมสามารถต่อสู้กับหลายๆคนได้พร้อมกัน แต่ผมก็มีรอยสักจำกัดซึ่งเป็นสิ่งที่ผมต้องใช้เพื่อฆ่า ไกเอน

 

ผมสามารถฆ่าปีศาจ 6 ตัวได้อย่างง่ายดายด้วย

[การลงโทษและระเบียบวินัย] แต่หุ่นของ ไกเอน ทุกคนถือว่าเป็นปีศาจแต่ละตัว เมื่อมีหลายร้อยตัว พลังนี้ก็มีประโยชน์น้อยมาก

 

“ไปกันเถอะ.”

 

ผมเปลี่ยนปืนเป็นปืนไรเฟิลจู่โจม ไม่จำเป็นต้องกังวลอะไร ผมแค่ต้องซื้อเวลาจนกว่า ชอคจุนกยอง จะมาถึงที่นี่

 

ผมมีกระสุนประมาณ 1000 นัด นั่นมันมากเกินพอแล้ว

 

ผมเริ่มยิงจากใน บาเรียของไอลีน การโจมตีของกระสุนทั้งหมดพุ่งไปยังจุดสำคัญของหุ่นแต่ละตัว ตามข้อต่อของพวกมัน ผมใช้เวลาไม่ถึง 10 วินาทีและหุ่นที่ไม่มีแขนขาก็ล้มลงกับพื้น

 

หุ่นพยายามหลบกระสุนของผม แต่มันก็ไร้ประโยชน์ ไม่มีทางที่กระสุนของผมจะพลาดเป้า ผมยิงไปตามที่สัญชาตญาณบอกให้ผมยิง ตามที่คาดไว้จากความแม่นยำของผมนั้นมาถึงขีดสุดแล้ว

 

หวด-!

 

จากนั้นทันใดนั้นหุ่นตัวหนึ่งก็พุ่งเข้าใส่ บาเรีย ของ ไอลีน ร่างกายของหุ่นเชิดนั้นเริ่มใหญ่ขึ้น มันใช้การโจมตีที่ได้ผลที่สุดเพื่อทำลายบาเรีย

นั้นคือ การทำลายตนเอง

 

“พายุจะผลักแกออกไป!”

 

ไอลีพึมพำอย่างรวดเร็ว หุ่นกระบอกที่จุดชนวนระเบิดตัวเองนั้นถูกส่งลอยไประเบิดอย่างรวดเร็ว แม้ว่าความเสียหายจะลดลง แต่ บาเรีย ของ ไอลีน ก็อ่อนแรงลงเช่นกัน

 

“จักการให้ดีกว่านี้ จะได้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก”

 

“…โอเค.”

 

ผมเปิดใช้งาน Bullet Time และเริ่มโฟกัสไปที่การยิงหุ่นกระบอกที่อยู่ใกล้ที่สุด ผมใช้ Reinforced Bullet ซึ่งเป็นพรสวรรค์ใหม่ที่ผมได้รับเมื่อ ปรมจารย์นักแม่นปืน เลื่อนระดับเป็นระดับ 2 พลังที่มอบให้กับกระสุนแต่ละนัดโดยพรสวรรค์นี้เพียงพอที่จะกำจัดหุ่นทุกตัว

 

– งดงาม โศกนาฏกรรมมาพร้อมการต่อสู้ที่สิ้นหวัง …

 

ผมโจมตีในขณะที่ ไอลีน ป้องกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไปไอลีนก็เริ่ม

อ่อนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ

 

“… ฮ่าฮ่าฮ่า”

 

ลมหายใจของเธอเริ่มเบาลงในขณะที่ บาเรีย กำลังเล็กลงเรื่อยๆ แต่นี่ก็เพียงพอแล้ว ผมกระซิบกับ ไอลีน

 

“เธอสามารถพักผ่อนได้แล้วละ”

 

“อย่าพูดเรื่องแปลกๆ ฉันยังสบายดี “

 

ทันทีที่เธอพูดแบบนั้นหุ่นก็บินไปที่ บาเรีย แล้วระเบิดตัวเองอีกครั้ง

 

ตู้มมมมมมมมมมม!

 

แผ่นดินโลกสั่นสะเทือน แต่ บาเรีย ของ ไอลีน นั้นปกติดี ถึงกระนั้น

ไอลีนถูกกระแทกด้วยแรงระเบิดจนทำให้เธอคุกเข่าลงด้วยความเจ็บปวด

 

“แต่…เธอดูไม่ดีเลยนะ”

 

“…ฉันยังไหว ไปซะในขณะที่ฉันยังคงสามารถรักษาบาเรียนี้เอาไว้ได้ แล้วเจอกัน”

 

“โอ …”

 

ผมสัมผัสได้ถึงความกล้าหาญ แต่ผมจะไม่มีแผนหลบหนี ขณะนั้นเอง ไกเอนก็พึมพำอย่างเย่อหยิ่ง

 

– สิ่งที่ฉันต้องการคืองานเลี้ยงแห่งความตาย มันไม่เลวสำหรับคนแคระและมนุษย์ที่จะต้องตายด้วยกัน …

 

…ดูเหมือนว่ายังไงไอลีนก็เป็นคนแคระสินะ

 

“กะ- แกไอ้สารเลว”

 

ไอลีนตอบสนองไวต่อคำว่า ‘คนแคระ’ มาก ผมถอดเสื้ออย่างเงียบๆ จากนั้นผมก็วางมันลงบนไหล่ที่สั่นเทาของ ไอลีน

 

“…นี่อะไรน่ะ?”

 

“พักผ่อนได้แล้ว”

 

ผมวางมือบนหัวของไอลีน

 

“เอ๊ะ?”

 

“ฉันจะจัดการให้เสร็จเอง”

 

“แกบ้าหรือเปล่า? แกคิดว่ากำลังจับหัวของใคร…ฮา…?”

 

ฉันปล่อยพลังเวทย์มนตร์ของสติกมาส่งเข้าไปในร่างกายของไอลีน

 

“อ๊ะ…เฮ้ แกทำอะไร…ฉันรู้สึก…ง่วง……”

 

นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายของเธอ กำแพงป้องกันเราหายไป แต่ฉันไม่ต้องการอีกต่อไป เหตุผลนั้นง่ายมาก

 

เป็นเพราะพันธมิตรที่เชื่อถือได้มากที่สุดในโลกมาถึงแล้ว

 

“เฮ้ย.”

 

เสียงที่ดังกึกก้องอยู่ข้างหลังฉัน ฉันเลือกไอลีนแล้วก็ถอยกลับ

ชอคจุนกยอง ขมวดคิ้ว

 

“ทำไมเด็กเหลือขอคนนั้นถึงเป็นแบบนี้”

 

“มันเป็นแบบนี้เพราะ ศัตรูอยู่ตรงหน้าพวกเรา นายเห็นเขาใช่ไหม”

 

“แน่นอน พวกมันมากมายไม่น้อย”

 

ความไม่พอใจของเขาที่เห็นไอลีนล้มลมไปมีเพียงชั่วครู่หนึ่งขณะที่

รอยยิ้มกว้างๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขามีความสุขมากที่ได้ต่อสู้ความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ทำให้เขาตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น

 

– นักแสดงหน้าใหม่เข้าร่วมการต่อสู้งั้นเหรอ

 

“เกิดอะไรขึ้นกับพวกนั้นเหรอ? พวกมันทั้งหมดดูเหมือนกันเลยนะ”

 

ชอคจุนกยอง ถามในขณะที่เขาแตกนิ้ว

 

“ผู้ชายคนนั้นเป็นนักเชิดหุ่น โอ้ใช่และเป็นโรคจิตด้วย”

 

“โอ้.”

 

ผมไม่จำเป็นต้องอธิบาย ชอคจุนกยอง เขาพยักหน้าแล้วเริ่มยืดเส้นยืดสาย

 

“งั้นฉันต้องฆ่าพวกมันทั้งหมดงั้นสินะ?”

 

“…ใช่.”

 

กร็อบๆๆๆ

 

ทันทีที่ ชอคจุนกยอง ยืดตัวเสร็จ เสียงของ ไกเอน ก็ดังขึ้น

 

– ฉันคือผู้รักในศิลปะ …

 

“จริงเหรอ?”

 

ชอคจุนกยอง เปิดใช้งาน [พลังลับกล้ามเนื้อ] ร่างกายที่เหมือนเหล็กของเขากลับแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม

 

“เยี่ยมมาก”

 

ชอคจุนกยอง เปิดใช้งานทักษะอื่นๆ

 

ทักษะที่ไม่เหมือนใคร – [พลังเวทมนต์ไร้ขีดจำกัด]

 

สกิลที่มอบพลังเวทมนต์ให้แก่ผู้ใช้ เมื่อทักษะนี้ถูกเปิดใช้งาน

ชอคจุนกยอง จะไร้เทียมทาน

 

“ฉันก็เหมือนกัน”

 

โอ้ววววววววววววววววววววว…

 

ออร่าสีน้ำเงินพุ่งออกมาจากร่างของ ชอคจุนกยอง

 

– ฉันเองก็มีความเป็นนักแสดงอยู่เหมือนกัน…

 

ชอคจุนกยอง พุ่งไปข้างหน้าเหมือนสัตว์ร้ายก่อนที่ ไกเอน จะพูดจบ

ลูกบอลพลังงานที่น่าสะพรึงกลัวเต็มมืออันใหญ่โตของเขา

 

“—!”

 

เขาส่งเสียงคำรามเหมือนสัตว์ร้ายและกระโดดไปในทะเลหุ่นกระบอก แม้ว่าหุ่นจะเริ่มโต้กลับทันทีแต่การโจมตีของพวกมันทั้งหมดทำให้เกิดรอยขีดข่วนในอากาศ

 

– …ยิง.

 

เสียงของ ไกเอน ดังขึ้น

 

“คุฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

 

เสียงหัวเราะของ ชอคจุนกยอง ดังราวฟ้าผ่า

 

เขาระเบิดพลังของเขาลงไปบนพื้น

———————2——————-