บทที่ 485 เริ่มต้น (7)

 

ราชวังของ ออร์เดน ดูหรูหรามากด้านนอก ผมไม่รู้ว่า ออร์เดน เรียนรู้ที่จะสร้างอาคารแบบนี้ได้อย่างไร แต่ผมก็รู้สึกประทับใจ

 

– นายจะทำยังไงต่อ?

 

เสียงกังวลไหลออกมาจากวิทยุขณะที่ผมตรวจสอบราชวัง

 

“ของง่ายๆ”

 

ผมเปิดใช้งาน [การเร่งความเร็วระดับเกิดขีดจำกัด] ที่ติดกับชุดของผม

 

“… !”

 

ร่างกายผมเคลื่อนไหวเร็วกว่าที่คาดไว้มากด้วยความเร็วที่เหนือเสียงทำให้ผมรู้ว่าผมไม่สามารถควบคุมความเร็วนี้ได้เหมือนปกติ ดังนั้นผมจึงเปิดใช้งาน [bullet time] ทันใดนั้นโลกรอบตัวผมก็ชะลอตัวลง

ผมเคลื่อนไหวเหมือนสายลมและทำให้ภายในราชวังเล็กลงไปในทันที

 

– …ยืนยันการแทรกซึมประสบความสำเร็จ

 

‘ว้าว น่าประหลาดใจมาก เป็นความเร็วที่บ้าคลั่งจริงๆ’

 

ผมพยายามใจเย็นและมองไปรอบๆกำแพงโปร่งใสผม เห็นราชวังทั้งหมดได้อย่างรวดเร็ว จำนวนมนุษย์ในอาคารนี้คือ…33 ทั้งหมดรวมทั้ง ปาร์คฮันโฮ อดีตสมาชิกของ วิหารแห่งความยุติธรรม และลูกสาวที่ฟื้นขึ้นมา ปาร์คฮันโฮอ่านหนังสือกับลูกสาว มันเป็นฉากที่เงียบสงบและน่าประหลาดใจซึ่งเป็นเรื่องแปลกที่จะพูดว่าว่าทั้ง 2 ยังคงเป็นมนุษย์

 

‘ที่สำคัญกว่านั้นคือสายลับอยู่ที่ไหน?’

 

ผมหันหัวของผมช้าๆเพื่อค้นหาสายลับ เมื่อผมตรวจสอบห้องไปเรื่อยๆผมก็พบคนที่น่าจะเป็นสายลับในห้องพักบนชั้น 5

 

เป็นผู้หญิง ดวงตาของเธอก็ยังคงกระวนกระวาย มีเครื่องจักรที่ใช้ส่งรหัสมอร์สที่ปลายเตียงของเธอ

 

“ฉันคิดว่าฉันเจอสายลับแล้ว กรุณายืนยัน.”

 

ผมใช้ [การเร่งความเร็วระดับเกินขีดจำกัด] อีกครั้ง แต่ละชั้นผ่านเหล่า มอนสเตอร์มากมาย แต่ผมมั่นใจก็ว่าพวกเขาจะจำผมไม่ได้แม้ในขณะที่ผมเดินผ่านพวกเขาเช่นเดียวกับที่ผมไม่รู้ว่ามีคุรุคุรุอยู่ในอดีต

 

– เพี้ยวววววววว

 

ผมมาถึงห้องพักแขกบนชั้น 5 ด้วยความเร็วแสง ผมดูเหมือนสายลมเลยทีเดียว

 

“…อา!”

 

ผู้หญิงคนนั้นตัวสั่นอย่างประหลาดใจเมื่อเห็นผมที่ทางเข้าผมสีบลอนด์ และแขน ขา ยาวอันโดดเด่น เธอกลืนน้ำลายเมื่อเธอมองมาที่ผม

 

“… .”

 

ผมรอรับการยืนยันอย่างเงียบๆ

 

– ใช่ เธอเป็นหนึ่งในนั้น

 

“…สวัสดี.”

 

ในขณะนั้นเองผู้หญิงคนนั้นก็พูดขึ้นมา

 

“ฉันชื่อรูมิ”

 

เธอดูเหมือนจะใจเย็นลงแล้ว เธอก็ยื่นมือให้ ผมตรวจสอบผู้หญิงคนนี้

เหมือนไม่รู้ทำไมผมรู้สึกเหมือนผมเห็นเธอมาก่อน….

 

– คุณสามารถใช้ [ม้วนคัมภีร์ ย้อนกลับ] ให้เธอได้เลย

 

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่คิดเรื่องนั้น

 

“คุณมีข้าวของอะไรบ้าง”

 

รูมิพยักหน้า

 

“ฉันเตรียมตัวฉันแล้ว ฉันเอา ‘คลังของฉัน’ มาจากหอคอย”

 

“ถ้าคุณว่างั้น.”

 

ผมนำ [ม้วนคัมภีร์ ย้อนกลับ] ออกมา

จากนั้นขณะที่ผมกำลังจะฉีกมัน…

 

“สวัสดี~”

 

ทันใดนั้นเสียงเยือกเย็นที่ไม่คุ้นเคยก็ลอยมาหาผมเหมือนใบมีด

ผมฉีกม้วนกระดาษโดยไม่ได้มองไปข้างหลัง

 

แกว้ก!

 

เสียงแหลมของกระดาษฉีกขาดดังขึ้น

 

“หุหุ คุณคิดว่าคุณกำลังจะไปที่ไหน”

 

อย่างไรก็ตามการฉีกคัมภีร์ล้มเหลวเนื่องจากพลังเวทมนต์ขัดขวาง

ผมหันกลับมาพร้อมกับถอนหายใจ มอนสเตอร์ที่มีรูปร่างเหมือนนกยูงยักษ์ยืนอยู่ต่อหน้าต่อตาผม

 

“จากลางสังหรณ์ของฉัน~♪ ฉันรู้ว่านายเป็นคนทรยศ~♪”

 

จากรูปลักษณ์ของเธอและน้ำเสียง ผมบอกได้เลยว่ามอนสเตอร์ตัวนี้เป็นผู้หญิง

ผมขมวดคิ้ว

 

“…เธอคือใคร?”

 

“อืม….…นั่นไม่ใช่ธุรกิจของนายเลย~”

 

ทันใดนั้นมอนสเตอร์ร่างมนุษย์ก็เริ่มร้องเพลง

 

“นี่คือความลึกลับที่หลบหนีไม่พ้น….”

 

เสียงของเธอชวนให้หลงใหลและจังหวะของเธอสมบูรณ์แบบ เพลงของเธอกระจายพลังเวทมนต์ที่ผิดปกติไปรอบๆ พลังเวทมนต์ละลายห้องและเปลี่ยนสภาพแวดล้อมของพวกเราเป็นสิ่งที่ดูเหมือนคอนเสิร์ต

ทุกอย่างมืดมนและเงียบสงบ เวทีและที่นั่งแยกออกจากกันและลำแสงสปอตไลท์สีส้มส่องไปที่กลางเวที ผมรู้สึกราวกับว่าดนตรีคลาสสิกจะเริ่มเล่น ผมมองไปรอบๆ พื้นที่แปลกๆไป

 

‘พวกเราอยู่ที่ไหนและนี่มันเป็นความสามารถแบบไหนกันแน่?”

 

“…เธอเป็นหนึ่งในมอนสเตอร์ยอดเยี่ยมของออร์เดน ชื่อของเธอคือ

โดโลเรนและเธอสามารถร้องเพลงของเธอด้วยพลังเวทมนต์ มันคล้ายกับ วาจาสิทธิ์ แต่ต่างกัน พวกเราอยู่ในบาเรียของ โดโลเรน แล้ว”

รูมิ อธิบายอย่างรวดเร็ว

 

“อ้อออออ”

 

‘นั่นคือ โดโรเรน 1 ใน 4 มอนสเตอร์ในเนื้อเรื่องใหม่ เธอมีขนเพราะเธอเป็นนกงั้นเหรอ? เธอแตกต่างจากที่เราเห็นในทีวี…’

 

“พวกเรา…ควรจะออกไปจากที่นี่ก่อนที่เธอจะสร้างบาเรีย มันสายเกินไปแล้ว”

 

เสียงของรูมิแต่งแต้มด้วยความสิ้นหวัง เธอกัดริมฝีปากของเธออย่างหนักจนเริ่มมีเลือดออกมา ดูเหมือนว่าเธอยอมแพ้แล้ว

 

ผมถามออกมา “ก็แค่บาเรีย ทำไมเธอกลัวจัง”

 

“มันไม่ใช่แค่บาเรียง่ายๆคุณไม่สามารถหนีจากบบาเรียของโดโลเรนได้ และแทนที่จะเป็นบาเรียมันเป็นโลกของตัวเองมากกว่า”

 

ไม่แปลกใจเลยที่ รูมิ รู้รายละเอียดเกี่ยวกับ โดโลเรน เธอเป็นสายลับจริงๆสินะ

 

“มีสมาชิกผู้ชมเพียง 2 คนเท่านั้นสินะ แต่ก็เพียงพอแล้ว” โดโลเรน พึมพำเมื่อเธอปีนขึ้นไปบนเวที

 

เธอยืนอยู่บนแท่นเหมือนตัวแสดงนำและมองดูพวกเรา ใบหน้าของรูมิเปลี่ยนเป็นสีขาวด้วยความหวาดกลัว แต่ผมมั่นใจว่าผมสามารถเอา

ตัวรอดจากสถานการณ์ปัจจุบันได้

 

“แต่โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นเพียงบาเรียใช่มั้ย”

 

“…อะไรนะ?”

 

ผมดึงรูมิเข้ามาในอ้อมแขนแล้วหยิบ [กุญแจลึกลับ] ออกมา

 

===

[กุญแจลึกลับ] [คุณสมบัติ เวทมนต์]

– เป็นกุญแจลึกลับ

 

○ ไอเท็มที่กำลังวิวัฒนาการ – EXP 「 90000/100000 」

○ ปลดล็อค Lv.8

※ถูกแปลงเป็นไอเท็มผ่านการ์ด 8 ดาว [การแปลงเป็นการ์ด]

===

 

ผมอัพเกรด กุญแจลึกลับใช้ [การแปลงเป็นการ์ด] แม้แต่บาเรียที่แข็งแกร่งที่สุดก็ควรจะไร้พลังเมื่ออยู่ต่อหน้ามัน

 

“อะแฮ่ม … .”

 

โดโลเรน เริ่มร้องเพลัง เธอสบายใจมากอาจเป็นเพราะเธอได้ข้อสรุปแล้วว่าพวกเราไม่สามารถหนีไปจากบาเรียของเธอได้

 

ผมกดกุญแจไปที่พิ้น ปลายของมันจมลงไปในพื้นและคลิก

 

– มันไขได้!! มันเป็นบาเรียอย่างแน่นอน

 

วิ้งงงงงงงง…

 

ผมบังคับพลังเวทย์ของรอยสักให้เป็นกุญแจ ทำให้มันแข็งแกร่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

จากนั้นผมก็บิดกุญแจไปทางขวาด้วยความแข็งแกร่งทั้งหมดของผม

 

ก๊อกกกกกกกกกกกก!

 

มันฟังดูเหมือนว่ามีคนกดลงบนปุ่มต่ำสุดทั้งหมดบนเปียโนในครั้งเดียว

ห้องโถงคอนเสิร์ตของ โดโลเรน กลายเป็นซากแตกสลาย

 

“…อะไรกัน? เกิดอะไรขึ้น? คอนเสิร์ตของฉัน หายไปไหน”

 

เธอมองไปรอบๆด้วยความสับสน

 

“ วิ่งกันเถอะ”

 

“ขอโทษนะ? คุณเป็น กรี้ดดดดดดด!”

 

ผมอุ้มรูมิขึ้นมาและเริ่มวิ่ง

 

นี่เป็นครั้งที่ 3 ที่ผมใช้ [การเร่งความเร็วระดับเกิดขีดจำกัด] ในวันนี้ แต่ผมก็เร็วพอๆกับที่ผมใช้เป็นครั้งแรก ผมสามารถใช้พลังนี้ได้โดยไม่มี

ขีดจำกัด ตราบใดที่ผมมี ลูกแก้วพื้นฟู ก็ไม่มีปัญหา

*************************************************************************

 

ในขณะเดียวกันเมื่อกลับมาที่ป้อมปราการใต้ดินทุกคนก็ออกจากเต็นท์ของพวกเขาแล้วและรอให้ดอกบัวดำกลับมาอย่างกระตือรือร้น พวกเขาทุกคนเห็นชัยชนะของดอกบัวดำจากกล้องรอบคอของเขา หัวใจของพวกเขาดิ่งลงเมื่อ โดโลเรน เนื่องจากพวกเขารู้จักกันดีว่ามีพลังเทียบเท่ากับฮีโร่ระดับปรมจารย์ อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ต้องตกใจเมื่อดอกบัวดำเอาชนะเธอได้อย่างง่ายดายและหลบหนีมาพร้อมกับสายลับ

 

ใบหน้าของพวกเขาค้างไปด้วยความรู้สึกต่างๆ

 

“ฉันรู้ว่าเขาต้องทำได้”

 

ไอลีนพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ วันนี้เธอได้เห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของดอกบัวดำแล้ว

 

“ใช่ๆ และฉันอยากรู้จริงๆว่าเขาทำลายบาเรียนั้นได้ยังไง คุณคิดว่าไง บาเรียนั้นไม่มีจุดอ่อนที่สังเกตเห็นได้เลย มอนสเตอร์ตัวนั้นเองดูสับสน เหมือนกัน”

 

นิโคลัส เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความอยากรู้อยากเห็น

 

“เฮ้ แชนายอน เธอคิดว่าเขาจะเต็มใจถ่ายรูปกับฉันไหม? ฉันคิดว่าฉันจะได้รับ 300 ล้านไลค์ถ้าฉันโพสต์ลงไปในเน็ต”

 

คำพูดสุดท้ายนั้นคือของยีจินยูน ฮีโร่คนอื่นๆก็ตั้งตารอที่จะได้พบกับดอกบัวดำ พวกเขาไม่ได้คาดหวังให้เขาตอบคำถามทั้งหมด แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังรู้สึกตื่นเต้นที่ได้พบกับดอกบัวดำด้วยตนเอง

 

“อ่า เขาอยู่ที่นี่แล้ว!”

—————————2——————–