บทที่ 424 การเริ่มต้นใหม่ (2)

 

“ใช่ ประมาณ 2.5 พันล้านดอลลาร์”

 

บอส ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ

 

“อานั่นเป็นเพียงทรัพย์สินของผมบนโลก ถ้ารวมหอด้วยจะต้อง…

10 ล้านล้านวอน ได้มั้ง?”

 

“อะ-อะไรนะ?!”

 

ดวงตาของบอสเบิกกว้างด้วยความตกใจ 10 ล้านล้าน มันเหมือนตัวเลขทางดาราศาสตร์ แต่ก็ไม่ได้เป็นคำพูดเกินจริง เพราะผมมีหุ้น Essence of the Strait และหุ้นบริษัทย่อยจำนวนมากและในหอคอย ผมเป็นเจ้าของ Prestige ครึ่งหนึ่งและ Genkelope Vessel ทั้งหมด แน่นอนว่าผมไม่ใช่นักธุรกิจแต่ผมก็อยู่ไม่ไกลจากคำว่าคนที่รวยที่สุดในโลก

 

“ตอนนี้ ผมกำลังคิดที่จะทำให้ทรัพย์สินของผมมีค่ากว่านี้”

 

มูลค่าของเงินวอนเกาหลีนั้นสำคัญยิ่งกว่าที่เคยมีมา ผมต้องเริ่มสร้างกองทุนของผมเอง

 

“นายควรเริ่มขายหุ้นของนายด้วย มันอาจจะขึ้นก็จริงแต่สิ่งสำคัญก็คือต้องมีเงินสดในมือ”

 

“ …ผมเข้าใจแล้ว”

 

บอสยังคงอยู่ในอาการตกใจ เธอเอาแต่พูดพึมพำว่า ’10 ล้านล้าน,

10 ล้านล้าน…’ ดูเหมือนว่าผมจะทำให้เธอตกใจเกินไปแฮะ

 

และแล้ว ชายคนหนึ่งปรากฏตัวในเพนต์เฮาส์ที่ผมจ้องมองมาพักหนึ่ง

 

“…เขาอยู่ที่นี่”

 

ใบหน้าของบอสแข็งทื่อ ผมบอกเธอว่าพวกเราต้องทำอะไรที่นี่ในวันนี้

 

“บอส คุณเห็นเขาใช่มั้ย นั่นคือยุนยูนฮวา สมาชิกที่ 4 ของสมัชชาแห่งชาติ”

 

ยุนยุนฮวา เขาเป็นมะเร็งของสังคม นั่นคือสิ่งที่ผมเขียนให้เขาเป็น

ผมจำได้ว่าทำให้เขาเสียหายมากที่สุดในนิยายของผม เขามาขัดขวางคิมซูโฮและยูยอนฮาตลอดเวลาขณะที่ทรยศต่อประเทศของเขา

 

“เขารับสินบนจาก ออร์เดน ดังนั้นวันนี้พวกเราจะฆ่าเขา”

 

ออร์เดนมอบของขวัญที่น่าทึ่งให้กับยุนยูนฮวานั้นคือบัตรผ่านประตู Tower of Wish และทองคำผสมพลังเวทมนต์ จากหนังสือแห่งความจริง ราคาของทั้งหมดที่เขาได้รับมีมากกว่า 5 พันล้านวอน

 

“…งั้นมันเป็นส่วนหนึ่งของการแก้แค้นต่อตั๊กแตนตำข้าวตัวนั้นสินะ”

 

“อะรไรนะ? อ้อ…ใช่แล้วๆ”

 

ผมไม่ได้คิดไกลขนาดนั้น แต่ที่จริงแล้วการตายครั้งล่าสุดทำให้ผมโกรธมาก 1 สัปดาห์หลังจากการฟื้นคืนชีพ ผมถูกรบกวนด้วยความคิดที่ซับซ้อนกันอย่างต่อเนื่องราวกับว่าผมยังเป็นตัวฉันอยู่หรือเปล่านะ

 

“แต่ทำไมนายไม่รอช้าล่ะ? ตอนนี้ไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์และออร์เดนนะ”

 

“ออร์เดนเป็นประเภทที่ทำงานในเงามืด พวกเรากำลังทำแบบนี้เพื่อดึงเขาขึ้นสู่ผิวน้ำ”

 

ผมคว้าคันธนูที่ผมพูดไป แต่ในขณะนั้นพวกเราก็ถูกลอบโจมตีโดยไม่คาดคิด ก่อนที่ผมจะยิงธนูมอนสเตอร์หลาย 10 ตัวปรากฏบนหลังคาอาคาร อสูรที่เหมือนหมาในนั้นก็ไม่ได้ส่งเสียงใด ๆ

 

“-”

 

บอสก้าวออกมาและกวาดล้างพวกเขาทันที ในสถานะร่างของ อสูร

ใบมีดเงาของบอสแยกชิ้นส่วนของมอนสเตอร์อย่างไร้ความปราณี ตัดสินโดยเสียงร้องคล้ายมนุษย์ของมอนสเตอร์ทำให้ผมคิดว่าพวกเขาอาจเป็นมอนสเตอร์ของออร์เดน

 

อักกกก!

 

อักกกก!

 

การฆ่าพวกมันไม่ใช่ปัญหา แต่การจัดการผลที่ตามมาคือ

 

“อ่า ยิงสิ”

 

ยุนยุนฮวาไม่อยู่ในเพนต์เฮาส์อีกต่อไป เขาอาจใช้เวทมนต์เพื่อ

เทเลพอร์ตออกไปในขณะที่พวกเราถูกรบกวนโดยมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์

 

ผมไม่คิดว่าเขาจะมีมอนสเตอร์เป็นยามอยู่แล้ว….

 

“นายโอเคไหม?”

 

“ไม่เป็นไร.”

 

ดูเหมือนว่าผมประเมินค่าออร์เดนต่ำไป ผมดังปล่อยให้เป้าหมายไปได้ แต่ก็ไม่มีปัญหา ผมมี นาฬิกาแห่งโชคชะตา อยู่

 

…ผมเปิดใช้งานทักษะพิเศษของผมทันทีและโลกก็เริ่มย้อนกลับ แขนขาที่แยกส่วนของมอนสเตอร์กลับมารวมตัวกันอีกครั้งยุนยุนฮวาปรากฏตัวในห้องอีกครั้งและบอสกับผมก็ขยับมาจนถึงจุดเดียวกับที่พวกเรายืนเมื่อ 3 นาทีก่อน

 

“…งั้นนั้นมันเป็นส่วนหนึ่งของการแก้แค้นเจ้าตั๊กแตนตัวนั้นสินะ”

 

ผมหยิบธนูขึ้นมาทันทีและจับ [ลูกศรทมิฬ 5 ดอก] จากนั้นผมได้ลองผสมผสานพลังเวทมนต์ของรอยสักลงในเอเธอร์เพื่อค้นหาเป้าหมายของฉันน่ะสิ

 

“อืม.”

 

…เอเธอร์ตรวจพบอย่างน้อยมอนสเตอร์ 200 ตัวผมประหลาดใจที่

มอนสเตอร์มีจำนวนมากสามารถพอดีพื้นแบบนี้

 

“บอส อาคารนั้นเป็นป้อมปราการ”

 

“หืม?”

 

พลังเวทมนต์นั้นสร้างสิ่งกีดขวางรอบตัวอาคารและมอนสเตอร์กำลังลาดตระเวนในความมืดเพื่อส่งสัญญาณอันตรายใดๆด้วยเหตุผลบางอย่างมอนสเตอร์เหล่านี้ไม่เปิดเผยแม้แต่ร่างของพวกเขาหรือออร่า

 

“ …บอสหลีกทางสักหน่อย”

 

ผมผสม รอยสัก 3.5 เส้นลงในลูกศรทั้ง 5 แขนของผมร้อนขึ้นจนถึงระดับที่เจ็บปวด แต่ผมสามารถทนได้ด้วยการเพิ่มขึ้นของสถานะทางกายภาพของผม

 

ย้าาาาาาา …

 

คันธนูเริ่มเปล่งประกายสีขาวและลูกศทมิฬดังก้องด้วยพลังเวทย์มนตร์

 

ผมเล็กเป้าหมายไปที่มอนสเตอร์ทั้ง 200 ตัวรวมถึง ยุนยูนฮวา ด้วย

ลูกศรทั้ง 5 นี้ผมวางแผนจะสังหารพวกมันทั้งหมด

 

เมื่อผมปล่อยลูกศรออกไปลูกศรก็พุ่งไปข้างหน้าเหมือนสายฟ้า ในพริบตาเดียว ลูกศรที่มีความเร็วเหนือเสียงก็กำจัดมอนสเตอร์ไปอย่างเงียบๆ ในท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิดลูกศรเคลื่อนไหวราวกับว่าพวกมันมีจิตใจเป็นของตัวเอง

 

3 วินาทีต่อมามอนสเตอร์ทั้งหมดถูกสังหารและลูกธนูก็เจาะเอวของ

ยุนยูนฮวา เขาไม่ได้ตระหนักเลยว่าเขาถูกโจมตีมานาน

 

“… อืมมมมมมมมม.”

 

ผมวางแผนฆ่ายุนยุนฮวา แต่ตัดสินใจเป็นอย่างอื่นเมื่อนึกถึงสิ่งที่บอสพูด มันเป็นความจริงที่ผมยังไม่ฆ่าเขาในตอนนี้

 

– อักกกกกกกกกกกกกกก!

 

ยุนยุนฮวาเริ่มดิ้นรนด้วยความเจ็บปวด เนื่องจากผมเจาะเอวของเขาร่างกายส่วนล่างของเขาจึงไม่สามารถใช้งานได้อย่างสมบูรณ์ในขณะนี้

 

“นายไม่ฆ่าเขาเหรอ?” บอสถาม

 

“ …ใช่ ผมคิดว่ามันจะดีกว่าถ้าผมฆ่าเขาในภายหลัง”

 

ผมตัดสินใจที่จะทิ้งเขาไว้เป็นคำเตือนจาก ‘ดอกบัวดำ’ เป็นการเตือน

ฝ่ายออร์เดนและเตือนฝั่งออร์เดนเองด้วย

 

– เกิดอะไรขึ้น!

 

– ฉันไม่รู้สิ! พลังเวทมนต์แบบนี้… –

 

อะไรกัน..มอนสเตอร์? พวกมันทั้งหมดตายแล้ว! ทำไมถึงมีหลายตัวจัง?

 

ฮีโร่รู้สึกถึงพลังเวทมนต์ของผม และเริ่มที่จะมาถึง

พวกเขาค้นพบซากศพของมอนสเตอร์จากนั้นก็เข้าไปในอาคารและเห็นยุนยุนฮวา ไม่ยุนยุนฮวาเห็นพวกเขาก่อน

 

– เอ๊ะเฮ้! ค..ย! ตรงนั้น! ฉันจะตายอย่แล้ว! ช่วยฉันก่อน!

 

อย่างที่คิดสมาชิกสภาผู้ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นฮีโร่อย่างเขาไม่ตายง่ายๆแน่ๆ

 

“สปาร์ตัน.”

 

ผมเรียกสปาร์ตัน

 

พูๆๆๆ

 

มันบินมาอย่างเงียบๆและร่อนลงบนไหล่ของผม ผมมอบหมายให้มันทำภารกิจเดียว

 

“เปิดเผยหลักฐานทั้งหมดที่ยุนยูนฮวามีในบ้านของเขา”

 

สปาร์ตันพยักหน้าและแทรกซึมเข้าไปในบ้างอย่างรวดเร็ว เขาพบ

ตู้นิรภัยที่เก็บสินบนแล้วโยนทิ้งไว้บนพื้น

 

– ปัง!

 

ประตูเพนต์เฮาส์เปิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ฮีโร่ที่ส่งเสียงร้องของ

ยุนยองฮวา ออกมา

 

– …นี่มันอะไรกัน?

 

– เอ๊ะเดี๋ยวก่อนนั่นมันเป็นเพชรงั้นเหรอ?

 

ห้องของเขาเกลื่อนไปด้วยขุมทรัพย์แห่งต้นกำเนิดที่ไม่รู้จัก สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปนี้ก็ชัดเจน สำหรับรายการเรื่องเพชรเลือดหายากมากเพราะแต่ละคนต้องมี ‘หมายเลขทะเบียน’ แน่นอนว่าเพชรได้มาจากการรับสินบนไม่มีสิ่งนั้น

 

“เฮ้ออออออออ… .”

 

ผมถอนหายใจ หัวของผมเจ็บปวดเล็กน้อยและผมก็เหนื่อยมาก แต่ความเจ็บปวดที่แท้จริงยังไม่เกิดขึ้น

 

“ เฮ้ออออออออออออออ….”

 

ผมหายใจเข้าลึกๆและเริ่มนับถอยหลัง 30, 29, 28 …

 

“ไปกันเถอะฮาจิน”

 

“ครับ บอส. แต่…”

 

ตู้มมมม-!

 

เมื่อเครื่องหมาย 3 นาทีผ่านไปผลข้างเคียงของ การย้อนเวลา มาถึง หัวใจของผมเต้นแรงและเหมือนผมโดนทุบหน้าอกของผมอย่างแรง

ผมโซเซและล้มลง บอสจับผมเอาไว้ก่อนที่ผมจะกระแทกพื้น

 

“ฮาจิน! เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

 

“อ่า เป็นไร…มันเป็นผลข้างเคียงแค่เล็กน้อยเท่านั้นเอง”

 

ในขณะนั้นเอง แสงก็วูบวาบในท้องฟ้ายามค่ำคืน มันไม่ได้เป็นอะไรที่น่ากังวลเท่าไร

 

“… !”

 

แต่บอสก็สะดุ้งตกใจและปลดปล่อยพลังเวทมนต์ของเธอพร้อมสร้างเป็นบาเรียรอบตัวพวกเรา เปลวไฟนี้ไม่มีอะไรต้องกังวล มันจะเกิดขึ้นบ่อยครั้งกว่านี้เนื่องจากมันเป็นเครื่องหมายของการต่อสู้ระหว่างคิมซูโฮและราชาปีศาจ

 

“…อ๊ะ…นั้น….ฮะฮะ บอสพาผมกลับเถอะ ผมง่วง….แล้ว”

 

4 เส้นรอยสักและการย้อนเวลาในครั้งเดียว ผมใช้พลังมากเกินไปในคราวเดียว ผมหลับตาลงในขณะที่เอนหลังพิงบอสและบอสก็ค่อยๆลูบหลังของผม

 

“สบายดีไหม”

 

บอสปล่อยพลังเวทมนต์ของเธอออกมา เธอประสบความสำเร็จในการเคลื่อนไหวความเร็วสูงโดยใช้พลังเวทมนต์ของเธอและทักษะต่างๆที่เธอเรียนรู้ในหอคอย

 

…วันถัดมา การทุจริตของสมาชิกสภา ยุนยูนฮวาและการโจมตีของ

ดอกบัวดำก็กลายเป็นพาดหัวข้อข่าวใหญ่ในวันนั้น!!!