บทที่ 586 10 วัน (5)

“ฉัน….”

ผมศึกษาสถานการณ์จากหอสังเกตการณ์ บอสและชิมูรินกำลังเคี้ยวอาหารว่างจากแผงลอยริมถนนและอียอนจุนก็เดินไปมาใกล้ๆ
ไม่ก่อให้เกิดความปั่นป่วนครั้งใหญ่ดูเหมือนจะสำคัญที่สุด

“ฉันพบอียอนจุนแล้ว”

-อะไรนะ? จริงหรอ?!

เสียงประหลาดใจของอิลลีนดังขึ้นจากลูกบอลคริสตัล

“ใช่ แต่เราจำเป็นต้องเฉยไว้ก่อน ส่วนตอนนี้ฉันแค่จะจับตาดูเขา”

ผมจะไม่ปล่อยให้อียอนจุนพบกับบอสแน่ อย่างน้อยก็จนกว่าผมจะฆ่าเขา

– ลานกว้างตอนนี้เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย…ตอนนี้นายช่วยติดตามเขาได้ไหมฮาจิน?

ยุนซึงอาถาม

“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น”

ผมตอบและค่อยๆปลดปล่อยพลังจิตวิญญาณ เมื่อสถิติของผมฟื้นตัวเต็มที่ ความสามารถในการใช้พลังจิตวิญญาณก็กลับคืนมาเช่นกัน ผมควรจะสามารถใช้ ‘การสร้างปาฏิหาริย์’ ได้ ความสามารถที่ฝังอยู่ในพลังจิตวิญญาณของผมในฐานะผู้เขียนต้นฉบับ

「ผู้สังเกตการณ์」
[สรุป – เรียกนกตัวเล็กมาตรวจสอบเป้าหมาย]
[เงื่อนไขการเปิดใช้งาน – ผู้ใช้จะต้องเรียก ‘ผู้สังเกตการณ์’ โดยตรง]
[ค่าการบริโภค – 1% ของพลังจิตวิญญาณของคิมฮาจิน ต่อ 24 ชั่วโมง]
[ผล – ผู้สังเกตการณ์สามารถปกปิดตัวเองในขณะที่ดูเป้าหมายได้ นอกจากนี้ยังแบ่งปันสิ่งที่เห็นกับคิมฮาจินได้]

ผมสร้างปาฏิหาริย์ด้วยพลังจิตวิญญาณของผม เนื่องจากผมไม่มีสปาร์ตันอยู่ด้วย ผมจึงต้องการบางสิ่งเพื่อแทนที่

“ผู้สังเกตการณ์”.

เมื่อผมเรียกชื่อมัน พลังจิตวิญญาณก็ไหลออกมาจากร่างกายของผม พลังจิตวิญญาณปริมาณน้อยทำให้เกิดนกตัวเล็กๆ และยิ้มให้ผม

-กรู๊

นกฟัสบอลนั้นน่ารักคล้ายกับอีกาเกาหลี
ผมเพิ่มความแข็งแกร่งด้วย [ระบบการรวมแบบสุ่ม] และตั้งเป้าไว้ที่อียอนจุน

“บิน”

-กรู๊

ผู้สังเกตการณ์บินออกไปจากมือของผมแล้วบินขึ้นไปบนท้องฟ้า ผมหลับตาและแบ่งปันวิสัยทัศน์ของผู้สังเกตการณ์
มันเริ่มติดตามอียอนจุน

“ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยดี”

– ฉันไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร…แต่ก็ดี เพียงเพื่อให้แน่ใจ อียอนจุนยังมีชีวิตอยู่จริงๆใช่ไหม?

เสียงแหลมสูงของอิลลีนดังขึ้นจากลูกบอลคริสตัล

ผมตอบด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น“ ใช่ เขายังอยู่ เธอไม่เชื่อฉันเหรอ?”

– ฉันเชื่อนายแน่นอน มันก็แค่นั้น…เอ๊ะ ได้ ได้….ฮะ? ไม่ ฉัน สั่งไก่เคบับ ไม่ ไม่ เผ็ด….

กึก การสื่อสารถูกตัดไป ดูเหมือนว่าอีลลีนเองก็กำลังยุ่งอยู่กับการกินอาหารข้างทางเช่นกัน

“….อุ๊ฟ”

ผมปล่อยหัวเราะและกลับไปดูอียอนจุน
อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของผมแข็งเมื่อผมเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป

—….

บอสจ้องมองด้วยความงุนงงพร้อมเคบับในมือของเธอ เธอกำลังมองสิ่งที่อยู่ห่างออกไป 500 เมตร ซึ่งอียอนจุนยืนอยู่ อียอนจุนกำลังหันหลังให้เธอ ด้วยเสื้อคลุมสีเทาที่คลุมเขาไว้ บอสไม่น่าจะจำเขาได้

ผมหยิบลูกบอลคริสตัลที่เชื่อมต่อกับบอสออกมาอย่างรวดเร็ว

“บอส”

ผมเรียกเธอ บอสสะดุ้งแล้วหยิบลูกบอลคริสตัลออกมาจากกระเป๋าของเธอ

“บอส ตอนนี้อยู่ที่ไหนหรอ?”

-ฉัน? ฉันอยู่…

บอสมองไปรอบๆ อย่างต่อเนื่อง

– …ที่ด้านหน้าของร้านริมถนน

“และคุณไม่ได้เห็นอะไรแปลกๆใช่ไหม?”

-ไม่มีอะไรนะ แล้วนายล่ะ? สิ่งต่างๆเป็นไปด้วยดีไหม?

“อื้ม แน่นอน”

ผมยังคงลากบทสนทนาออกไปเรื่อยๆ จนกว่าอียอนจุนจะห่างจากบอสมากขึ้น โชคดีที่อียอนจุนไม่เห็นบอสเพราะเขาไปที่อื่น
ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที

“บอส”

– อืม

“ …ผมคิดว่าวันนี้คุณควรกลับบ้านน่ะ ผมคิดว่าอีลลีนอยู่ใกล้ๆคุณ นอกจากนี้ติดต่อเจนให้ผมด้วย”

ผมได้ยินมาว่าตอนนี้เจนเป็นนายพลของอาณาจักรอรันเฮลล์

– แน่นอน นายต้องการอะไรละ?

บอสตอบ แต่เธอดูมืดมน ร่างเทาที่เธอเห็นจะต้องรบกวนเธอแน่

“…ถามเธอเมื่อเธอจะมาถึงสาธารณรัฐ คุณควรกลับบ้านเดี๋ยวนี้น่ะ”

บอสลังเลสักครู่แล้วมองไปรอบๆ แต่อียอนจุนหายตัวไปแล้วและบอสก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเห็นด้วย

-เข้าใจแล้ว

**

[สำนักงานผู้บัญชาการดาบ]

ในเวลาเดียวกันนั้น คิมซูโฮก็กำลังประชุมกับยูยอนฮาเกี่ยวกับบาอัล

“เราได้ฟื้นฟูความแข็งแกร่งของเราส่วนใหญ่แล้ว…แต่ความแข็งแกร่งของบาอัลนั้นยังมากเกินไป”

ยูยอนฮาพูดอย่างจริงจัง

“ไม่มีทางที่เราจะยืนยันเรื่องราวเกี่ยวกับบาอัลได้ แต่จากจินซาฮยอค เขาทำลายโลกที่เขาสืบเชื้อสายมาในเวลาเพียง 4 วัน”

“…ใช่”

คิมซูโฮพยักหน้า
เทพแห่งความชั่วร้ายที่สามารถทำลายโลกได้ในเวลาเพียง 4 วันก็ตกตะลึงที่ได้ยิน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะนั่งเฉยๆและไม่ทำอะไรเลย ถ้าบาอัลไม่ได้หยุดอยู่ที่นี่ เขาจะลงมาบนโลกอย่างไม่ต้องสงสัย

“ดังนั้นหลังจากได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันจึงเริ่มมองหาสิ่งที่ใช้ในประวัติศาสตร์สำหรับการขับไล่ ฉันคิดว่าเราจะต้องใช้สิ่งประดิษฐ์ที่ทรงพลังเหล่านี้เพื่อต่อสู้กับเหล่าศัตรูที่ทรงพลัง”

ยูยอนฮาหยิบแคตตาล็อกออกมาจากโต๊ะทำงานของเธอ รายชื่อในหนังสือเป็นสิ่งประดิษฐ์โบราณที่ใช้สำหรับการขับไล่ที่เธอค้นพบผ่านทางการติดต่อของกลุ่มพ่อค้า
คิมซูโฮเหลือบมองไปที่แคตตาล็อก ซึ่งแสดงภาพของดาบ ธนู หอก เครื่องราง และอื่นๆ

“ติดต่อลูกสาวของประธานาธิบดี และถามเธอว่าเธอสามารถหาสิ่งเหล่านี้ได้หรือไม่”

“…คุณเซอรีนคะ คุณหมายถึงอะไร?”

“ใช่ ฉันจะซื้อเองถ้าทำได้ แต่ราคาแพงเกินไป เราจะต้องมีสินทรัพย์ในระดับประเทศเพื่อที่จะได้มา”

“ค่ะ…ฉันจะพยายามถามเธอดูค่ะ”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ยูยอนฮาก็หน้าซีด

“อย่าเพิ่งลอง เราต้องการสิ่งของเหล่านี้ เหลือเวลาอีกเพียง 1 สัปดาห์เท่านั้น”

ยูยอนฮาจริงจังกว่าเดิมมาก และคิมซูโฮก็รู้ว่าเขาไม่ควรลังเล

“…โอเค ฉันจะถามเธอแม้ว่าฉันจะต้องเสี่ยงตำแหน่งของฉันก็เถอะ”

“เยี่ยม”

ขณะที่ทั้งคู่กำลังคุยกันเรื่องเรื่องแผนการ -ก๊อกๆ- ใครบางคนก็เคาะประตู
ซึ่งเมื่อพูดถึงปีศาจ เสียงของเซอรีนก็ดังออกมาจากประตูอีกด้านหนึ่ง

—ผู้บัญชาการดาบ ฉันเอง เซอรีน

“…?”
“…?”

คิมซูโฮและยูยอนฮาจ้องมองกันด้วยความสับสน จากนั้นพวกเขาทั้งคู่ก็ยิ้มและพยักหน้า

“เข้ามาสิค่ะ เลดี้เซอรีน~ ฉันอยากเจอคุณมากเลย”

“อัยยะ! ถ้าไม่ใช่เลดี้เซอรีน อนาคตแห่งสาธารณรัฐของเราแล้วจะใครล่าาา ~”

“ …เอ๊ะ?”

ทั้งคู่ยินดีต้อนรับ ‘แขก’ อย่างอบอุ่นเข้ามาในสำนักงาน