บทที่ 488 การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ (2)

 

“… .”

 

“… ยอนฮา?”

 

ยูยอนฮา จ้องมองเรเชลอย่างเงียบๆ เรเชลทำหน้าแสนดีและเรียบง่าย อย่างเช่นเคย แต่ก็มีแววตาแห่งความคาดหวัง ยูยอนฮา รู้ว่าเธอมีตำแหน่งที่เธอสามารถกำหนดชะตากรรมของประเทศได้ แม้จะเหมือนพูดเกินจริงเล็กน้อยแต่เธอก็สามารถจัดการอังกฤษได้ถ้าเธอตั้งใจจะทำ

 

“เธอ.”

 

ยูยอนฮาไม่ชอบทัศนคติของเรเชล อารมณ์ความรู้สึกที่มีต่อแชนายอนในวันนั้นกลับมาอีกครั้ง เธออดใจไม่ไหว เธอบอกความรู้สึกที่ถูกกักไว้ในใจออกมา

 

“เธอมีความสัมพันธ์แบบไหนกับคิมฮาจิน”

 

ในขณะนั้นไหล่ของเรเชลก็สั่นไหว

 

“อะไรนะ? เธอหมายถึงอะไร”

 

“อย่าทำเหมือนเธอไม่รู้”

 

ยูยอนฮา จริงจังมาก

 

“เด็กที่เธอพาวิ่งหนีไปเมื่อ 2 วันก่อนฉันเห็นเด็กคนนั้นที่โซล ในเวลานั้นเด็กคนนั้นไม่ได้อยู่กับเธอ แต่เป็นคิมฮาจิน”

 

“… .”

 

เรเชลไม่ได้พูดอะไร เท่าที่ยูยอนฮารู้ตัวความเงียบก็เหมือนกับคำตอบ

 

“ฉันจะถามอีกครั้ง”

 

ใบหน้าของ ยูยอนฮา จริงจังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอกัดฟันและถามอย่างตรงไปตรงมาตอนนี้เหมือนมีมีดอยู่ในหัวใจของเธอ

 

“เธอนอนกับคิมฮาจินแล้วใช่มั้ย”

 

ในช่วงเวลาที่เธอถามคำถามนั้นออกมา

 

ตู้มมมมมมมมม…

 

พลังเวทมนต์อันไร้ขอบเขตก็เริ่มไหลลงมาจากสถานที่ที่ไม่รู้จัก

*************************************************************************

[รอบชิงชนะเลิศ▷ ‘คุณไม่สามารถกระโดดลงจากรถไฟที่วิ่งอยู่ได้]]

[การเปลี่ยนแปลงดินแดนปีศาจกำลังคืบหน้า…เสร็จสิ้น 3%]

[การคำนวณหอคอยที่ยังไม่ถูกยึดครอง]

[หอคอยแห่งปาฏิหาริย์,หอคอยแห่งนิรันดร์,หอคอยแห่งสัตว์,

หอคอยแห่งความเศร้าโศก,หอคอยแห่งความสิ้นหวัง…]

[…พบทั้งหมด 13 หอคอย พลังของหอคอยทั้ง 13 แห่งนี้จะถูกปลดปล่อยสู่โลกภายนอก]

 

“…ฮาจิน พลังเวทมนต์มัน-”

 

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

 

“เอ๊ะ…อะไรนะ?”

 

การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของระบบในชื่อของ ‘ส่วนเสริม’ ตอนนี้ผมไม่สามารถระงับความโกรธของผมได้ ผมวิ่งไปที่หน้าต่างและเงยหน้าขึ้นมอง จากนั้นผมก็พูดไม่ออก

 

วิ้งงงงงงงงงงง

 

ดาวตกหลายพันดวงตกลงมาจากท้องฟ้าส่องสว่างในความมืด

ฝนดาวตก ตัวอักษรที่หลากหลายปรากฏบนดาวตก ผมน่าจะเป็นคนเดียวเท่านั้นที่จะเห็นมัน

 

เวลาผ่านไปนานพอแล้วตั้งแต่การทำลายเปลือกของหอคอยแต่ในช่วงเวลานี้มนุษยชาติให้ความสนใจเพียงเล็กน้อยในการพิชิตหอคอยที่เหลืออยู่ พวกเขามีทางเลือกน้อยเพราะศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่เรียกว่าออร์เดน

 

หอคอยแห่งปาฏิหาริย์, หอคอยแห่งนิรันดร์, หอคอยแห่งสัตว์,

หอคอยแห่งความโศกเศร้า, หอคอยแห่งความสิ้นหวัง … หอคอยทั้ง 13 แห่งที่ยังไม่ได้ถูกพิชิตทั้งหมดได้ปลดปล่อยพลังออกมา มันเป็นเพราะ

‘พลังแห่งการปฏิเสธ’ ซึ่งเป็นผลมาจาก Tower of Wish พลังของมัน

ทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับเร่งการเปลี่ยนแปลงดินแดนปีศาจของโลก

 

…ตอนนี้อุกกาบาตกำลังตกลงมาบนโลก อุกกาบาตนั้นประกอบไปด้วยอสูรร้ายหลายร้อยตัว อสูรและอสูรแห่งการทำลายล้าง นี่คือจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงดินแดนปีศาจ

 

แต่การเปลี่ยนแปลงอาณาจักรปีศาจนี้ไม่ได้เป็นปรากฏการณ์ที่เรียบง่ายเหมือนอย่างจาก Tower of Wish ‘ปีศาจไม่ใช่ศัตรูทั้งหมด’

การเปลี่ยนแปลงดินแดนปีศาจจะเปลี่ยนโลกและนำไปสู่ยุคใหม่…. 」

 

“นั่นมันหมายความว่ายังไง บัดซบ ทำไมถึงได้เลวขนาดนี้”

 

ผมสาปแช่งคนแต่งใหม่และมองคำที่ผมไม่เข้าใจ จากนั้น …

 

ตู้มมมมมมมมม

 

อุกกาบาตบางส่วนระเบิดออกเมื่อพวกมันถึงพื้น แผ่นดินสั่นสะเทือนและควันลอยขึ้นมา

 

[รางวัลที่มอบให้แก่มนุษยชาติทั้งหมดสำหรับการพิชิตหอคอยแห่งความปรารถนา – เปิดใช้งาน ‘การอวยพรของนักบุญ’]

[ระบบใหม่ได้เริ่มต้นแล้ว]

[น่าสนใจ ระบบของคุณคือระดับ 6 คุณคือผู้เล่นเพียงคนเดียวที่มี

ระดับเกิน 4]

 

ระดับของระบบ ในขณะที่ผมปีนหอคอยแห่งความปรารถนาผมใช้

[คูปองเลื่อนระดับ] เพื่อเพิ่มระดับของระบบเป็นระดับ 6

 

[ค่าสถานะของคุณได้รับการแก้ไขรวมกับ 5 คุณสมบัติ]

[คุณสมบัติของคุณคือ 1.ความชัดเจน 2. ความดื้อรั้น 3. ความคิดสร้างสรรค์ 4.การลงมือทำ 5. การรวมกัน]

 

“บอส?”

 

ผมหันไปหาบอส เธอดูเหมือนจะประสบปรากฏการณ์เดียวกันขณะที่เธอกำลังจ้องมองไปในอากาศ

 

– โฮกกกกกกกกกกกกกกก

 

– โฮกกกกกกกกกกกกกกก

 

ถัดไปเสียงคำรามแปลกๆ เริ่มดังขึ้นข้างนอก ดวงตาผมเบิกกว้างและมองออกไปนอกหน้าต่าง

 

– โฮกกกกกกกกกกกกกกก

 

อุกกาบาตที่ตรึงอยู่กับพื้นมีสัตว์อสูรหลายร้อยตัวกำลังคลานออกมา

 

[ความคืบหน้าของ บทใหม่ – สัตว์ร้ายของดินแดนปีศาจบุกมนุษยชาติ]

[ดันเจี้ยน ‘มิเรอร์เวิร์ล’และสนามรบอื่นๆจะถูกสร้างขึ้นนับไม่ถ้วน]

[ทุกครั้งที่เคลียร์ดันเจี้ยนหรือสัตว์อสูรถูกสังหารคุณจะได้รับ DP

(แต้มแห่งความมืด)]

[DP สามารถรับได้โดย ‘ใครก็ได้’ และสามารถใช้ใน ‘เมืองปีศาจ’ หรือกับ ‘พ่อค้าปีศาจ’]

[หมายเหตุพ่อค้าปีศาจและเมืองปีศาจไม่ใช่ศัตรูของคุณ พวกเขาคือ

‘ตัวกลาง’ ที่ต้องการแสวงหาผลประโยชน์ผ่านสงครามนี้]

[คุณสามารถเปลี่ยน SP เป็น DP ได้]

 

โครมมมมมมม!

 

ในขณะนั้นเองสัตว์ร้ายสีดำก็พุ่งเข้ามาทางหน้าต่างและมาถึงตัวผมทันที ผมเหวี่ยงมือของผมออกไปโดยไม่รู้ตัว สัตว์ปีศาจถูกตัดขาดครึ่งอย่างหมดจด

 

“…บ้าน่า?”

 

ผมมองลงไปที่ฝ่ามือของผมซึ่งมันเฉียบแหลมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

 

[ความเฉียมคม 7 คะแนนจะถูกฝังไปในทุกการกระทำ]

[คุณได้ 5 DP จากการสังหารสัตว์อสูร]

 

“ อะไรนะ….”

 

“ฮาจิน?”

 

ขณะที่ผมกำลังบ่นอย่างสับสนบอสก็เรียกชื่อผม ผมเปิดทีวีโดยไม่ตอบเธอ

 

– รายงานฉุกเฉิน โลกกำลังประสบกับฝนดาวตกอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน อุกกาบาตเหล่านี้ก่อให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ ขอแนะนำให้พลเรือนอยู่ภายใน….

 

“ไม่นะ ฮาจิน”

 

บอสจับบนไหล่ของผมเหมือนเธอรู้สึกท้อแท้

 

“อะไรเหรอ?”

 

“มะ-มองไปทางนั่น”

 

“ฮะ…?”

 

ผมหันไปทางทิศทางที่บอสชี้ไป เมื่อ 3 นาทีก่อนมันเป็นลานกว้างใหญ่ในเอเชียกลางโดยไม่มีอะไรน่าสนใจ

 

แต่นั่นไม่ใช่ตอนนี้

 

ร้านค้าทั่วไป ร้านเสื้อผ้า ร้านขายอาวุธ ร้านค้าเวทมนตร์และอื่นๆ…. ม้านั่งล้อมรอบบ่อน้ำในพลาซ่ามีโรงแรมสูง 4 ชั้น มีแม้กระทั่งสิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนผู้คน

 

อุกกาบาตถล่มและสร้างเมืองใหม่ขึ้นมา

 

“…นั่นมันอะไรกัน?”

 

ระบบให้คำตอบกับการบ่นที่สับสนของผม

 

[พวกเขาเป็น ‘พ่อค้าปีศาจ’ สิ่งมีชีวิตที่เข้ามาในโลกผ่านอุกกาบาต พ่อค้าปีศาจมีความแตกต่างจากปีศาจ อสูร มารและสัตว์ร้ายอย่างอื่นๆปีศาจไม่ใช่เผ่าพันธุ์เดียวในหมู่ที่มาจากดินแดนปีศาจ ปีศาจถูกแต่งเนื้อเรื่องใหม่แตกต่างจากเดินโดยขึ้นอยู่กับเผ่าพันธุ์ของพวกเขา]

 

[มารจะจ้าง ปีศาจและสัตว์อสูรเพื่อพิชิตโลก มนุษยชาติจะพยายามหยุดพวกเขา ‘พ่อค้าปีศาจ’ เหล่านี้อยู่ที่นี่เพียงเพื่อเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากสงครามของทั้ง 2 ฝ่าย]

 

[พวกเขาจะขายทุกอย่างอะไรให้พวกคุณไม่ว่าจะเป็นเทคโนโลยีในการทำลายล้างสมาชิกของเผ่าพันธุ์ตัวเอง อาวุธเวทมนตร์หรืออะไรก็ตาม ตราบใดที่คุณมี DP เพียงพอ]

 

[เป็นยังไงบ้าง แบบนี้ก็ไม่น่าเบื่ออีกต่อไปแล้วใช่ไหม?]

 

“แกล้อเล่นกับฉันใช่มั้ย ไอ้สวะ…”

 

เมื่อเห็นประโยคสุดท้ายผมก็ไม่สามารถอดกลั้นความโกรธของผมได้อีกแล้ว

 

“เฮ้ออออ…”

 

แต่ความโกรธไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร ผมต้องใจเย็นๆ มีบางอย่างที่ผมต้องทำ ผมเอา [คริสตัลบริสุทธิ์] ออกจากรอยสักของผม

 

แต่ในขณะนั้นบอสก็ค้นพบสิ่งอื่น

 

“…ฮาจิน.”

 

เธอชี้ไปที่ท้องฟ้าด้วยมือที่สั่นเทา

‘เกิดอะไรขึ้น’ ผมเงยหน้าขึ้นไปมองอย่างใจสั่นในสิ่งที่ผมจะเห็นต่อไป

ทันใดนั้นความคิดของผมก็หยุดลง

 

“มะ…มะ….มังกร”

 

บอส พูดออกมาอย่างเงียบๆ บอสและผมเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าด้วยความงุนงง มันไม่ใช่อะไรที่เหมือนกับ มนุษย์มังกรไอลีน แต่เป็นมังกรที่แท้จริง บนท้องฟ้าสมาชิกของเผ่าพันธุ์ลึกลับที่รู้จักกันในนามมังกรกำลังวนรอบดวงจันทร์

 

“พระเจ้า มึงบ้าไปแล้ว….ไอ้แม่…..”

 

ผมอดไม่ได้ที่จะพูดแบบนี้ออกมา ผมไม่ได้ด่าใครมานานมากแล้วแต่ว่าผู้เขียนร่วมคนนี้ต้องยอมให้จริงๆ

 

งับ

 

“โอ้ยย”

 

บอสกัดมือของผมด้วยปากเล็กๆของเธอ ผมได้แต่มองเธออย่างสับสน และเธอก็ทำให้ผมเขินอาย

 

“อย่าพูดไม่เพราะสิ”

 

“อะ….อ่า……โอเค.”