The Novel’s Extra 588 ก้าวเดียว (1)
บทที่ 588 ก้าวเดียว (1)
“เลือดของฉันตอบสนองเมื่อสัมผัสกับพลังงานอสูร ฉันคิดว่าคุณสามารถพูดได้ว่ามันกำลังเดือดน่ะ”
ในห้องอบรมของสถาบันลับที่ชิมูรินสร้างขึ้นด้วยความช่วยเหลือของเงินทุนของเซอรีน ผมกำลังฟังคำอธิบายของฮาริน
“เมื่อเลือดของฉันผสมกับพลังเวทย์มนตร์ มันจะเปลี่ยนเป็นพลังงานใหม่ ตระกูลของฉันเรียกมันว่า การขับไล่ แม้ว่ามันจะมีประสิทธิภาพอย่างเหลือเชื่อต่อปีศาจ แต่ก็ไม่สามารถใช้กับผู้ที่ไม่ใช่ปีศาจได้”
“อื้ม”
ขณะฟังคำอธิบายของเธอ ผมก็ดูของขวัญที่ฉันได้รับจากโชค
===
[หมอผีที่แท้จริง] –
เลือดของหมอผี
* เพิ่มสถิติตัวแปรทั้งหมด 1 ~ 100% เมื่อเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตปีศาจ สถิติเพิ่มขึ้นเป็นสัดส่วนกับพลังของสิ่งมีชีวิตปีศาจ
-อเวจี
* แข็งแรงบางส่วน Devilization
-การขับไล่
* เชื่อมต่อกับผู้มีอำนาจของ ‘นักล่าปีศาจ’ และยิ่งละเว้นพลังงานปีศาจของปีศาจ
===
ตึ้ง-!
ขณะที่ผมกำลังอ่านคำอธิบายอย่างช้าๆ ประตูห้องฝึกก็เปิดออกและยุนซึงอากับอิลลีนก็ทะเลาะกันจนควันจากรูจมูกของพวกเธอด้วยเหตุผลบางอย่าง
ฮารินและผมจ้องมองพวกเธออย่างสับสน
“อาาา น่ารำคาญอะ ซึงอา เราได้รับอนุญาตให้เพิกเฉยแบบนี้หรอ?”
“…ผู้คนไม่เป็นมิตรกับใบหน้าใหม่หรอก”
อิลลีนกระทืบพื้นทันทีที่เธอเดินเข้ามาและยุนซึงอาก็ถอนหายใจ
“พวกงี่เง่าอ่อนแอ…อ๊าาา—!”
อิลลีนกำลังจะระเบิด และแสดงออกอย่างหงุดหงิด เมื่อเห็นเธอเป็นแบบนี้ ผมก็ถามเบาๆ
“…เกิดอะไรขึ้นหรอร?”
“…ฮะ? อ่า พวกคุณยังอยู่ที่นี่นี้เนอะ”
อิลลีนรีบเย็นลงอย่างรวดเร็ว เธอเกาหลังศีรษะของเธอด้วยความอับอายก่อนที่จะวางมือบนสะโพกและจ้องมองที่เรา เห็นได้ชัดว่าเธอพร้อมที่จะระบายความหงุดหงิด
“ฟังน่ะ เราไปหาผบ.เพราะมีสิ่งที่เราต้องทำ แต่พนักงานที่นั่นไม่ตอบคำถามของเราเลยและไม่สนใจเรา พอเรายอมแพ้และหันหลังกลับไป พวกเขาก็พูดคุยอย่างเปิดเผยเกี่ยวกับวิธีการที่เรามาติดต่อและอะไร เออ ช่างมันเถอะ….”
อิลลีนหยุดสักครู่แล้วคว้าคอของเธอ
อะไรกันที่ทำให้พวกเธอเป็นแบบนี้? พวกเธอเทียบเท่ากับเจ้าหน้าที่ระดับ 5 ของเกาหลีและเป็นที่ชัดเจนอย่างสมบูรณ์แบบว่าเราสามารถติดต่อได้
“อ่า ความดันเลือดฉัน…. ฉันแก่เกินไปสำหรับสิ่งนี้แหะ”
“อุ๊ฟ”
ผมหัวเราะเบาๆและปิดปาก ผมรู้สึกแปลกๆที่เห็นอิลลีนพูดว่าเธอ ขณะที่เธอมีรูปร่างหน้าตาเหมือนเด็กนักเรียนหญิง
“นายเพิ่งหัวเราะเหรอ?”
อิลลีนจ้องมองมาที่ผมด้วยจิตสังหารทันที
“ไม่ ฉันเปล่า….”
ก๊อก ก๊อก-
แต่แล้วก็มีเสียงเคาะช่วยผมจากสถานการณ์ที่ยากลำบาก เราหันไปที่ประตูพร้อมกันและอิลลีนก็เปิดมันก่อนที่ผมจะพูดถึงมัน
“สวัสดี! … โอ้? คุณอิลลีน?!”
“…อะ?! พวกคุณเป็นใคร?”
นอกจากประตูแล้ว ก็มีคิมยองจิน, โยเฮย์, เซินหยวน, อีจินอา, และคนอื่นๆ ที่เข้ามาในประตูอาณาจักรปีศาจ
“โอ้โห ใบหน้าที่คุ้นเคย!”
ดูเหมือนว่าพวกเขาเข้าสู่หน่วยสืบราชการลับในฐานะสมาชิกใหม่
ดูเหมือนว่าอิลลีนจะพบของเล่นใหม่เล่นด้วยขณะที่เธอทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้มที่สดใส
“ยินดีต้อนรับศิษย์น้องของฉัน ~!”
**
1.00 น. เป็นเวลาที่ดวงดาวส่องสว่างในความมืดทึบของท้องฟ้า
คิมฮาจินออกมาที่ป่านิรนามของสาธารณรัฐอย่างโดดเดี่ยว จินซาฮยอคได้เลือกสถานที่ที่เงียบสงบ แต่จริงๆ แล้วมันดูเหมือนจะเป็นเส้นทางสำหรับการเดิน เนื่องจากม้านั่งยาวถูกวางไว้รอบป่าที่นี่
คิมฮาจินนั่งลงบนม้านั่งแล้วมองขึ้นไปบนฟ้า พระจันทร์เต็มดวงเปล่งแสงเย็นและดวงดาวล้อมรอบราวกับว่าจะปกป้องมัน เขาอดไม่ได้ที่จะจ้องมองที่ฉากอันสวยงามนี้
“… .”
เช่นเดียวกับที่เขามองทิวทัศน์อันเงียบสงบในความงุนงง หลังจากนั้นประมาณ 10 นาที…
“ฉันคิดว่านายมาช้าน่ะ”
เสียงของผู้หญิงดังออกมาจากความมืด
คิมฮาจินหันหัวไปทางด้านข้างที่ซึ่งจินซาฮยอคออกมาจากความมืด
ผมยาวของเธอถูกมัดเป็นหางม้าและเธอก็เต็มไปด้วยความมั่นใจเช่นเคย
คิมฮาจินถามโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อยในการแสดงออกของเขา
“…ทำไมเธอขอให้ฉันมา?”
จินซาฮยอคหยุดอยู่ตรงหน้าของคิมฮาจิน ตามธรรมชาติแล้วเธอก็ดูถูกเขา
“มีบางสิ่งที่ฉันต้องถามเป็นครั้งสุดท้าย”
“…สุดท้าย?”
สุดท้าย…ความหมายแฝงของคำนี้ทำให้คิ้วของคิมฮาจินขมวด
“ถูกตัอง นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะได้เห็นใบหน้าที่น่าเกลียดของนาย”
จินซาฮยอคโต้กลับอย่างเฉยเมยและนั่งลงบนม้านั่ง
“…อะ แค่กๆ”
แม้จะทำตัวน่าประทับใจ จินซาฮยอคก็พบว่าตัวเธอเองกำลังสูญเสียคำพูดเมื่อเธอนั่งลง
แต่เธอไม่รู้วิธีเริ่มการสนทนา เมื่อเธอเป็นราชา เธอมักจะพูดตรงไปตรงมาเสมอ นั่นเป็นวิธีเดียวที่เธอรู้ที่จะพูด
ซึ่งไม่ได้เปลี่ยนแปลงแม้กระทั่งตอนนี้
“มันเกี่ยวกับ ราชาต่างฤดู”
“…คิก”
คิมฮาจินยิ้มเยาะอย่างฉับพลัน จินซาฮยอคมองมาที่เขาและถามคำถามของเธอต่อ
อะไรคือความสัมพันธ์ของนายกับ -”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“อะไรนะ?”
คิมฮาจินไม่ต้องการพูดเกี่ยวกับคิมชุนดง เพื่ออธิบายทุกอย่างเขาจะต้องยอมรับอีกครั้งว่าโลกนี้เป็นนวนิยายที่เขาเขียน
แต่โลกนี้ไม่ใช่นิยาย แต่เป็นโลกที่แท้จริงและแท้จริง
คิมฮาจินหัวเราะเบาๆ และหันไปหาจินซาฮยอค
“ฉันไม่รู้รายละเอียด ฉันมาที่นี่จากโลกอื่นเหมือนเธอและคิมชุนดง…ไปที่โลกของเธอและกลายเป็นพี่น้องกัน แค่นั้นแหละ”
จินซาฮยอคจ้องมองคิมฮาจินด้วยการแสดงออกที่รุนแรง
“ฉันรู้ทุกอย่างแล้ว ดังนั้นอย่าพยายามซ่อนอะไรเลย เบลล์มองเข้าไปในความทรงจำของนาย -”
“ฉันจะไม่บอกเธอแม้ว่าฉันจะรู้”
“นายพูดอะไรออกมานะห่ะ เจ้าคนนอกรีต?”
จินซาฮยอคขมวดคิ้ว คิมฮาจินเพียงแค่ยักไหล่
“ฉันจะไม่บอกเธอ ไม่ว่าอะไรก็ตาม”
“… .”
จินซาฮยอคตกตะลึง แต่จริงๆแล้วมันดูเหมือนว่าคิมฮาจินจะไม่ทำอะไรเลยโดยเฉพาะเกี่ยวกับราชาต่างฤดู และ ‘การประสานข้อมูล’
ท้ายที่สุดแล้ว คนงี่เง่าคนไหนกันละที่มันจะเปิดเผยความอ่อนแอของตัวเอง?
“…เข้าใจละ”
เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น จินซาฮยอคก็ถอนหายใจอย่างหนัก จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นจากม้านั่งแล้วมองคิมฮาจิน
“ไม่มีอะไรแล้ว”
“ …แค่นี้หรอ?”
“ใช่ นายมันไร้ค่า”
ความรู้สึกผิดหวัง จินซาฮยอคกำลังจะไป แต่แล้วเธอก็โกรธและหันกลับมาทันที
“เฮ้ เราจะไม่พบกันอีกหลังจากนี้ ดังนั้นอยากจะต่อสู้กับฉันเป็นครั้งสุดท้ายไหม?”
“ต่อสู้?”
จินซาฮยอคขอการต่อสู้และคิมฮาจินก็ลุกขึ้นโดยไม่ลังเล จินซาฮยอคสะดุ้งทันทีแม้ว่าจะเล็กน้อยก็ตาม เธอไม่ได้คาดหวังว่าคิมฮาจินจะตกหลุมพรางด้วยการยั่วยุที่ชัดเจนแบบนี้ เขาเครียดหรอ?
“อะ-อะไร? นายจะเอาหรอ? ด-ได้ เข้ามาสิ่”
ซึ่งแตกต่างจากจินซาฮยอค ผู้ที่ควงแขนและขาของเธอไปมา ส่วนคิมฮาจินก็เพียงแค่ยกมือขึ้นและ…
…ค่อยๆวางมันลงบนไหล่ของจินซาฮยอค
“ทำไมเราต้องทำแบบนั้นด้วยละ? ตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันแล้วหนิ?”
จินซาฮยอครู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและจริงใจจากรอยยิ้มบนใบหน้าของคิมฮาจิน
“… ?”
ในทันใดนั้น จิตใจของจินซาฮยอคก็ว่างเปล่า และเธอก็กระพริบตาอย่างงุนงง วิสัยทัศน์ของเธอดูเหมือนจะเบลอราวกับว่ามีค้อนทุบหัวเธอ
“ฉันไปก่อนนะ แล้วพบกันใหม่”
แต่คิมฮาจินไม่ได้ให้เวลากับเธอในการฟื้นฟูมากนัก เขาเดินผ่านเธอเหมือนสายลมที่พัดผ่านไป
“… .”
จินซาฮยอคยืนแช่แข็งอยู่ตรงนั้น เธอรอจนกระทั่งรอยเท้าของคิมฮาจินอยู่ห่างออกไป
คำว่า ‘เพื่อน’ ทำให้เธอตกใจ
จินซาฮยอคไม่เคยได้ยินคำนี้มาก่อนจนกระทั่งตอนนี้ เธอไม่เคยคิดเลยถึงความเป็นไปได้ที่เธอจะมีเพื่อน เพราะท้ายที่สุดแล้ว…ราชาก็ไม่มีเพื่อนเลย….
ชูวววว-
ในขณะนั้น พลังเวทย์มนตร์ก็ย่อลงบนม้านั่งที่คิมฮาจินกำลังนั่งอยู่ พลังเวทย์มนตร์หมุนวนรวมกันและก่อร่างเป็นมนุษย์ จินซาฮยอครู้ว่าเป็นใครโดยไม่ต้องรอ
“ …เธอชอบเขาไหม?”
เสียงของร่างนั้นปลุกจิตใจของจินซาฮยอค
“หุบปาก แม่งเอ้ย -”
“อะไรนะ? เธอไม่ได้จะบอกว่าเธอจะพาเขาไปที่อัคริทรีนาหรอ? เธอปล่อยเขาไป! ฉันบอกวิธีเปลี่ยนคิมฮาจินด้วยราชาต่างฤดูแล้วน่ะ”
Comments