หลงเทียนอวี้ชายตามองภาพเอะอะวุ่นวายตรงหน้าด้วยความเย็นชา

อันที่จริงเขาไม่ได้คิดจะเข้าร่วมพิธีอภิเษกสมรสมหามงคลนี้เลยด้วยซ้ำทว่าเขากลับได้รับรายงานจากลูกน้องที่ถูกส่งไปดูลาดเลาว่าหลินเมิ้งหยาถูกฆ่าตายอยู่ภายในเกี้ยวเจ้าสาว!

ดังนั้นเขาจึงจงใจใส่ชุดแต่งงานออกมาเพื่อย้อนกลับไปถามฮองเฮาว่าเหตุใดจึงส่งคนตายมาแต่งงานกับเขา!

แต่คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าสิ่งที่เขาได้เห็นจะเป็นภาพเหตุการณ์เช่นนี้!

เหล่าราษฎรต่างพากันสูดลมหายใจอันอบอวลไปด้วยความเย็นยะเยือกเข้าปอดตอนนี้พวกเขาตื่นตระหนกเสียยิ่งกว่าตอนที่แม่สื่อร้องบอกว่าเจ้าสาวตายแล้วเสียอีก

แม้แต่แขกเหรื่อที่เดินทางมาร่วมงานแต่งต่างพากันเบิกตาโตราวกับว่าต้องการจะดูให้ชัดเจนว่าบุรุษผู้สวมใส่ชุดเจ้าบ่าวตรงหน้าใช้ท่านอ๋องอวี้หรือไม่

เป็นที่โจษจันกันว่าท่านอ๋องอวี้มิเคยย่างกรายเข้าใกล้สตรีนางใดอีกทั้งท่านอ๋องยังเป็นคนหยิ่งผยองคนทุกผู้จึงต่างพากันคิดว่าท่านอ๋องไม่มีทางปรากฏตัวในงานแต่งงานครานี้อย่างแน่นอนแต่คิดไม่ถึงเลยว่า…

เมื่อได้ยินเสียงนี้ใบหน้าของแม่สื่อขาวซีดขึ้นมาทันใด

ร่างกายสั่นเทิ้มประหนึ่งตะแกรงร่อนแกลบ

หากไม่ใช่เพราะมือยังคงถูกหลินเมิ้งหยาจับเอาไว้แล้วละก็ร่างของนางอาจจะทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นตั้งนานแล้ว

เมื่อได้เห็นท่าทางของคุณหนูใหญ่แห่งสกุลหลินในเวลานี้นางมั่นใจแล้วว่าหลินเมิ้งหยายังไม่ตายแต่ตนเองที่ป่าวประกาศว่านางได้ตายไปแล้วต่างหากที่กำลังจะตายแทน

หลินเมิ้งหยาสะบัดมือทิ้งด้วยท่าทางรังเกียจก่อนที่จะใช้สายตาลอบมองผู้ที่ร้องขัดคนนั้น

แม้จะได้เห็นเพียงชายเสื้อสีแดงสดแต่นางกลับมั่นใจได้เลยว่าชายผู้นี้คือท่านอ๋องอวี้ที่ตนเองกำลังจะเข้าพิธีอภิเษกสมรสด้วย

เพียงแค่…เสียงนี้ช่างเย็นชาเสียยิ่งกระไร!

แม่สื่อรีบสะบัดตัวออกจากสิ่งเหนี่ยวรั้งแล้วตะเกียกตะกายเข้าไปคุกเข่าต่อหน้าหลงเทียนอวี้

“ท่านอ๋องอวี้ได้โปรดไว้ชีวิตหม่อมฉันด้วย!หม่อมฉันแก่แล้วสายตาจึงเลอะเลือนมองได้ไม่ชัดเจนท่านอ๋องอวี้ได้โปรดไว้ชีวิตหม่อมฉันด้วยเถิด…”

ชั่วยามนี้มีเพียงเสียงอ้อนวอนร้องขอชีวิตของแม่สื่อเท่านั้น

หลินเมิ้งหยาแค่นหัวเราะเสียงเย็นแม่สื่อคนนี้ไม่ใช่คนโง่นางรู้ว่าหากกล่าวอ้างถึงหลินเมิ้งหวู่สิ่งที่จะตามมาก็คือความตายเพียงเท่านั้นดังนั้นนางจึงร้องขอความเมตตาในฐานะคนชราเพียงแต่…ไม่รู้เลยว่าท่านอ๋องอวี้จะคิดเห็นประการใด?

“ลากตัวไปประหาร!”

หลงเทียนเฮ่าออกคำสั่งเสียงเย็นราวกับว่าเขากำลังฉุดกระชากวิญญาณของคนเป็นลงสู่ห้วงประตูแห่งนรก

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าแม่สื่อนางนี้ไม่พูดความจริงออกมาตัวเขาเองไม่อยากเข้าไปพัวพันกับการต่อสู้ไร้สาระแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่มีทางยอมให้ใครมาเล่นกลอะไรต่อหน้าเขาได้!

อยู่ๆร่างของหลินเมิ้งหยาก็สั่นเทิ้มท่านอ๋องอวี้คนนี้…โหดเหี้ยมมากจริงๆ!

แต่ว่า…เขาไม่คิดจะถามหาเอาความจริงจนถึงที่สุดอย่างนั้นหรือ?จะไม่ถามเลยอย่างนั้นหรือว่าทำไมแม่สื่อนางนี้จึงสร้างเรื่องเหล่านี้ขึ้นมา?

“ท่านอ๋องอวี้ได้โปรดไว้ชีวิตหม่อมฉันด้วย!ได้โปรดไว้ชีวิต…”

ทันทีที่สิ้นเสียงแม่สื่อส่งเสียงร้องขอชีวิตด้วยความรู้สึกหมดหวัง

“ช้าก่อน”หลงเทียนอวี้ส่งเสียงออกมาก่อนจะเงียบไปอีกครั้ง

แม่สื่อดีใจยกใหญ่เพราะคิดว่าตนเองรอดพ้นโทษประหารแล้วทว่านางกลับได้ยินคำพูดที่เลวร้ายเสียยิ่งกว่าเมื่อครู่อีกครั้ง“เอาตัวนางออกไปประหารข้างนอกอย่าทำให้สายตาของข้าต้องแปดเปื้อน”

แม่สื่อถูกลากตัวออกไปความวุ่นวายตรงหน้าสิ้นสุดลงเสียงฆ้องและกลองดังขึ้นอีกครั้งตอนนี้ด้านหน้าประตูตำหนักของท่านอ๋องอวี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความครึกครื้นราวกับว่าไม่เคยเกิดเหตุการณ์วุ่นวายมาก่อน

ไม่เคยเกิดเหตุการณ์วุ่นวายมาก่อนอย่างนั้นหรือ?

ว่าที่พระชายาซึ่งกำลังจะก้าวข้ามประตูวิวาห์ถูกกลั่นแกล้งมากถึงเพียงนี้แต่เขากลับไม่คิดจะช่วยเลยแม้แต่น้อยดูท่าแล้วท่านอ๋องอวี้คงจะไม่ปรารถนาที่จะเจอหน้าตนเองเลยสินะ!

ทว่าหลินเมิ้งหยาจะยอมปล่อยให้ตัวเองถูกวางยาพิษฟรีได้อย่างไร?นางจะยินยอมให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นได้อย่างไร?

ความโกรธปะทุขึ้นในหัวใจหลินเมิ้งหยาจึงอ้าปากส่งเสียงอีกครั้ง“ท่านอ๋องอวี้ตอนนี้ไร้ซึ่งแม่สื่อแล้วหากอ้างอิงจากขนบธรรมเนียมประเพณีที่สืบทอดกันมาเจ้าสาวมิอาจปล่อยเท้าลงจากเกี้ยวและแตะต้องสิ่งสกปรกใดๆได้ถ้าเช่นนั้นท่านอ๋องอวี้มาอุ้มข้าเข้าไปดีหรือไม่?”

ดวงตาของหลงเทียนอวี้สั่นระริกเขามองทางหลินเมิ้งหยาด้วยท่าทางเย็นชา

ผู้หญิงคนนี้กำลังยั่วโทสะของเขา!

อีกครั้งที่เหล่าราษฎรต่างพากันสูดลมหายใจเย็นยะเยือกเข้าปอดภาพเบื้องหน้าช่างน่าสนใจยิ่งนัก!

ผู้หญิงคนนี้ช่างโง่เขลาสมคำร่ำลือนางกล้ายื่นข้อเสนอนั้นออกมาหรือว่านางอยากถูกประหารกันนะ!

ทุกคนต่างพากันนิ่งเงียบไม่ส่งเสียงใดๆและทำเพียงรอดูว่าท่านอ๋องอวี้จะจัดการผู้หญิงคนนี้อย่างไร!