หาก​เมื่อวาน​เพิ่ง​ดื่ม​ยา​ เช่นนั้น​วันนี้​ก็​ต้อง​มีการตกเลือด​จึงจะถูก​

ทว่า​เหตุใด​นาง​จึงไม่ได้กลิ่น​เลือด​เลย​แม้แต่น้อย​?

หลิน​เมิ้งห​ยา​จมอยู่​ใน​ห้วง​ความคิด​อีกครั้ง​ หรือว่า​คน​ที่​ดื่ม​ยา​จะมิใช่ซ่างกวน​ชิงหรือ​หลิน​เมิ้งหวู่?​

“นาย​หญิง​? นาย​หญิง​? พ่อบ้าน​เติ้ง​มารายงาน​ความคืบหน้า​เจ้าค่ะ​”

ป๋า​ยจื่อ​เขย่า​แขน​ของ​หลิน​เมิ้งห​ยา​ด้วย​ความกังวล​

แปลก​จริง​ นับตั้งแต่​วันที่​ออกจาก​จวน​อวี้​ นาย​หญิง​มักจะ​เหม่อลอย​เสมอ​ อีก​ทั้ง​สีหน้า​ของ​นาย​หญิง​ยิ่ง​เคร่งขรึม​มากขึ้น​

“อืม​ พวกเรา​ไป​กัน​”

สีหน้า​ของ​หลิน​เมิ้งห​ยา​ไม่น่ามอง​ แต่ไหนแต่ไร​มานาง​เป็น​คน​มั่นใจ​ใน​ตัวเอง​เสมอ​ อีก​ทั้ง​ยัง​เชื่อ​ว่า​นาง​มอง​คน​เหล่านั้น​ได้​อย่าง​ทะลุปรุโปร่ง​

แต่​หลังจาก​กลับมา​ที่​จวน​เจิ้น​หนาน​โหว​ นาง​กลับ​รู้สึก​ว่า​ไม่เป็น​เช่นนั้น​

เสมือน​สิ่งที่​นาง​คาดเดา​อยู่​ไกล​จาก​ความจริง​ค่อน​ข้างมาก​

ทว่า​นาง​ยัง​เชื่อ​ว่า​ความคิด​ของ​ตนเอง​ถูกต้อง​ แต่​เพราะเหตุใด​เรื่องราว​จึงแตกต่าง​จาก​สิ่งที่​นาง​คิด​ไว้​เช่นนี้​เล่า​?

หลิน​เมิ้งห​ยา​ดึง​สติ​กลับมา​ ก่อน​จะเดิน​ไป​ยัง​ห้อง​ด้าน​ข้าง​เรือน​เล็ก​

ทันทีที่​พวก​ซ่างกวน​ชิงกลับ​ไป​ พ่อบ้าน​เติ้ง​ก็​ปรากฏตัว​

มอง​หลิน​เมิ้งห​ยา​ พ่อบ้าน​เติ้ง​เป็น​คน​มีมารยาท​และ​รู้​กฎระเบียบ​เป็น​อย่าง​ดี​ หลังจาก​ถวาย​คำนับ​นาง​แล้ว​ เขา​จึงเริ่ม​รายงาน​สิ่งที่​ตนเอง​ไป​สืบมา​

“ทูล​พระชายา​ แม่บ้าน​ที่​พระองค์​ให้​ข้าน้อย​ไป​ตาม​สืบ​มิได้​อาศัย​อยู่​ใน​จวน​พ่ะย่ะค่ะ​ นาง​อาศัย​อยู่​ใน​ตรอก​เล็ก​แห่ง​หนึ่ง​ ดูเหมือนว่า​แม่บ้าน​ผู้​นั้น​จะมีลูกชาย​อยู่​คน​หนึ่ง​ที่​กำลัง​ป่วยหนัก​ ตอนที่​ข้าน้อย​ไป​ถึง เขา​ไอ​ออกมา​อย่าง​หนัก​ หลังจาก​แม่บ้าน​คน​นั้น​เข้า​ประตู​ไป​แล้วก็​คอย​ดูแล​ลูกชาย​และ​ไม่ได้​ออกจาก​บ้าน​อีก​เลย​”

หลังจาก​ฟังรายงาน​ของ​พ่อบ้าน​เติ้ง​จบ​ หลิน​เมิ้งห​ยา​เกิด​ความคิด​ขึ้น​ใน​ใจ

คน​คน​นั้น​จะต้อง​เป็น​ลูกชาย​ของ​เถียน​มามาอย่าง​แน่นอน​

เคย​ได้ยิน​มาว่า​ร่างกาย​ของ​ลูกชาย​เถียน​มามาค่อนข้าง​อ่อนแอ​ เมื่อ​คิดดู​แล้ว​บางที​อาจ​เพราะ​เขา​ล้ม​ป่วย​ลง​ ฉะนั้น​ผู้​เป็น​แม่อย่าง​เถียน​มามาจึงหมด​ทางเลือก​ จึงต้อง​กลับมา​ทำงาน​ที่​จวน​และ​ปล่อย​ให้​ชะตาชีวิต​อยู่​ใน​กำมือ​ของ​ซ่างกวน​ชิงอีกครั้ง​

ซ่างกวน​ชิงคง​ต้องการ​ให้​เถียน​มามาทำ​บางอย่าง​ แต่​เพราะ​เถียน​มามาไม่ยอม​ ฉะนั้น​จึงเกิด​เหตุการณ์​เช่นนี้​

เมื่อ​ล่วงรู้​ถึงชีวิต​อัน​แสน​น่าเวทนา​ของ​เถียน​มามา หัวใจ​ของ​หลิน​เมิ้งห​ยา​พลัน​รู้สึก​เหมือน​ถูก​บีบรัด​

เถียน​มามาเปรียบเสมือน​แม่นม​ของ​นาง​ เมื่อ​นาง​พบ​กับ​ความลำบาก​ หลิน​เมิ้งห​ยา​ก็​ไม่อาจ​ทน​ดู​อยู่​เฉย​ๆ ได้​

อีก​ทั้ง​งาน​ที่​เถียน​มามากำลัง​ทำ​ยัง​อาจ​หมายถึง​การ​เอาชีวิต​มาทิ้ง​

อย่า​ว่าแต่​ตามหา​เบาะแส​ต่อไป​เลย​ ตอนนี้​ต่อให้​ข้าง​หน้าเป็น​กับดัก​นาง​ก็​จะไป​

ตอนแรก​นาง​คิด​จะสั่งให้​พ่อบ้าน​เติ้ง​นำ​เงิน​ไป​มอบให้​ แต่​เมื่อ​รู้​ว่า​ลูกชาย​สกุล​เถียน​เจ็บป่วย​อาการหนัก​ นาง​ที่​ได้​ชื่อว่า​เป็น​หมอ​จึงมิอาจ​ทน​เฉย​ได้​

สั่งให้​ป๋า​ยจื่อ​ตระเตรียม​สิ่งของ​ หลิน​เมิ้งห​ยา​และ​พ่อบ้าน​เติ้ง​แอบ​ออก​ไปหา​เถียน​มามาและ​ลูกชาย​

ภายใน​เรือน​หรูหรา​ ควัน​ธูป​ซึ่งปัก​อยู่​ใน​กระถางธูป​ลาย​หัว​สัตว์ร้าย​ลอย​วน​ขึ้นไป​ใน​อากาศ​

ซ่างกวน​ชิงกำลัง​ฟังรายงาน​จาก​คนรับใช้​

“ดูเหมือน​แผน​ของ​พวกเรา​จะสำเร็จ​ นัง​แพศยา​นั่น​ออก​ไปหา​เถียน​มามาแล้ว​ ก็ดี​เหมือนกัน​ นัง​แพศยา​เฒ่าช่างเหมาะสม​กับ​นัง​แพศยา​นั่น​นัก​ อย่าง​น้อย​พวกเรา​ก็​ไม่จำเป็นต้อง​ลงมือ​เอง​”

เสียง​ของ​หลิน​เมิ้งหวู่​เปี่ยม​ไป​ด้วย​ความเกลียดชัง​

ทว่า​สีหน้า​ของ​นาง​ในเวลานี้​ซีดเซียว​ยิ่งกว่า​เมื่อเช้า​ตอน​ไป​เจอ​หลิน​เมิ้งห​ยา​มาก​

นาง​นอน​อยู่​บน​เตียง​นุ่มนิ่ม​ขนาดใหญ่​ของ​มารดา​ ใบหน้า​เรียว​เล็ก​รูปไข่​ฉายแวว​บ้าคลั่ง​

“เจ้าพักผ่อน​ให้​ดี​เถิด​ เดี๋ยว​ร่างกาย​จะแย่​เอา​ได้​”

เสียง​เรียบ​แต่​แข็งกระด้าง​พลัน​ดัง​ขึ้น​

หลิน​เมิ้งหวู่​หันไป​มอง​มารดา​ด้วย​ความหวาดกลัว​

มือ​เล็ก​ขยำ​ผ้าห่ม​บน​ร่าง​แน่น​

“ท่าน​แม่…ข้า​….”

ส่งเสียง​ออดอ้อน​ ทว่า​สายตา​คมกริบ​ของ​ซ่างกวน​ชิงทำให้​นาง​เงียบ​ลง​

มอง​มารดา​ด้วย​ความ​โศกเศร้า​ นาง​รู้ตัว​ว่า​คราวนี้​นาง​ทำให้​แม่ของ​ตนเอง​โกรธ​แล้ว​จริงๆ​

“เจ้ายัง​มีหน้า​เรียก​ข้า​ว่า​แม่อีก​หรือ​! ไอ้​หลิว​เอ้อร์​นั่น​มีดี​เช่นไร​? เหตุใด​เจ้าจึงมอบ​กาย​ให้​มัน​ได้​? มัน​เป็น​แค่​นักเลง​หัวไม้​ เป็น​พวก​ขี้เกียจสันหลังยาว​ เจ้าไม่เพียง​ทำ​เรื่อง​เลวร้าย​ แต่​เกือบ​ทำให้​มัน​เข้ามา​ครองตำแหน่ง​ใน​บ้าน​หลัง​นี้​! เจ้ารู้​หรือไม่​ว่า​พวก​คนรับใช้​ใน​จวน​โกรธ​เกลียด​มัน​ขนาด​ไหน​ แผนที่​พวกเรา​วาง​เอาไว้​ตลอด​หลาย​ปี​เกือบ​พังทลาย​ก็​เพรา​มัน​!”

หลิน​เมิ้งหวู่​เอง​ก็​รู้สึก​โศกเศร้า​เช่นเดียวกัน​ หลิว​เอ้อร์​เป็น​นักเลง​หัวไม้​ที่​มีชื่อเสียง​ใน​เมืองหลวง​ ปกติ​เขา​ทำการค้า​ผู้หญิง​

เมื่อ​หนึ่ง​เดือนก่อน​ หลิน​เมิ้งหวู่​แอบหนี​ออกจาก​จวน​แต่กลับ​ถูก​หลิว​เอ้อร์​จับได้​ เหตุ​เพราะ​วาจา​เล้าโลม​อ่อนหวาน​ นาง​จึงถูกลวง​ไป​ที่​บ้านเก่า​หลัง​หนึ่ง​

แต่​เพราะ​เขา​ชื่นชอบ​ใน​ความงาม​ของ​หลิน​เมิ้งหวู่​จึงมิอาจ​ทำใจ​ขาย​นาง​ได้​

แน่นอน​ว่า​หลิน​เมิ้งหวู่​มิได้​ยินยอม​ แต่​เมื่อ​นาง​เผย​ฐานะ​ของ​ตนเอง​ หลิว​เอ้อร์​เสมือน​คนบ้า​ที่​ต้องการ​จะตะเกียกตะกาย​เข้ามา​เป็น​ลูกเขย​คน​ที่สอง​ของ​สกุล​หลิน​

บางที​อาจ​เพราะ​คิด​ว่า​เรื่องราว​เลยเถิด​จน​ยาก​จะกลับ​ไป​แก้ไข​ได้​แล้ว​ ดังนั้น​เขา​จึงคิด​ว่า​ตนเอง​กลายเป็น​ลูกเขย​ของ​จวน​หลัง​นี้​

เมื่อ​เขา​พา​หลิน​เมิ้งหวู่​กลับ​มายัง​จวน​หลิน​อีกครั้ง​ ตอนนั้น​หลิน​เมิ้งหวู่​ตั้งท้อง​ได้​เกือบ​ครึ่ง​เดือน​แล้ว​

ซ่างกวน​ชิงที่​ตามหา​ลูกสาว​ไม่เจอ​ทั้ง​โกรธ​ทั้ง​ตกตะลึง​

ยิ่ง​ได้​เห็น​คน​ไร้​หัวนอน​ปลายเท้า​อย่าง​หลิว​เอ้อร์​ทำลาย​ลูกสาว​ที่​ตนเอง​ทะนุถนอม​มา ซ่างกวน​ชิงจึงคิด​อยาก​ฆ่าเขา​ให้​ตาย​

นอกจาก​หลิว​เอ้อร์​จะเป็น​คน​หยิ่งยโส​แล้ว​ เขา​ยัง​เป็น​คน​เจ้าเล่ห์​ด้วย​เช่นกัน​

เขา​รู้ดี​ว่า​หาก​เด็ก​ใน​ครรภ์​ของ​หลิน​เมิ้งหวู่​ยังอยู่​ ฮูหยิน​หลิน​จะมิอาจ​ทำ​อัน​ใด​เขา​ได้​ ฉะนั้น​เขา​จึงเข้ามา​ทำงาน​ที่​จวน​เพื่อ​ปกป้อง​ลูก​ใน​ท้อง​ของ​หลิน​เมิ้งหวู่​

แต่​คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​คุณหนู​ใหญ่​แห่ง​สกุล​หลิน​จะกลับมา​ในเวลานี้​

ชื่อเสียง​ของ​หลิน​เมิ้งห​ยา​ในเวลานี้​โด่งดัง​ยิ่งกว่า​แม่ทัพ​หลิน​เสีย​อีก​

คน​ที่​รู้จัก​นิสัยใจคอ​ของ​หลิน​เมิ้งห​ยา​ดี​อย่าง​ซ่างกวน​ชิงจึงสั่งให้​หลิว​เอ้อร์​ทำหน้าที่​เฝ้าประตู​เพราะ​ต้องการ​กำจัด​เขา​

ผล​ปรากฏ​ว่า​หลิว​เอ้อร์​ทำผิด​ต่อ​หลิน​เมิ้งห​ยา​ ฉะนั้น​โอกาส​ของ​นาง​จึงมาถึง นาง​สั่งให้​หลิน​เมิ้งหวู่​ดื่ม​ยาขับเลือด​ทันที​

เพราะ​ที่​หลิน​เมิ้งห​ยา​มิได้กลิ่น​เลือด​ก็​เพราะ​ฮองเฮา​ส่งของ​มาให้​สอง​อย่าง​

อย่าง​แรก​คือ​กระถาง​กำยาน​ที่​ใช้เผา​กำยาน​กลิ่น​ดอก​ป๋า​ยฮ​วา​ หลังจาก​รมควัน​อยู่​หนึ่ง​คืน​ กลิ่น​เลือด​จึงจางหาย​ไป​

ส่วน​เหตุ​ที่​หลิน​เมิ้งหวู่​สามารถ​ฟื้นตัว​ขึ้น​ได้​อย่าง​รวดเร็ว​หลังจาก​ขับ​เลือด​ก็​เพราะ​ยาบำรุง​ที่​ฮองเฮา​ประทาน​มาให้​

แต่​เพราะ​ร่างกาย​ของ​หลิน​เมิ้งหวู่​ไม่บริสุทธิ์​อีกต่อไป​แล้ว​ ฉะนั้น​คง​หมดหวัง​ที่จะ​ได้​แต่งงาน​กับ​ลูกหลาน​ของ​ขุน​นางใน​ราชสำนัก​

นาง​คง​ทำได้​เพียง​แต่งงาน​กับ​คน​ไร้​ชื่อเสียง​ไร้​ยศ​ถาบรรดาศักดิ์​ แต่​เพราะ​ชื่อเสียง​ของ​สกุล​หลิน​ ฉะนั้น​คาด​ว่า​อีก​ฝ่าย​คง​ไม่ปฏิเสธ​หลิน​เมิ้งหวู่​อย่าง​แน่นอน​

แต่​ไม่ว่า​อย่างไรก็ตาม​ สุดท้าย​ซ่างกวน​ชิงก็​รู้สึก​เจ็บ​ปวดใจ​อยู่ดี​

“ท่าน​แม่ ข้า​รู้​ว่า​ข้า​ทำให้​ท่าน​อับอาย​ แต่​หลังจาก​วันนี้​เกียรติยศ​ของ​นัง​แพศยา​นั่น​ก็​จะป่นปี้​ เมื่อ​ถึงเวลา​นั้น​ความแค้น​ของ​พวกเรา​ก็​จะได้​สะสางเสียที​ เหตุ​ที่​พวกเรา​สอง​แม่ลูกตก​อยู่​ใน​ที่นั่ง​ลำบาก​เช่นนี้​ก็​เพราะ​นาง​! หาก​มิใช่เพราะ​นาง​ ข้า​ก็​คง​ไม่ถูก​จับตัว​และ​…”

“พอแล้ว​!”

ซ่างกวน​ชิงตบ​โต๊ะ​เสียง​ดังลั่น​ สีหน้า​เคร่งขรึม​

คราวนี้​ฮองเฮา​ส่งคน​มาจาก​วังหลวง​เพื่อ​ช่วย​พวก​นาง​ด้วย​ตนเอง​

พวก​นาง​รู้ดี​ว่า​หลิน​เมิ้งห​ยา​ฉลาดเฉลียว​มาก​ขนาด​ไหน​ ยิ่งไปกว่านั้น​นาง​ยัง​มีความรู้​ทางการแพทย์​ คาด​ว่า​เรื่อง​ยาขับเลือด​จะเป็น​การเผย​จุดอ่อน​ให้​นาง​รู้​

นาง​เป็น​คน​เรียกตัว​เถียน​มามากลับมา​ที่​จวน​เอง​

ตอนแรก​ซ่างกวน​ชิงคิด​อยาก​ใช้ชีวิต​ของ​ลูกชาย​เถียน​มามามาข่มขู่​บ่าว​เฒ่าเพื่อให้​นาง​วางยาพิษ​ใน​อาหาร​ของ​หลิน​เมิ้งห​ยา​

แต่​เถียน​มามากลับ​ปฏิเสธ​

ทว่า​ไม่มีใคร​คาดคิด​ว่า​อันที่จริง​ไพ่ตาย​ของ​ซ่างกวน​ชิงหา​ใช่เถียน​มามาไม่

ขอ​เพียง​หลิน​เมิ้งห​ยา​ก้าว​เท้า​ออกจาก​จวน​ เช่นนั้น​จะมีคน​รายงาน​เรื่อง​นี้​ไป​ยัง​จวน​อวี้​ทันที​

ทุกสิ่งทุกอย่าง​ล้วน​อยู่​ใน​กำมือ​ของ​ฮองเฮา​ คาด​ว่า​หลิน​เมิ้งห​ยา​คง​ไม่รู้ตัว​เลย​ว่า​ทุก​ย่างก้าว​ของ​นาง​คือ​ทางเดิน​สู่กับดัก​ของ​ฮองเฮา​!

ผิน​หน้า​ไป​มอง​ลูกสาว​ของ​ตน​ หัวใจ​ของ​นาง​ทรมาน​เกิน​เยียวยา​ ทุกอย่าง​ที่​นาง​ทำ​ไป​ก็​เพื่อ​ลูกสาว​ของ​ตน​ทั้งสิ้น​

ฮองเฮา​รับสั่ง​แล้ว​ว่า​ขอ​เพียง​กำจัด​หลิน​เมิ้งห​ยา​ได้​ เช่นนั้น​หลิน​เมิ้งหวู่​จะกลาย​เป็นที่​สนใจ​ของ​พวก​ขุนนาง​ทันที​

แม้ลูกสาว​จะต้อง​โศกเศร้า​ แต่​ก็​ยัง​ดีกว่า​การ​ปล่อย​ให้​นาง​แต่งงาน​กับ​คน​ไม่รู้จัก​หัวนอน​ปลายเท้า​และ​ต้อง​ใช้ชีวิต​อย่าง​ยากลำบาก​ไป​ชั่วชีวิต​

หลิน​เมิ้งห​ยา​ที่​กำลัง​ถูก​ปองร้าย​ไม่รู้ตัว​เลย​ว่า​ตนเอง​กำลัง​เผชิญหน้า​กับ​อันตราย​

นำ​ขนม​และ​เสื้อผ้า​ติดตัว​มาบางส่วน​ นาง​นั่ง​อยู่​ใน​รถม้า​ที่​กำลัง​แล่น​ไป​ยัง​สถานที่​ซึ่งเถียน​มามาพักอาศัย​อยู่​

“พระชายา​ระวังตัว​ด้วย​พ่ะย่ะค่ะ​”

พ่อบ้าน​เติ้ง​ประคอง​หญิงสาว​ทั้งสอง​ลง​จาก​รถม้า​

มอง​เรือน​ทรุดโทรม​ตรงหน้า​ หลิน​เมิ้งห​ยา​รู้สึก​เจ็บปวด​หัวใจ​เหลือเกิน​

เถียน​มามายอม​มอบ​กาย​ถวาย​ชีวิต​เพื่อ​ดูแล​พวก​นาง​สอง​พี่น้อง​ แต่​คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​นาง​กับ​ลูกชาย​จะมีชีวิต​ที่​น่า​อดสู​เช่นนี้​

ถือ​ของ​เดิน​เข้าไป​ทาง​เรือน​ทรุดโทรม​เงียบๆ​ เมื่อ​มาถึงประตู​ไม้ซึ่งกำลัง​โอนเอน​ไปมา​ตาม​แรงลม​ หลิน​เมิ้งห​ยา​เคาะ​ประตู​เบา​ๆ

“เถียน​มามาอยู่​หรือไม่​?”

เสียง​ของ​เถียน​มามาซึ่งอยู่​ภายใน​พลัน​ตอบ​กลับมา​

“นั่น​ใคร​?”

มือ​หยาบกร้าน​เหี่ยวย่น​เปิด​ประตูออก​ช้าๆ ก่อน​จะได้​เห็น​ร่าง​บาง​ภายใต้​เสื้อคลุม​ ร่างกาย​ของ​นาง​ชะงัก​แข็ง​ค้าง​อยู่กับที่​

“ห​ยา​เอ๋อร์…​ไม่สิ พระชายา​ เหตุใด​จึงมาอยู่​ที่นี่​ล่ะ​เจ้าคะ​?”

มิอาจ​ยินยอม​เรียก​ชื่อจริง​ของ​หลิน​เมิ้งห​ยา​อย่าง​ไร้​มารยาท​ได้​

เถียน​มามารีบ​เปิด​ประตูออก​กว้าง​ สายตา​ตกตะลึง​จ้องมอง​ใบหน้า​เปื้อน​ยิ้ม​ของ​หลิน​เมิ้งห​ยา​

“ที่นี่​หา​ได้​มีพระชายา​ไม่ มีเพียง​ห​ยา​เอ๋อร์​ของ​ท่าน​ ป๋า​ยจื่อ​ เจ้ารีบ​นำ​ของ​ออกมา​เร็ว​ มามา ข้า​รู้​ว่า​พี่ชาย​ป่วยหนัก​ ฉะนั้น​ข้า​จึงมาเยี่ยม​”

หลิน​เมิ้งห​ยา​ประคอง​เถียน​มามาเข้าไป​ใน​เรือน​

เมื่อ​ได้​เห็น​ผนัง​กำแพง​ทั้ง​สี่ทิศ​ จมูก​ของ​นาง​พลัน​แสบร้อน​

เพราะเหตุนี้​พี่ชาย​จึงป่วย​ไม่หาย​ เถียน​มามาไม่รู้​วิธีการ​ดูแล​ผู้ป่วย​

คาด​ว่า​เงินทอง​ของ​เรือน​นี้​คง​ร่อยหรอ​เต็มที​ แม้แต่​ชุด​ที่​เถียน​มามาสวมใส่​ยัง​ถูก​ปะชุน​ซ้ำแล้วซ้ำเล่า​

หัวใจ​ของ​หลิน​เมิ้งห​ยา​รู้สึก​เสมือน​ถูก​บีบ​เค้น​