อะไรคือสิ่งที่ไม่พึงปรารถนาที่สุดเมื่อเราเล่นเกม?

     แน่นอนว่าเป็นการติดลมจนผ่านไปหลายชั่วโมงแถมต้องเลิกเล่นทั้ง ๆ ที่ยังไม่หนำใจ เรียกได้ว่า เวลา คือศัตรูตามธรรมชาติของเหล่าเกมเมอร์

     เทคโนโลยีเร่งกระบวนการคิด จะช่วยให้ผู้เล่นสามารถใช้เวลากับเกมได้มากขึ้น เพียงแค่ชั่วโมงเดียวในชีวิตจริงก็เทียบเท่ากับสี่ชั่วโมงในโลกของเกม!

     นอกเหนือจากวีดิโอโปรโมทสุดยิ่งใหญ่ ก็มีเทคโนโลยีนี้เป็นอีกปัจจัยที่ผลักดันให้ผู้คนสนใจเกม The Kingdom of Elves อย่างท่วมท้น

     แน่นอนว่ายังไม่มีใครล่วงรู้ความจริงถึงสาเหตุที่แท้จริง สิ่งนี้เกิดขึ้นได้เพราะความแตกต่างของกระแสเวลาระหว่างสองโลก

     แม้เราจะมองข้ามปัจจัยด้านการเร่งกระบวนการคิดไป คุณภาพของเกมก็ยังสูงเกินความคาดหวังของเหล่าผู้เล่นอยู่ดี มันสมจริงเป็นอย่างมาก สมจริงในระดับที่เกม VR ทั่วไปในตลาดจะต้องชิดซ้ายให้ทันที!

     มันสมคำโฆษณาที่บอกไว้ว่าสมจริงราวกับโลกอีกใบ!

     ตอนนี้เหล่าผู้เล่นล้วนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและอยากรู้อยากเห็น เอลฟ์กว่าสามร้อยชีวิตกำลังสำรวจโลกใบใหม่ในแบบของตน …

     บ้างก็ยืนบนที่สูงพลางตะโกนชมทิวทัศน์ “สูงโคตร! สวยจังฮู้!”

     บ้างก็กระพือแขนราวกับปีกด้วยความตื่นเต้นกับแรงโน้มถ่วง

     บ้างก็หยิกแก้มตนพลางบ่นงุบงิบในทำนอง “สมจริงเวอร์เลยอ่ะ”

     ทว่า .. บางคนก็ทำตัวประหลาด ๆ จนน่ากลัว … เช่นเอลฟ์หนุ่มที่ทำผมทรงแหลมชี้ฟูมักจะปลดชุดตัวเองทิ้งกลางที่สาธารณะให้คนแตกตื่น

     รอบข้างมีทั้งคนโห่และคนหัวเราะ …

     ผู้เล่นสาว ๆ บางคนหน้าแดงแปร้ดเป็นมะเขือเทศ บ้างก็ปิดหน้าแต่ก็แอบมองผ่านนิ้วมือด้วยความสงสัยใคร่รู้ …

     แน่นอนว่าการกระทำนี้มันช่างน่าผิดหวัง … 

     พอเขาถอดเสื้อผ้าจนหมด พลันปรากฏแสง ศักดิ์สิทธิ์ ปิดท่อนล่างบางส่วนไว้อย่างแม่นยำ

     “ว้า–! รายการต่อไปนี้สามารถรับชมได้ทุกเพศทุกวัย–!”

     บุรุษสุดเกรียนที่ถอดอุปกรณ์สวมใส่จนหมดถึงกับบ่นออกมาอย่างผิดหวัง 

     อีฟที่มองรายการสดจากในมิติของตนรู้สึกมวนท้องเล็กน้อย โชคดีเหลือเกินที่ตนได้เพิ่มระบบแสงศีลธรรมไว้ ไม่เช่นนั้นเกมอาจจะถูกแจ้งฟ้องตั้งแต่วันแรกที่เปิดให้บริการ

     การโดนบล็อกจากดาวสีฟ้าเป็นดั่งฝันร้ายของอีฟ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาจากเนื้อหาอันไม่บริสุทธิ์!

     อีฟชำเลืองมองหน้าหนุ่มที่ทำตัวเป็นชีเปลือยเพื่อจำหน้าเขาไว้พร้อมกับมอบวิวรณ์ให้อลิซเร่งดำเนินการมอบภารกิจแก่ผู้เล่นโดยเร็ว … เพื่อลดโอกาสที่พวกเขาจะหาเรื่องเล่นแผลง ๆ อีก

     เหล่าเทสเตอร์ที่เข้ามาในรอบแรกนี้ล้วนเป็นเพลเยอร์มือฉมังที่ใช้เวลากับเกมออนไลน์มาอย่างยาวนาน

     คิดได้เช่นนั้นอีฟจึงไม่กล้านึกถึงวิธีเล่นประหลาด ๆ ที่อาจจะโผล่มาในอนาคตเลยแม้แต่น้อย

…

     “เหล่าผู้ถูกเลือกมาถึงแล้ว”

     ณ ใจกลางวิหารแห่งธรรมชาติ อลิซผู้รับรู้ถึงความผันผวนของมิติได้ลืมตาขึ้นจากการภาวนา ดวงตาสีมรกตเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นและสงสัยใคร่รู้ 

     อลิซจัดชุดพิธีกรรมของตนพลางลุกยืนขึ้นเพื่อเตรียมพร้อมกับการพบปะเหล่าผู้มาเยือน ในวินาทีนั้นพลันเกิดเสียงอันสุขุมขององค์เทพีขึ้นในใจของนักบวชสาว

     “อลิซ จงช่วยให้เหล่าผู้ถูกเลือกคุ้นชินกับโลกใบนี้”

     เธอสัมผัสได้ถึงความเหน็ดเหนื่อยอย่างประหลาดในเสียงของพระมารดา

     “เหมือนว่าพระมารดาจะใช้พลังไปจำนวนมากเพื่ออัญเชิญผู้ถูกเลือก… ท่านทำเพื่ออนาคตของพวกเราขนาดนี้แม้ตนเองจะเพิ่งหวนคืน ข้าต้องไม่ทำให้ท่านผิดหวังอย่างเด็ดขาด!”

     ประกายแห่งความมุ่งมั่นปรากฏขึ้นบนดวงตาของหญิงสาว พลังศรัทธาจำนวนมหาศาลปะทุขึ้นรอบกาย

“พระมารดาคะ อลิซจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังค่ะ!”

     อลิซที่ไฟลุกโชนโค้งคำนับรูปปั้นอย่างนอบน้อม เธอยื่นมือขวาลากผ่านอากาศเป็นรูปต้นไม้ อันเป็นสัญลักษณ์ของพระมารดาแห่งธรรมชาติในระดับอก หลังจากนั้นจึงหันหลังแล้วเดินจ้ำอ้าวไปยังโคนมหาพฤกษา …

     ทันทีที่อลิซก้าวเท้าออกจากวิหาร เสียงโหวกเหวกเฮฮาพลันลอยเข้ากระทบโสตประสาทอย่างจัง

     “เหล่าผู้ถูกเลือกล่ะ!”

     ดวงตาใสแจ๋วพลันเต็มไปด้วยชีวิตชีวา เธอใช้มือสองข้างตบแก้มตัวเองเบา ๆ พร้อมนึกถ้อยคำต้อนรับไว้ในใจ หลังจากนั้นอลิซก้าวอย่างสง่างามเข้าไปหากลุ่มเสียงพร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้ม

     พวกเขาจะรูปร่างหน้าตาและนิสัยใจคอประมาณไหนนะ พระแม่ให้ความสำคัญกับพวกเขาขนาดนี้?

     ความคิดของอลิซแตกแขนงอย่างต่อเนื่องในทุก ๆ ย่างก้าว 

     เอลฟ์ที่อายุต่ำกว่า 300 ปีซึ่งจัดว่าอยู่ในวัยสาวน้อยวัยช่างฝันอย่างอลิซ เต็มไปด้วยความสงสัยใคร่รู้อย่างสูง ว่าตัวตนที่เป็นระดับวีรบุรุษและวีรสตรีอย่าง ผู้ถูกเลือก จะเป็นอย่างไร

     เธอวาดฉากอันสวยหรูไว้หลายแบบ …

     ในฐานะสาวกแห่งธรรมชาติ เหล่าผู้ถูกเลือกต้องขี่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์อย่างยูนิคอร์น สวมเกราะอันงามงด พกพาดาบศักดิ์สิทธิ์ และมีไม้เท้าที่อัดแน่นด้วยพรแห่งธรรมชาติเหมือนกับผู้กล้าในนิทาน …

     พวกเขาจะต้องกล้าหาญชาญชัย สวยสง่ามาดผู้ดี อ่อนน้อมถ่อมตน และดูสูงศักดิ์ ที่สำคัญคือต้องแข็งแกร่ง!

     พวกเขาจะประพฤติตนในวินัยอย่างเคร่งครัด และเปี่ยมไปด้วยศรัทธาอย่างหาสิ่งใดเปรียบมิได้ ตามแบบฉบับของกองทัพของพระมารดาในตำนาน!

     เมื่อคิดเช่นนี้ อลิซพลันรู้สึกกดดันขึ้นมาไม่น้อย

     “หวา … เรากำลังคิดอะไรเนี่ย จะทำพระมารดาเสียหน้าไม่ได้นะ!”

     เธอส่ายหัวอย่างแรงเพื่อไล่ความคิดแปลก ๆ ออกไป ทว่าร่างกายกลับเร่งจังหวะการเดินขึ้นไปอีกระดับโดยไม่รู้ตัว

     มือขวาของอลิซจับไม้กิ่งหนึ่งที่บังทัศนวิสัยของตนให้พ้นจากทาง พลันปรากฏเหล่า “ผู้กล้า” ที่ตนเคยเฝ้ารอ …

     ที่โคนต้นไม้โลกในเวลานี้ มีเหล่าผู้ถูกเลือกนับร้อย ๆ สวมชุดเก่า ๆ กับเกราะเน่า ๆ ส่งเสียงโหวกเหวกวุ่นวายเต็มไปหมด …

     บ้างก็หยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน บ้างก็ทดลองเวทมนตร์ในทางแปลก ๆ บ้างก็กอดคอกันร้องเพลงแหกปากก้องจนสะท้อนไปไกลแสนไกล …

     ที่หนักที่สุดคือเอลฟ์หนุ่มชีเปลือยกระโดดไปมาระหว่างกิ่ง ร่างกายเปล่งแสง ศักดิ์สิทธิ์ เจิดจ้าจนเอลฟ์ใกล้ ๆ ล้วนตาพร่าด้วยแสงนั้น …

     “เปลือกไม้อย่างแข็งเลยอ่ะ มีดนี้หั่นไม่เข้า …”

     “ใครมันจิ๊กชุดไปฟะ? ชุดตูหายไปไหน?”

     “เฮ้ ทำไมต้องคึกกันขนาดนี้ด้วย? นั่งอ่านระบบสอนเล่นเงียบ ๆ ได้ไหม”

     “พวกนายได้สกิลไรกันอ่ะ?”

     “เราเลือกสายกายภาพ ได้ครอสสแลชกับเหวี่ยงกระแทก”

     “โว้ว ครอสสแลชโคตรเจ๋ง!”

     “มินิแมพอยู่ไหนอ่ะ สอนดูหน่อยดิ”

     “มีสาวน้อยคนไหนสนใจถ่ายภาพสวย ๆ มั้ย? วิวสวยมากเลย เราอยากส่งสกรีนช็อตลงกลุ่มวีแชทของเพื่อน ๆ อ่ะ”

     แน่นอนว่ากลุ่มลิงโลดมีอยู่เพียงไม่กี่โหล ในขณะที่เอลฟ์ส่วนใหญ่ก็ก้มหน้าก้มตาอ่านคู่มืออย่างขะมักเขม้น แต่จำนวนแค่นี้ก็เกินพอในการทำให้ภาพรวมดูแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด …

     ในมุมของผู้เล่น การกระทำเหล่านี้เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ … เนื่องจากเกมนี้มีความสมจริงเป็นอย่างมาก ทำให้หลาย ๆ คนเกิดความคึกคะนองตลอดจนอยากทดลองหลาย ๆ สิ่ง

     ทว่า … สิ่งเหล่านี้ดูแตกต่างจากเอลฟ์ตามปกติ

     รอยยิ้มยังคงค้างอยู่บนใบหน้าของอลิซแม้จะเห็นความเละเทะตรงหน้า

     “พวกนี้ … คือผู้ถูกเลือกเหรอคะ?”

     เธอขยี้ตาด้วยมือเล็ก ๆ ด้วยความสงสัยว่าจะเห็นภาพหลอน อลิซสูดหายใจลึก ตั้งสติ และมองตรงไปอีกครั้ง …

     “เฮ้ยนั่นชุดที่ตูเพิ่งถอด อย่าเอาไปใส่เล่นดิ!”

     “ไม่มีชื่อแปะไว้ซะหน่อย มั่นใจได้ไงว่าของนายอ่ะ?”

     “ตูของขึ้นล่ะนะ เล่นเกมแบบตรงไปตรงมาดิ”

     “เห็นบอกว่าจะมีไกด์ให้ผู้เล่นใหม่ไม่ใช่เหรอ? อยู่ตรงไหนหว่า?”

     ความเละเทะเบื้องหน้ายังคงอยู่ …

     แกร๊ก

     อลิซสัมผัสได้ถึงบางสิ่งในใจที่พังทลายลง

     พลังทำลายล้างจากส่วนผสมที่สุดขั้วระหว่างหน้าตาของเอลฟ์ที่งดงาม และการกระทำสุดหยาบโลนแทบจะบดขยี้หัวใจสาวน้อยให้แหลกเป็นผุยผง …

     อลิซอ้าปากค้างพลางจ้องมองอย่างตื่นตะลึง ในหัวของเธอเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย

     หนะ … นี่มันอะไรกันคะ?

     ไม่ใช่ว่านี่คือผู้ถูกเลือก ที่เป็นสาวกของพระมารดาเหรอคะ?

     ไม่ใช่ว่าผู้ถูกเลือก จะต้องฉลาดและมาดนิ่งเหรอคะ?

     ผู้มาเตือน ณ เวลานี้ควรจะเป็นนักรบหรือวีรชนไม่ใช่เหรอคะ?

     นี่มัน …

     มองยังไงก็เป็นกลุ่มเอลฟ์ไร้การศึกษาเหมือนร่างจุติของก็อบลิน หยาบโลนระดับออร์ค ไร้ยางอายสิ้นดี … นี่มันอะไรคะเนี่ย?!

     วินาทีนั้นอลิซกวาดสายตาไปพบเอลฟ์หนุ่มหล่อหลายตนกำลังเอามีดไม้ดำแงะเปลือกตามลำต้นของพระมารดา … 

     สีหน้าเอลฟ์สาวพลันดำมืดด้วยความโกรธ เธอตะคอกทันควัน

     “หยุดเดี๋ยวนี้! นี่พวกเธอทำอะไรกัน! ทำแบบนั้นใส่พระมารดาไม่ได้นะ!”

     ผู้เล่นนับร้อยถูกดึงความสนใจด้วยเสียงตะโกนของอลิซ

     ในวินาทีนั้น สายตาหลากสีกว่าสามร้อยคู่พร้อมใจกันจับจ้องมาที่หญิงสาว … บรรยากาศพลันกลายเป็นความเงียบน่าวิตก

     อลิซรู้สึกหน้าชา ความประหม่าผุดขึ้นมาแทนโทสะเมื่อโดนจ้องจากตัวประหลาดนับร้อย สิ่งเดียวที่เธอทำได้ถือการก้าวถอยหลังช้า ๆ พลางตะโกนต่อ

     “หมะ .. มองอะไรคะ? ถึงจะถูกเลือกมาโดยพระมารดาก็ใช่ว่าจะมาแสดงมารยาทต่ำช้ากับร่างกายของท่านได้นะคะ …”

     เสียงอันสั่นเครือของอลิซเป็นข้อพิสูจน์ชั้นดีว่าเธอไม่ได้แข็งกร้าวเหมือนที่กำลังแสดงออก

     เหล่าผู้เล่นหันมองกันและกัน บรรยากาศพลันเปลี่ยนเป็นความสดใส

     “น้องสาวเอลฟ์?”

     “น่าร้าก—!”

     “ไม่มีชื่อบนหัวอ่ะ เป็น NPC ของแท้แน่นอน!”

     “แหงแซะ! ดูชุดเธอดิหยั่งโหด เป็น NPC แน่ ๆ!”

     “สีหน้าท่าทางสมจริงโคตร! ต่างกับ AI เกมอื่นลิบลับเลย!”

     “นี่ ๆ น้องสาว เป็นนักบวชเหรอครับ?”

     “ใจเย็นสหาย นายทำเธอกลัวแล้วเห็นมั้ย!”

     ผู้เล่นหนุ่ม ๆ ถูกปลุกความสงสัยใคร่รู้และตื่นเต้นเป็นอย่างมากเมื่อได้พบกับอลิซที่ทั้งกล้าหาญและน่ารักน่ากอด

     “อูยน่ารักเกินเบอร์ อยากแกล้งจังเลยอ่ะ …”

     “ชื่อไรครับน้องสาว? เป็นนักบวชใช่ปะ?”

     “น้องสาว! มีเควสอะไรให้พวกพี่ทำมั้ย?!”

     “น้องสาว! พี่ขอย้ายศาสนาได้ปะ?”

     “น้องสาว! ให้พี่ลองสัมผัสชุดสวย ๆ ของน้องได้มั้ย?”

     อีฟได้สร้างระบบแปลภาษาอัตโนมัติไว้ล่วงหน้าเพื่อให้การสื่อสารระหว่างเหล่าผู้เล่นและเอลฟ์เป็นไปอย่างไหลลื่น อลิซจึงสามารถเข้าใจสิ่งที่เหล่าผู้ถูกเลือกกำลังพูดโดยชัดแจ้ง …

     เอลฟ์สาวหน้าแดงราวมะเขือเทศจากการถูกคุกคามทางวาจา ร่างของเธอสั่นเล็กน้อยด้วยความโมโห

     “เธออายล่ะพวก! เธออายใหญ่เลย!”

     “โอ้ว! NPC เกมนี้ตอบสนองดีเกิ้น! ฉูดฉาดอย่างหนัก!”

     “เอ่อ … ชั้นว่าเธอดูโกรธนะ …”

     “พอได้แล้ว! ถึงเธอจะเป็น AI พวกนายก็ห้ามหยาบคายใส่เธอนะ!”

     “อ่า … เราไม่เคยเห็น NPC เกมไหนจะทำได้ขนาดนี้เลย สงสัยอ่ะ …”

     “ทำไมเธอเงียบอ่ะ? ไหนใครมีสกิลประเมินมั่ง? ลองใช้ใส่เธอหน่อยดีมะ?”

     “เค้ามี! เค้ามี! ขอลองแปป อ่า … น้องสาวชื่อว่า อลิซ เกล อาชีพนักบวชแห่งธรรมชาติ ส่วนเลเวลก็ … มองไม่เห็นแฮะ โอะ มีระบบความสนิทให้ปลดล็อคด้วย? เดี๋ยว! ทำไมค่าความสนิทติดลบแล้วอ่ะ? เฮ้ย! ลดลงอีกแล้ว!”

     “ฮ่า ๆ ๆ เพราะแกสร้างตัวหน้าตาอัปลักษณ์แหง ๆ ฮ่า ๆ ๆ เดี๋ยวตูลองประเมินบ้าง … เดี๋ยว ทำไมของตูก็ติดลบฟะ …”

     อลิซโกรธจนตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าเมื่อชำเลืองมองเหล่าผู้เล่นที่ทำตัวราวกับโจรป่า เธอหายใจเข้าเฮือกใหญ่พลางปลอบตัวเอง …

     เย็นไว้ตัวชั้น! เย็นไว้!

     อลิซใจเย็น!

     พระมารดาแค่กำลังทดสอบเรา! อย่าทำให้ท่านผิดหวัง! 

     “ทำไมน้องสาวไม่พูดไรเลยอ่ะ?

     “ผมน้องอย่างยาว! มันจะรู้สึกยังไงนะถ้าได้ลองจับ …”

     ผู้เล่นใจกล้าที่แก้ผ้าก่อนหน้านี้ย่องเข้าหาอลิซพลางยื่นมือหวังสัมผัสเส้นผมเอลฟ์สาว

     อลิซแกว่งคทาคู่ใจในมือด้วยความตระหนก

     บึ้ม—! 

     “อ๊ากกกกก!”

     แสงเจิดจ้าพลันปะทุพร้อมกับเสียงโหยหวยสุดอนาถ เขาคือผู้เล่นนามว่า เดมาเซีย ทราบได้จากชื่อที่เป็นตัวอักษรสีเขียวเด่นบนหัว เขาโดนเวทมนตร์ป้องกันตัวของอลิซพุ่งเข้ากระแทกเข้าอย่างจัง ร่างของเขาร่วงหล่นจากกิ่งมหาพฤกษา

     อ่อนแอเกินไปแล้วค่ะ!

     ร่างของเดมาเซียผู้โชคร้ายหล่นหายไปจนพ้นระยะสายตา …

     “พระมารดาคะ! หนู .. หนูฆ่าผู้ถูกเลือกลงไปแล้วใช่มั้ยคะ?”

     ใบหน้าของอลิซมืดลงด้วยความตระหนก

     “ฮ่า ๆ ๆ ๆ! ไอ้หนุ่มนั่นบึ้มตัวเองตายเฉยเลย!”

     “กล้ายั่วโมโห NPC ตั้งแต่เวลหนึ่งก็สมควรแล้ว!”

     “ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ!”

     เสียงของความสมเพชปนขำขันดังลั่นจากเหล่าเอลฟ์ พวกเขาหัวร่องอหายให้กับความอนาถของเหตุการณ์ตรงหน้า

     อลิซไม่อยากเชื่อสายตาของตน เธอมองเหล่าเอลฟ์ที่ไม่ยี่หระหรือหวั่นเกรงต่อการตายของพวกพ้อง ซ้ำร้ายพวกเขายังดูตื่นเต้นจนเรียกได้ว่าสนุกสนาน อลิซรู้สึกว่าตนเองเริ่มสับสนมากขึ้นในทุกขณะ …

     พวกผู้ถูกเลือก … เป็นพวกผิดปกติทางสมองหรือเปล่าคะ?

…

…

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _

      T/N: เชื่อได้ว่าถ้ามุมกล้องมันหมุน ๆ ได้อิสระ เหล่าเกมเมอร์ก็คงจะลองส่องลองหมุนดูชั้นในแน่ ๆ ค่ะ ต่อให้ล็อกระยะมุมกล้องก็อาจจะเลือกพาไปใกล้กำแพงเพื่อให้ระบบกล้องติด bug แล้วซูมทะลุชุดได้อยู่ดี

…

     เชื่อถั่วน้อยได้เลยค่ะ

     ถั่วน้อยทำมาเยอะ 

…

      ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทค่ะ ที่ต้นทางนะคะ 

      Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _