แสงพร่างพราวเปล่งประกายออกมาจากร่างของอัล และในเวลาเดียวกัน ออร์คผู้อุ้มเขาอยู่พลันกรีดร้องโหยหวน ร่างกายของมันแห้งเหี่ยวลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกลายเป็นเถ้าถ่าน ปลิวไปตามสายลมในชั่วพริบตา…

      ในเวลาเดียวกัน พร้อม ๆ กับเสียงภาวนาอันศักดิ์สิทธิ์ ประกายแสงสีเขียวจำนวนมหาศาลได้ลอยล่องขึ้นจากผืนดิน 

      พวกมันล่องลอยขึ้นอย่างแช่มช้า

      ราวกับการร่ายรำของเหล่าภูติ งดงาม หนาแน่น และไร้ที่สิ้นสุด…

      ทำให้ผืนป่าขนาดใหญ่ดูราวกับกำลังจมลงสู่ท้องทะเลสีเขียว

      กลุ่มแสงสีเขียวล่องลอยเข้าห้อมล้อมเหล่าผู้เล่นในสนามรบ พวกมันหมุนวนอย่างต่อเนื่อง ก่อนจะแทรกซึมเข้าไปในร่างกายของพวกเขา

      ท่ามกลางความประหลาดใจของผู้เล่น อาการบาดเจ็บของพวกเขาได้รับการรักษาอย่างรวดเร็ว แม้แต่กระดูกแขนขาที่แตกหักก็ได้รับการสมานในเวลาอันสั้น 

      เบอร์เซิร์กเกอร์ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสก็ค่อย ๆ ฟื้นคืนชีพท่ามกลางหมู่ละอองแสง กิ่งก้านของมันแตกแขนงออกมา กระทั่งร่างกายที่หายไปกว่าครึ่งก็เติบโตขึ้นมาใหม่!

      บรรดาพืชพรรณล้วนแตกหน่อผลิใบ มวลหมู่บุปผาต่างผลิบานไปพร้อม ๆ กับการปรากฏขึ้นของละอองแสง  

      บริเวณโดยรอบกลายเป็นทุ่งเขียวขจีแซมด้วยดอกไม้นานาพรรณในชั่วพริบตา 

      ผีเสื้อจำนวนมหาศาลที่ก่อเกิดจากแสง ต่างพากันโบยบินเข้าห้อมล้อมอัล ก่อนจะไหล่บ่าสู่ร่างกายของเอลฟ์ตัวน้อยท่ามกลางความตื่นตะลึงของเจ้าตัว

      ความแข็งแกร่งของอัลได้รับการพัฒนาอย่างรวดเร็ว ข้ามเข้าสู่ระดับเหล็ก ก่อนจะทะลวงข้ามไปสู่เขตแดนของระดับเงินโดยตรง…

      ปาฏิหาริย์ ได้บังเกิด

      ดวงตาของเดมาเซียเบิกโพลง เขาจ้องไปที่เอลฟ์ตัวน้อยที่กำลังส่องประกายระยิบระยับด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ มือของเอลฟ์หนุ่มถูกยกขึ้นมาขยี้ตาซ้ำ ๆ 

      “ไอ้หนู! เอ็งเป็น NPC เนื้อเรื่องหรอกเรอะ!!”

      เขาเหลือบมองแถบสถานะตัวละครและร่างกายที่กลับสู่สภาพสมบูรณ์ พลางหยิกต้นขาของตนโดยอัตโนมัติ

      เฮ้ยไม่เจ็บ…

      เดมาเซียพลันนึกบางสิ่งขึ้นมาได้ เขารีบเปิดหน้าต่างระบบเพื่อปรับเพิ่มระดับความเจ็บปวด และหยิกตัวเองอีกครั้ง เอลฟ์หนุ่มอ้าปากค้าง ก่อนจะตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น

      “ตูไม่ได้ฝันไปโว้ย!! นี่มันคัทซีนเควส—!!!”

      เหล่าออร์คต่างตื่นตะลึงจากการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน

      หินดำสัมผัสได้โดยสัญชาตญาณ ว่าเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่ในระดับวิกฤติที่สุดในชีวิตของมัน จึงตั้งใจจะตะโกนสั่งให้เหล่าสมุนรีบหนีไปให้เร็วที่สุด แต่กลับพบว่าตนเสียความสามารถในการควบคุมร่างกายไปโดยสิ้นเชิง…

      ละอองแสงจำนวนนับไม่ถ้วนได้โปรยปรายลงมาเกาะอยู่บนร่างกายของเหล่าออร์ค การกระทำของพวกมันถูกแสงเหล่านี้จำกัดไว้อย่างเด็ดขาด

      ในวินาทีนั้น บังเกิดแรงกดดันมหาศาลที่เปี่ยมไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ กลุ่มแสงจำนวนมากหมุนวนเข้าหากัน เกิดเป็นร่างเงาคล้ายมนุษย์ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกสรรพชีวิต…

      ร่างที่ปกคลุมไปด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ สวมชุดเดรสยาวอันงดงาม มงกุฎใบไม้อันสูงส่ง ผมสีเงินยาวถึงเอว และดวงตาสีม่วงที่เปี่ยมไปด้วยประกายแสงอันลึกลับ

      ความรู้สึกถึงตัวตนอันสูงศักดิ์พลันปรากฏในหัวใจของทุกชีวิต

      เหล่าผู้เล่นทันได้ชำเลืองมองแค่ปราดเดียวก็พากันค้อมศีรษะลงอย่างไม่รู้ตัว พร้อมเกิดความรู้สึกเทิดทูนบูชา ผุดขึ้นมาจากส่วนลึกของจิตใจ…

      แม้จะเป็นการมองเพียงเสี้ยววินาที แต่รูปร่างอันงดงามที่ไม่มีผู้ใดเทียบเคียงก็จะตราตรึงอยู่ในใจของพวกเขาโดยไม่มีวันเลือนหายไป

      เบอร์เซิร์กเกอร์จับจ้องไปที่ร่างอันสูงส่งที่ห้อมล้อมไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ สีหน้าของมันเผยความศรัทธาอย่างหาที่เปรียบมิได้

      “ขอสรรเสริญ… องค์พระมารดา”

      นักบุญแห่งธรรมชาติ อลิซ ก็มีท่าทีคล้ายกับโอ๊คการ์ด เธอคุกเข่าลงและเปล่งเสียงใส

      “ขอสรรเสริญองค์พระมารดา!”

      ในทางกลับกัน ออร์คจำนวนนับสิบตัวต่างหวาดกลัวจนแทบสิ้นสติ 

      ในสายตาของพวกมัน ภาพตรงหน้าเป็นเพียงแสงอันศักดิ์สิทธิ์ที่พร่างพราวระยิบระยิบ ไม่สามารถระบุถึงตัวตนที่ตนกำลังประสบได้อย่างชัดเจน

      เหล่าออร์ครู้สึกเจ็บปวดราวกับดวงตากำลังมอดไหม้ ความเจ็บปวดมหันต์พลันเสียดแทงออกมาจากวิญญาณโดยตรง 

      เสียงกรีดร้องโหยหวนของออร์คดังไปทั่วป่า เลือดและน้ำตาของพวกมันไหลรินออกมาอย่างต่อเนื่อง…

      เทพมิอาจถูกมอง!

      ในดินแดนแห่งนี้ จะไม่มีผู้ใดจ้องมองเหล่าเทพได้โดยตรง หากไม่ได้รับอนุญาต!

      ทุกชีวิตล้วนเข้าใจในพริบตา 

      ตัวตนเบื้องหน้า คือพระมารดาแห่งธรรมชาติ เทพีแห่งสรรพชีวิต ผู้ปกครองปวงเอลฟ์ อีฟ อึกก์ดราซิลล์ ที่จุติลงมาบนผืนโลก!

      เทพธิดาชำเลืองมองสาวกทั้งสอง รอยยิ้มอันงดงามปรากฏบนริมฝีปากของ เธอเดินเข้าไปหาอัลอย่างช้า ๆ

      ทุกย่างก้าวของเธอ บังเกิดมวลหมู่ดอกไม้เบ่งบานบนผืนดิน ราวกับเป็นการแสดงความเคารพต่อผู้ถือครองปาฏิหาริย์แห่งชีวิต 

      บรรดาพืชพรรณต่างพร้อมใจโน้มลำต้นลงเล็กน้อย ประดุจการสดุดีองค์จักรพรรดินี

      สายตาของอัลจับจ้องร่างศักดิ์สิทธิ์ที่ค่อย ๆ ก้าวเข้ามา ห้วงความคิดของเขากลายเป็นสีขาวโพลน

      เทพธิดายื่นมือเข้ามา จรดปลายนิ้วลงบนหน้าผากของเอลฟ์ตัวน้อยอย่างแผ่วเบา

      “อย่าลืมสัญญาของเจ้าล่ะ” 

      น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์และความน่าเกรงขาม ทว่ามีความไพเราะและเปี่ยมไปด้วยความเมตตาอย่างยิ่ง

      ละอองแสงพลันปรากฏบนหน้าผากของอัล เป็นสัญลักษณ์ต้นไม้อันเป็นเครื่องหมายของพระมารดาแห่งธรรมชาติ ก่อนที่มันจะจางหายไปช้า ๆ 

      พลังที่แผ่ออกมาจากร่างของอัลเกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง แม้ความแข็งแกร่งของเขาจะไม่ได้ถูกยกระดับขึ้นอีก แต่กลับมีบางสิ่งที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย…

      ร่างของเขา ราวกับถูกห่อหุ้มไว้ด้วยอาภรณ์ที่ถักทอจากพลังศักดิ์สิทธิ์… 

      ราวกับได้รับการยกระดับดวงวิญญาณ…

      ละอองแสงจำนวนมหาศาลหมุนเวียนรอบทั้งสองตามการเคลื่อนไหวของเทพธิดา ทุกชีวิตล้วนได้ยินเสียงสวดภาวนาอันแผ่วเบา

      “บุตรแห่งเทพ! ท่านกลายเป็นบุตรแห่งเทพ!!”

      เบอร์เซิร์กเกอร์ร้องออกมาด้วยท่าทีที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

      บรรดาผู้เล่นต่างได้สติด้วยเสียงของโอ๊คการ์ด 

      พวกเขาเงยหน้าขึ้น ทุกสายตาหยุดลงบนร่างเอลฟ์ตัวน้อยที่กำลังถวายคำนับราวกับอยู่ในพิธีมอบยศอัศวิน ประกอบกับแสงศักดิ์สิทธิ์ที่เปล่งประกายเจิดจ้าจาก… เทพธิดา

      นี่เป็นครั้งที่สามที่พวกเขาได้เห็นเทพธิดา หลังจากการสร้างตัวละครและภารกิจหลักบทแรก

      ทว่าครั้งนี้กลับแตกต่างจากสองครั้งก่อนเป็นอย่างมาก เธอดูสมจริงมากขึ้น เปี่ยมไปด้วยความสง่างามและศักดิ์สิทธิ์มากขึ้น แถมคุณภาพของเอฟเฟคพิเศษก็วิจิตรตระการตาอย่างน่าอัศจรรย์!

      ไม่มีคำบรรยายใด ๆ จะอธิบายถึงความรู้สึกของเหล่าผู้เล่นในเวลานี้ได้…

      “อัล”

      ในวินาทีนั้น เทพธิดาได้กล่าวขึ้นอีกครั้งด้วยสุรเสียงอันทรงอำนาจ สายตาของเธอชำเลืองไปทางออร์คที่หลงเหลืออยู่ 

      “ออร์คเหล่านี้เป็นของเจ้า”

      อัลหันมองตามสายตาของเทพธิดาด้วยความงุนงง เขาทอดสายตามองเหล่าออร์คที่กำลังดิ้นทุรนทุราย พวกมันต่างยกมือหนาปิดตาและคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด…

      สีหน้าของเขาปรากฏอารมณ์ที่หลากหลาย

      คุณปู่สอนให้เคารพทุกชีวิต และปฏิบัติต่อผู้คนด้วยความอาทร…

      คุณปู่สอนว่าทุกชีวิตล้วนเคยทำผิดกันทั้งนั้น ตราบใดที่พวกเขาสำนึก ก็ควรได้รับการให้อภัย…

      เกิดความลังเลขึ้นในใจของอัล 

      ทันใดนั้น ภาพของเผ่าเอลฟ์ที่ถูกสังหารก็ปรากฏขึ้นมาในความทรงจำของเขา…

      เสียงหัวเราะของพวกออร์ค เสียงร่ำไห้ของเหล่าเอลฟ์ ความสิ้นหวังของการสูญเสียครอบครัว

      ทำไมเอลฟ์ผู้แข็งแกร่ง ถึงพ่ายแพ้แก่ศัตรูครั้งแล้วครั้งเล่า?

      เหตุใดเผ่าสีเงินอันรุ่งโรจน์ จึงตกเป็นเป้าโจมตีของพวกระดับเหล็ก?

      อารมณ์ที่อัดแน่นพลันสงบลง เหลือเพียงความมุ่งมั่นบนใบหน้า

      “ความเมตตาต่อศัตรู คือความโหดร้ายต่อตัวเอง!”

      เอลฟ์ตัวน้อยหายใจเข้าช้า ๆ ก่อนจะหยิบดาบขึ้นมาจากพื้น

      …

      …

 _ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _

      T/N: จุดเปลี่ยนของอัล จุดเปลี่ยนของเอลฟ์!

…

      อ่านแปลไทยได้ที่ https://www.nekopost.net/novel/12413/ ค่ะ ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ 

      Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432 

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _