“ชนะแล้ว!”

      “เยี่ยมมากสหาย!”

      บรรดาผู้เล่นต่างส่งเสียงอึกทึกด้วยความยินดีเมื่อเห็นร่างจุติถูกทำลายลง ก่อนจะพากันจับจ้องไปทางผู้ที่สร้างผลงานอันใหญ่หลวง

      “พี่ข้าวกล่อง!”

      “อย่างพลิ้วอ่ะพี่! สกิลตะกี้โคตรหล่อ!”

      “นายทำได้ไงอ่ะ?”

      เหล่าผู้เล่นพากันชื่นชม ทว่าข้าวกล่องกลับไม่พูดสิ่งใดออกมา เขาก้มลงเก็บคริสตัลที่กระจัดกระจายทั่วพื้นขึ้นมาทีละชิ้น

      ในเวลาเดียวกัน การแจ้งเตือนจากระบบพลันปรากฏต่อหน้าทุก ๆ คน

      ปุกิ๊ง–

      [บอสภารกิจ “ร่างจุติของอูลร์” ได้ถูกสังหาร]

      [ผู้สังหารบอส: ข้าวกล่อง]

      [ผู้เล่นทุกท่านที่เข้าร่วมการต่อสู้ จะได้รับรางวัลตามผลงานของท่าน!]

      [ระบบจะทำการแจกจ่ายรางวัล …]

      ข้อความจากระบบได้ปรากฏอยู่เบื้องหน้าข้าวกล่องเช่นกัน ทว่ามีสิ่งหนึ่งที่แตกต่างกับข้อความของผู้เล่นคนอื่น 

      … ข้าวกล่องเห็นเทพธิดาในร่างจิบิสุดน่ารักกำลังปรบมือแสดงความยินดีไปพร้อม ๆ กับเอฟเฟคพลุฉลองอยู่ด้านหลัง …

      และแล้วเขาก็ได้รับรางวัล–

      ปุกิ๊ง–

      [ค่าความเสียหายทั้งหมดที่ท่านทำได้คือ 4.53%]

      [ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 4,532 หน่วย และแต้มผลงาน 1,373 หน่วย]

      [รางวัลพิเศษสำหรับผู้สังหารร่างจุติของอูลร์: ท่านได้รับแต้มผลงานเพิ่มเติม 1000 หน่วย คืนชีพสมบูรณ์ x 3 และฉายาพิเศษ “ผู้ไร้ความกลัว”]

      [ผู้ไร้ความกลัว:  แม้จะเผชิญหน้ากับเทพ แต่จิตใจที่กล้าแกร่งทำให้ท่านกล้าปราศจากความเกรงกลัว!]

      ผู้ไร้ความกลัว?

      ประกายเล็ก ๆ วูบหนึ่งปรากฏขึ้นในแววตาของข้าวกล่อง 

      เขายื่นมือปิดหน้าต่างระบบที่กำลังแสดงข้อความ ต้องการจะแสดงฉายาหรือไม่ ก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินไปทางผู้เล่นคนอื่น

      เหล่าเอลฟ์ต่างได้รับรางวัลภารกิจกันถ้วนหน้า ทุก ๆ คนพากันดีใจอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะเริ่มหันมาสนใจของที่ดรอปจากบอส

      “ไหนคริสตัลพระโลหิตอ่ะ? ตะกี้เราเห็นมันดรอปเพียบเลย”

      “ของดรอปโหดเว่อร์ … สมกับที่เป็นร่างจุติจากพลังศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ”

      “ต่ำ ๆ ต้องมีซัก 20 ก้อนดิ!”

      “ตะกี้เหมือนเห็นพี่ข้าวกล่องหยิบไปป่ะ?”

      “จะแบ่งรางวัลกันยังไงดีล่ะทีนี้?”

      ข้าวกล่องเดินตรงเข้ามาหาหลี่มู่ ในขณะที่ผู้เล่นคนอื่น ๆ กำลังแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอยู่

      แม้หลี่มู่จะไม่ได้สร้างความเสียหายได้มากในการต่อสู้ที่ผ่านมา แต่เขามีส่วนร่วมในฐานะผู้คอยสั่งการเหล่าผู้เล่น เขาเป็นเหมือนกับผู้นำของบรรดาผู้เข้าร่วมการทดสอบเกม ทุกคนจึงมองหลี่มู่เป็นผู้บัญชาการไปโดยปริยาย

      ข้าวกล่องตรงเข้ามามอบคริสตัลพระโลหิตทั้ง 26 ก้อนให้กับหลี่มู่ หลังจากนั้นเขาเอ่ยปากกำชับอย่างหนักแน่น

      “… นายแบ่ง”

      หลี่มู่เลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ 

      สายตากว่า 70 คู่พลันจับจ้องมาที่หลี่มู่อย่างพร้อมเพรียง … เขารู้สึกปวดเศียรเวียนเกล้าขึ้นมาเฉียบพลันเมื่อเห็นเหล่าสหายรบจ้องมองมาทางตนด้วยดวงตาใสแป๋ว 

      เขาใช้เวลาไตร่ตรองอยู่ครู่ใหญ่ ๆ แล้วจึงพูด

      “ผมมีสองไอเดีย ให้ทุกคนร่วมกันโหวตนะครับ ถ้าเห็นด้วยกับข้อแรกก็ยกมือได้เลย แล้วเราจะทำตามเสียงข้างมากกัน”

      “ไอเดียแรกคือเอาคริสตัลพวกนี้ทั้งหมดไปแลกเป็นแต้มผลงาน ทีนี้พวกเราค่อยมาแบ่งสรรปันส่วนกันแบบแฟร์ ๆ”

      “ไอเดียที่สองคือจับฉลาก ขึ้นกับโชคล้วน ๆ เลยครับ จะระบุเลขให้กับทุก ๆ คนแล้วสุ่มออกมาจำนวน 26 เลข คนที่เป็นเจ้าของเลขทั้ง 26 ก็จะได้รับคริสตัลพระโลหิตคนละก้อน”

      ผู้เล่นต่างสบสายตากันและกันพลางพยักหน้า พวกเขาค่อย ๆ ชูมือขึ้น พบว่าเสียงส่วนใหญ่เลือกที่จะนำคริสตัลไปแลกเปลี่ยนเป็นแต้มเพื่อนำมาแบ่งกันอย่างเท่าเทียม

      คริสตัลพระโลหิตเป็นไอเท็มที่สามารถใช้งานได้เพียงวิธีเดียว คือการนำไปแลกเป็นแต้มผลงานซึ่งมีค่าเทียบเท่ากับเงินตรา บรรดาผู้เล่นจึงรู้สึกว่าการแบ่งแต้มให้ทุกคนเท่า ๆ กันจึงเป็นวิธีที่เหมาะสม

      หลี่มู่พยักหน้าเมื่อได้เห็นผลการโหวต 

      “ถ้างั้นจะแลกเปลี่ยนคริสตัลพระโลหิตเป็นแต้มผลงานก่อน ตอนนี้มีทั้งหมด 26 ก้อน ก็จะได้ทั้งหมด 20,800 แต้ม และถ้าหารให้กับ 73 คนที่เข้าร่วมศึกนี้ก็จะได้คนละ 284 แต้มโดยเหลือเศษ 68 แต้ม ซึ่งจำนวนนี้ก็จะแถมให้กับข้าวกล่องที่เป็นคนลาส ทุกท่านเห็นด้วยไหมครับ?”

      ผู้เล่นพากันพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียงเมื่อได้ยินข้อสรุปจากหลี่มู่ 

      “โอเค” ข้าวกล่องกล่าว

      “ไม่มีปัญหา” ลูกเมี้ยวเค็มสมทบ

      “ไม่คิดว่าถ้าแบ่งแต้มออกมาเท่า ๆ กันแล้วมันจะได้น้อยขนาดนี้ …” มะเขือเทศผัดพูดขึ้น 

      “ฮ่าฮ่า ได้ตั้งเยอะอยู่นะเนี่ย ถ้าเอาไปขายให้พวกซื้อแต้มก็จะได้มาตั้งพันห้าร้อย” เดมาเซียออกความเห็น

      …

      หลี่มู่รู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นเหล่าผู้เล่นพากันพยักหน้า

      เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าพลางเอ่ย 

      “งั้นผมจะเก็บคริสตัลพระโลหิตไว้ชั่วคราว ส่วนตอนนี้ขอให้เก็บกวาดก็อบลินในเมืองเป็นอันดับแรก พวกเราน่าจะทำภารกิจย่อยที่ให้กวาดล้างก็อบลินเสร็จตามเป้าก่อนฟ้าสาง พอทุกคนมารวมตัวกันในตอนเช้าก็ค่อยทำวงเวทเคลื่อนย้ายด้วยกัน และภารกิจหลักของพวกเราก็จะเสร็จสมบูรณ์ไปพร้อม ๆ กัน!”

      การปรากฏตัวของอูลร์ในรูปแบบของร่างจุติ สามารถดึงความสนใจของผู้เล่นเกือบทั้งหมดและทำให้พวกเขาหยุดการล่าก็อบลินเป็นการชั่วคราว 

      แต่เมื่อบอสถูกสังหาร บรรดาผู้เล่นก็เลือกที่จะกลับไปไล่ล่าก็อบลินเพื่อทำภารกิจต่อ

      มีก็อบลินจำนวนมากที่หลบหนีไปจากเมืองฟลอเรนซ์ในช่วงชุลมุน แต่ก็มีพวกมันจำนวนไม่น้อยที่ตัดสินใจหลบซ่อนอยู่ภายในเมือง ด้วยความหวังว่าตัวเองจะไม่ถูกพบ 

      พวกมันชะตาขาดทันทีที่ตัดสินใจทำเช่นนั้น

      ผู้เล่นเลเวล 11 จำนวนมากต่างมีทักษะในการตรวจจับ สิ่งมีชีวิตที่ระดับต่ำกว่าจะไม่สามารถหลบเลี่ยงจากการถูกพบโดยทักษะนี้ได้ 

      นอกจากนี้ บริเวณแถบภารกิจของระบบเกมก็มีจำนวนก็อบลินที่หลงเหลือภายในเมืองระบุไว้อย่างชัดเจน 

      ตัวเลขจำนวนนี้มาจากการตรวจจับพลังชีวิตโดยอีฟ ผู้ซึ่งเข้าถึงพลังแห่งชีวิตได้มากกว่าใคร

      เมื่อหลี่มู่กล่าวจบ ผู้เล่นทั้งหลายต่างพากันค้นหาและกวาดล้างก็อบลินที่หลบซ่อนอยู่ในซากปรักหักพัง 

      เสียงกรีดร้องของก็อบลินผสมปนเปไปกับเสียงหัวเราะจากผู้เล่นจากทุกสารทิศทั่วโบราณสถาน ฟังดูสยดสยองเมื่อประกอบกับความมืดของรัตติกาล 

      หลี่มู่ไม่คิดจะล่าก็อบลินต่อ เขาสวมใส่อุปกรณ์ของตน ก่อนจะเดินไปทางวงเวทเคลื่อนย้ายพร้อมกับคริสตัลพระโลหิตทั้งหมด 

      เขาตั้งใจว่าจะมอบคริสตัลพระโลหิตให้กับเบอร์เซิร์กเกอร์ที่ทำหน้าที่คุ้มกันวงเวทเคลื่อนย้าย เพื่อให้มันนำไปบวงสรวงแด่เทพธิดา 

      มันไม่ปลอดภัยที่เขาจะพกคริสตัลพระโลหิตไว้ พวกมันอาจจะตกหล่นหรือสูญหายได้

      ยิ่งแลกเปลี่ยนคริสตัลเหล่านี้เป็นแต้มผลงานได้เร็วขึ้นเท่าไร หลี่มู่ก็เบาใจได้เร็วขึ้นเท่านั้น 

      สิ่งเหล่านี้คือความรับผิดชอบของหลี่มู่ ในฐานะที่ตัวเองเป็นที่ไว้ใจของบรรดาผู้เล่น เขาจะต้องไม่ทำให้ทุก ๆ คนผิดหวังแม้มันจะต้องแลกมากับค่าประสบการณ์และแต้มผลงานที่เสียไปจากการไม่ได้ไล่ล่าก็อบลิน

      “อยากให้มีระบบช่องเก็บของจริง ๆ … ถึงมันจะเป็นเกม VR แต่ก็ไม่เห็นจะต้องจำลองทุกอย่างให้เหมือนจริงขนาดนี้ พกของเยอะแยะขนาดนี้มันไม่สะดวกเอาซะเลย”

      หลี่มู่ส่ายหัวเบา ๆ เมื่อรู้สึกว่ากระเป๋าของตนช่างหนักเหลือเกิน

      “แต่มันก็เป็นเสน่ห์ของเกมนี้ล่ะนะ ได้ยินมาว่านักเวทระดับสูงจะสร้างเครื่องมือเวทมนตร์ที่ใช้เก็บสิ่งต่าง ๆ ได้ … ไม่แน่ว่าเราอาจจะทำได้เหมือนกันถ้าเลเวลอัพถึงจุด ๆ นึง”

      เขาวาดฝันอย่างมีความสุขพลางเดินไปในป่าอย่างรวดเร็ว

      ป่าในยามค่ำคืนทั้งหนาวเย็นและมืดเป็นอย่างมาก แต่ความมืดไม่มีผลกับเอลฟ์เนื่องจากพวกเขามีความสามารถในการมองเห็นท่ามกลางความมืด หลี่มู่เดินผ่านป่าทึบราวกับมันเป็นเพียงทุ่งราบ

      ทว่าในวินาทีนั้น เขาสัมผัสได้ถึงอันตราย!

      หลี่มู่หวั่นวิตก ร่างกายของเขาพลันเกร็งขึ้นมาโดยอัตโนมัติ ประสบการณ์ที่ตนสั่งสมมาจากการต่อสู้ภายในเกมปลุกสัญชาตญาณให้หลี่มู่เอี้ยวตัวหลบบางสิ่งโดยพลัน 

      มีดไม้เล่มหนึ่งถูกตวัดผ่านอากาศในจุดที่เขาเคยยืนอยู่ มันเรืองแสงด้วยความสามารถของทักษะ มีดเล่มนั้นฟันทะลุต้นไม้ขนาดหนึ่งคนโอบจนแยกเป็นสองท่อน!

      ถ้าหลี่มู่ช้ากว่านี้แม้เพียงเสี้ยววินาที ร่างกายของเขาคงจะขาดครึ่งด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!

      หลี่มู่หันกลับมาด้วยความตระหนก เขาโกรธเคืองอย่างยิ่งเมื่อเห็นว่าใครเป็นผู้ลอบโจมตี

      “มะเขือเทศผัด? นายทำบ้าอะไร?”

      เกมไอดี: มะเขือเทศผัด

      เขาคือผู้เล่นเลเวล 11 ที่เพิ่งจะร่วมสังหารบอสภารกิจหลักไปกับทุก ๆ คน!

      …

      …

 _ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _

      T/N: ชื่อจีนคือ มะเขือเทศผัดมะเขือเทศ ค่ะ

      ถ้าแปลตรง ๆ น่าจะหมายถึงผัดมะเขือเทศที่ใส่มะเขือเทศลงไปอีก

…

      จิบิอันนี้ ถั่วใช้ CHARAT CHOCO ทำโครงร่าง ต่อด้วยการวาดแขนใน Photoshop + วาดแยกไว้ 4 ภาพ ทีนี้ก็เอามาทำให้ขยับด้วย Online Converter –> ได้ผลงานเทียบเท่าค่าพลังศักดิ์สิทธิ์ 0.000xx หน่วย (?)

…

      ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ 

      Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _