ทันทีที่แยกกับพวกเอลิเซีย ผมก็ใช้《เสริมพลัง》และวิ่งไปในป่าทันที

และพบกับจุดชมวิวระหว่างทางและไปให้ใกล้ที่สุด โดยไม่สนใจสัตว์หรือมอนสเตอร์ที่แอบซุ่มอยู่ในป่า

 

จากนั้นจึงวาง―― ‘กระดาษสื่อสาร’ แนบไว้ข้างหู

[ คริสเหรอ? …แย่เลยล่ะ ที่รับสายไม่ได้เพราะอยู่ใกล้เป้าหมายคุ้มกันนะ ]

[ ก็คิดอยู่แล้วล่ะ ขอโทษที่รบกวนตอนกำลังยุ่ง แต่ตอนนี้มีกลุ่มคนมากกว่าสิบคนกำลังมุ่งหน้าออกจากเมืองหลวงและไปยังป่าที่พวกนายอยู่ ไม่สามารถยืนยันได้เพราะยังไม่มีข้อมูลมากนัก แต่คนกลุ่มนั้นมีอุปกรณ์บางอย่างคล้ายกับพวกโจร เป็นไปได้ว่าจะเป็นศัตรู… ]

[ อา … รับทราบ ]

ผมตัดสายจากคริสและใส่ ‘กระดาษสื่อสาร’ ไว้ในกระเป๋า

[ นี่มัน… ตั้งใจจะลงมือจริงๆ แล้วสินะ? ]

สงสัยเพราะพวกมันเห็นว่ามิเซ่ออกมาจากเมือง

ผมซ่อนร่างในพุ่มไม้และมองศัตรูจากระหว่างใบไม้

ข้างหน้าประมาณ 100 เมตร เห็นกลุ่มคนมากกว่า 10 คนสวมเสื้อคลุมสีน้ำตาลแดง

ศัตรูที่แอบซ่อนตัวในเมืองหลวงจะมีอุปกรณ์สำหรับการลอบสังหาร แต่กลุ่มนี้แตกต่างกันเล็กน้อย ภายในเสื้อคลุมมีดาบขนาดใหญ่ที่แข็งและยังมีเกราะป้องกันแขนขา ไม่ว่าจะมองยังไงก็เป็นสภาพพร้อมต่อสู้ ถ้าเลวร้ายสุดๆ พวกนี้คงคิดจะต่อสู้แบบซึ่งหน้า

นอกเหนือจากนี้ในป่ายังไม่เหมือนในเมือง แม้จะต่อสู้ดุเดือดขนาดไหนก็ไม่ตกเป็นจุดสนใจ แน่นอนเป็นโอกาสดีที่จะตั้งรับด้วย

[ …ตรวจสอบอุปกรณ์เรียบร้อย ]

ผมสวมเสื้อคลุมแบบเดียวกับโจร ถึงจะเป็นศัตรู แต่บางทีก็ต้องตรวจสอบให้ละเอียดก่อน

ผมส่งพลังเวทผ่านสร้อยข้อมือสีดำ

ในภารกิจคุ้มกัน ผมไม่ได้ใช้มันเลย สุดท้ายก็ถึงเวลาต้องใช้จนได้

 

―― BF28

 

ไม้เท้าสำหรับซุ่มยิง

อุปกรณ์เวทไม้เท้าสีดำติดไกปืนและมี [ กระจกมองไกล ] ติดตั้งอยู่ ปลายไม้เท้ามีหนามรูปร่างคล้ายปีกที่บิดเบี้ยวสามอันยื่นออกมาในรูปแบบเกลียวและมีคริสตัลสีดำยาวอยู่ตรงกลาง ตรงกลางของคริสตัลส่องแสงสีเขียวเข้มจางๆ

ผมปรับ [ กระจกมองไกล ] ให้สามารถมองศัตรูได้ชัดเจน

ด้านในของเสื้อคลุมของผมมีทั้งมีดสั้น ยาพิษที่เหมือนกับพวกโจร ยาพิษที่ทำมาจากวัตถุดิบพิเศษไม่สามารถหาได้ทั่วไปและสีสันสลับซับซ้อน

[ …ศัตรูอยู่นั่นเองสินะ ]

การต่อสู้ในเมือง พวกโจรมีจำนวนคนไม่มากเพราะต้องแอบซุ่ม ดังนั้นผมจึงจัดการพวกมันได้ก่อนที่พวกมันจะรวมกลุ่มกัน แต่คราวนี้ต้องจัดการหลายคนพร้อมกัน

 

――คงจะเสียเวลาไปสักหน่อยล่ะนะ

 

เป็นไปไม่ได้เลยที่จะจัดการโจรทั้งหมดด้วยการซุ่มยิงเพียงอย่างเดียว

ผมนึกถึงแผนการมากมายในหัว แต่ไม่มีแผนไหนเลยที่จะให้อัตราสำเร็จสูงเท่ากับที่แล้วมา

 

มิเซ่อยู่ในตำแหน่งด้านหลังไปประมาณ 800 เมตร

หากศัตรูมีคนที่ยิงระยะไกลได้แนวป้องกันสุดท้ายก็จะประมาณ 500 เมตร เพราะดูเหมือนผมจะเห็นบางคนในกลุ่มโจรมีไม้เท้าเวทอยู่ด้วย แต่ไม่มีใครมีไม้เท้าสไนเปอร์ จึงไม่ต้องกังวลเรื่องการซุ่มยิง

 

――มีแต่ต้องทำสินะ

 

จะทำได้เหรอ? ยอมแพ้ดีกว่ามั้ย?

คำถามพวกนั้นไม่มีอยู่ในหัวของผม

 

อย่ามาดูถูกกัน

ผมน่ะ―――― เป็นคนที่ฆ่าจอมมารเชียวนะ

 

 

◆

 

 

ชายสิบสี่คนกำลังเดินอยู่ในที่ราบโดยที่ใบหน้าและร่างกายถูกปกคลุมด้วยเสื้อคลุมสีน้ำตาลแดง

เสียงของเกราะถูดังกึกกัก แต่เพราะพวกเขามีภารกิจที่หนักหน่วงจึงไม่บ่นระหว่างอยู่ในภารกิจ

[ เป้าหมายอยู่ในป่าแห่งนั้นสินะ ]

[ น่าจะเช่นนั้น ]

ผืนป่าอันกว้างใหญ่ไพศาลที่แผ่ขยายพ้นสายตา

จับตัวของเป้าหมาย นั่นคือภารกิจที่ถูกมอบให้กับพวกเขา

 

จนถึงตอนนี้เป้าหมายอยู่ในเมืองเท่านั้น จึงต้องใช้คนไม่มากในการทำภารกิจเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาของบุคคลที่สาม แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป หากอยู่ในป่าที่ห่างจากตัวเมือง แม้จะมีเสียงเอะอะก็ไม่มีใครสังเกต

 

[ ทุกคนอย่ารีรอ อาจมีหน่วยคุ้มกันใกล้ตัวเป้าหมายก็ได้ ]

 

เพียงคำพูดประโยคเดียว ชายสองสามคนก็ถืออาวุธยืนยัน

พวกเขารู้ว่ามีคนคุ้มกันใกล้ตัวเป้าหมาย แต่ไม่รู้ทั้งหน้าตาหรือชื่อ

 

คราวนี้พวกเขาระวังตัวเต็มที่ไม่เหมือนในเมือง―― มีอุปกรณ์ครบครันและมีจำนวนถึงสองหลัก

พวกเขาต่างเห็นว่าพวกตนไม่มีแพ้

 

พวกเขาเดินไปอย่างเงียบๆ ในทางราบ

ในตอนนั้นเอง―― ก็มีเสียงประหลาด ‘พริ๊วว’ ผสมกับสายลมและเสียงนกร้อง

 

พริบตาต่อมาชายคนหนึ่งก็เสียชีวิต

[ อะไรกัน!? ]

 

จู่ๆ ชายคนหนึ่งที่เดินอยู่ข้างหน้าเขาก็ถูกเป่าสมองจนกระจุย

เมื่อเห็นพรรคพวกคนหนึ่งล้มลง ทุกคนก็ต่างคุกเข่าลงและส่งเสียงเอะอะ

[ มีคนซุ่มยิง!! ]

[ บ้าเอ้ย ไม่มีโล่ที่ไหนเลยรึไงกัน!? ]

ชายคนนั้นพูดด้วยท่าทางอารมณ์เสีย

ทันทีหลังจากนั้นก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้นอีกครั้ง

 

[ ฮะ!? ]

 

มีอีกคนหนึ่งล้มลงบนพื้นไปอีกคน

เหมือนกับคนแรก มีรูเจาะกระโหลกอันสวยงามบนหัวเขาอยู่ด้วย

 

[ วิ่ง! หนีเข้าไปในป่า! ]

 

พวกเขาวิ่งเข้าไปในป่าและมุ่งหน้าไปยังป่าข้างหน้า

ในเวลาเดียวกันก็มีเหยื่อรายที่หนึ่งและรายที่สองจากมือปืนปรากฏขึ้นอีก เขาไม่มีเวลามาอาลัยอาวรณ์ ไม่งั้นเขาอาจจะเป็นคนที่ตายรายต่อไปก็เป็นได้

[ คำนวณตำแหน่งของคนซุ่มยิงจากตำแหน่งเมื่อกี้ซะ! ]

ชายคนหนึ่งที่วิ่งอยู่ข้างหน้าข้างตะโกนตอบ

[ ตรงนั้น! มันอยู่ตรงเนิน 100 เมตรข้างหน้าทาง 2 นาฬิกา ]

[ ใกล้กว่าที่คิด… งั้นก็ดี! เป็นไปได้ว่าเป้าหมายอาจจะอยู่แถวนี้ด้วยก็เป็นได้! ]

พวกเขามุ่งหน้าไปยังเนินเขาทั้งหมด

ข้างหน้ามีชายคนหนึ่งที่สวมเสื้อคลุมสีดำอยู่―― เขาคือทรูเอท

 

[ มาแล้วเหรอ ]

 

เหลืออยู่อีกเก้าคน ห้าคนโดนยิงตายไปแล้ว

ทรูเอทพึมพำเสียงเบาๆ ขณะที่ถือไม้เท้าสไนเปอร์สีดำในมือขวา สายตาของคนเหล่านั้นจ้องมองไปที่อุปกรณ์เวทอยู่แวบหนึ่ง ในเวลาต่อมาก็ได้สติกลับมา

[ เป้าหมายของแกคืออะไร!? ]

[ ถ้าอยากรู้ก็ฆ่าผมให้ได้สิ! ]

ผู้ชายกลุ่มนั้นจึงวิ่งเข้ามา ทรูเอทยิ้มใหญ่ขณะที่ทำให้ไม้เท้าเล็กลง

ชายสวมเสื้อคลุมแดงใช้《เสริมพลัง》และชักดาบออกมาทันที

 

ดาบนั้นสะท้อนสีเขียวขจีของต้นไม้

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ดาบจะมาถึงตัวของทรูเอทก็เกิดระเบิดขึ้น

[ อะไรกัน!? ]

ทันใดนั้นพื้นที่รอบๆ ตัวของทรูเอทก็เกิดระเบิดอย่างรุนแรง

ชายสามคนตายในการระเบิดทันที

 

[ ระเบิด… กับดักงั้นเรอะ!? ]

 

[ หรือว่าแกตั้งใจจะล่อพวกเรามาที่นี่ตั้งแต่แรก――――ก!? ]

 

ผมกดจุดชนวน《กับดักระเบิด》ที่ติดตั้งไว้ทันที พื้นที่รอบๆ จึงถูกระเบิดจนกระจุย

นอกจากนี้ชายสองคนก็หายไปพร้อมกับแรงระเบิด

ตั้งแต่เริ่มที่ทรูเอทซุ่มยิงเป็นการล่อศัตรูมายังเนินแห่งนี้ต่างหาก

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ที่นี่ก็คือสนามรบที่ทรูเอทจัดเตรียมไว้ ชายกลุ่มนั้นรู้สึกตัวว่าเหตุการณ์อยู่ในจุดเลวร้าย

[ จะจัดการทีเดียวล่ะ! ]

ฝุ่นควันที่เกิดจากแรงระเบิดปกคลุมร่างของพวกเขา

เงาสีดำที่วิ่งไปมาระหว่างควัน

[ ถ ถอยกันก่อนดีมั้ อ๊าก――กก!? ]

[ ไม่เป็นไรกันใช่มั้ย!? เฮ้ย ช่วยตอบที! ข้ามองไม่เห็นอะไร! ――อ๊ากกก!? ]

ทรูเอทกลมกลืนไปกับฝุ่นควันและจัดการกลุ่มโจรที่เหลืออย่างรวดเร็ว

สำหรับคนที่คิดจะหนี เขาใช้《เสริมพลัง》ปาดคอด้วยใบมีดที่สร้างขึ้นด้วย《ฟิคเซชั่น》ทันที

[ อยู่ที่นี่ไปก็ไร้ความหมาย! ที่นี่ไม่มีเป้าหมายอยู่! ]

เสียงตะโกนจากคนในฝุ่นควัน

เพราะเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะคุ้มกันเป้าหมายท่ามกลางกับระเบิด

 

ชายสองคนที่หนีรอดออกมาจากควันได้ รีบหนีจากทรูเอททันที

 

[ ใครจะยอมปล่อยให้รอดกัน ]

ทรูเอทไล่ตามทั้งสองที่วิ่งหนีไป