หลี่จิ้งกำชับเรื่องปีศาจอีกหลายประโยคกระทั่งเขาวางใจ ในเรื่องของเป่ยฟางหรงนั้น เขาไม่แก้ต่างให้ตนเองเพราะอย่างไรเป่ยฟางหรงย่อมจะปีนขึ้นเตียงของเขาอยู่แล้ว อย่างน้อยความเข้าใจผิดก็ยังช่วยรักษาชื่อเสียงของนางเอาไว้ได้

“คืนนี้ศิษย์ของข้ากำลังเดินทางกลับจากปราบปีศาจทางทิศใต้ คงต้องรบกวนท่านอีกคราระหว่างนี้กำชับทุกคนอย่าได้ออกนอกข่ายอาคมเป็นอันขาด เรื่องปีศาจร้ายข้าจะกำจัดมันในวันสองวันนี้ท่านไม่ต้องกังวล”

“ขอบคุณหลี่เซียนซือมากขอรับ ผู้น้อยวางใจยิ่งนัก”

ท่านเจ้าเมืองถึงกับน้ำตาไหลพราก ปีศาจร้ายพวกนี้นอกจากจะจับเด็กสาวแล้ว หลายครั้งยังจับบุรุษที่หนุ่มแน่นแล้วส่งกลับมาพร้อมร่างกายที่ไร้เนื้อหนังอีกด้วย

ขาก้าวเข้าไปด้านใน เสียงเพลงของนางเงียบแล้วกลายเป็นเสียงสนทนาที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะกับใครบางคน หลี่จิ้งขมวดคิ้วเขาย้ำกับท่านเจ้าเมืองแล้วนี่ ว่าห้ามผู้ใดรบกวนเขาและเป่ยฟางหรง

ชั่วลมหายใจเขาพลันย้ายร่างมายืนอยู่หน้าถังน้ำของนางแล้ว

เป่ยฟางหรงเห็นว่าเป็นผู้ใด ก็ดีใจยิ่งนางจะได้อวดภูตที่รู้ใจของตนกับอาจารย์สักประโยคสองประโยค ให้คนผู้นี้อิจฉาเล่น

“เจ้าเหตุใดมาอยู่นี่”