หลี่จิ้งกัดฟัน เป็นเขาที่พลาดเอง ที่วางใจปล่อยให้นางอยู่ในจวนเพียงลำพังถึงแม้จะคิดสงสัยว่ามีคนรู้เรื่องของนางแล้ว และปีศาจเหล่านั้นกำลังต้องการที่จะปลุกจิตมารในร่างของนางให้ตื่นขึ้น

“ถงถงต้องมีปีศาจรู้แล้วแน่ว่านางคือผู้ใด พวกมันต้องพานางไปปลุกจิตมารเป็นแน่ เจ้าออกค้นหาให้ทั่วและหากเจอภูตน้ำแข็งของนางก็จับมาให้ข้าเสีย”

“นายท่าน ท่านสงสัยเขาหรือขอรับ”

“ข้าหาได้สงสัยแต่ต้องรอบคอบไว้ก่อนในยามนี้ผู้ที่รู้เรื่องของนาง นางจากองค์เง็กเซียนก็มีเจ้ากับข้า เท่านั้น คนผู้นั้นใกล้ชิดเป่ยฟางหรงอยู่ที่ตำหนักสุริยันต์ของข้า อาจจะเผลอล่วงรู้ความลับนี้ก็เป็นได้”

ถงถงคิดอยากจะแก้ต่างให้หยีจวนนัก แต่เทพอัคคีก็เพียงบอกว่าจะจับเขามาสอบสวนเท่านั้นยังไม่ได้ปักใจเชื่อว่าเขาเป็นผู้ปากเปราะแต่ประการใด เขาจึงหุบปากเอาไว้ก่อน

คนซื่อบื้อผู้นั้นที่ทุ่มเทกายใจให้กับฝ่าบาทน้อยเช่นนี้ จะกล้าที่จะทำให้นางเป็นอันตรายหรือ ถงถงไม่มีทางเชื่อเป็นอันขาด

หลี่จิ้งดึงกระจกส่องมารออกมาแล้วร่ายอาคม เส้นทางของนางไม่ชัดเจนนักดูเหมือนว่าจะแบ่งออกเป็นสองเส้นทาง เขาจึงสั่งให้ถงถงออกติดตามหาเป่ยฟางหรงทางทิศใต้ ส่วนเขาจะมุ่งไปทิศเหนือ

หลี่จิ้งคิดได้ดังนั้นเขาก็ขี่กระบี่กลับไปที่จวนของท่านเจ้าเมืองทันใด

เพียงเขาร่อนกระบี่ลงที่จวนท่านเจ้าเมือง หลี่จิ้งก็บุกเข้าไปในเรือนนอนของเล่าฉินทันใด บุรุษผู้นั้นกำลังนอนกรนกอดอนุผู้หนึ่งอยู่อย่างไม่รู้ถึงความตายที่กำลังมายืนรออยู่เบื้องหน้า

หลี่จิ้งตวัดมือพลันเชือกอัคคีสีแดงก็พันรอบกายของเขา ดึงร่างของชายผู้มีพุงกลมลงมาจากเตียงแล้วลากออกไปด้านนอกเรือนโดยมีหลี่จิ้งเดินตามออกมา อีกทั้งอนุของเขายังลนลานใส่เสื้อผ้าตัวสั่นงันงกออกมาดูเหตุการณ์ด้านนอก

ในคราแรกเล่าฉินคิดว่าตนเองนั้นกำลังฝันไป แต่เมื่อตอนที่เขากระแทกลงจากเตียงและได้ยินเสียงหวีดร้องของอนุภรรยาคนสวยถึงกับลืมตาตื่นทันใด

เชือกอัคคีจับเขาเหวี่ยงคล้ายกับสุกรตัวหนึ่ง กระแทกจนตับไตมารวมเข้าที่จุดเดียวอีกทั้งดูเหมือนว่าฟันของเขาจะหักไปสองซี่

บุรุษที่คิดว่าตนเองไม่ได้ทำสิ่งใดผิดถึงกับร้องไห้โฮร้องขอความเป็นธรรม เรียกบรรดาบ่าวรับใช้ที่ยังไม่ตื่นหลายคนออกมามุงดู

“เจ้าบอกข้ามาศิษย์ของข้าเป็นผู้ใดจับตัวไป”