อยากกินไหมล่ะ 834 การปะทะกันของมีทบอล 2

Now you are reading อยากกินไหมล่ะ Chapter 834 การปะทะกันของมีทบอล2 at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

อยากกินไหมล่ะ 美食供应商

บทที่ 834 การปะทะกันของมีทบอลตอนที่ 2

โชคดีที่ถนนเถ่าซือค่อนข้างกว้างใหญ่และบรรดาลูกค้าก็ฉลาดพอที่จะไม่จอดรถริมถนน อันที่จริงแล้วถนนเถ่าซือเป็นสถานที่ที่ตำรวจจราจรมีปัญหาน้อยที่สุดเนื่องจากยวดยานพาหนะที่นั้นมักจะปฏิบัติตามกฎอยู่เสมอ

เดิมทีมีแผงลอยมากมายอยู่รอบร้านหยวนโจว แต่โปรดิวเซอร์ได้จ่ายเงินชดเชยให้พวกเขาย้ายที่ให้ทีมงานถ่ายทำสักวันหนึ่ง

เมื่อหลี่เหอและคณะเกือบจะทำภารกิจสำเร็จแล้ว พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น ดังนั้นพวกเขาจึงเอาแต่ถามดีนว่าอยากให้ช่วยอะไรหรือไม่ด้วยความตื่นเต้น

“วันนี้ผมจะทำอิตาเลียนมีทบอลแบบใหม่ให้ทุกท่านได้ชิมนะครับ” ดีนเริ่มแนะนำ “อิตาเลียนมีทบอลเป็นหนึ่งในเมนูอาหารอิตาเลียนสูตรดั้งเดิมที่สุด ผมจะไม่พูดถึงต้นกำเนิดและประวัติความเป็นมาของอาหารจานนี้เนื่องจากนี่ไม่ใช่รายการภาพยนตร์สารคดีอาหาร ผมจะให้คำแนะนำสั้นๆเฉพาะสาเหตุที่ทำให้อิตาเลียนมีทบอลของผมเป็นที่รู้จักกันอีกชื่อหนึ่งว่าอิตาเลียนมีทบอลแบบใหม่ ผมได้เปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างในอาหารให้ต่างไปจากวิธีเตรียมอิตาเลียนมีทบอลสูตรดั้งเดิม”

สิ่งที่ดีนทำสร้างความตกใจให้ลูกค้าทุกคนในแถว แรกเริ่มเดิมทีหลายๆคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อพวกเขาเห็นการติดตั้งของทีมงานถ่ายทำ มีเพียงเมื่อติดตั้งเสร็จแล้วเท่านั้นจึงทำให้พวกเขาสังเกตเห็นว่าได้มีการจัดตั้งครัวที่จัดขึ้นอย่างกะทันหัน และเมื่อดีนเริ่มพูดถึงอิตาเลียนมีทบอลขึ้นมา พวกเขาก็เริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้

“ไอ้หมอนี่จะทำอิตาเลียนมีทบอลที่นี่ เขาพยายามที่จะท้าทายเถ้าแก่หยวนงั้นรึ?”

“แหงล่ะ สิ่งที่เขากำลังทำอยู่ไม่ต่างอะไรกับการควงดาบต่อหน้ากวนอูหรือท่องตำราต่อหน้าขงจื๊อ”

“ฉันลองเช็คในอินเตอร์เน็ตดูแล้วนะ ฝรั่งคนนี้ดูเหมือนจะเป็นเชฟที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในต่างประเทศมากเชียวล่ะ”

“เขามีชื่อเสียงแล้วไงล่ะ? จะบอกว่าเขาเก่งกว่าเถ้าแก่หยวนของเราเพียงเพราะเขามีชื่อเสียงน่ะเหรอ? ก่อนหน้านี้เถ้าแก่หยวนเอาชนะเชฟชื่อดังมาได้ตั้งหลายคนแล้ว ลืมเรื่องเชฟฉูเสี่ยวในประเทศของเราที่โด่งดังไกลออกไปไกลถึงต่างประเทศก็ยังเชื่อมั่นในความสามารถของเถ้าแก่หยวนเลย เขามักจะแวะมาเยี่ยมเถ้าแก่หยวนทุกทีที่มีโอกาสอยู่เสมอ”

บรรดาลูกค้าต่างเปี่ยมไปด้วยความขุ่นเคือง ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงคนในคณะกรรมการจัดระเบียบแถวอย่างอู๋ไห่ เจียงฉางซี่และหลิงหงเลย ทั้งสามคนมองไปทางดีนด้วยสายตาไม่เป็นมิตรพลางนึกถึงเรื่องแปลกๆอยู่ในใจ ทุกคนที่นี่ต่างรู้สึกว่าจำเป็นต้องปกป้องเถ้าแก่หยวน

“เจ้าฝรั่งคนนี้คิดว่าเขาจะสามารถเอาชนะเถ้าแก่หยวนได้เพียงเพราะเขาพูดภาษาจีนได้คล่องงั้นน่ะเหรอ?”

ไม่รู้เหมือนกันว่าการพูดภาษาจีนได้คล่องเกี่ยวอะไรกับการเอาชนะหยวนโจว คนที่กล่าวออกมาเช่นนั้นก็คือฉูเต้าเฮ่าผู้เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่มีโอกาสมากที่สุดที่จะได้กินอะไรสักอย่างที่ร้านหยวนโจวก่อนเวลาอาหารกลางวันจะหมดลง ตัวเขามีสมญานามว่าเมาส์ทว่าตัวกลับใหญ่เท่าช้างตัวย่อมๆ

“ในเมื่อเจ้าฝรั่งคนนี้กำลังจะทำอิตาเลียนมีทบอล ฉันก็ต้องสั่งสวีดิชมีทบอลเพื่อแสดงให้เขารู้เสียบ้างว่ามีทบอลที่แท้จริงมันเป็นแบบไหนกัน!” เมาส์กล่าวอย่างแน่วแน่

“เมาส์ อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ สวีดิชมีทบอลราคาโหดเอาเรื่องเลยนะ” เพื่อนร่วมงานของเขาเตือน “แถมวันเกิดของแฟนนายก็คือเดือนนี้ด้วย นายจะไม่ประหยัดเงินเอาไว้ซื้อกระเป๋าถือใบใหม่ให้เธอเลยงั้นรึ? นายคิดว่าไงล่ะ?”

“ถ้านายสั่งขึ้นมาจริงๆ ฉันคิดว่านี่คงจะเป็นอาหารที่แพงที่สุดที่นายจะสามารถจ่ายได้ไหวในเดือนนี้แล้วล่ะนะ” เพื่อนร่วมงานพูดต่อไป

“ยังไงฉันก็ต้องซื้อกระเป๋าถือให้เธออยู่แล้วแหละน่า แต่ฉันก็จะสั่งสวีดิชมีทบอลด้วย อย่างมากก็แค่ไม่ซื้อหุ่นยนต์ในเดือนนี้เท่านั้นแหละน่า!” เมาส์ลั่นวาจาออกมาด้วยดวงตาแดงก่ำ

เพื่อนร่วมงานรู้สึกได้ว่าเมาส์คลุ้มคลั่งไปแล้ว ควรรู้ว่าเจ้าหมอนี่เป็นคนที่จะรู้สึกไม่สบายเอามากๆแม้ว่าเขาจะไม่ซื้อหุ่นยนต์แค่อาทิตย์เดียว แต่ตอนนี้เขากลับคิดที่จะหยุดซื้อไปเป็นเดือนๆ

“งั้นนายพักเรื่องกระเป๋าถือเอาไว้ก่อนดีไหม? ยังไงนายก็สามารถซื้อกระเป๋าถือเมื่อไหร่ก็ได้ที่ต้องการ…”

ก่อนที่ผู้ร่วมงานจะทันกล่าวจบประโยค เมาส์ก็ขัดจังหวะเขาขึ้นมาว่า “ไม่ได้หรอก แฟนฉันชอบกระเป๋าถือใบนั้นมาก อีกอย่างฉันก็ไม่สามารถดึงเจ้าสิ่งนี้ออกไปได้หรอกในเมื่อมันเป็นเรื่องของแฟนฉัน อย่าพยายามเกลี้ยกล่อมฉันเสียให้ยากเลยน่า ฉันตัดสินใจแล้ว”

หลังจากนั้นประมาณสองนาที ลูกค้าบางคนกินอาหารเสร็จแล้วก็ออกไป ถึงคราวที่เมาส์กับเพื่อนร่วมงานจะได้เข้ามาเสียที เมื่อพวกเขาเข้ามาแล้ว เมาส์ก็สั่งสวีดิชมีทบอล

เมื่อเจียงฉางซี่และคนอื่นๆรู้ว่าดีนกำลังจะทำอะไร พวกเขาก็บอกให้บรรดาลูกค้าในแถวหลีกทางให้ดีนเห็นเถ้าแก่หยวนทำอาหารได้ชัดๆ

พวกเขาตัดสินใจรับคำท้าของดีนโดยหาได้เกรงกลัวแต่อย่างใดไม่ เมื่อทีมงานถ่ายทำเห็นเช่นนี้เข้า พวกเขาก็รู้สึกพอใจมาก ดังนั้นทีมงานจึงแบ่งออกเป็นสองฝ่ายเพื่อถ่ายทำสถานการณ์ของทั้งสองฝ่าย สงครามครั้งใหญ่พร้อมจะปะทุขึ้นได้อยู่ทุกเมื่อ แต่จะพูดให้ถูกก็คือดีนเป็นคนเดียวเท่านั้นที่ดูจะตื่นเต้นกับสิ่งนี้มากเหลือเกิน ส่วนหยวนโจวกำลังทำงานของตัวเองต่อไปและเพิ่งจะเริ่มทำสวีดิชมีทบอลเมื่อตอนที่เขาเห็นว่ามีคนสั่งนั่นเอง

และเนื่องจากบรรดาลูกค้าพากันหลีกทางให้จึงทำให้ดูเหมือนหยวนโจวกับดีนกำลังประชันการทำอาหาร โดยที่ลำตัวของหยวนโจวโน้มเอียงไปทางด้านข้างส่วนดีนหันหน้าตรงไปทางเข้าร้าน

“ดีน ของครบแล้วล่ะ” ผู้ช่วยพูดขึ้นมา

“อืม” ดีนพยักหน้า จากนั้นเขาก็จัดวางกระเป๋าเอาไว้ตรงหน้าแล้วเปิดออก

มีดจำนวนนับไม่ถ้วนถูกจัดเรียงเอาไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่ภายในกระเป๋า เพียงมองแค่ปราดเดียวก็จะเห็นว่ามีดกว่า 20 เล่มอยู่ในนั้นล้วนมีรูปร่างและขนาดที่แตกต่างกันไป บางเล่มถึงกับมีรูปร่างที่แปลกประหลาดมากอีกด้วย

“เร็วหน่อย ใกล้เข้ามาอีก” ผู้กำกับรีบสั่งช่างกล้องทันที

“ว้าว เหมือนเขาจะรู้ว่าต้องทำอะไรเลย” เจียงเหม่ยซือกล่าวด้วยความประหลาดใจ

“นั่นเป็นเรื่องธรรมดา ในร้านอาหารชั้นสูงหลายๆแห่ง เครื่องครัวที่พวกเขาใช้ล้วนแล้วแต่เป็นอุปกรณ์สไตล์ตะวันตก แม้แต่การปฏิบัติขั้นพื้นฐานอย่างการหั่นมะเขือเทศและหน่อไม้ฝรั่งก็ยังต้องใช้มีดที่เฉพาะเจาะจง ด้วยเหตุนี้จึงทำให้รู้ว่าแถบตะวันตกเอาจริงเอาจริงกับการทำอาหารของพวกเขามากเพียงใด” หลี่เหออธิบาย

“ดูเหมือนว่าอาหารกลางวันของเราจะพร้อมแล้วล่ะ” ไป๋กั้วกล่าวออกมาอย่างมีความสุข

ในขณะนี้ดีนเริ่มจริงจังขึ้นมาแล้วเช่นกัน เขาหยิบมีดออกมาจากกระเป๋า ไม่ทราบเหมือนกันว่ามีดจะคมสักขนาดไหน แต่กลับดูงดงามมากทีเดียว

ตัวมีดถูกตีขึ้นมาจากเหล็กดามัสกัสขณะที่ด้ามจับทำมาจากไม้มะเกลือ ส่วนบริเวณผิวของใบมีดมีการสลักลายกุหลาบเอาไว้ทำให้แลดูสวยสดงดงาม และช่วยเสริมส่งรูปลักษณ์อันหล่อเหลาที่ดีนมีอยู่ได้อีกด้วย

ดีนหยิบเนื้อวัวที่ล้างทำความสะอาดแล้วด้วยมือซ้าย สามารถมองเห็นชั้นไขมันสีขาวสวยงามบนเนื้อวัวได้อย่างชัดเจน เห็นได้ชัดเลยว่านี่คือเนื้อวัวคุณภาพสูง

ดีนเริ่มหั่นเนื้อวัวด้วยมีด ควับ! ควับ! ควับ! เขาควงมีดด้วยท่วงท่าอันแม่นยำ

“ฉันหิวแล้วนะ” ไป๋กั้วมองไปทางเนื้อวัวที่ค่อยๆกลายเป็นเนื้อบด

“เช่นกัน” เจียงเหม่ยซือพยักหน้า

“ดูเหมือนมีทบอลจานนี้จะสมแก่การรอคอยเลยเชียวล่ะ” หลี่เหอพยักหน้าเห็นด้วย

อิตาเลียนมีทบอลมักจะเป็นอาหารที่หนักท้อง แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องธรรมดาของแถบตะวันตก อิตาเลียนมีทบอลแบบใหม่ของดีนเองก็มีลักษณะที่ไม่ต่างไปจากนี้สักเท่าไหร่นัก มิหนำซ้ำยังเพิ่มคุณลักษณะด้านนี้ลงไปอีกต่างหาก

ความหนักท้องของอาหารสามารถเพิ่มขึ้นได้ด้วยการควบคุมความร้อนเป็นพิเศษ และเมื่อผสมผสานเข้ากับรสชาติของมะเขือเทศสด กลิ่นของเนื้อวัวตามธรรมชาติก็ยิ่งรุนแรงขึ้นไปด้วย

ในตอนนี้ดีนกำลังจัดการกับเนื้อวัวอยู่ ขั้นแรกเขาหันเนื้อวัวให้เป็นชิ้นเล็กๆด้วยมีดหลัก แล้วค่อยใช้มีดสับเพื่อเปลี่ยนเนื้อวัวชิ้นเล็กๆให้กลายเป็นเนื้อบด

จากนั้นดีนก็ดำเนินขั้นตอนเดิมกับเนื้อหมู

เมื่อตอนที่กำลังจัดการกับวัตถุดิบอยู่นั้น ทุกท่วงท่าของดีนก็เป็นไปอย่างมีจังหวะจะโคนตามลำดับ และเนื่องจากหน้าตาหล่อเหลาประกอบกับนิ้วเรียวยาวจึงทำให้ยามที่เขาทำอาหารช่างดูมีเสน่ห์เหลือเกิน

สิ่งนี้ช่างแตกต่างไปจากหยวนโจวที่ทุกท่วงท่ายามทำอาหารเป็นไปอย่างลื่นไหลทว่ารวดเร็วโดยปราศจากท่วงท่าอันแพรวพราว อันที่จริงแล้วยามที่ทำอาหารเขาถึงกับลืมตัวไปได้เสียง่ายๆเลยทีเดียว เนื่องจากมัวแต่จดจ่อกับอาหารที่เขากำลังทำอยู่นั่นเอง

พวกเขาทั้งสองคนช่างมีสไตล์การทำอาหารที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงจริงๆ

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด