บทที่ 501 ปาเต็ก ฟิลิปป์

บทที่ 501 ปาเต็ก ฟิลิปป์

เสี่ยวเถียนหัวเราะเมื่อได้ยินน้ำเสียงประหลาดใจที่เกินจริงของคริสติน่า ในสายตาของเหล่าคนที่ไม่รู้จักประเทศเราดีพอ ประเทศจีนอาจจะไม่ได้ดีขนาดนั้นก็ได้สินะ?

ความล้าหลังเป็นประเทศปิด ความยากจนข้นแค้นที่สั่งสมมานานหลายปี…มันคือคำนิยามของประเทศจีน เพราะอย่างนั้นเราจะเริ่มเปลี่ยนแปลงมันตั้งแต่วันนี้

สักวันหนึ่งผู้คนบนโลกใบนี้จะได้รู้ถึงเสน่ห์ของประเทศตะวันออกโบราณแห่งนี้ ว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาเคยเข้าใจมันมีประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่สืบทอดมาอย่างยาวนานอยู่

“เป็นโชคดีจริง ๆ สินะที่ได้มาที่นี่ เพื่อนของฉัน! ฉันดีใจจริง ๆ ที่เธอชอบบ้านเกิดของฉัน!” เสี่ยวเถียนเอ่ยด้วยความจริงใจขึ้น

ใครบ้างจะไม่ชอบให้คนอื่นยกย่องประเทศของตัวเองล่ะ?

คริสติน่าที่ได้ฟังยิ่งมีความสุขกว่าเดิม

“โถ่ เถียนถียน ในที่สุดก็ยอมรับว่าฉันเป็นเพื่อนเธอแล้วหรือ? ฉันดีใจมากจริง ๆ นะ!”

คริสติน่าแทบกระโดดโลดเต้น อันที่จริงแม้แต่ตัวสาวต่างชาติคนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าเสี่ยวเถียนมีพลังอะไรหรือเปล่า

เพราะตอนที่ได้พบกันครั้งแรกก็ชอบอีกฝ่ายเอามาก ๆ

ไม่ใช่แค่คริสติน่าเท่านั้นนะ ขนาดออกัสที่แทบไม่ค่อยได้พูดยังรู้สึกแปลก ๆ กับสิ่งนี้มาโดยตลอด เขารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ปฏิเสธเด็กหญิงจากประเทศจีนตรงหน้า และมันเป็นอะไรที่แปลกเอามาก ๆ

มีอยู่ช่วงนึงที่ได้ยินว่าประเทศโบราณแห่งนี้มีความสามารถในการใช้คาถากู่*[1]ด้วย

สาวน้อยคนนี้คิดจะเล่นตลกกับพวกเราสองพี่น้องหรือเปล่า? พวกเราควรถอยห่างเด็กสาวที่น่าดึงดูดอย่างประหลาดให้ไวที่สุดไหม?

แต่สุดท้ายก็ล้มเลิกความคิดนี้ไป อย่างไรก็ตาม เพราะเธอก็แค่มีมนุษยสัมพันธ์แค่นั้นเอง

ถูกต้อง ออกัสเชื่อว่าบางคนเกิดมาแล้วมีความรู้สึกแบบนั้นมาให้

“เราเป็นเพื่อนกันอยู่แล้วนะ!” เสี่ยวเถียนยิ้ม

คงเพราะความเป็นมิตรเลยทำให้สบายใจเวลาได้เห็น!

“เถียนที่รัก พรุ่งนี้ฉันจะกลับเยอรมันแล้ว ไม่รู้ว่าเราจะได้เจอกันอีกทีตอนไหน”

พอนึกถึงการจากลา คริสติน่าก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย หาได้ยากมากที่จะเจอเพื่อนคุยแบบนี้สักคน ทำไมต้องแยกจากกันด้วยนะ?

คงจะดีถ้าเราไม่ต้องจากกันไปไหน!

หญิงสาวรู้ว่าเธอไม่คิดกลับ แต่คิด ๆ ดูแล้ว บ้านเกิดเราก็อยู่ที่นั่น ไม่ว่ายังไงก็ต้องกลับไป ทำไมพี่ถึงไม่หาวิธีพาเสี่ยวเถียนกลับไปกับเราด้วยนะ?

ถ้าเสี่ยวเถียนได้ไปกับพวกเรา จะต้องมีการพัฒนาที่ดีขึ้นกว่านี้ใช่หรือเปล่า?

ทว่าคริสติน่าไม่รู้เรื่องที่ออกัสพยายามชวนเสี่ยวเถียนไปเยอรมันด้วยกันแล้ว

แถมเสี่ยวเถียนยังปฏิเสธเองด้วย!

ก่อนจะชวนไปด้วยก็ไม่คิดมาก่อนว่าจะมีคนยอมทิ้งโอกาสไปต่างประเทศกับเขาด้วย แต่เสี่ยวเถียนกลับปฏิเสธจริง ๆ!

“คุณคริสติน่า ฉันยินดีต้อนรับคุณกลับมาอีกครั้งในคราวหน้านะ!” เด็กสาวยิ้มจาง ๆ

“ฉันกลับมาแน่ ถ้าเป็นไปได้รอบหน้าก็อยากอยู่ที่นี่ให้นานขึ้นอีกหน่อยด้วย!”

เสี่ยวเถียนยิ้ม “ยินดีอย่างยิ่งค่ะ คุณน่าจะสัมผัสได้ถึงความใจดีและเป็นมิตรของคนประเทศจีนนะคะ”

อีกไม่กี่สิบปีข้างหน้า ประเทศจีนจะมีชาวต่างชาติเข้ามาตั้งถิ่นฐานในประเทศมากขึ้น และสักวันหนึ่งคริสติน่าจะมีเหตุผลกลับมาในอนาคตแน่นอน

“ถูกต้องเลยเสี่ยวเถียน ฉันสัมผัสได้!”

คริสติน่าไม่แค่พูดเท่านั้น แต่ยังดึงพี่ชายที่หน้าแข็งทื่อเข้ามาด้วย “พี่คะ พี่ว่างั้นไหม?”

ออกัสพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่รู้ว่าคนจีนเป็นมิตรหรือเปล่า แต่เด็กสาวตรงหน้าไม่ได้ผลักไสเราแถมยังเป็นมิตรอีกด้วย

“เสี่ยวเถียนที่รัก ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะให้ของขวัญกับเธอนะ!” คริสติน่ารั้งมือเอาไว้

“คุณคริสติน่าไม่จำเป็นต้องให้ของขวัญกับฉันหรอกค่ะ คุณจ่ายค่าจ้างให้ฉันแล้วนะ” เสี่ยวเถียนรับปฏิเสธทันที

ไม่กี่วันที่ผ่านมาเธอทำเงินได้มากมาย

“ค่าจ้างก็ส่วนค่าจ้าง ของขวัญก็ส่วนของขวัญ อย่าเอามาปนกันสิ” คริสติน่าว่า “หลายวันที่ผ่านมาเธอพาเราไปกินของอร่อย ๆ มากมาย ฉันรู้สึกขอบคุณคุณมาก!”

เสี่ยวเถียนละอายใจหนักกว่าเก่า

แค่สองพี่น้องคู่นี้มากินข้าวที่ร้านเรา รายได้จากค่าอาหารก็ได้มาเยอะเลย เธอไม่ได้เป็นคนโลภมากอยู่แล้ว หาเงินได้ตั้งเยอะขนาดนี้ แค่นี้ก็พอแล้วแหละ

“เถียนเถียน ในฐานะที่เราเป็นเพื่อนกัน เธอต้องรับมันสิ!” อีกฝ่ายกล่าวอย่างหนักแน่น

ในขณะที่กำลังลังเล เจ้าตัวก็ได้ถอดนาฬิกาผู้หญิงออกมาจากข้อมือแล้ว

“เถียนเถียน อันนี้เป็นนาฬิกาเรือนที่ฉันใส่มานานแล้ว และตอนนี้ก็จะยกให้เธอ อย่ารังเกียจมันเลยนะ”

เสี่ยวเถียนเคยเห็นมันมาก่อนในชาติที่แล้ว มันเป็นนาฬิกาผู้หญิงแบรนด์ปาเต็ก ฟิลิปป์*[2]รุ่น Golden Ellipse มีค่ามาก ๆ

เธอโบกมือเป็นพัลวัน

“คุณคริสติน่า ฉันรับนาฬิการาคาแพงแบบนี้ไม่ได้หรอกค่ะ!”

“รับไว้เถอะ คริสติน่าตั้งใจให้นะ!” ออกัสเอ่ยออกมาในที่สุด

เสี่ยวเถียนพูดไม่ออก พวกเขารู้ไหมว่าราคาแบรนด์นี้แค่เรือนเดียวสามารถซื้ออสังหาริมทรัพย์ในราคาปัจจุบันได้เลยนะ

“แต่มันแพงเกินไปนะคะ”

“ไม่เลยเสี่ยวเถียนที่รัก มันไม่ได้แพงมากเลย ฉันแค่คิดว่าเธอเหมาะกับมัน แถมเธอยังสมบูรณ์แบบเหมือนนาฬิกาเรือนนี้ด้วย”

“…” เสี่ยวเถียน

สมบูรณ์แบบหรือ?

เธอไม่คิดอย่างนั้นนะ!

“คุณคริสติน่า…” เด็กสาวอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็โดนขัดจังหวะ

“ถ้าเธออยากตอบแทนอะไรฉัน ก็ส่งของกินอร่อย ๆ ที่บ้านมาให้ฉันสิ เช่นคากิเป็นไง!”

หนังตาของออกัสกระตุก

แลกนาฬิกาปาเต็กรุ่น Golden Ellipse กับกีบเท้าหมูเนี่ยนะ บ้านเรามีลูกหลานที่ฟุ่มเฟือยขนาดนี้เลยหรือ?

หรือน้องเขาจะโดนตามใจจนเสียคนจริง ๆ?

“มันไม่ได้เหมาะกันเลยนะ!” เสี่ยวเถียนไม่รู้จะพูดอะไรเลยจริง ๆ

ไม่เคยได้ยินเลยว่าจะมีคนยอมแลกนาฬิกาแบรนด์นี้กับคากิด้วย ไม่ว่าจะคิดยังไงก็ขาดทุนชัด ๆ!

คริสติน่าที่นึกถึงคากิเมื่อวานพลันน้ำลายไหล เอ่ยชมไม่รู้จบ

“คากิที่บ้านเธอทำอร่อยจริง ๆ นะ”

เอาเถอะ ยอมรับก็ได้ว่าหญิงสาวตรงหน้ายอมแลกนาฬิกากับคากิได้จริง ๆ

“คุณคริสติน่าคะ อันที่จริงมันก็ไม่ได้มีแค่คากิที่อร่อยนะ เรายังตุ๋นเนื้อชนิดอื่น ๆ ไว้ด้วยนะ” เสี่ยวเถียนยิ้ม

“พระเจ้า เธอพูดจริงหรือ?” คริสติน่าตื่นเต้นขึ้นมา

ช่วงอาหารเย็น เด็กสาวเสิร์ฟหมูตุ๋นและเนื้อวัวตุ๋นมาให้จริง ๆ

ทักษะการใช้มีดของคุณย่าสุดยอดเสมอ และได้มันจึงเนื้อหมูและเนื้อวัวสองจานนี้ชวนน้ำลายสอ

“คุณคริสติน่าลองชิมดูค่ะ คุณออกัสคะ ฉันรู้ดีว่าคุณไม่อยากชิมคากิเท่าไร แต่คุณลองชิมเนื้อตุ๋นสองจานนี้ได้นะคะ”

เสี่ยวเถียนมั่นใจในหลู่เว่ยของเธอมาก และเชื่อว่ามันจะพิชิตต่อมรับรสของคนทั้งสองได้

ออกัสไม่สนใจคากิจริง ๆ ถึงแม้เมื่อวานคริสติน่าจะกินให้ดูโต้ง ๆ เขาก็ยังไม่สนใจมัน

[1]* เป็นพิษมนตร์ดำชนิดหนึ่งที่มีต้นกำเนิดจากทางตอนใต้ของประเทศจีน ใช้เพื่อลงทัณฑ์ผู้ที่ละเมิดกฎหรือสาปแช่ง หรือมีอีกความหมายหนึ่งว่าเล่ห์เหลี่ยม)

[2]* Patek Philippe ชื่อแบรนด์นาฬิกาที่มีชื่อเสียงระดับโลก