บทที่ 650 มีคนกำลังมา

บทที่ 650 มีคนกำลังมา

“ไอ้แก่ ฉันจะบอกอะไรให้นะ ทางที่ดีอย่าจุ้นเลยจะดีกว่า กำปั้นฉันมันไม่มีตาหรอกนะ”

ต้าอู้จื่อส่ายกำปั้นไปที่ยังฉือเก๋อและตู้ถงเหอ

ใบหน้ายังน่าสะพรึงกลัวราวกับหากขัดขืนได้ลงมือแน่นอน

ฉือเก๋ออยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่คุณปู่ซูก็ได้หยุดเอาไว้ ตอนนี้เด็ก ๆ ไม่อยู่ คนที่เหลือก็ไม่มีอำนาจจะต้านทานไว้

คนพวกนี้ดูไม่ใช่รับมือง่ายด้วย ถ้าโดนกำปั้นพวกมันกระดูกเราได้หักแน่ สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือ ออกไปแจ้งตำรวจ แต่พอโดนจ้องอยู่แบบนี้ เขาไม่มีโอกาสได้ย่างก้าวออกไปเลย

“เหล่าฉือ เหล่าตู้ ไม่ต้องไปยุ่ง ปล่อยให้มันพังไปซะ!” คุณปู่ซูเอ่ยเสียงต่ำ

ถึงจะโกรธแต่ตอนนี้ตนไม่มีความสามารถเท่าเขา ต่อให้หยุดไปก็รังแต่จะแย่เองเท่านั้น

ใบหน้าฉือเก๋อซีดลงถนัดตา

กลางวันแสก ๆ ก็ยังเกิดเรื่องแบบนี้

ไอ้พวกอันธพาลไม่สนกฎหมาย!

ตอนนี้บ้านเมืองสงบพ้นความวุ่นวายแล้วนะ ทำไมยังเกิดเรื่องแบบนี้อยู่อีกล่ะ?

กฎหมายบ้านเมืองไร้ค่าในสายตาคนพวกนี้หรือ?

ตู้ถงเหอตัวสั่นเทิ้มด้วยความโมโห

เราดูแลร้านแห่งนี้มานาน มันเสมือนเป็นบ้านของเราเลย

พอได้เห็นมันถูกทำลายในใจพลันเป็นทุกข์มาก

ไอ้พวกสัตว์เดรัจฉาน

คนที่กำลังยุ่งอยู่ทางหลังครัวได้ยินความวุ่นวายจึงออกมาดู

รวมถึงเหล่าพนักงานสาวด้วย

ทว่าพอได้เหตุการณ์เบื้องหน้า พวกเขาได้แต่ตกตะลึงจากนั้นก็ยืนตัวสั่น เราไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย จึงเอาแต่กอดกันแน่นไม่กล้าก้าวออกมา

ชายนามว่า ‘ต้าอู้จื่อ’ เห็นพนักงานสาวหน้าตาสละสลวย ประกายความปรารถนาในแววตาไม่สามารถซ่อนเร้นได้เลย

ไม่เคยรู้เลยว่าร้านแห่งนี้มีสาวงามเต็มไปหมด

เพราะถ้ารู้เร็วกว่านี้คงลงมือไปตั้งนานแล้ว

น่าเสียดายจริง ๆ

ไอ้ร้านนี้มันมีตาหามีแววไม่จริง ๆ ทำให้คนไม่สมควรล้อเล่นขุ่นเคืองเสียได้ พวกมันคงไม่สามารถเปิดร้านได้อีกต่อไปแล้ว

ส่วนเด็กสาวพวกนั้นก็ไม่รู้จะพาไปไว้ที่ไหนดี

ไม่งั้นหลังจากนี้ก็มาเล่นสนุกที่นี่ดีกว่า!

เห็นสายตาต้าอู้จื่อ เหล่าเด็กสาวพลันสั่นสะท้าน

แม้จะได้ยินมานานแล้วว่า หากมาเป็นพนักงานร้านอาหารจะต้องเจอคนทุกประเภท ทุกรูปแบบ แต่ลูกค้าหออีหมิงส่วนใหญ่ค่อนข้างดี จึงไม่เคยเจอสถานการณ์ทำนองนี้มาก่อน

และวันนี้เป็นครั้งแรกเลย

คุณปู่ซูเห็นสายตามัน ก็อดทนต่อความเจ็บปวดแล้วก้าวออกไป พยายามบังตัวพวกเด็ก ๆ ให้อยู่ข้างหลังให้ได้มากที่สุด

ต้าอู้จื่อขมวดคิ้ว

ได้แต่เสียใจที่ไม่สามารถยืนชมความงามต่อได้

แล้วจึงคิดจะลงมือกับชายชราแทน

“ต้าอู้จื่อ แค่ทุบข้าวของก็พอ ไอ้เงินพวกนั้นมันไม่พอเราใช้หรอกนะ”

พอเรื่องมาจนถึงตรงนี้ ตัวหัวหน้าก็บอกให้ต้าอู้จื่อหยุด

แม้จะไม่เต็มใจก็เข้าใจเหตุผลดี

ทำลายข้าวของกับทำลายคนมันไม่เหมือนกันนะ และนี่คือภาพที่ผู้อำนวยการหลี่และครูอวี่เห็นตอนเดินเข้าไปในร้าน

พวกคนแก่ยืนพยุงร่างอยู่กำแพง มองอันธพาลพังร้านในโถงกลาง

ร้านระเนระนาดไปหมด โต๊ะ เก้าอี้กระจัดกระจายท่ามกลางเศษอาหาร เศษจาน

“พี่ เดี๋ยวผมไปหาตำรวจนะ!” ครูอวี่ทนไม่ไหวเมื่อเห็นฉากนี้

เขามีศิลปะป้องกันตัว เก่งกาจ ในขณะที่ญาติผู้พี่เป็นนักวิชาการอ่อนแอ

คำกล่าวที่ว่าสมเหตุสมผลมาก

คนเป็นพี่กลัวเหตุการณ์เบื้องหน้ามาก จากนั้นก็รับรู้ได้ว่าน้องชายหมายถึงอะไร

“แกคนเดียวไหวไหม?” เขาถามอย่างเป็นห่วง

ฝ่ายนั้นมันมีสี่ห้าคนเลยนะ

ถึงน้องจะมีฝีมือ แต่ถ้าเอาชนะไม่ได้จะเสียเปรียบมากเลยนะ

แถมที่ยิ่งกว่านั้นคือคนที่นี่มีแต่คนอ่อนแอ

ไม่ว่าจะคุณปู่ซูหรือพนักงาน ไม่มีความสามารถเลย

“ไม่ต้องห่วง ผมรับมือไหวน่า!”

จากนั้นก็หักมือดังกรอบ

เขาจะไปเสียเปรียบให้ไอ้พวกไม่เคารพกฎหมายไร้ความสามารถ ทั้งยังลงมือกับคนไม่มีทางสู้ได้ยังไง?

วันนี้ต้องทำให้พวกมันได้รู้ว่าเขาเก่งขนาดไหน

หลังจากตอบรับ คนพี่ก็รีบออกไปแจ้งตำรวจ

การเคลื่อนไหวเหล่านั้นถูกพวกอันธพาลเห็น

จากนั้นพวกมันก็แสยะยิ้ม

“เฮ้ย ที่นี่ยังเหลือไอ้พวกผดุงความยุติธรรมอีกหรือ ไม่แหกตาดูสักหน่อยว่าปู่คนนี้เป็นใคร!” ต้าอู้จื่อยืนในท่วงท่าที่คิดว่าตนหล่อมาก

ครูอวี่มองใบหน้าอันน่ารังเกียจ เขาเม้มปาก

“แกเป็นใคร? ไม่ใช่ไอ้สวะหรือ?” ครูอวี่ยิ้ม “เขาบอกกันว่าพวกหน้าตาทุเรศชอบเรียกร้องความสนใจ ฉันว่าเหมือนแกอยู่นะ!”

ต้าอู้จื่อ*[1]หน้าตาไม่ดี แถมยังมีไฝเม็ดใหญ่อีก หน้าตาจึงน่าเกลียดกว่าเดิม

ปกติสิ่งที่ทำให้เขารำคาญใจมากที่สุดคือการที่มีคนบอกว่าเขาหน้าตาขี้เหร่หรือน่าเกลียด

ตอนนี้ครูอวี่ไม่ได้บอกว่าน่าเกลียดเท่านั้นแต่ยังบอกเป็นพวกทุเรศเรียกร้องความสนใจ แน่นอนว่าเขาทนไม่ได้จริง ๆ

จากนั้นก็เปลี่ยนสี่หน้าแล้วพุ่งเข้าหาอย่างอุกอาจ

[1] ต้าอู้จื่อ (大痦子) อู้จื่อ แปลว่า ไฝ ส่วน ต้า แปลว่าใหญ่ ชื่อเขาจึงสามารถหมายถึงว่า ไฝเม็ดใหญ่ได้ด้วย