ตอนที่ 1087 จดหมายเชิญพิเศษ

 

 

ซูหลีหันหลังกลับ ใบหน้าของนางฉายแววประหลาดใจ นางมองไปที่เซียวเก๋อเหล่าที่เรียกตนเองไว้

 

 

“ใต้เท้าเซียวยังมีอะไรที่ต้องการสั่งสอนอีกหรือ” นางหยุดฝีเท้าลง มองไปยังเซียวเก๋อเหล่าด้วยใบหน้าคล้ายยิ้มไม่ยิ้ม

 

 

“ซูเฟย…ไฉเหรินนางกระทำสิ่งใดผิดหรือ” เซียวเก๋อเหล่าอดกลั้นความสงสัยไว้ไม่ไหว จึงเอ่ยถามเช่นนี้ออกมา

 

 

“เรื่องนี้ ใต้เท้าเซียวไปถามเหนียงเหนียงด้วยตนเองดีกว่า” ซูหลีมองเขาด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันปราดหนึ่ง แต่กลับไม่มีความหมายอื่น จากนั้นหมุนกายเดินจากไป

 

 

เซียวเก๋อเหล่ากับเซียวเสวียนทั้งสองมองหน้ากัน สีหน้าดูย่ำแย่ทั้งคู่ เซียวไฉเหรินกระทำเรื่องใดกันแน่ถึงได้ถูกฝ่าบาทตัดบัวไม่เหลือเยื่อใยเช่นนี้ แม้กระทั่งชุ่ยจู๋ยัง…

 

 

แน่นอนว่าความจริงเบื้องหลังของเรื่องเหล่านี้เป็นอย่างไร เกรงว่าพวกเขาคงไม่มีทางได้รับรู้

 

 

เพียงแต่วันนี้พวกเขาขบคิดวางแผนทุกวิถีทาง แม้กระทั่งใช้จุดอ่อนเรื่องยาช่วยชีวิตของซูหลีแล้ว ก็ยังไม่สามารถทำอะไรซูหลีได้ อีกทั้งฝั่งตนได้รับความเสียหายเสียเอง ทำให้เซียวซูเฟยต้องเสียตำแหน่งเฟยไปด้วย

 

 

ในใจนั้นเต็มไปด้วยความสับสน ซ้ำยังต้องรับมือกับการสืบสวนของขุนนางหลายกรม ในเวลานี้ช่างเป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยใจเหลือเกิน ท่าทีที่มีต่อซูหลีลุ่มลึกยิ่งขึ้น

 

 

…

 

 

สำหรับการกระทำที่รู้ใจระหว่างซูหลีกับตนในวันนี้ ร่างกายของฉินเย่หานแสดงให้เห็นถึงความพอใจของตน

 

 

สำหรับเรื่องที่ถูกเคี่ยวกรำในทุกเวลานี้ ซูหลีก็ไม่มีวิธีใดๆ ใครให้เขาเป็นฮ่องเต้กัน!?

 

 

หลังจากวันนั้นซูหลีกลับยุ่งเป็นอย่างมาก เรื่องที่นางลงมือทำมีผลสรุปออกมาแล้ว ในเวลานี้เพียงแค่ต้องหาโอกาสที่เหมาะสมเท่านั้น ก็จะสามารถให้คนเหล่านั้นจ่ายค่าตอบแทน!

 

 

กี่วันมานี้สถานการณ์เงียบสงบ สกุลเซียวก็สงบไปมิน้อย ซูหลีก็ไม่มีเรื่องยุ่งอะไรแล้ว จู่ๆนางก็ได้รับจดหมายเชิญพิเศษมาฉบับหนึ่ง

 

 

ในเมืองหลวงจดหมายเชิญเป็นเรื่องที่พบเห็นอยู่บ่อยมาก ทว่าจดหมายเชิญที่ซูหลีได้รับฉบับนี้มีความพิเศษมากเช่นไรจนนางก็คิดไม่ถึงเช่นกัน

 

 

”คุณหนู ท่านจะไปจริงหรือเจ้าคะ” ไป๋ฉินมองคุณหนูของนางด้วยสายตากังวลเกินจะเปรียบ นางไม่รู้ว่าควรจะพูดโต้ตอบอะไรถึงจะดี

 

 

ซูหลีได้ยินดังนั้นจึงเลิกคิ้วมองนางปราดหนึ่ง และเอ่ยว่า “ต้องไปอยู่แล้ว จดหมายเชิญส่งมาให้ขนาดนี้ มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ไปเสียที่ไหนกัน”

 

 

ไป๋ฉิน : “…”

 

 

ทว่านี่เป็นจดหมายเชิญที่ส่งมาจากหอหร่วนเซียง

 

 

นี่คุณหนูของพวกนางจริงจังใช่หรือไม่!?

 

 

มิผิดหรือในฐานะที่ซูหลีเป็นสตรีคนหนึ่ง แต่กลับได้รับจดหมายเชิญจากหอโคมเขียวชั้นหนึ่งของเมืองหลวง เรื่องนี้ถือว่าเป็นเรื่องพิลึกพิลั่นมาก

 

 

คุณหนูของนางยังตั้งใจจะไปเข้าร่วม! นี่ยิ่งพิลึกพิลั่นรู้หรือไม่!?

 

 

ต้องทราบว่านี่มิใช่เรื่องปกติสามัญ ที่หอหร่วนเซียงมีแม่นางยอดดอกเหมยคนใหม่เข้ามา แม่นางยอดดอกเหมยคนนี้คงสวยงามมาก ทำให้แม่นางสุ่ยเหยียนถึงกับตกกระป๋องไป

 

 

เมื่อรับโฉมสะคราญงามเช่นนี้เข้ามา หอหร่วนเซียงก็ต้องจัดงานใหญ่ขึ้นเป็นธรรมดา เพื่อให้ทุกคนทั้งเมืองหลวงมาชมแม่นางยอดดอกเหมยคนใหม่ของหอหร่วนเซียง

 

 

เพียงแต่เพื่อประกาศเรื่องแม่นางยอดดอกเหมยคนใหม่ นี่ก็พอเข้าใจจะให้งามเพริศพริ้งสักเพียงใด หากไม่มีใครมารับชมก็เป็นเพียงการจัดแสดงเท่านั้น

 

 

แม้จะส่งจดหมายเชิญไปทั่วก็ช่างเถอะ แต่แม้กระทั่งซูหลียังถูกเชิญไป นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน!?

 

 

แม้จะพูดว่าไป๋ฉินเข้าใจดี แม้คุณหนูของพวกนางจะเป็นสตรี ทว่าหากพูดกันอย่างจริงใจ ในแวดวงเจ้าสำราญในเมืองหลวงก็มีไม่กี่คนที่เหมือนคุณหนูของพวกนางเช่นนี้

 

 

ทว่าแม้จะเป็นเช่นนี้ ก็ไม่มีเหตุผลที่ส่งจดหมายเชิญให้คุณหนูของพวกนางกระมัง!?

 

 

นี่ช่าง…

 

 

ส่งมาแล้วก็ช่าง ดูเหมือนว่าคุณหนูของพวกนางตั้งใจจะไปตามนั้นจริงๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้น

 

 

ไป๋ฉินรู้สึกว่าสมองของตนแฝงไปด้วยความเจ็บปวด!

 

 

“ให้ชุยตานเตรียมตัว คืนนี้เราจะออกไปตามเวลาที่นัดหมาย!”

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 1088 คุณหนูเชิญด้านใน

 

 

งานชุมนุมดอกเหมยในครานี้ของหอหร่วนเซียงถือว่าโอ่อ่ามาก ซูหลีนั้นให้คนไปสอบถามมาบ้างว่า งานชุมนุมดอกเหมยครานี้ได้เชิญคุณชายที่มีฐานะหน้าตาทางสังคมในเมืองหลวงมาทั้งหมด

 

 

รวมถึงคนในสำนักเต๋อซั่นที่นางคุ้นเคยมากที่สุดกลุ่มนั้น

 

 

หลังจากซูหลีออกมาจากเรือนจำก็ยังไม่ได้เจอหน้าคนกลุ่มนี้อย่างเป็นทางการเสียที นางต้องการพบคนในกลุ่มนั้นบางคนพอดี

 

 

นี่ไม่ใช่การส่งโอกาสมาให้หรือ!?

 

 

“ข้าน้อย…” ไป๋ฉินต้องการพูดอะไรบางอย่าง ทว่ากลับถูกเย่ว์ลั่วที่ยืนข้างๆดึงแขนไว้ นางเหลือบตามองเล็กน้อย ปรายตามองเห็นเย่ว์ลั่วส่งสายตาให้แก่นาง

 

 

“เอาเถอะ ให้คุณหนูไปก็ได้! เพียงแต่คุณหนู…” เย่ว์ลั่วฉีกยิ้มบางปรายตากวาดมองซูหลีปราดหนึ่ง ถึงได้เอ่ยว่า

 

 

“ท่านจักต้องคิดดีๆ หากท่านผู้นั้นทราบว่าท่านไปที่หอหร่วนเซียง เกรงว่า…” เย่ว์ลั่วเอ่ยถึงตรงนี้จึงยิ้มกริ่ม

 

 

ครั้นนางเอ่ยถึงท่านผู้นั้นจึงเหลือบตาชำเลืองมองเล็กน้อย ซูหลีมองออกอย่างชัดเจน มุมปากจึงกระตุกขึ้นอย่างอดไม่ได้

 

 

ที่เย่ว์ลั่วพูดมานั้นมิผิด หากฉินเย่หานทราบแล้วละก็ เพียงว่านางคงต้องตายคาเตียง!

 

 

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ซูหลีก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันใด

 

 

ทว่าคืนนี้ที่หอหร่วนเซียง ไม่ว่าอย่างไรนางก็ต้องไป!

 

 

“เหอะ! อย่าทำให้คุณหนูของเขาตกใจเลย!” ซูหลีปรายตามองนางปราดหนึ่ง และเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบา “เจ้าเห็นข้าเหมือนคนถูกทำให้ตกใจหรือไม่”

 

 

เย่ว์ลั่วเผลอยิ้มออกมาและส่ายหัวไปมา ก็ไม่รู้ว่าเมื่อคืนใครยังส่งเสียงโวยวายว่าปวดเอว ถูกเคี่ยวกรำจนแทบจะสิ้นชีพกัน!?

 

 

…

 

 

อากาศยามค่ำคืนหนาวเย็นดุจสายน้ำ ตำแหน่งของหอหร่วนเซียงตั้งอยู่ที่ในซอย บรรยากาศครึกครื้นเป็นอย่างมาก รถม้าที่ผ่านไปผ่านมาล้วนเป็นรถม้าที่หรูหรา ด้านบนรถม้าแขวนด้วยป้ายแสดงตำแหน่งฐานะของแต่ละคน แต่ละคนล้วนมีฐานะตำแหน่งสูงกันทั้งนั้น

 

 

ภายในเมืองหลวงก็มีเพียงแค่หอหร่วนเซียงเท่านั้นที่สามารถมีป้ายที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้

 

 

“เอี๊ยด!”

 

 

มีรถม้ามาจอดที่ด้านหน้าของหอหร่วนเซียงอีกคัน เด็กรับใช้ที่มีหน้าที่ต้อนรับแขกที่หน้าประตูก็รีบเข้าไปต้อนรับ ก้มศีรษะแล้วเอ่ยว่า

 

 

“คุณชายเชิญ…” คำเชิญยังมิทันได้เอ่ยจบ เมื่อชำเลืองเห็นคนที่ลงมาจากรถม้า เด็กรับใช้ก็กลืนคำพูดนั้นลงคอทันที

 

 

คนที่มาสวมเสื้อคลุมกันลมหนังสุนัขจิ้งจอกที่ประดับด้วยอัญมณีและยังมีขนสุนัขจิ้งจอกพาดไว้อยู่ ภายในสวมชุดอาภรณ์สีแดงสวยหยาดเยิ้ม

 

 

ทั้งร่างดูสง่ามีฐานะ งามเพริศจนมิมีใครกล้าเปรียบ

 

 

นี่ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด ที่สำคัญที่สุดก็คือคนคนนี้เป็นสตรี!

 

 

เด็กรับใช้ตะลึงค้าง สตรีมาที่นี่เพื่ออะไรกัน อีกทั้งยังมีท่าทางที่มีเสน่ห์เย้ายวนที่สุด คงไม่ได้มาทำลายบรรยากาศที่นี่กระมัง!?

 

 

“มัวมองอะไรอยู่ ยังไม่รีบพาเข้าไปอีก!?” ชุยตานเหลือบตามองปราดหนึ่ง เมื่อเห็นเด็กรับใช้ที่จ้องมองคุณหนูของตนตาไม่กะพริบ ใบหน้าจึงดำคล้ำไปชั่วขณะหนึ่ง

 

 

“อ้า!…ขอรับ ขอรับ!” เด็กรับใช้คนนั้นยังดึงสติกลัับมาไม่ได้ขณะหนึ่ง จากนั้นเมื่อถูกชุยตานทำให้ตกใจเช่นนั้นจึงรีบผงกศีรษะตอบรับ

 

 

“คุณหนูท่านนี้ ท่านสามารถ…”

 

 

“ชุยตาน มอบจดหมายเชิญให้แก่เขา”ซูหลีเหลือบตามองเด็กรับใช้ นางรู้ว่าเขาต้องการพูดอะไร

 

 

นางรีบหมุนกายให้ชุยตานนำจดหมายเชิญมอบให้แก่เขา!

 

 

เด็กรับใช้คนนั้นคิดไม่ถึงว่า สตรีมาที่นี่ก็ถือเป็นแปลกประหลาดแล้ว คิดไม่ถึงว่านางยังจะมีจดหมายเชิญฉบับหนึ่งอีก

 

 

คำพูดนี้เมื่อย้อนกลับมา ภายในหอหร่วนเซียงส่งจดหมายเชิญให้สตรีตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

 

 

คิดไปคิดมาสตรีตรงหน้านั้นดูเหมือนจะมีฐานะร่ำรวยและสูงศักดิ์ ไม่สามารถล่วงเกินนางได้ง่าย คนที่ทำงานอยู่ที่นี่มิใช่คนเขลา ในเมื่อนางมีจดหมายเชิญ

 

 

เช่นนั้นก็ให้นางเข้าไปก็แล้วกัน

 

 

“คุณหนูเชิญด้านในขอรับ!” หลังเด็กรับใช้คนนั้นรู้สึกตัวจึงรีบนำซูหลีเข้าไปด้านใน