ตอนที่ 1199 น้ำพุร้อนอันอบอุ่น

 

 

“จัดเตรียมเรียบร้อยแล้วขอรับ” ข้ารับใช้ตอบเขาอย่างนอบน้อม

 

 

“เช่นนี้ก็ออกไปเถอะ ที่นี่มีคนของเราอยู่!” หวงเผยซานผงกศีรษะไปมา เขากำลังครุ่นคิดว่านายท่านทั้งสองคนทะเลาะกันมาหลายวันแล้ว คนจำนวนมากอยู่ที่นี่รบกวนพวกเขาคงจะไม่ดี หวงเผยซานจึงถ่ายทอดคำสั่งออกไปเช่นนี้

 

 

“ขอรับ!” หวงเผยซานเป็นหัวหน้าผู้ดูแล สำหรับเรื่องเหล่านี้ แน่นอนว่าเขาว่าอย่างไรก็ต้องทำตามนั้น หลังจากเหล่าข้ารับใช้เหล่านั้นขานตอบประโยคหนึ่งก็พากันออกไปจากบ่ออวี้ทัง เหลือเพียงหวงเผยซานคนเดียวที่รออยู่ภายนอก

 

 

…

 

 

ภายในบ่ออวี้ทัง

 

 

ชื่อเสียงของน้ำพุร้อนในพระราชวังแห่งนี้ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ทันทีที่เข้ามาภายในก็สามารถมองเห็นหมอกหนาทึบที่ปกคลุมอยู่ตรงหน้าซูหลี ดูเหมือนแดนสวรรค์มิปาน

 

 

อากาศภายในอุณหภูมิสูงเกินไปแล้ว เมื่อซูหลีเข้ามาก็รับสั่งให้ข้ารับใช้ถอดเสื้อคลุมขนสัตว์ตัวใหญ่ออกจากร่างของนาง

 

 

เหลือเพียงแค่ชุดกระโปรงด้านในเท่านั้น

 

 

มีเรื่องที่พบได้ยากมากที่วันนี้นางกลับสวมชุดกระโปรงสีดำ ไม่ใช่สีแดงสดอันงดงาม

 

 

ซึ่งเข้ากลับชุดสีดำที่อยู่บนร่างของฉินเย่หาน ทั้งสองคนใจตรงกันอย่างบอกไม่ถูก

 

 

ทว่าหลังจากนางถูกฉินเย่หานลากเข้ามาในบ่ออวี้ทังนี้แล้ว ก็ทำหน้าเคร่งขรึมไม่พูดไม่จา ไม่เคลื่อนไหวกระทำสิ่งใดทั้งสิ้น ไม่รู้ว่านางกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่

 

 

“ทำไมรึ หรือยังคิดว่าตีตัวออกจากเราอีก?” ฉินเย่หานก็ไม่สนใจนางเช่นกัน เพราะข้ารับใช้ที่อยู่โดยรอบถูกไล่ให้ออกไปหมดแล้ว เหลือเพียงพวกเขาทั้งสองที่อยู่ภายในนี้ ดังนั้นหลังจากเขาหยุดชะงักไปวูบหนึ่ง จึงยื่นมือของตนออกมาจากนั้นปลดอาภรณ์ต่อหน้าซูหลี

 

 

ซูหลี…

 

 

ขณะพูดประโยคนี้ออกมา อย่าใช้การเคลื่อนไหวเช่นนี้ประกอบจะได้หรือไม่

 

 

หากนางจำไม่ผิด พวกเขาทั้งสองคนยังไม่คืนดีกันมิใช่หรือ!?

 

 

“กระหม่อมมิบังอาจ” ซูหลีชะงักไปวูบหนึ่ง หันศีรษะของตนไปทางอื่นในทันที อีกทั้งยังไม่มองเขา

 

 

เมื่อเห็นนางทำท่าทางหลบหลีกเขาอย่างชัดเจนเช่นนี้ ฉินเย่หานกลับไม่มีท่าทีโต้ตอบอะไรมาก เพียงครู่เดียวก็ปลดอาภรณ์บนร่างออกจนหมด จากนั้นเดินไปหยุดที่ข้างกายนาง

 

 

ซูหลีรู้สึกว่ามีคนเข้ามาใกล้ ทันทีที่เงยหน้าก็พบกับหน้าอกของเขา

 

 

หน้าอกจริงๆ!

 

 

เปลือยเปล่าไม่มีอะไรปกคลุมไว้!

 

 

ซูหลี…

 

 

รสนิยมของฮ่องเต้ผู้มีพระทัยคับแคบท่านนี้นับวันยิ่งประหลาดกว่าเดิม ตอนนี้เขาต้องการจะทำอะไร ผ่านไปนานขนาดนี้ก็ไม่พูดอะไรอะไร ทันทีที่พบหน้ากันก็จะทำเรื่องพรรค์นั้นกับนางก่อนหรือ?

 

 

ซูหลีไม่มีอารมณ์ทำเรื่องพรรค์นั้นจริงๆ!

 

 

“ฝ่าบาท…” นางอยากที่ปฏิเสธต่อต้านเขา ทว่ากลับถูกฉินเย่หานจูงมือนางเดินไปที่ข้างบ่อน้ำพุร้อนที่แผ่ไอร้อนขึ้นมา

 

 

น้ำพุร้อนแห่งนี้มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นน้ำพุร้อนจากธรรมชาติ น้ำในบ่อผุดออกมาเป็นฟองสีขาว ไอร้อนพลิกตัวขึ้นมาบนผิวน้ำ

 

 

อาภรณ์บนร่างซูหลีนั้นบางมาก ทว่าหลังจากเดินเข้ามาก็มีความรู้สึกอดใจไม่ไหวอยู่บ้าง

 

 

บ่อน้ำพุร้อนแห่งนี้เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ ทว่าด้านข้างถูกสร้างด้วยหยกสีขาวอ่อน สร้างออกมาได้อย่างหรูหราเป็นอย่างมาก แม้แต่พื้นที่เท้าซูหลีกำลังเหยียบย่ำอยู่นั้น ล้วนทำจากหยกสีขาวอ่อน

 

 

“ฝ่าบาท!” เมื่อชำเลืองเห็นว่าตนอยู่ใกล้น้ำพุร้อนนั้นมากขึ้นทุกที ซูหลีอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว อยากที่จะสลัดมือของฉินเย่หานออก

 

 

ทว่ากำลังเพียงน้อยนิดของนาง จะเป็นคู่ต่อสู้กับฉินเย่หานได้อย่างไรกัน

 

 

หากฉินเย่หานไม่ต้องการปล่อยมือ นางก็ไม่มีสลัดออกจากเขาได้ตลอดไป

 

 

“ซ่า!” ฉินเย่หานจูงมือของนางจนร่างของเขาอยู่ในบ่อน้ำพุร้อน เขานั่งตัวตรงในบ่อน้ำพุร้อน ดูท่าทางของเขาแล้วประหนึ่งเซียนจากที่ใดก็มิปาน

 

 

ใบหน้าอันหล่อเหลาอย่างยิ่งยวด อีกทั้งยังมีรูปร่างที่กำยำสง่างาม รวมถึงผมยาวที่เปียกชื้นอยู่เล็กน้อย

 

 

ทั้งหมดนี้มีความเย้ายวนใจจนถึงขีดสุด

 

 

ถึงแม้ว่าบัดนี้ซูหลีไม่พอใจเขาเป็นอย่างมาก ทว่าก็ยังถูกรูปโฉมเช่นนี้ทำให้หวั่นไหวในระยะประชิด!

 

 

นางแต่ก่นด่าฉินเย่หานในใจว่าปีศาจตัวร้าย!

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 1200 เปลี่ยนแปลงไม่ได้ก็จะกลับไป!

 

 

ความเย็นชาบนใบหน้านี้ กลับหลุดไปชั้นหนึ่งโดยไม่รู้สึกตัว

 

 

หากฉินเย่หานยินยอมแล้วละก็ รูปลักษณ์ของเขานี้ ถือว่าเป็นเครื่องมือสังหารอันร้ายกาจที่ไม่มีใครสู้ได้ชิ้นหนึ่ง!

 

 

“นี่ฝ่าบาททรงกระทำสิ่งใด รีบปล่อยข้านะ!” ผ่านไปพักใหญ่กว่าซูหลีจะดึงสติกลับมา นางถูกรูปลักษณ์ของเขาดึงดูดจนสูญเสียสติสัมปชัญญะไปช่วงเวลาหนึ่ง ใบหน้าของนางเห่อร้อน อยากที่ดิ้นหลุดออกจากมือของเขา

 

 

ที่สำคัญก็คือการกระทำของพวกเขาทั้งสองคนในเวลานี้ประหลาดเกินไปแล้ว!

 

 

เขาอยู่ในบ่อน้ำพุร้อน ส่วนนางอยู่ที่นอกบ่อ

 

 

เขานั่งลง นางก็จำเป็นต้องนั่งลงเช่นกัน

 

 

เขายังคงดึงแขนขวาของนางอย่างรัดกุม ทำให้ร่างของนางโอนเอนไปด้านหน้าอย่างห้ามไม่ได้ ดูแล้วเกือบจะตกลงไปในบ่อน้ำพุร้อนนั่นแล้ว

 

 

ซูหลีเห็นไอร้อนที่ลอยขึ้นมาตรงหน้าจึงขมวดคิ้วเล็กน้อย

 

 

แม้จะต้องแช่น้ำพุร้อน นางก็ไม่ความยินดีที่จะแช่น้ำพุร้อนทั้งที่ยังสวมอาภรณ์อยู่เช่นนี้!

 

 

คิดไม่ถึงว่า หลังจากนางพูดประโยคนี้ออกมา ฉินเย่หานจะเหลือบตาขึ้นมองนางครู่หนึ่ง เพียงแต่สายตานั้นมีความสบายใจไม่ทุกข์ร้อนอย่างบอกไม่ถูก หลังจากกวาดตามองนางอยู่หลายปราด เขาพลันเอ่ยขึ้นว่า

 

 

“ทุกคนออกไปกันหมดแล้ว เจ้าก็มาอาบน้ำให้เราซะ”

 

 

ซูหลี…

 

 

เห็นได้ชัดว่าคนที่ไล่ข้ารับใช้ทั้งหมดออกไปเมื่อครู่ก็คือเขา!

 

 

บัดนี้กลับต้องการให้นางปรนนิบัติเขาอีก!

 

 

หากไม่ใช่เพราะสถานการณ์ไม่ค่อยจะถูกต้องสักเท่าไร ซูหลีอยากที่จะเหลือบตามองอย่างเอือมระอาออกมา

 

 

การเป็นฮ่องเต้ช่างดีโดยแท้ สามารถทำอะไรตามอำเภอใจโดยแท้!

 

 

“กระหม่อมไปเรียกหวงกงกงเข้ามาจะดีกว่า กระหม่อมเป็นคนเขลา กลัวว่าจะทำให้ฮ่องเต้ทรงไม่พอพระทัย!” หลังจากนางชะงักไปครู่หนึ่ง ก็เอ่ยคำพูดเช่นนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา จากนั้นหมุนกายเตรียมจะเดินออกไป

 

 

ใครจะรู้ว่านางยังไม่ทันยื้อฉินเย่หานขึ้นมา ก็กลับถูกเขาฉุดดึงจนล้มลงไป

 

 

“ว้าย!” ซูหลีอดไม่ได้ที่ร้องออกมาเบาๆ ทางนี้ล้วนเป็นพื้นที่ทำจากหยกสีขาวอ่อน! ไม่ใช่สิ่งที่อ่อนนุ่มอะไร ในเวลานี้กระแทกตัวลงบนพื้นจนรู้สึกเจ็บปวดไปหมดแล้ว!

 

 

นางสูดลมเย็นเข้าไปเฮือกหนึ่ง โทสะที่เดิมถูกนางควบคุมไว้ได้ ในชั่วขณะนี้พลันปะทุขึ้นมา นางเอ่ยด้วยโทสะว่า

 

 

“เจ้าทำอะไร ปล่อยข้านะ!”

 

 

ฉินเย่หานเลิกคิ้วเล็กน้อย คำพูดที่ ‘อุกอาจ’ ทั้งยังมีความอารมณ์ร้ายของนาง นี่เป็นครั้งแรกที่เปิดเผยออกมาต่อหน้าเขา

 

 

ในชั่วขณะนี้แม้ในใจของจะมีโทสะมากถึงเพียงใด ทว่ากลับถูกสภาพจิตใจของสตรีร่างเล็กผู้นี้ที่เผยออกมาอย่างเผลอไผล ทำให้โทสะทั้งหมดของเขาอันตรธานหายไป

 

 

เขาจ้องมองนาง จากนั้นจึงเอ่ยเสียงเบาว่า “ข้าไม่ให้ไป”

 

 

ซูหลีได้ยินเช่นนั้น จึงเลิกคิ้วมองไปทางเขา

 

 

ในสายตาของนางในเวลานี้ เขาเป็นทรราชที่คุ้มดีคุ้มร้าย!

 

 

ไม่ใช่กล่าวว่าฉินเย่หานเป็นฮ่องเต้ที่ดีที่สุดตั้งแต่ก่อตั้งราชวงศ์ต้าโจวมาหรือ ไยคนที่อยู่กับนางที่นี่กลับเป็นบุรุษที่ใช้อำนาจบาตรใหญ่ไม่พูดด้วยเหตุผลเช่นนี้!

 

 

“กระหม่อมไม่ได้พูดว่าจะไป” น้ำเสียงของนางเลวร้ายมาก

 

 

“เจ้าตั้งใจยั่วโมโหข้าหรือ” ฉินเย่หานเห็นท่าทางเช่นนี้ของนาง จึงเอ่ยถามประโยคนี้ออกมา

 

 

ซูหลีถูกพูดตอกหน้า นางอยากจะอ้าปากอธิบายบางอย่างออกมา ทว่าไม่สามารถพูดออกมาได้แม้แต่ประโยคเดียว

 

 

“ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร หากเจ้าต้องการตีตัวออกหากจากข้า เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้” เมื่อเห็นว่านางไม่พูดอะไร เขาจึงก้มหน้าลงไปจับมือที่งามดุจหยกของนางขึ้นมา

 

 

“หึ!” หลังจากซูหลีได้ยินเขาเอ่ยคำพูดประโยคนั้นออกมา จึงอดที่จะหัวเราะเยาะออกมาไม่ได้ นางเหลือบตาตวัดสายตามองเขา จากนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยียบเย็นว่า

 

 

“ฝ่าบาททรงตรัสว่า บุรุษมากภรรยาเป็นเรื่องปกติ เป็นธรรมเนียมที่มีมาแต่ยาวนานมิใช่หรือ กระหม่อมยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้ ในเมื่อรับรองเรื่องนี้ไม่ได้ อีกทั้งไม่สามารถเปลี่ยนแปลงฝ่าบาทได้ เช่นนั้นกระหม่อมควรถอยออกไปก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว!”

 

 

ทว่ากลับไม่เห็นการหลบหลีกในสายตาของนางเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งยังจ้องเขาตาเขม็ง

 

 

คำพูดอะไรนางก็กล้าพูดออกมาทั้งนั้น!

 

 

คำพูดในวันนี้ หากมีคนภายนอกได้ยิน เกรงว่าคนจะยิ่งด่าประณามนาง

 

 

หลักศีลธรรมจรรยานี้เป็นสิ่งที่บรรพบุรุษสืบทอดต่อกันมาหลายร้อยปี นางยังกล้าคัดค้าน อีกทั้งยังกล้าเอ่ยออกมา!