RC:บทที่ 133 กลลวง

“โอกาสทองแล้ว”

หลิน เฟิงฉวยโอกาสตอนที่แมงป่องน้ำแข็งหันไปสนใจมังกรดำ รีบไปที่แมงป่องน้ำแข็งทองคำในทันทีก่อนจะคว้าเข้าที่หางของมันแล้ววิ่งกลับไป

“ระวังด้วย นี่คือการต่อสู้เพื่อปกป้องพี่น้องแมงป่องน้ำแข็ง”

ในขณะที่หลิน เฟิงคว้าเอาแมงป่องน้ำแข็งทองคำและวิ่งออกมาได้นั้น จ่าฝูงแมงป่องน้ำแข็งก็โห่ร้อง แมงป่องน้ำแข็งทุกตัวพุ่งเป้าไปยังหลิน เฟิงในทันที

จ่าฝูงแมงป่องน้ำแข็งต้องการที่จะเข้าไปจับเขา แต่ทว่ามังกรดำกลับยิงลูกไฟมาที่มัน ด้วยเหตุนั้นจ่าฝูงจึงไม่มีทางเลือกนอกจากรวบรวมพลังโล่น้ำแข็งเพื่อป้องกันมังกรดำ

“เร็วเข้า หยุดเจ้ามนุษย์นั่นและช่วยพี่น้องเรา” จ่าฝูงสั่งการบรรดาแมงป่องน้ำแข็งที่เป็นสัตว์วิญญาณระดับต่ำ

ในเวลานี้ จ่าฝูงแมงป่องน้ำแข็งไม่สามารถเข้ามาทำอะไรกับเขาได้เพราะกำลังติดพันกับมังกรดำอยู่ และมันก็ไม่สามารถสลัดให้หลุดได้เลย

แม้มังกรดำจะเป็นแค่สัตว์วิญญาณระดับต่ำ แต่พลังจากตระกูลมังกรนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ต้องกังขาเลย เพราะแม้แต่จ่าฝูงแมงป่องน้ำแข็งจะอยู่ในระดับกลาง เมื่อได้เผชิญหน้ากับอิทธิฤทธิ์มังกรดำเช่นนี้แล้ว อย่างมากสุดก็เป็นได้แค่สัตว์วิญญาณระดับกลางธรรมดาๆเท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น ความแข็งแกร่งของมังกรนั้นก็เหนือกว่าสัตว์วิญญาณธรรมดาๆระดับกลางกว่าเป็นไหนๆ ดังนั้นแล้ว จ่าฝูงแมงป่องน้ำแข็งจึงไม่สามารถต่อต้านได้เลย ทำได้แค่ปล่อยให้แมงป่องน้ำแข็งระดับต่ำพวกนั้นไปที่แมงป่องทองแทน

“แมงป่องน้ำแข็งทอง ตัวนี่น่ะหรือที่ว่ากันว่าเป็นจ่าฝูงแมงป่องน้ำแข็ง” หลิน เฟิงรู้สึกประหลาดใจ

แต่อย่างไรก็ตาม ในขณะที่หลิน เฟิงประหลาดใจและกำลังวิ่งหนีอยู่นั้น จู่ๆแมงป่องทองก็ขยับกายขึ้นมา ก้ามทั้งสองข้างที่ไขว้กันนั้นหนีบกันไปมา ก่อนจะปล่อยแสงสีน้ำเงินออกมา

แล้วทันใดนั้นเอง แสงสีน้ำเงินก็ระเบิดขึ้นบนมือที่จับหางมันอยู่ ความรู้สึกหนาวสะท้านลามเลียไปทั่วร่างกายของหลิน เฟิง พลังของมันเริ่มแช่แข็งจากที่มือของเขาจนเริ่มลามมายังแขน

เพียงไม่นาน น้ำแข็งก็เริ่มลามมาถึงแขนของเขา

“เวร เจ้าแมงป่องน้ำแข็งนี่เล่นไม่ง่ายเสียแล้ว หมัดเพลิง” หลิน เฟิงประหลาดใจ แล้วจากนั้นก็เปลี่ยนมาใช้พลังไฟโดยการปล่อยหมัดเพลิงออกไป

มือที่ถูกแช่แข็งนั้นได้ปล่อยลำแสงสีแดงขึ้นมาก่อนจะก่อตัวกันเป็นพลังงานความร้อนเต็มขั้น แล้วจากนั้นน้ำแข็งที่แช่แข็งก็ละลายกลายเป็นของเหลวในชั่วพริบตา

ในขณะที่หลิน เฟิงปลดปล่อยหมัดเพลิงออกมาเพื่อละลายน้ำแข็ง แมงป่องน้ำแข็งระดับต่ำก็เร่งตามเขามาทันจนได้

เป็นสัตว์วิญญาณทั้งหมดห้าตัว ในขณะที่แมงป่องน้ำแข็งทองกำลังละลายอยู่ในมือของหลิน เฟิงอยู่นั่นเอง สัตว์วิญญาณระดับต่ำทั้งห้าก็ได้ปล่อยแท่งน้ำแข็งเข้าโจมตีหลิน เฟิงในทันที

พลังของพวกมันช่างรวดเร็วมาก หลิน เฟิงเองก็หลบได้ยาก และในขณะที่มันกำลังจัดการกับหลิน เฟิงนั่นเอง จู่ๆเขาก็นึกวิธีดีๆบางอย่างขึ้นมาได้ในหัว

“ถ้าอย่างงั้น โล่ศิลายักษ์”

ตามด้วยเสียงกึกก้อง ทันใดนั้นเอง หลิน เฟิงก็ได้สร้างโล่หินขนาดใหญ่ขึ้นมาจากอากาศก่อนจะร่วงหล่นลงมาตั้งอยู่ตรงหน้าเขา

น้ำแข็งยอดแหลมคมถูกยิงกระหน่ำใส่โล่หินยักษ์ดังกล่าว แน่นอนว่าเมื่อน้ำแข็งมาเจอกับหินเข้าก็ต้องแพ้ไป ยอดน้ำแข็งอันแหลมพวกนั้นหักกระจายก่อนจะสลายเป็นชิ้นๆร่วงลงบนพื้น

“ฮึ่ม กระจอกจังเลยนะ นายเกือบจะแช่แข็งฉันได้สำเร็จแล้วเชียว แต่โชคยังดีที่มังกรดำบอกฉันก่อน ไม่อย่างงั้นล่ะก็ฉันก็คงเสร็จนายแน่ๆ” หลิน เฟิงว่าพลางถอนหายใจ

ถ้าหลิน เฟิงรู้ช้ากว่านี้ล่ะก็ เขาคงถูกเจ้านี่แช่แข็งไปแล้ว

ถ้าเป็นแบบนั้น เขาคงต้องตายอยู่ที่นี่เป็นแน่ และเหนือสิ่งอื่นใด ที่นี่ยังมีแมงป่องเป็นร้อยๆตัว ถ้าทุกตัวรุมเขาล่ะก็ หลิน เฟิงก็คงไม่เหลือแม้แต่กระดูก

หลังจากพูดจบ  หลิน เฟิงก็ตบเข้าที่หลังของแมงป่องน้ำแข็งด้วยมือเดียวและทันใดนั้นเองมันก็นิ่งไป

แม้ว่าแมงป่องน้ำแข็งนี้จะมีระดับเลือดที่แข็งแกร่ง แต่เขาก็รู้ว่าแมงป่องตัวนี้เป็นเพียงแค่กึ่งสัตว์วิญญาณของแมงป่องน้ำแข็งเท่านั้น นี่แค่ปลุกความสามารถของคุณลักษณะของน้ำแข็งขึ้นมาล่วงหน้าเท่านั้นเอง

จริงๆแล้วนั้น ทั้งร่างกายและวิญญาณของมันช่างเปราะบาง หลิน เฟิงปัดแมงป่องน้ำแข็งที่สลบนั่นออกไป ขาทั้งแปดของมันห้อยลง แม้แต่หางที่เคยยกสูงขึ้นด้วยก็ตาม

“ไปกันเถอะ”

หลิน เฟิงตะโกนใส่มังกรดำ

“จะไปไหนล่ะ ปลดปล่อยพลังแช่แข็งไปบนท้องฟ้า ผนึกเอาไว้ อย่าปล่อยให้พวกมันหนีไปได้” จ่าฝูงแมงป่องว่าขึ้น

ทันทีที่เสียงของจ่าฝูงแมงป่องประกาศขึ้น แมงป่องระดับต่ำทั้งหลายจึงปลดปล่อยแสงแช่แข็งขึ้นไปบนท้องฟ้า

แผ่นน้ำแข็งนั้นไม่ได้กว้างมากนัก ในตอนนั้น ยังมีแท่งน้ำแข็งอีกมากมายบินข้ามไปข้ามมาเพื่อสร้างก้อนน้ำแข็งเหนือลำแสงน้ำแข็ง โดยทิ้งช่องว่างเล็กๆอยู่ไม่กี่ช่อง

“ดูซิ ว่าพวกแกจะหนีไปไหนได้” ทันทีจ่าฝูงแมงป่องน้ำแข็งหลุดพ้นพันธนาการจากมังกรดำแล้วนั้น ก็ได้เข้าไปร่วมสู้ด้วยกันกับแมงป่องน้ำแข็งระดับต่ำทั้งห้าตัว

ในตอนนี้นั้น มังกรดำรีบไปหาหลิน เฟิง ก่อนที่เขาจะกระโดดขึ้นไปบนคอของมันด้วยการออกแรงเพียงเล็กน้อย

“พวกเจ้ายังไปไหนไม่ได้ วางท่านผู้นั้นลงซะ เพราะท่านคือความหวังเดียวของตระกูลแมงป่องน้ำแข็งของเรา เมื่อเจ้าวางท่านลงเมื่อใด พวกเราก็จะปล่อยตัวพวกเจ้าไป” จ่าฝูงว่าขึ้น

“เจ้าบอกว่าให้วางมันลงงั้นหรือ อยากจะขำ อันตัวข้า มังกรดำ จะไปแล้ว เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาหยุดข้าได้ล่ะ ฮ่าๆๆ” มังกรดำทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า พลางจ้องมองจ่าฝูงแมงป่องที่อยู่ข้างล่าง

โฮก!

ในเวลาต่อมา เสียงกู่ร้องของมังกรก็กึกก้องไปทั่วแผ่นน้ำแข็ง แมงป่องทุกตัวถึงกับอึ้งไป

แม้แต่แมงป่องน้ำแข็งที่เป็นสัตว์วิญญาณระดับต่ำเองก็ถึงกับเป็นอัมพาตไป แม้จะไม่ได้ถึงขั้นสลบ แต่ก็ไม่มีพลังที่จะโจมตีเลย

มีเพียงแค่จ่าฝูงแมงป่องเท่านั้นที่ได้รับผลนี้เพียงเล็กน้อย ยิ่งไปกว่านั้นเพราะมันเป็นสัตว์วิญญาณระดับกลางและพละกำลังที่ไม่อาจประเมินค่าต่ำได้

“ฮ่าๆ พละกำลังก็แค่นั้นแหละ ถึงเวลาให้เราปลดปล่อยคลื่นแสงสีดำแล้ว”

หลังจากมังกรดำพูดจบ มันก็อ้าปาก แล้วทันใดนั้นเองแสงสีดำเข้มขึ้นก็จ่ออยู่ในปากของมัน แล้วจากนั้น จึงยิงแสงสีดำนี้ออกไปทำลายทะลุแผ่นน้ำแข็งที่อยู่บนท้องฟ้าจนเป็นรูโหว่ขนาดใหญ่

โฮก!

จากการคำรามนั้น มังกรดำจึงทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า ในขณะที่จ่าฝูงแมงป่องได้แต่จ้องมองหลิน เฟิงและมังกรดำจากไป ดวงตาของมันเต็มไปด้วยแรงโทสะเพราะทำอะไรไม่ได้เลย

“ฮ่าๆ ทำได้ดีมาก มังกรดำ” หลิน เฟิงร้องขึ้น

เดิมทีนั้น หลิน เฟิงเองก็กลัวว่ามังกรดำจะเอาชนะจ่าฝูงแมงป่องน้ำแข็งไม่ได้เพราะข้อจำกัดของสายเลือด แต่ใครจะไปรู้ว่าเจ้านี่ดันฉลาดกว่าที่หลิน เฟิงคิดไว้เสียอีก ส่วนเขาเองต่างหากที่ไม่ได้เผชิญหน้ากับจ่าฝูงแมงป่องน้ำแข็งนั่นตรงๆ ได้แต่โดนมันข่มขู่พร้อมกับพวกที่เหลือนั่น

“เจ้ามังกรดำ ที่เพิ่งใช้ไปนั่นน่ะพลังของนายใช่ไหม” หลิน เฟิงถามขึ้น

“ไม่ใช่หรอก พลังของจ้ายังไม่ได้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นเลย นอกจากนี้ เลือดก็ยังไม่ผสานเป็นหนึ่งเดียว พลังนั่นก็แค่กลลวงทั่วๆไปน่ะ” มังกรดำอธิบาย

หลิน เฟิงเองก็คิดไม่ถึงว่าหลังจากนำขวดน้ำยาสกัดบริสุทธิ์ของตนให้มันกิน มังกรดำตัวนี้จะไม่ได้วิวัฒนาการเป็นสัตว์วิญญาณระดับกลาง แต่ทว่ากลับใช้ทักษะวิญญาณได้มากขึ้น

เปรียบได้กับเสียงร้องมังกรในตอนนี้ ทั้งยังเพลิงมังกรดำและคลื่นแสงแห่งความมืด พวกนี้คือพลังเวทมนต์บางส่วนของมังกรดำ

ถึงแม้ว่านี่จะไม่ใช่ความสามารถของมังกรดำ แต่ทว่าทักษะทางวิญญาณพวกนั้นกลับทรงอานุภาพพอที่จะทำให้หลิน เฟิงสนใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เสียงร้องและคลื่นแสงสีมืดล่าสุดนั่นที่เหนือชั้นสุดๆ

“มาถึงตอนนี้นายก็ได้ใช้ทักษะทางจิตวิญญาณไปหลายอย่างแล้ว แล้วแบบนี้มันจะกินพลังทางจิตวิญญาณมากหรือเปล่า น่าจะพักก่อนหน่อยนะ” หลิน เฟิงถามขึ้น

หลิน เฟิงจำได้ว่าครั้งล่าสุดนั้นมังกรดำได้กลืนกินทักษะของตงฟาง เสี่ยงเข้าไปและก็ได้รับบาดเจ็บไปในช่วงสั้นๆ

อันที่จริงแล้ว หลิน เฟิงก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะทักษะวิญญาณที่มังกรดำใช้ในตอนนั้นจะไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเหมือนกับพลังนี้

“ก็ได้ นายท่าน ทักษะวิญญาณสายมืดกินพลังงานวิญญาณของข้าไม่มากนักหรอก