บทที่ 667 ความเดือดดาลของสิงโตสายฟ้า
　　สายฟ้าราวกับงูป่าในเมฆดำที่หมุนวนทั้งสว่างไสวและน่าตื่นตระหนก
　　ความรุนแรงของพลังวิญญาณที่รวมตัวกันมีเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นสิงโตคำรามอยู่ในท้องฟ้า
　　ความอันตรายและกดดันที่แข็งแกร่งราวกับภูผาส่งแรงกดดันไปที่หลินเฟิงจนใบหน้าของเขาเหลือเพียงความสง่างามอันลึกล้ำ
　　นี่คือความน่ากลัวของทักษะวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทักษะวิญญาณธรรมดาหรือแม้แต่ทักษะวิญญาณขั้นสูงไม่ถือเป็นสิ่งใดได้เลยเมื่ออยู่ต่อหน้าทักษะวิญญาณนี้
　　เมื่อเอ่ยว่าเป็นทักษะวิญญาณศักดิ์สิทธิ์แน่นอนว่าอยู่ภายใต้แค่เพียงทักษะวิญญาณระดับสูง มีเพียงปรมาจารย์ดินแดนศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นที่มีคุณสมบัติเพียงพอต่อการฝึกฝน มันถูกแบ่งเป็นระดับต่ำ, ระดับกลาง, ระดับสูง และระดับศักดิ์สิทธิ์ โดยแต่ละระดับนั้นมีความห่างชั้นที่กว้างใหญ่มาก
　　เมื่อกล่าวเช่นนี้นี่ถือเป็นครั้งแรกที่หลินเฟิงได้มาต่อสู้กับทักษะวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เขารับรู้ได้ว่าสิ่งที่เล่ยหยุนพยายามใช้คือทักษะวิญญาณแห่งจงผิน
　　ยิ่งเล่ยหยุนใช้ทักษะวิญญาณสมบูรณ์ขึ้นมากเท่าไหร่พลังทำลายล้างของเล่ยหยุนก็ได้ทำลายโซ่ตรวนเดิมจนทะลุไปถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขั้นห้า
　　พอเห็นอย่างนี้หลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัว สุนัขไม่ได้มากัดเขาแต่เขากลับอยากจะตายลงแล้ว?
　　แต่กลัวไปก็ไม่ช่วยอะไรเมื่อพูดออกไปแล้วก็ต้องรับผิดชอบ จะอย่างไรก็ทำได้เพียงแต่ต้องสู้
　　แต่อย่างไรพลังทักษะวิญญาณขั้นกลางก็ไม่ธรรมดา และคู่ต่อสู้ยังอยู่ถึงขั้นสูงสุดแห่งสี่สวรรค์ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้น หากเขาต้องรับมือกับคลื่นลูกต่อไปจึงไม่แน่ใจนักว่าจะไม่ทำผิดพลาด
　　เขาหายใจเข้าลึกๆ แล้วเริ่มขับเคลื่อนพลังวิญญาณของตนเอง
　　ในตอนนั้นเองเสียงจากสิงโตสายฟ้าสีทองก็ดังขึ้นในหัว
　　”นายท่านโปรดอย่าวิตกไปเลย สิ่งที่ชายคนนั้นใช้คือทักษะที่แท้จริงของข้าเอง”
　　พอคำพูดนี้ถูกเอ่ยออกมาหลินเฟิงก็ชะงัก: “เจ้าว่าอะไรนะ?”
　　สิงโตสายฟ้าสีทองกล่าวซ้ำ”ข้าบอกว่าความเดือดดาลแห่งสิงโตสายฟ้าคือพลังเวทมนตร์และพรสวรรค์ที่แท้จริงของพวกเรา ตั้งแต่ที่เราทะลุมาถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์ พวกเราก็สามารถควบคุมกระบวนท่าเหล่านี้ได้ทั้งหมด”
　　หลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ:”มีอย่างนี้ด้วย? แต่ทำไมเขาที่เป็นมนุษย์ถึงสามารถใช้พลังของเจ้าได้ล่ะ? ”
　　สิงโตสายฟ้าสีทองอธิบาย:”เพราะมีทักษะวิญญาณของมนุษย์มากมายที่สร้างมาจากการลอกเลียนทักษะและเวทย์มนตร์ที่แท้จริงของพวกเราเหล่าสัตว์วิญญาณ และความเดือดดาลแห่งสิงโตสายฟ้าของชายคนนี้ก็เช่นกัน”
　　”อย่างนั้นเหรอ…”หลินเฟิงพยักหน้าในใจและมองไปที่เมฆดำขนาดใหญ่
　　ด้วยการเปลี่ยนแปลงไปของพลังอันลึกลับที่อยู่ในมือของเล่ยหยุนเมฆมืดครึ้มจึงเคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็วรวมถึงสายฟ้าที่ถูกยิงลงมาจากท้องฟ้าก็มีจำนวนเพิ่มมากขึ้น
　　และในท้องฟ้าภายใต้แสงฟ้าแล่บสีหน้าของเมฆสายฟ้าที่ยิ้มออกมาอย่างดุร้ายก็แสดงออกมามากขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่เขาปรบมือ เงาของสิงโตสายฟ้าตนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่เบื้องหลังของเขา
　　ร่างของสิงโตสายฟ้ากระโดดโค้งอย่างน่าหวั่นเกรงอีกทั้งแรงกดดันที่ล้ำลึกกว่าก็ได้แผ่กระจายออกมาอย่างช้าๆ
　　เมื่อเห็นความแปรปรวนที่ดุร้ายมากขึ้นเรื่อยๆ หลินเฟิงก็รู้สึกว่ามันยากมากที่จะขึ้นไปสู่จุดสูงสุดได้
　　เล่ยหยุนไม่ใช่คนธรรมดาสามัญอย่างแน่นอนด้วยความแข็งแกร่งนี้ของเขา แม้ต้องต่อกรกับปรมาจารย์ขั้นห้าในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ก็ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสชนะ
　　เขารีบถามสิงโตทอง:”หากกระบวนท่านี้จำลองมาจากทักษะของเจ้า งั้นบอกว่าว่ามีหนทางใดบ้างที่จะทำลายมันได้?”
　　หากทำลายไม่ได้เขาได้แต่ต้องใช้ชิปดินแดนศักดิ์สิทธิ์เพียงเท่านั้น
　　แต่สิ่งประดิษฐ์ที่เป็นชิปดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็ใช้ได้อย่างจำกัดเขาไม่อยากใช้มันก่อนที่จะได้เข้าไปในปราสาททองคำ
　　เดิมทีเขาแค่ถามไปงั้น ๆ แต่ไม่คิดว่าสิงโตสายฟ้าสีทองจะให้คำตอบกลับมาจริง ๆ: “นายท่าน ข้ามีหนทางจัดการกับมันได้”
　　พอได้ยินคำตอบหลินเฟิงใจเต้นกระหน่ำรีบถามออกไปทันที: “วิธีใด รีบว่ามาเลย”
　　สิงโตสายฟ้าสีทองตอบ:”หากความแข็งแกร่งต่างชั้นกันมากเกินไปวิธีของข้าอาจไม่ได้ผล แต่ด้วยความแข็งแกร่งของนายแห่งข้า หนทางชนะจึงมีค่อนข้างมากทีเดียว”
　　หลินเฟิงโพล่งออกมาอย่างรวดเร็ว:”บอกมาให้หมด ช่วงนี้เจ้าอยู่ในช่วงจำศีลรึไง?”
　　สิงโตสายฟ้าสีทองกล่าว:”มันง่ายมาก แม้ชายทักษะวิญญาณศักดิ์สิทธิ์คนนี้จะเลียนแบบทักษะและพลังเวทย์มนตร์ของพวกเราได้อย่างสมบูรณ์แบบ เมื่อคิดไตร่ตรองแล้ว มันก็ยังเป็นแค่ของปลอมอยู่ดี ในกรณีที่มีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับเดียวกัน ของเลียนแบบจะสู้ของจริงไม่ได้อยู่แล้ว หากเป็นนายท่านที่พยายามให้มาก ข้าคิดว่ามีโอกาสชนะสูง ”
　　”งั้นรึ?”หลินเฟิงไม่คิดอะไรเพิ่มอีก แล้วเอ่ยออกมา “ได้ ทำอย่างที่เจ้าว่า”
　　”สิงโตสายฟ้าสีทองแปลงร่างสัตว์!”
　　วินาทีต่อมาเกล็ดสีดำเหลือบทองทั่วร่างของหลินเฟิงก็ค่อยๆจางไป และรูปลักษณ์สัตว์ของสิงโตสายฟ้าสีทองจึงปรากฏขึ้นมา
　　เขาสูงเพิ่มขึ้นมาหนึ่งนิ้วและกล้ามของเขาพองตัวขึ้นมาในทันที
　　มือทั้งคู่ของเขากลายเป็นกรงเล็บที่แหลมคมสีผมเปลี่ยนเป็นสีทอง ท่าทางของเขาดูดุร้ายและน่าเกรงขาม
　　รัศมีสีทองที่เปล่งอยู่รอบตัวเขาปล่อยเสียงชี่ชี่ ของไฟฟ้าออกมา ม่านตาสีทองของเขาส่องประกายความสง่างามอันลึกล้ำแห่งสิงโตเพศผู้ออกมา
　　เล่ยหยุนที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าก็ได้เห็นภาพนี้ในทันทีเช่นกันเมื่อเขาพบว่าหลินเฟิงมีธาตุสายฟ้าก็ประหลาดใจและมีเสียงดังออกมาจากลำคอ: “เจ้ามีธาตุที่สามได้อย่างไร?”
　　หลินเฟิงมองขึ้นไปที่เขาดวงตาของเขาลุกโชนราวกับเปลวไฟในตะเกียงน้ำมัน ไม่ว่าสายลมจะพัดรุนแรงแค่ไหน พวกมันก็ไม่มีวันดับมอด
　　เขาเอ่ยอย่างเย็นชา”เจ้าไม่เคยได้ยินคำเปรียบเปรยที่ว่ากล่าวสิ่งใดย่อมได้สิ่งนั้นหรือ”
　　หลังจากเกิดอาการช็อคไม่นานเล่ยหยุนก็กลับมามีสติ แม้ในใจของเขาจะยังเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่มุมปากของเขาก็ค่อย ๆ ยกยิ้มดุร้ายออกมา
　　”พลังอื่นในร่างอื่นหรือ?ตลกนัก” เขากล่าวด้วยเสียงอึกทึก “เจ้าจะสู้กับข้าด้วยธาตุสายฟ้าหรือ? ข้าขอแนะนำให้เจ้ากลับบ้านไปฝึกอีกยี่สิบสามสิบปีนะ! ”
　　คิ้วของหลินเฟิงขยับย่นสายตาเปลี่ยนเป็นเฉียบคม: “ได้ผลหรือไม่ ลองดูก็จะรู้!”
　　เขาเปล่งเสียงดังทันใดนั้น ที่เหนือหัวของเขาปรากฏเมฆมืดครึ้มขึ้นมาก้อนหนึ่ง!
　　ในเมฆครึ้มนี้ก็มีเสียงสายฟ้าคำรามออกมาเช่นกันแต่ในนั้นกลับมีสิงโตสีทองที่ดูราวกับมังกรป่า!
　　ทันใดนั้นเมฆสายฟ้าของทั้งสองฝ่ายก็มาประจันหน้าราวกับทั้งสองกำลังอยู่ในสงคราม!
　　สายฟ้าสีทองขนาดใหญ่ตกลงมาจากท้องฟ้าแล้วพุ่งเข้าใส่หลินเฟิง
　　หลังจากที่สายฟ้าได้จางไปดอกไม้แห่งสายฟ้าขนาดสูงสามฟุตก็ได้เบ่งบานอยู่ใต้ฝ่าเท้าของหลินเฟิง
　　หลินเฟิงกำลังยืนอยู่ท่ามกลางสายฟ้าและประกายไฟร่างของเขาท่วมท้นไปด้วยกระแสไฟฟ้า ใบหน้าของเขาดูดุร้ายรวมถึงออร่าที่ดูน่าอัศจรรย์!
　　น้ำเสียงของเขาเปล่งออกมาพร้อมกับสายฟ้า:”มาสู้กัน!”
　　พอเห็นว่าตัวของหลินเฟิงไม่ได้อ่อนแอไปกว่าลมปราณของเขาเล่ยหยุนจึงรู้สึกโกรธมาก
　　”ก็แค่ตั๊กแตนตัวนึงตายซะเถอะ!”
　　คลื่นที่น่าหวาดกลัวปรากฏขึ้นมาและสิงโตสายฟ้าก็เผยตัวออกมาในที่สุด
　　หลินเฟิงใจสั่นแต่เบื้องหลังของเขาก็มีสิงโตสายฟ้าสีทองปรากฏร่างขึ้นมาเช่นกัน
　　รูปลักษณ์ที่ปรากฏดูราวกับสีทองสองกลุ่มก้อนสายฟ้าที่เปล่งออกมาช่างน่าหวาดกลัวและเต็มไปด้วยพลังอำนาจ
　　ทันใดนั้นราวกับหัวใจได้พุ่งทะยาน ทั้งสองคนปล่อยสิงโตสายฟ้าออกไปในเวลาเดียวกัน
　　ชั่วขณะนั้นสิงโตทั้งสองก็คำรามสายฟ้าออกมาโจมตีใส่อีกฝ่ายอย่างดุร้ายในพื้นที่สวรรค์และโลกแห่งนี้ด้วยหมายเอาถึงชีวิต!