RC:บทที่ 213 การโจมตีแบบไม่ทันตั้งตัว

“นายจะต้องคอยจัดการคนที่มีพลังระดับ A แล้วร่วมมือกับฉันฆ่าตงฟาง เซียงก่อน ส่วนคนอื่นๆก็ฆ่าเท่าที่ฆ่าได้ หรือถ้าฆ่าไม่ได้ ก็ให้พวกนั้นเจ็บหนักเท่าที่จะเป็นไปได้ จากนั้นหวัง หานกับจื้อเฉิงก็จะรับช่วงต่อเอง เข้าใจไหม” หลิน เฟิงว่าขึ้น

“ขอรับ” เสียงตอบดังออกมา

“โอเค งั้นฉันจะนับถึงสาม แล้วต้นไม้ปีศาจจะยิงนำไปก่อน แล้วฉันจะตามไป สาม สอง หนึ่ง ตอนนี้ล่ะ ลงมือฆ่าได้” เสียงของหลิน เฟิงดังขึ้น

จากนั้นปีศาจต้นไม้ก็งอกกิ่งก้านออกมาจากต้นไม้ขนาดใหญ่ซึ่งเป็นต้นที่ต้นไม้ปีศาจแนบติดอยู่ โดยกิ่งไม้พวกนี้มีหนามที่แหลมคมอยู่บนนั้น อาบไปด้วยพิษร้ายแรง

ความเร็วของต้นไม้ประหลาดนั้นว่องไวเอามากๆ ท้องฟ้าเหมือนจะถล่มลงมา เหตุฉุกเฉินปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกที่กำลังนอนพักอยู่บนพื้น

“ใกล้ได้เวลาที่เราต้องไปกันแล้ว เอ๊ะ อะไรน่ะ ระวัง”

ตอนนั้นเอง ตงฟาง เซียงที่กำลังจะลุกขึ้นนั้น จู่ๆก็เจอบางอย่างผิดปกติก่อนจึงตะโกนออกไป

เมื่อได้ยินเสียงของตงฟางเซียง ผู้คนก็เพิ่งจะตั้งตัวติดก่อนจะเห็นต้นไม้ปีศาจที่มีกิ่งก้านแหลมคมและน่ากลัวคู่หนึ่งพุ่งมาที่พวกเขา ด้วยความเร็วแบบสุดขีด

ชู่ๆๆ

เสียงการต่อสู้ดังตามกันมาเป็นชุดๆ ทันใดนั้นเอง เหตุการณ์ตรงหน้ากลับมีแต่ภาพที่เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วสารทิศ ทุกๆคนถูกโจมตีพร้อมกัน

อย่างแรกก็คือ ตงฟาง เย่วจิง ในฐานะผู้มีพลังระดับ A ถูกปีศาจต้นไม้ ห้ากิ่งเล็งเอาไว้อยู่แล้วพร้อมล้อมเขาไว้ทุกทิศทาง

“เกราะหิน”

ตงฟาง เย่วจิงรู้เลยว่าไม่สามารถหลบได้อีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะสู้ เขาปล่อยทักษะวิญญาณการป้องกันออกไป ก่อนที่ชิ้นส่วนของหินจะมารวมกันอยู่ตรงหน้าเขา ก่อตัวกันเป็นรูปร่างของเกราะ

ในเวลาเดียวกัน กิ่งไม้ก็พุ่งเกาะเกราะหินนั้น แต่สามกิ่งแรกถูกเกราะกั้นเอาไว้ได้

ตงฟาง เย่วจิงเองไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง ในขณะที่กิ่งไม้อันที่ สี่พุ่งทำลายเกราะนั่น เกราะหินของเขาก็เกิดรอยร้าว ก่อนจะสลายไป

“ดี เป็นพลังโจมตีที่แกร่งยิ่งนัก” ตงฟาง เย่วจิงก็คาดไม่ถึงว่าปีศาจต้นไม้ที่ก้านอ่อนยวบไปมาแบบนั้นจะมีพลังโจมตีที่แข็งแกร่งแบบนี้ กิ่งที่สี่นั่นเจาะทะลุเกราะหินของเขาเข้ามา

“ตูม!” เกราะหินของเขาแตกกระจาย ก่อนที่กิ่งที่ห้าจะยิงตรงไปที่บริเวณหัวใจของเขา

ตงฟาง เย่วจิงขยับร่างออกไปเล็กน้อยด้วยความเร่งรีบ ไม่ปล่อยให้ต้นไม้ประหลาดนั้นยิงตรงเข้าไปที่หัวใจได้ กิ่งของมันจึงแฉลบไปแทงหัวไหล่ของเขาจนปรากฏรอยเลือด

ไม่ใช่เพียงแค่นั้น ตรงจุดที่ถูกแทงทะลุไปนั้นกลายเป็นสีดำในทันที เลือดที่ไหลออกมากลายเป็นสีดำ

“นี่มันพิษนี่ ระวังด้วย ปีศาจต้นไม้นี่มันมีพิษ” ตงฟาง เย่วจิงรีบเงยหน้าขึ้น ออกปากเตือน

แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเขามองขึ้นมา ก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูก เพราะกลับเห็นภาพที่ตนไม่อยากจะเชื่อ ภาพของการนองเลือด

มีคนทั้งหมดเจ็ดคน สี่คนถูกต้นไม้ประหลาดนั้นแทงทะลุคิ้ว เลือดยังคงคาไว้บริเวณคิ้วจนไหลนองท่วมหน้า

รวมถึงผู้ใช้พลังระดับ B ที่อยู่ห่างออกไปด้วย ทันทีที่เขาได้ยินเสียงเตือนของตงฟาง เซียง เขาก็รีบลุกขึ้นทันที ต้นไม้ประหลาดนั่นที่ตั้งใจจะแทงคิ้วและหัวใจของเขานั้นในที่สุดก็เสียบเข้าไปที่ต้นขาของเขาแทน จนคนๆนั้นร้องลั่น

นอกจากนี้ ยังมีอีกคนหนึ่ง ก็คือตงฟาง เซียง ในตอนนี้ ตงฟาง เซียงเองอยู่ในสภาพที่ดีกว่าทุกคน เขาดูบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเอง

ในตอนนี้  เขาคว้ากิ่งทั้งสามต้นนั้นด้วยมือเดียว พลันสายฟ้าก็ผ่าลงบนกิ่งไม้ทั้งสามนั้น ก่อนจะเกิดเสียงแตกแล้วตามมาด้วยเสียงระเบิด

สิ่งนี้ทำให้หลิน เฟิงตกใจมาก เพราะต้นไม้นี้ด้วยความเร็วและพิษของมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่จะจับ แม้แต่ตงฟาง เย่วจิงเองยังไม่สามารถคว้าต้นไม้ประหลาดนี่ได้เลย แต่ตงฟาง เซียงกลับคว้าเอามาได้ ช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ

แต่อย่างไรก็ตาม ในขณะเดียวกันนั้น หลิน เฟิงดูเหมือนจะเห็นอะไรบางอย่าง ที่มือของตงฟาง เซียงนั้นดูเหมือนจะใส่อะไรบางอย่างที่กำปั้น มีสายฟ้าล้อมรอบตัวมันด้วย

เป็นเรื่องจำเป็นที่ต้องรู้ว่ากิ่งก้านของต้นไม้ปีศาจนั้นเต็มไปด้วยหนามแหลมคมพร้อมอาบไปด้วยยาพิษร้ายแรง แต่ตงฟาง เซียงกลับคว้าต้นของมันได้ด้วยมือเปล่า อีกทั้งยังไม่แสดงท่าทีว่าบาดเจ็บใดๆเลย นี่อาจเป็นเหตุผลที่เขาสามารถเป็นถึงสมาชิกต้นกล้าของตระกูล

ฉะนั้น จึงมีคำอธิบายเพียงอย่างเดียว ของที่อยู่ในมือของเขานั้นไม่ใช่เล่นๆเลย ไม่อย่างนั้นแล้ว ความทนทานต่อการโจมตีจากต้นไม้ปีศาจนี้คงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

“ถุงมือสายฟ้างั้นหรือ” ตงฟาง เย่วจิงมองไปที่หมัดของตงฟาง เซียงด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความริษยา

ทุกๆคนที่เป็นสมาชิกระดับต้นกล้าของตระกูลสิบอันดับแรกนั้นก็จะได้รับอาวุธวิญญาณเป็นรางวัล ซึ่งนี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมคนหลายคนถึงได้อยากเป็นสมาชิกต้นกล้ากันนัก

“ถุงมือสายฟ้างั้นหรอ? ถ้าอย่างงั้น นั่นก็น่าจะเป็นอุปกรณ์วิญญาณ” หลิน เฟิงแอบเดา

ตงฟาง เซียงคว้าเอากิ่งไม้ของต้นปีศาจทั้งสามกิ่งนั้นขึ้นมา ก่อนจะปล่อยพลังวิญญาณออกไป พลันสายฟ้าขนาดใหญ่ก็โจมตีเข้าที่ก้านนั้น ก่อนจะเกิดเป็นประกายไฟ ไหม้แผดเผา

เมื่อเห็นแบบนั้น ปีศาจต้นไม้ดังกล่าวจึงรีบหยุดควบคุมกิ่งไม้ทั้งสามกิ่งนั้นอย่างรวดเร็ว

“นี่มันอะไรกัน” ตงฟาง เซียงเขวี้ยงกิ่งต้นไม้นั้นออกไป ก่อนจะพิงตัวกับตงฟาง เย่วจิงและผู้ใช้พลังระดับ B ที่ได้รับบาดเจ็บอีกคนหนึ่งพลางถามขึ้น

“ฉันเองก็ไม่รู้ แต่ถ้าให้เดาน่าจะเป็นสัตว์วิญญาณพืช เขาเล่ากันมาว่ามันมีขนาดเล็กมาก แต่ถ้าปรากฏตัวขึ้นมาเมื่อใด พลังของพวกมันก็จะแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก” ตั้งแต่ตงฟาง เย่วจิงนั้นมีชีวิตอยู่มาห้าสิบหรือหกสิบปี นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาได้เห็นสัตว์วิญญาณพืช

“ต้นไม้ปีศาจ ให้นายโจมตีตงฟาง เย่วจิงเพื่อก่อกวนเอาไว้ ตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บอีกทั้งยังถูกพิษของนาย แรงของเขาอ่อนลงเรื่อยๆ ฉะนั้นยังไม่จำเป็นต้องจัดการเขาในตอนนี้  เพราะเราจะจัดการตงฟาง เซียงก่อน แล้วค่อยฆ่าเขาทีหลัง หวังหาน จื้อเฉิง เข้าจัดการพวกระดับ B ที่ได้รับบาดเจ็บซะ” หลิน เฟิงว่าขึ้น ก่อนจะคว้าใบมีดเงาเลือดขึ้นมาในมือ

“ครับ”

จากนั้น ต้นไม้ปีศาจจึงแผ่กิ่งก้านของมันออกไป ก่อนจะแตกแขนงออกไปมากขึ้นเรื่อยๆ โดยครั้งนี้ยาวออกไปมากกว่า 20 และกิ่งก้านเหล่านี้มีความแหลมคมเป็นพิเศษ เมื่อปรากฏตัวขึ้นพวกมันก็เข้าโจมตีตงฟางเซียงในทันที

“ระวัง มันมาอีกแล้ว” ในตอนนี้ พวกเขาต่างตั้งท่าป้องกัน แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับไม่ดีเหมือนกับตอนแรก

“ฆ่ามัน”

ในตอนนั้นเอง หลิน เฟิงจึงรีบออกมาจากต้นไม้ใหญ่ที่ร่างหลักของต้นไม้ปีศาจนั้นแทรกอยู่ในทันที กริชเลือดนั้นส่องแสงสีแดงออกมาก่อนจะสับลงไปที่ตงฟาง เซียง

ในขณะเดียวกัน ตงฟาง เซียงกำลังเตรียมที่จะเจอกับปีศาจต้นไม้ปีศาจเจ็ดหรือแปดกิ่งที่พุ่งเข้ามาหาเขา แต่ที่คาดไม่ถึงก็คือ หลิน เฟิงเองที่จู่ๆก็พุ่งออกมา ก่อนจะเข้าโจมตีเขา

เมื่อได้เห็นกริชสีแดงเลือดในมือของหลิน เฟิง ตงฟาง เซียงก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก เพราะเขาเองรู้ว่านั่นคืออาวุธวิญญาณ ดังนั้นเขาจึงหมายมั่นว่าจะเอาถุงมือสายฟ้าจับตัวต้นไม้ประหลาดนั่นเพื่อให้มันคลายตัวออกไปสักต้นหนึ่ง แล้วค่อยคว้ากริชสีแดงเลือดของหลิน เฟิง

สายฟ้ากับแสงสีแดงนั่นก่อให้เกิดแสงที่ประหลาด พวกมันต่างเข้าห้ำหั่นกัน ไม่มีใครยอมใครหรือด้อยกว่าใคร

แต่ทว่าในตอนนี้ ปีศาจต้นไม้เจ็ดหรือแปดกิ่งนั้นต่างก็เข้าโจมตีตงฟาง เซียงด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ หลิน เฟิงนึกภาพไปถึงตอนที่ตงฟาง เซียงโดนแทงเลยทีเดียว

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อมากลับทำเอาหลิน เฟิงตกใจจนพูดไม่ออก

“หึ คิดว่าของแบบนั้นจะฆ่าฉันได้งั้นหรือ พลังสายฟ้า” ตงฟาง เซียงพ่นลมหายใจอันเยือกเย็นออกมา ทันใดนั้นเอง บนร่างของเขาก็ปรากฏชุดเกราะเป็นชุดๆที่ทำจากสายฟ้าแลบแปลบปลาบ

เปรี๊ยะๆ

เสียงดังขึ้นมาติดๆ เห็นได้ว่ามีเพียงต้นไม้ประหลาดที่กำลังโจมตีอยู่ข้างบนนั้น ในขณะที่ตงฟางเซียงไม่เป็นอะไรเลย แม้แต่ร่องรอยของความเสียหาย

“เกิดอะไรขึ้น นี่มัน…”