อยากเจ็บตัว

โจวเหวินใช้ผ้าคลุมล่องหนหายตัวอยู่แบบนั้นก่อนจะใช้กรงล้อแห่งโชคชะตาหายตัวสมบูรณ์3นาทีเพื่อออกจากร้านของฉินซือหยวน เขาไม่ได้เปิดกล่องโลหะนั้นออกมา

เหตุผลข้อแรกคือมันเปิดไม่ทัน ข้อที่2คือที่สัตว์อสูรผมเงินพูดมานั้นมันเป็นแค่คำพูดเท่านั้น มันไม่มีอะไรยืนยันชัดเจนได้เลย โจวเหวินเลยไม่เปิดจะดีกว่า

จนถึงตอนนี้โจวเหวินก็ยังไม่รู้ความหมายของรูปสมอเรือกับหน้าผู้หญิงนั้นมันหมายความว่ายังไง เพราะรูปนั้นมันสลักเอาไว้บนกล่องโลหะด้วยเขาเองก็ควรจะรู้ความหมายของมันได้แล้ว

ตอนแรกโจวเหวินว่าจะหาโอกาสถามสัตว์อสูรผมเงินรอบหน้า เพื่อให้มั่นใจก่อนจะเปิดกล่อง เพราะยังไงรหัสผ่านนั้นก็มีเพียงแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่รู้เป็นไปไม่ได้เลยที่คนอื่นจะเปิดมันออกได้

หลังจากที่โจวเหวินกลับหอมาแล้ว โจวเหวินก็โล่งใจที่เห็นละมั่ง3ตา หยาเอ๋อแล้วก็เจ้านกอ้วน นอนดูทีวีกันพร้อมหน้าพร้อมตา

หยาเอ๋อกับเจ้านกนั้นเคยเจอกันมาก่อนอยู่แล้ว โจวเหวินตอนแรกกลัวว่าละมั่งจะตีกับหยาเอ๋อ กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น

โจวเหวินยังไม่อยากเห็นเหตุการณ์ที่มหาลัยซีหยางโดนแมลงมหาศาลบุก แต่พอลองมาคิดๆดูแล้ว แมลงส่วนมากนั้นมาจากเขตแดนใต้ มันไม่ได้มีอยู่ทุกที่ขนาดนั้น เพราะงั้นการจะสื่อสารกับแมลงได้นั้น จะต้องมีแมลงซะก่อน แต่ที่นี้แทบไม่มีแมลงเลย เพราะงั้นถึงเธออยากจะควบคุมแมลง แต่ก็คงควบคุมแมลงจำนวนมหาศาลแบบนั้นไม่ได้แน่ๆ

พอลองคิดๆดูแล้ว โจวเหวินเองก็กลัวหยาเอ๋อจะกินละมั่งเหมือนกัน

ในทางกลับกัน โจวเหวินรู้สึกได้ว่าหยาเอ๋อนั้นดูดีกว่ามากถ้าเทียบกับ ละมั่ง3ตาที่ดูจะหงุดหงิดง่ายหน่อย โจวเหวินเลยไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไรเลย

แต่เพราะว่าละมั่งนั้นแอบๆจะเอาแน่เอานอนไม่ได้  แถมมันยังมีพลังมหาศาลด้วย โจวเหวินนั้นตอนแรกก็อยากจะไล่มันไปแต่เห็นพลังของมันแล้วก็ได้แต่ยอมๆไปก่อน

“ถ้าสัตว์อสูรผมเงินนั้นไม่ได้โกหก สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกตอนนี้ก็ยังเป็นแค่ขั้นความกลัวซินะ ถ้านอกเหนือจากนั้นคือพลังที่ผู้พิทักษ์ผสานร่างกับมนุษย์รวมกันจนทะลุขั้นความกลัวไปได้ แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังต้องหาทางก้าวไปเป็นระดับเร้นลับให้ได้ก่อน ไม่งั้นก็เปล่าประโยชน์” โจวเหวินเปิดเกมส์แล้วไปฟาร์มต่อ ตอนนี้เขาอยากจะพัฒนาวิญญาณชีวิตไข่แห่งความวินาศให้เร็วที่สุด

ยิ่งบาดแผลรุนแรงมากเท่าไร ยิ่งแปลกเท่าไร ไข่แห่งความวินาศก็จะพัฒนาตัวเองเร็วขึ้นเท่านั้น โจวเหวินเลยไปสู้กับสิ่งมีชีวิตระดับเร้นลับทั้งหลายแล้วเอา “ตัวเอง” ไปรับการโจมตีให้เจ็บสาหัส หลังจากนั้นก็ใช้ไข่แห่งความวินาศรักษากลับมา

โชคไม่ดีที่การบาดเจ็บแบบเดิมๆ ใช้พัฒนาไข่แห่งความวินาศได้แค่ครั้งเดียว เพราะงั้น โดนบาดแผลแบบเดิมๆซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่ได้ โจวเหวินเลยต้องเป็นมาโซคิสต์พยายามหาอาการบาดเจ็บใหม่ๆซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ในตอนนั้นเอง ตัวละครของโจวเหวินยังงคงอยู่ในไข่ ตอนที่ไข่แห่งความวินาศกำลังจะพัฒนาการ โจวเหวินก็รู้สึกได้เลยว่าพลังงานลมปราณในไข่นั้นมันกำลังเปลี่ยนแปลงไปเป็นสิ่งที่บริสุทธิ์ยิ่งกว่า มันเข้มข้นมากกว่า ทำให้ร่างกายรักษาได้ดีขึ้นมากกว่า หลังจากนั้นไม่นาน พลังงานลมปราณในไข่แห่งความวินาศ  ก็เริ่มก่อตัวกันจนกลายเป็นหมอก หมอกนั้น ก่อตัวกันจนกลายเป็นหยดน้ำค้าง และหยดน้ำค้างก็กลายเป็นของเหลวค่อยๆรวมตัวกันจนท่วมเต็มไข่

ในตอนนี้เอง ที่ไข่แห่งความวินาศนั้นได้พัฒนาร่างสำเร็จกลายเป็นระดับพัฒนา

โจวเหวินที่อยู่ในไข่นั้นรู้สึกได้ชัดเจนเลยว่า ของเหลวในไข่นั้น เป็นพลังงานมหาศาลรูปแบบหนึ่ง พลังงานนั้นมันแข็งแกร่งกว่าพลังงานรูปแบบไหนๆ ในทุกด้าน

แต่พอลองอ่านข้อมูลของไข่แห่งความวินาศดูแล้ว โจวเหวินก็พบว่า มันกลายเป็นขั้นพัฒนาจริงๆ แต่ชื่อของมันก็ไม่เปลี่ยน ยังคงเป็นไข่แห่งความวินาศ ซึ่งมันต่างจากวิญญาณชีวิตอื่นๆ

โจวเหวินลองบาดเจ็บอีกครั้ง แล้วเข้าไปในไข่แห่งความวินาศเพื่อรักษา แต่การรักษานั้นเร็วกว่าปรกติเยอะมากๆ

“ไข่แห่งความวินาศนี้มันจะมีดีแค่การรักษาจริงงๆเหรอ”โจวเหวินไม่ได้ผิดหวังเท่าไร เพราะการรักษาแบบนี้มันรักษาด้วยความเร็วระดับเดียวกันกับที่หลี่ซวนทำได้เลยเพียงแค่ว่าหลี่ซวนนั้นสามารถรักษาตัวเองตอนสู้ได้ ในขณะที่ไข่แห่งความวินาศนั้นโจวเหวินสู้ไปด้วยไม่ได้ เขาทำได้แค่หดอยู่ในไข่แล้วรักษาอย่างเดียว

แต่โจวเหวินก็ไม่ได้แคร์อะไรมากอยู่แล้ว ตอนนี้เขาตั้งใจที่จะพัฒนาไข่แห่งความวินาศให้เป็นขั้นสมบูรณ์ก่อน โจวเหวินเลยเข้าไปโดนกระทืบต่างๆนานาในเกมส์ให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้

ถึงแม้ว่าเขาจะยังเป็นขั้นสมบูรณ์ไม่ได้ แต่อย่างน้อย โจวเหวินก็เข้าใจความสามารถต่างๆของสิ่งมีชีวิตต่างมิติมากขึ้นแล้วกัน

เพราะว่าการรับสกิลของสิ่งมีชีวิตต่างๆด้วยตัวเองนั้น มันต่างจากการดูด้วยตาเยอะมากๆ

ตอนนี้โจวเหวินรู้ผลของสกิลต่างๆดีเหมือนกับว่าสามารถใช้เองได้ สกิลไหนแรงที่สุดตอนไหน สกิลไหนควรหลบแบบไหน สกิลไหนรับได้สกิลไหนรับไม่ได้ โจวเหวินตอนนี้รู้อย่างละเอียดมาก

แต่ถึงอย่างนั้น ไข่แห่งความวินาศก็ยังไม่เป็นขั้นสมบูรณ์แต่ที่รู้ๆคือ เขารู้สึกแข็งแกร่งขึ้นช้าลงมาก มากเกินไป

“ความเจ็บปวดปรกติมันไม่พอแล้ว เอาไงดีวะเนี่ย จะลองไปพื้นที่ต่างมิติใหม่ๆดีไหม”โจวเหวินคิดเรื่องนี้ แต่การจะหาพื้นที่ต่างมิติใหม่นั้นหายากมากๆ

สุดท้ายโจวเหวินเลยกัดฟัน “เอาวะ สุดท้ายก็ต้องไปที่นั้นซินะ”โจวเหวินกดเกมส์เมืองหวงฉวนขึ้นมา หลังจากที่เข้ามาแล้ว เขาก็รอเวลาเข้าไปในห้องทรมาน แล้วเข้าไปในห้องทรมานแรกทันที

“โอ้ยๆๆๆๆๆ”โจวเหวินนั้นออกมาจากห้องทรมานแล้วใช้ไข่ในการรักษา จากนั้นก็เข้าห้องทรมานต่อไป แล้วร้องอีกรอบแล้วก็ออกมารักษาอีกรอบ วนไปแบบนี้เรื่อยๆ

โจวเหวินนั้นเข้าๆออกๆห้องทรมานในเมืองหวงฉวน ทนรับการบาดเจ็บทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นโซ่แส้กุญแจมือจุดไฟเผาหรืออื่นๆ บางอันก็แปลกประหลาดมากๆ ตั้งแต่เอาตัวเองไปทอดในกระทะร้อนๆ ตอกด้วยตะปู ความเจ็บปวดอื่นๆที่คนปรกติไม่มีทางทนได้

โจวเหวินนั้นอดทนมันได้จนหมด แต่ผลที่ออกมานั้นก็ดีเกินคาดมาก หลังจากที่รักษาแล้ว โจวเหวินรู้สึกได้เลยว่าไข่แห่งความวินาศนั้นพัฒนาไปเร็วมาก

โจวเหวินทั้งเจ็บทั้งดีใจ แต่ความบาดเจ็บทางร่างกายมันซ่อนความสุขในใจไว้ไม่หมด

แต่แม้แต่จะเป็นโจวเหวินเอง พอผ่านไปหลายๆการทรมานก็ทนไม่ไหว บางห้องโจวเหวินก็ข้ามไปแบบไม่ลังเลเลย อย่างเช่นห้องทรมานม้าไม้ที่โจวเหวินแนะนำให้หลิวหยุนลองก่อนหน้านี้

การลงโทษนั้นบางอันก็โหดร้ายกว่าม้าไม้ซะอีก อะไรที่โหดเกินไป โจวเหวินก็จะไม่ทน

โจวเหวินรอเข้าห้องทรมานแบบนั้นทุกวัน ไปเรื่อยๆ ไปเรื่อยๆ ลองทุกการทรมาน ไปเรื่อยๆ จนเวลาผ่านมา 1วัน 10วัน จนครึ่งเดือนก็ยังลองไม่หมด

“เจ้าเมืองหวงฉวนบอกมาว่า ถ้าเกิดเข้ารับการทรมานครบทุกอย่างแล้ว ฉันจะได้เห็นเมืองหวงฉวนที่แท้จริงนี้มันหมายความว่ายังไงกัน”โจวเหวินเองก็สงสัยในใจเล็กๆ แต่การทรมานบางอย่างมันเกินกว่าคนปรกติจะรับไหวจริงๆ โจวเหวินเลยยอมแพ้ไป

วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ โจวเหวินได้ทำการลองการทรมานจนเกือบจะครบเมืองหวงฉวนแล้ว แต่เขาก็รู้สึกน้อยๆเท่านั้นว่าไข่แห่งความวินาศกำลังจะพัฒนา

“ไม่ได้การละ ฉันต้องไปหาที่ใหม่แล้ว”โจวเหวินคิดแล้วคิดอีก จะให้ลองบุกไปที่พื้นที่ต่างมิติที่ไม่รู้จักก็เสี่ยงตายเกินไป ให้ใครซักคนนึงมากระทืบเขาเล่นน่าจะดูดีกว่า

“จะว่าไปแล้วช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอเฟิงชิวเยี่ยนเลยแหะ วิชาดาบของเขาเป็นไงบ้างละนะ ไปลองดูหน่อยดีกว่า”โจวเหวินติดต่อเฟิงชิวเยี่ยนทันที