คำท้าประลองเบม่อน

ไม่รู้ว่าจู่ๆมันเกิดอะไรขึ้น แต่ดูเหมือนกับว่าโลกทั้งหมดมันกำลังถูกผ่าสั่นไหวด้วยพายุสายฟ้ารุนแรง ทุกอย่างเริ่มพังทลายทั้งบ้านเรือนต้นไม้ ทุกอย่าง

โครงกระดูกที่อยู่ใต้ต้นไม้นั้นไม่ได้มีชีวิตอีกแล้ว เสื้อผ้าของมันหลุดลุ่ยขาดวิ่น มีรอยดำในหลายๆจุดของกระดูเหมือนกับว่าโดนฟ้าผ่ามา ช่องว่างในกำแพงภูเขาที่โจวเหวินเข้ามาก็เริ่มแหวกอีกครั้ง

โจวเหวินมองโครงกระดูกนั้นแล้วหันหลังเดินออกจากหุบเขาไป หลังจากที่เดินออกมาได้แล้ว จักรวาลน้อยของเขาก็เริ่มทำงานอีกครั้ง

“เป็นพื้นที่ต่างมิติจริงๆด้วยแหะ”โจวเหวินมองกำแพงภูเขาด้านหลังที่ตอนนี้รอยแยกมันหายไปแล้ว เหมือนกับว่ามันไม่มีอยู่จริง

โจวเหวินเองก็เคยเผชิญพื้นที่ต่างมิติมากมาย แต่รอบนี้มันแปลกของจริง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ฆ่าสิ่งมีชีวิตตต่างมิติซักตัวแต่เขาก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้อะไรกลับมา วิชาดาบ3000กระบวนท่านั้นเป็นของจริงและมันเป็นเรื่องที่ดีกับการฝึกวิชาดาบของโจวเหวินมากๆ

หลังจากที่โดนของอยู่ในหุบเขานั้นเป็นเวลาหลายวัน โจวเหวินก็เริ่มกังวลเรื่องที่ชายแก่จะไล่ตามเขาทัน เพราะงั้นหลังจากที่ออกมากจากหุบเขาได้แล้ว เขาจึงรีบออกเดินทางไปพร้อมกับหยาเอ๋ออย่างสุดกำลัง

รอบนี้โจวเหวินเลือกเส้นทางที่มนุษย์ใช้สัญจร เพื่อไม่ให้หลงเข้าไปอยู่ในพื้นที่ต่างมิติอีก

พอมาถึงเมือง เขาก็พบว่าตอนนี้คนในเมืองนั้นต่างก็กำลังพูดถึงมารสวรรค์อยู่ เขาเสริชเน็ตแล้วพบเรื่องราวที่เกิดขึ้นทันที

มี1ในสัตว์อสูรระดับเร้นลับเข้าท้าทายมารสวรรค์ แต่ก็กลับโดนฆ่าตายในวินาทีเดียว ไม่มีโอกาสได้หนีหรือยอมแพ้เลย

นั้นไม่เท่าไร ประเด็นที่สำคัญกว่านั้นคือ มารสวรรค์นั้นหลังจากชนะก็ประกาศตัวเองว่าเขา(เธอ) คืออุเอะซึกิ นาโอะ และเป็นสมาชิกสหพันธ์แห่งต่างแดน

มนุษย์ที่สามารถเข้ามาแข่งขันในตารางจัดอันดับได้ ตอนนี้อยู่ฝั่งต่างแดน แถมเธอยังเป็นที่1ของตารางอีกด้วย ข่าวนี้มันเป็นข่าวใหญ่เบิ้มที่ทั้งรัฐบาลกลางให้ความสนใจ พวกระดับสูงควบคุมอะไรไม่ได้เลย

เพราะว่ายังไงลูกบาศก์มันก็กระจายตัวไปในทุกพื้นที่ หลายๆคนเห็นการประกาศของนาโอะไปแล้ว จะปิดข่าวอะไรก็คงไม่ได้แล้ว

แถมนาโอะยังบอกอีกด้วยว่านางเป็นเจ้าของงูบาฉี ต่อหน้าสาธารณะชนและเธอก็ได้ท้าทายเจ้าของเบม่อนอย่างเป็นทางการ

คนส่วนมากของรัฐบากลางนั้นหวังว่าจะให้เจ้าของงเบม่อนออกมากอบกู้ชื่อเสียงของรัฐบาลกลางแล้วเอาชนะอุเอะซึกินาโอะจากต่างแดนให้ได้

แต่ถึงอย่างนั้น คนส่วนใหญ่ก็ยังไม่รู้กันอยู่ดีว่าเจ้าของเบม่อนนั้นเป็นใคร แต่พวกเขาเองก็เดาๆกันไว้ว่าน่าจะเป็นคนของ6ตระกูล สื่อต่างๆเองก็กำลังกดดันอย่างหนักหวังว่าจะให้6ตระกูลออกมาตอบโต้แล้วให้เบม่อนออกมาสู้

แต่ผลก็อย่างที่เห็น 4วันผ่านไป 6ตระกูลใหญ่ก็ยังไม่ตอบโต้อะไร ทำให้คนในรัฐบาลกลางไม่พอใจอย่างมาก โจวเหวินเองก็พึ่งรู้ข่าวเรื่องนี้ เดิมทีมันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะรับคำท้าของนาโอะ ถึงแม้ว่าเขาจะรู้เรื่องแล้วเขาก็ไม่คิดจะไปตามคำท้าอยู่ดี

เพราะว่าเขาไม่มีผู้พิทักษ์ หมายความว่าเขาไม่มีทางเข้าไปในลูกบาศได้ในสงคราม ร่างกายเนื้อเปล่าๆนั้นไม่ได้นับเป็นระดับเร้นลับ และไม่สามารถเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในการจัดอันดับได้ด้วย

“โจวเหวิน เห็นข่าวรึยัง อยากไปร่วมการประลองรึเปล่า ยัยหน้าโอะอะไรนั่นมันชักจะปากดีเกินไปละนะ ไปตบสั่งสอนนางซักทีซิ”โจวเหวินเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วพบว่าการที่เขาหายไปหลายวันนั้น มีหลายๆคนทิ้งข้อความไว้เยอะมาก ข้อความนี้เป็นของหลี่ซวน

“คิดจะไปตามคำท้ารึเปล่า? ถ้าคิดจะไปละก็ อยากให้ช่วยอะไรบอกได้เลยนะ ตระกูลฉางของเราพร้อมสนับสนุนทุกอย่างเลย พี่ชายของฉันบอกมาแบบนี้”ฉางหยูฉีเองก็ส่งข้อความมา

มีข้อความอื่นๆอีก แต่ส่วนมากก็เกี่ยวกับเรื่องของนาโอะนี้ละ

“ไม่คิดจะทำตามคำท้า”โจวเหวินส่งข้อความตอบกลับไปหาทุกคน

“น่าเสียดายนะ ถ้านายโค่นยัยนั้นได้ นายจะกลายเป็นวีรบุรุษของรัฐบาลกลางคนใหม่เลยนะ เป็นฮีโร่ไง”หลี่ซวนตอบกลับ

“ฉันไม่เหมาะจะเป็นฮีโร่หรอก”โจวเหวินถามต่อ “จะว่าไปแล้ว ทางนั้นเป็นไงบ้างละ จะกลับมาเมื่อไร”

“เรียนรู้ใกล้จะจบแล้วละ เดี๋ยวอีก10วันถึงครึ่งเดือนก็จะกลับละ ทำไมอะ คิดถึงเพื่อนสุดหล่อเท่คนนี้รึไง”หลี่ซวนล้อ

“เออ คิดถึงดิวะ ถ้ากลับมาแล้วรีบบอกฉันเลยนะ”โจวเหวินตอนนี้รู้วิธีการพัฒนาวิญญาณชีวิตจักรพรรดิโบราณแล้ว ที่เขาต้องการต่อไปคือคู่ปรับที่แกร่งพอจะช่วยเขาให้มันกลายเป็นขั้นสมบูรณ์ได้ ซึ่งคิดไปคิดมาหลี่ซวนน่าจะเหมาะที่สุดแล้ว

“5555ได้เลย”หลี่ซวนดูอารมณ์ดี เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากลับมาจะต้องเจอกับอะไร

หลังจากนั้นซักพัก อาเซิงก็ส่งข้อความมาเหมือนกัน “นายน้อยเหวินครับ เรื่องเซี่ยหยูคุนที่พูดถึง ทางคุณนายได้ไปตามสืบแล้วนะครับ เราได้พบหลักฐานการมีอยู่ของแผนกนั้น ทั้งหมด6คน รวมไปถึงเซี่ยหยูคุนด้วยครับ พวกเขาหายตัวไปในเวลาเดียวกัน คือตอนที่คุณชายออกเดินทางไปกับทีมสำรวจที่จงลู่ครับ”

“เรื่องนี้อาจจะเกี่ยวกับคนในกลุ่มนั้นจริงๆซินะ”โจวเหวินพูด

“ตอนนี้ตอบยากครับ เพราะว่าคนพวกนั้นให้เหตุผลกันมาต่างๆนานา ตอนนี้ยังไม่แน่ชัดครับว่าพวกเขาเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้ไหม คงต้องรอสืบต่อไปครับ”อาเซิงพูด

“มันจะบังเอิญเกินไปรึเปล่า คน6คนในแผนกออกพร้อมกันกับตอนที่ทีมสำรวจไปจงลู่ มันต้องเกี่ยวข้องกันแน่ๆ”โจวเหวินเชื่อปักใจว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ

“รอจนกว่าทีมสืบจะกลับมาครับ ถ้าไม่มีหลักฐานการจะสันนิฐานผิดทางนั้นเกิดขึ้นง่ายมาก”อาเซิงพิมพ์ต่อ “น้อยน้อยเหวินครับ คุณนายอยากให้คุณกลับมาที่คฤหาสต์หน่อยครับ”

“เกิดอะไรขึ้นน่ะ”โจวเหวินถามอย่างระแวง

“ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณนายแค่อยากจะให้นายน้อยไปดูงานดูตัวแค่นั้นเองครับ”อาเซิงพูด

โจวเหวินผงะทันที “นี้ฉันยังอยู่มหาลัยอยู่เลยนะ นางคิดอะไรเนี่ยถึงให้ฉันไปดูตัวหน่ะ”

อาซิงพิมพ์แบบอารมณ์ดี “ก็เป็นไปได้แหล่ะครับ เพราะคุณนายเคยจัดงานนัดบอดดให้กับท่านผู้การก่อนหน้านี้แล้ว แต่ผลที่ออกมาก็พังยับไม่เป็นท่า จนคุณนายล้มเลิกความคิดกับผู้การแล้วหันมาตั้งความหวังกับนายน้อยแทนที่จะมีลูกชายลูกสาวสืบสกุลตระกูลอัน”

โจวเหวินเหงื่อแตก “ช่วยบอกกับเธอทีได้ไหมว่าฉันคงกลับไปตอนนี้ไม่ได้”

อาเซิงพูด “เอาจริงๆ ผมคิดว่าผู้หญิงที่จะมาดูตัวกับนายน้อยก็ดูดีนะครับ เธอฉลาดมีเหตุผลมาก แล้วก็มีชาติตระกูลด้วย ที่สำคัญ เธอสวยมากเลยนะครับ..”

“ถ้ายังไงเดี๋ยวฉันลอง…ลองคิดดูนะ”โจวเหวินพูด

“ผมคิดว่ายังไงนายน้อยก็ควรจะกลับมาครับ”อาเซิงพูด

“ฉันกลับไม่ได้จริงๆ ตอนนี้ฉันมีเรื่องด่วนที่ต้องทำ ไว้ค่อยคุยกันวันหลังนะ” โจวเหวินจะกลับไปได้ยังไงกัน ในเมื่อตอนนี้เขายังรู้สึกได้อยู่เลยว่าชายแก่คนนั้นกำลังพลิกแผ่นดินหาโจวเหวิน บางทีเขาอาจจะตามมาทันในวันเดียวกันได้ ถ้าโจวเหวินกลับไปตอนนี้เมืองลั่วหยางทั้งเมืองต้องชิบหายเพราะเขาแน่

“จะจัดการกับระดับความกลัวนั้นยังไงดีละ”โจวเหวินคิด แล้วไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี

“ถึงฉันจะมีสัตว์อสูรตั้งหลายตัว แต่มันไม่ใช่ระดับความกลัวซักตัว มันไม่มีทางสู้ชายแก่นั้นได้เลย มีแค่ระดับความกลัวเท่านั้นที่สู้กับระดับความกลัวได้ …เดี๋ยวก่อนนะ ถึงฉันจะไม่มีระดับความกลัว แต่ฉันก็ไม่จำเป็นต้องมีระดับความกลัวเองก็ได้นี้”โจวเหวินคิดอะไรได้บางอย่าง