เพลงดาบอนันต์จาริก

เฟิงชิวเยี่ยนตอบ “อันดับแรกเลยคือต้องแก้ปัญหรือเรื่องขีดจำกัดทางร่างกายและลมปราณเสียก่อน เรื่องนี้สามารถทดแทนกันได้ด้วยสกิลที่ฟื้นฟูลมปราณ แต่ถึงอย่างนั้น ถึงแม้ว่าจะมีสกิลที่ฟื้นฟูลมปราณได้ก็จริง แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะสามารถฟื้นฟูลมปราณได้ทั้งหมด ขีดจำกัดทางพลังกายเองก็เป็นปัญหาเหมือนกันครับ โชคดีที่หลังจากที่ผมอ่านตำราพื้นฐานมาหมดแล้ว ทำให้ผมค้นพบวิธีการที่จะแก้ปัญหานี้แล้วครับ”

“ยังไงละ”โจวเหวินรู้ดีว่าปัญหาเรื่องขีดจำกัดทางร่างกายนั้นมันหนักมากแค่ไหน เพราะทางเดียวที่จะแก้ได้ปรกติแล้ว คือการใช้เวลาพักผ่อนเท่านั้น

ถ้าเกิดโดนลุมล้อมละก็ เราไม่มีทางที่จะได้พักได้แน่ๆ แรงก็จะหมดไปเรื่อยๆ

“อย่างแรกเลยเราต้องลดการใช้แรงของเรา จากนั้นก็ช่วงชิงลมปราณจากศัตรู”เฟิงชิวเยี่ยนพูดแล้วโบกสะบัดดาบวิญญาณชีวิต ก่อนที่จะมีพลังงานไหลเวียนเข้าสู่ดาบของเขา

“นี้นาย…”โจวเหวินไม่รู้จะพูดยังไง เพราะสกิลที่เฟิงชิวเยี่ยนกำลังใช้อยู่นั้น มันคือความสามารถในการกลืนกินพลังงานของคนอื่นซึ่งมันเป็นสกิลที่หายากมากๆ โจวเหวินเคยเห็นเสี่ยจิวหวงใช้อยู่ครั้งนึง แต่ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเฟิงชิวเยี่ยนจะใช้ได้เหมือนกัน

เฟิงชิวเยี่ยนพูดตต่อ “อย่างที่2ที่ต้องทำก็คือ การแก้ปัญหาเรื่องการโดนลุม เรื่องนี้ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้ผมตั้งใช้เวลานานมากๆกว่าจะค้นพบวิชาดาบใหม่ ผมเลยคิดจะมาขอคำแนะนำจากโค้ชนี้ละครับ”

“ถ้างั้นก็เข้ามาเลย”โจวเหวินเริ่มอยากเห็นวิชาดาบใหม่ของเฟิงชิวเยี่ยน

เฟิงชิวเยี่ยนตั้งท่าดาบวิญญาณชีวิตด้วยสีหน้าจริงจังมากๆ เขาพูด “รับมือ”ก่อนจะยกดาบแล้วฟันตรงเข้าหาโจวเหวิน ปราณดาบระเบิดออกมาจากดาบอย่างรุนแรงเหมือนกับเป็นดาบล่องหนฟันผ่าท้องฟ้าตรงเข้าสู่หัวของโจวเหวิน

แต่ถึงดาบนี้จะแกร่งกว่าวิชาดาบของเฟิงชิวเยี่ยนก่อนหน้านี้มากเท่าไร แต่วิถีของดาบก็ยังเป็นเหมือนเดิม โจวเหวินใช้กระบวนท่าของตัวเองหลบจากวิถีดาบที่ฟันเข้ามาได้อย่างง่ายดาย

เฟิงชิวเยี่ยนก็ไม่สนใจเท่าไรแต่เขายังคงฟันดาบเข้าใส่โจวเหวินต่อไป คลื่นดาบซัดเข้าใส่โจวเหวินต่อเนื่องเหมือนแม่น้ำสายยาว แต่ละครั้งที่โจมตีออกมานั้นมันจะรุนแรงและรวดเร็วกว่าดาบที่ผ่านมาเสมอ

โจวเหวินต้องยอมรับเลยว่าวิชาดาบของเฟิงชิวเยี่ยนนั้นมันนับได้ว่าเป็นระดับสุดยอดอยู่แล้ว ถ้าเขาไม่ได้ถูกจำกัดอยู่แค่ระดับมหากาพย์ละก็ แค่วิชาดาบของเขาอย่างเดียวก็สามารถไปถึงระดับเร้นลับได้แล้วละ ดาบนั้นสามารถฟันตัดภูเขาได้เหมือนตัดเต้าหู้ แล้วก็ยังแม่นยำขนาดแกะสลักเต้าหู้เป็นดอกไม้ได้อีก

เฟิงชิวเยี่ยนในตอนนี้นั้น ละทิ้งความลังเล ความไม่มั่นใจไปหมดแล้ว เขากลายเป็น1เดียวกับดาบไปแล้ว ตอนนี้เขาเหมือนกับกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยวกราดไม่หยุด

การฟันนั้นควบคุมจังหวะการฟัน ช้า เร็ว หนักเบาได้เป็นอย่างดี ตอนที่ระเบิดพลังออกมา มันก็รุนแรงมาก ตอนที่จะเบาหวิว ก็เบาหวิวได้เหมือนขนนก โจวเหวินรู้สึกได้ว่าถ้าเฟิงชิวเยี่ยนฝึกแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆละก็ วิชาดาบของเขาคงได้กลายเป็นสุดยอดวิชาแบบเดียวกับสกิลจ้าวมังกรบินของเขาแน่ๆ

แต่ถึงอย่างนั้น โจวเหวินก็ยังไม่เห็นเลยว่าวิชาดาบของเฟิงชิวเยี่ยนจะรับมือกับการโดนลุมได้ยังไง เพราะตอนนี้เท่าที่เห็นมันคือวิชาดาบที่ฟันแบบ1ต่อ1

“ไม่ซิ!”โจวเหวินเริ่มรู้สึกแปลกๆขึ้นมา ตอนที่เขาใช้สกิลจ้าวมังกรบินหลบหลีกการโจมตีอยู่นั้นเขาก็ได้เปลี่ยนวิญญาณชีวิตเป็นราชานรก แล้วปรับประสาทสัมผัสของเขาให้เฉียบคมขึ้น ทำให้เขารู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“เป็นแบบนี้นี่เอง สมแล้วที่เป็นเฟิงชิวเยี่ยน”โจวเหวินค้นพบความลับของวิชาดาบเฟิงชิวเยี่ยนในที่สุด

วิชาดาบของเฟิงชิวเยี่ยนนั้นฟันปาดบ้างตรงบ้าง แต่ละครั้งนั้นมันจะเร็วกว่าครั้งที่ผ่านมา ไม่รู้ว่าเขาฟันมากี่ครั้งแล้ว แต่จู่ๆเฟิงชิวเยี่ยนก็หยุดลงแล้วถอย ก่อนจะมองโจวเหวินแล้วพูด “โค้ชระวังตัวด้วยนะครับ”

พอพูดจบ เฟิงชิวเยี่ยนก็จับดาบด้วยมือทั้ง2ข้างก่อนจะเร่งลมปราณจากดาบทำให้มีกระแสลมแรงสูงพัดรอบๆตัวดาบ ทั้งผมยาว และเสื้อผ้าของเขาปลิวสะบัดไปตามลมที่เกิดขึ้นสายลมเหล่านั้นเริ่มก่อตัวขึ้นมารอบตัวของเฟิงชิวเยี่ยน เกิดเป็นดาบจำนวนนับไม่ถ้วนรอบตัวของเขา แต่ละแสงดาบนั้นชี้ตรงมาหาโจวเหวินไม่รู้ว่ามีกี่เล่ม

“ท่านี้ชื่ออะไรหน่ะ”โจวเหวินถามเฟิงชิวเยี่ยน

“ท่านี้ผมได้แรงบันดาลใจมาจากการนั่งดูวีดีโอเก่าๆผสมกับการค้นคว้าทดลองของผมเอง ในวีดีโอนั้นวิชานี้เรียกว่าคลื่นกระบี่อนันต์ แต่ผมเองเรียกมันว่า เพลงดาบอนันต์จาริกครับ” ดาบในมือของเฟิงชิวเยี่ยนนั้นเริ่มสั่นเล็กน้อย

ดาบวิญญาณชีวิตในมือของเขานั้น เชื่อมต่อกับปราณดาบแสงนับพันที่อยู่รอบตัว ถ้ามันเป็นแค่ดาบธรรมดาละก็ มันไม่มีทางรับแรงกดดันของดาบจำนวนขนาดนี้ไม่ไหวแน่ๆ ถึงจะดูโม้ แต่ดาบรอบๆนั้นมันมีเป็นพันจริงๆ

“เอาให้เต็มที่เลย ขอลองดูหน่อยว่าวิชาของนายมันแกร่งแค่ไหน”โจวเหวินพูด

“โค้ช ระวังตัวด้วยครับ”เฟิงชิวเยี่ยนไม่เตือนแล้วเริ่มง้างดาบฟัน เพียงการฟันแค่ครั้งเดียว ปราณดาบแสงจำนวนมหาศาลที่ลอยอยู่กลางอากาศก็ถาโถมเข้ามาเหมือนน้ำหลาก ถล่มลงมาหาโจวเหวินทันที

ในขณะที่ปราณดาบเทลงมาเหมือนสายฝนนั้นโจววเหวินก็หลบสายขวาไปมาเหมือนกับสายลม ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวเร็วจนเกิดภาพติดตา ดาบนั้นทะลุผ่านภาพติดตาไปแต่มันก็ยังไม่โดนตัวของโจวเหวิน

ปราณดาบแสงที่ไม่โดนโจวเหวินนั้น พุ่งทะลุผ่านเขาไปแล้วไปเสียบคาภูเขาที่อยู่ด้านหลัง

ตู้ม ตู้ม

ภูเขาสูงหลาย10เมตรโดนห่าฝนดาบพุ่งเข้าใส่จนถล่มลงมากลายเป็นเศษหิน แต่ถึงจนถึงตอนนี้ โจวเหวินก็ยังคงยืนอยู่ได้โดยไร้บาดแผล

เฟิงชิวเยี่ยนเองก็ไม่ได้รู้สึกหมดกำลังใจ เพราะโจวเหวินนั้นหลบดาบของเขาได้ ในทางกลับกัน เขายิ่งมีไฟมากขึ้นไปอีกตอนที่เห็นโจวเหวินหลบเพลงดาบอนันต์จาริกได้

เฟิงชิวเยี่ยนยืนถือดาบมองโจวเหวิน เขาซัดดาบนับพันเข้าใส่อีกรอบ ปรกติแล้วแรงดาบจะตกลงแต่นี้เปล่าเลย แรงมันไม่ตก แถมพลังของมันยังมีมากขึ้นอีกด้วย

โจวเหวินตอนนี้เริ่มตึงขึ้นเรื่อยๆ มือของเขากำดาบไม้ไผ่ไว้แน่น ตอนที่พลังของเฟิงชิวเยี่ยนขึ้นถึงจุดสูงสุดนั้นเอง จู่ๆแสงดาบทั้งหมดก็ๆหายไป แสงดาบอันบ้าคลั่งเป็นห่าฝนก็หายวับไปด้วย ตอนนี้เฟิงชิวเยี่ยน กลับกลายเป็นแค่คนธรรมดาที่ถือดาบกับรอยยิ้มแปลกๆบนใบหน้าเท่านั้น

ในตอนนั้นเอง ที่เฟิงชิวเยี่ยน เป็นเหมือนกับนักบุญ ผู้ใช้ดาบในมือเป็นอนุสรณ์ศักดิ์สิทธิ์ในใจของเขา ไร้ซึ่งความโกรธ จิตอาฆาต จิตสังหารเหมือนกับว่าดาบในมือนั้นหาใช่อาวุธสังหาร แต่เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่อุทิศตนให้พระเจ้ามากกว่า

และทันใดนั้นเองดาบของเฟิงชิวเยี่ยนก็เริ่มเคลื่อนไหว แต่รอบนี้ไร้ซึ่งแสงดาบอันรุนแรงหรือปราณดาบ โจวเหวินไม่เคยเห็นใครที่ใช้วิชาดาบที่ดูสะอาด ปลอดโปร่งและสวยงามแบบนั้นมาก่อน เหมือนกับว่าดาบที่ฟันออกมานั้นไม่ใช่เพื่อฆ่าแต่เป็นการชำระล้างบาปตั่งหาก

ในตอนที่เฟิงชิวเยี่ยนฟันออกมานั้นดาบในมือของโจวเหวินก็ฟันสวนกลับไปเหมือนกัน

เสียงฟันดาบลากยาวไป ถึงเกิดฟังดีๆ เสียงนั้นมันจะมาจากดาบทั้ง2ฟาก ทั้งดาบไม้ไผ่และดาบวิญญาณชีวิตต่างซัดพลังเข้าใส่กันอย่างรุนแรง

ฟรุบ แก๊ก!!

ชุดเกราะเกล็ดมังกรของโจวเหวินตรงหน้าอก แตกออกเป็นรอยดาบ ส่วนเฟิงชิวเยี่ยนเองก็มีรอยดาบที่หน้าอกพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาเช่นกัน