สายลมแรกแห่งสามภพ

โจวเหวินนิ่งเงียบไป ความสามารถของฉางหยูฉีนั้นเรียกว่าเป็นสุดยอดพรสวรรค์ แต่ในขณะเดียวกันมันก็เป็นคำสาปสำหรับเธอเหมือนกัน โจวเหวินเข้าใจความรู้สึกของฉางหยูฉีเหมือนกัน เธอต้องเป็นเพื่อนกับสิ่งมีชีวิตต่างมิติ เพื่อให้มันโดนฆ่าตาย

แต่ตระกูลฉางตอนนี้อยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก มันอาจจะทำให้ตระกูลฉางแตกสลายไปเลยก็ได้ เพราะงั้นสำหรับตระกูลฉางแล้วสิ่งที่เธอทำคือการช่วยชีวิตเหล่าผู้คนที่เธอรักมากที่สุด

“แต่ละครอบครัวก็มีปัญหาของตัวเองซินะ แล้วยิ่งเป็นตระกูลใหญ่อย่างตระกูลฉางด้วย”โจวเหวินถอนหายใจ

หลังจากที่ฉางหยูฉีออกไปแล้ว โจวเหวินก็ไม่ได้อยู่ในตำหนักเทียนฉีต่อ เขาออกเดินทางเข้าไปในเมืองหลงหูเเล้วหาโรงแรมอยู่ เหตุผลแรกก็เพราะว่าเขาไม่อยากรบกวนตระกูลฉางอีกแล้ว อีกอย่างการที่เขาอยู่ที่นี้มันทำให้เขาสามารถติดต่อกับหลิวหยุนได้สะดวกมากขึ้นตอนที่เขามาถึง…

ในตอนบ่ายวันนั้นเอง การพัฒนาร่างของธิดาปีศาจกลายเป็นระดับมหากาพย์ก็เสร็จสมบูรณ์สกิลต่างๆของเธอไม่เปลี่ยนไปเลย เพียงแค่ว่าค่าความสามารถของเธอนั้นกลายเป็น41ทั้งหมด โจวเหวินตอนนี้ยังอยากรู้ต่อว่าถ้าเธอเป็นระดับเร้นลับแล้ว กรงล้อแห่งโชคชะตาของเธอจะเปลี่ยนไปมากน้อยแค่ไหน

การได้ธิดาปีศาจกลับมามันทำให้โจวเหวินสบายใจขึ้นไปหลายเปราะ เพราะถึงเธอจะเป็นแค่ระดับมหากาพย์แต่พลังของเธอนั้นช่วยโจวเหวินได้เยอะมาก ตอนที่โจวเหวินกำลังดีใจกับการพัฒนาร่างของธิดาปีศาจยู่นั้นเอง ต้นกล้วยเซียนที่พัฒนาร่างมาเป็นเวลานานมากๆก็พัฒนาร่างเสร็จสมบูรณ์ในวันเดียวกัน โจวเหวินดีใจมาก เขารอต้นกล้วยเซียนพัฒนาร่างเสร็จมานานมากๆ ต้นกล้วยเซียนตอนนี้กลายเป็นเทพธิดาตัวน้อยในชุดสีน้ำเงินบนใบกล้วย ทำให้โจวเหวินรอที่จะอ่านค่าความสามารถของเธอไม่ไหวแล้ว

ต้นกล้วยเซียน ระดับเร้นลับ (สามารถพัฒนาได้)

พลังชีวิต สายลมเซียน

วิญญาณชีวิต เทพีสายลมสวรรค์

กรงล้อแห่งโชคชะตา สายลมแรกแห่งสามภพ (หยิน)

พลัง 81

ความเร็ว 81

ร่างกาย 81

พลังงานลมปราณ 81

สกิล สายลมหยิน

สถานะสวมใส่ พัด

ในแง่ของสกิลแทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย ค่าความสามารถเพิ่มขึ้นสูงถึง81ซึ่งเรียกว่าเป็นสุดยอดของระดับเร้นลับแล้ว มีกรงล้อแห่งดวงชะตาที่เรียกว่าสายลมแรกแห่งสามภพ ชื่อมันดูเท่มากๆ แต่ไม่รู้ว่ามันทำอะไรได้กันแน่

“แล้วทำไมมันมีคำว่าหยินอยู่หลังกรงล้อแห่งดวงชะตาละ มันมีสายลมแรกแห่งสามภพหยางด้วยเหรอ”โจวเหวินคิดในใจ

เขาอัญเชิญต้นกล้วยเซียนออกมาในโลกความเป็นจริง แล้วเขาก็เห็นสาวผิวผ่องใสใส่ชุดสีน้ำเงินอมเขียว อายุประมาณ14-15 ขาสวยเรียวขาวนั่งอยู่บนใบกล้วย ใบกล้วยรอบนี้ใหญ่กวง่าเมื่อก่อนมาก หญิงสาวนั่งบนนั้นแล้วลอยไปมาอย่างสบายอารมณ์

ถึงแม้ว่าโจวเหวินจะไม่ค่อยสนใจเรื่องรูปร่างหน้าตาของสัตว์อสูร แต่มันก็ถือว่าเป็นสัตว์อสูรที่สวยงามมากๆตัวนึง

โจวเหวินเปิดเกมส์แล้วเขาเกมส์วิหารเหล็กหลอมไป เขาอยากจะลองพลังของต้นกล้วยเซียนใหม่ดู

ในวิหารนี้มันทีเตาไฟเต็มไปหมด อุณหภูมิของที่นี้จึงค่อนข้างสูงมาก ต้นกล้วยเซียนนั่งอยู่บนใบกล้วยลอยอยู่ข้างๆโจวเหวิน พอโจวเหวินสั่ง มันก็เป่าลมแรงเข้าใส่วิหารทันที

หูมมมมมม

วิญญาณธาตุไฟและสิ่งมีชีวิตต่างมิติต่างๆโดนเป่ากระเด็นแล้วแช่แข็งทันที ส่วนเตาไฟทั้งหลายก็ดับลง เหมือนกับว่าพึ่งมีพายุใหญ่เข้าซัดพัดผ่าน ในเกมส์ของโจวเหวินมีแจ้งเตือนขึ้นมาถึงการตายของสิ่งมีชีวิตต่างมิติเต็มไปหมด โจวเหวินเดินลงไปดูแล้วพบว่าส วิหารทั้งวิหารนั้น สภาพพังยับเยินเหมือนกับว่ามีเฮอริเคนซัดกระหน่ำ เตาไฟที่เคยติดอยู่ทั่ววิหารตอนนี้ดับไปหมดแล้ว อุณหภูมิก็ลดลงต่ำจนเป็นอุณหภูมิห้อง

แต่ที่น่าประหลาดใจคือ สิ่งมีชีวิตต่างมิติทั้งหลายที่โดนพัดตายด้วยสายลมแรกแห่งสามภพนั้น หายไปเลย ไม่มีศพ ไม่มีผลึก ไม่มีไข่สัตว์อสูรดรอปออกมาเลย

“รุนแรงเกินไปแล้ว นี้นน่ะเหรอสายลมแรกแห่งสามภพ”ตอนที่โจวเหวินตื่นเต้นนั้นเอง เขาก็เห็นต้นกล้วยเซียนดูอ่อนแรง พลังงานลมปราณของเธอโดนสูบจนแห้งไปหมด สายลมแรกแห่งสามภพเองก็ติดคูลดาวด้วย

“น่าเสียดายแหะ ถ้าใช้ได้หลายครั้งนี้มันใช้ง่ายกว่าระเบิดนิวเคลียร์อีกนะเนี่ย”โจวเหวินแอบๆโลภเล็กน้อย

ถึงจะไม่ได้ใช้สายลมแรกแห่งสามภพ สายลมหยินของต้นกล้วยเซียนก็กลายเป็นสกิลที่รุนแรงมหาศาลแล้ว สิ่งมีชีวิตระดับเร้นลับธรรมดาเอาชนะเธอไม่ได้แน่ๆ ถึงจะไม่โดนพัดจนปลิวแต่อย่างน้อยก็โดนแช่จนแข็งแน่ๆ การพัฒนาร่างของต้นกล้วยเซียนกับธิดาปีศาจนั้นทำให้โจวเหวินรู้สึกดีมากๆ

และเป็นอีกครั้งที่เขาฟาร์มที่ภูเขาต้าหลูแต่ก็ไม่ดรอปไข่สัตว์อสูรระดับเร้นลับออกมา

โจวเหวินเลยออกไปข้างนอกซื้อของแล้วกำลังจะกลับ ตอนที่เขากลับมานั้นเอง เขาก็พบหลิวหยุนที่นั่งอยู่ในห้องของเขาไม่รู้ว่ามาตั้งแต่ตอนไหน สภาพของหลิวหยุนนั้นนับว่ายับเยินมาก ตาดำคล้ำเป็นหมีแพนด้า สภาพจิตใจไม่ค่อยไหวแล้ว หัวมันเหนอะหน่ะ เหมือนกับว่าไม่ได้สระผมมาครึ่งเดือน หนวดเคราเฟิ้ม เสื้อผ้ายับเยินและเลอะเทอะเหมือนกับไปคลุกดินทรายมา ถึงจะเป็นเสื้อผ้าแบรนด์ดัง แต่สภาพตอนนี้เหมือนยาจกก็ไม่ปาน

“แล้วหยาเอ๋อละ”โจวเหวินถามหลิวหยุน

“หยาเอ๋อปลอดภัยดี ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก แต่ถ้าอยากจะได้เธอคืน ช่วยอะไรฉันอย่างนึงซิ”หลิวหยุนพูด

เขาอุส่าห์เดินทางยากลำบากมาถึงนี้เพื่อการนี้โดยเฉพาะ

“ให้ฉันช่วยขโมยไข่ของอสูรปฐพีเนี่ยนะ”โจวเหวินถาม

“ใช่แล้ว” หลิวหยุน พยักหน้าอย่างภูมิใจ “ตราบใดที่นายทำตามอย่างว่าง่าย เรื่องจบเมื่อไรฉันก็จะคืนหยาเอ๋อให้นายทันที ไม่เช่นนั้นละก็…”

“ไม่ต้องมาไม่เช่นนั้นหรอก อยากจะเอาเธอไปทำอะไรก็เอาเลย”โจวเหวินพูด

“อะไรนะ นายไม่กล้วฉันจะฆ่า….”หลิวหยุนหัวเสีย เขาอุส่าห์ลำบากตรากตรำมาถึงนี้เพื่อการนี้แต่โจวเหวินกลับมาบอกแบบนี้ทำให้เขาหัวร้อนมาก

“ก็ถ้ากล้าฆ่าเธอก็เอาซิ เอาเลย”โจวเหวินพูดแบบไม่สนใจใยดี

“หมายความว่าไงวะ คิดว่าฉันไม่กล้าเหรอ”หลิวหยุนพูดแบบโกรธๆ

“ตอนที่นายเดินทางมานี่ มันราบลื่นตลอดทางรึเปล่าละ”โจวเหวินจู่ๆก็ถาม

“ถามทำไมวะ นายเกี่ยวอะไรด้วย”หลิวหยุนถามกลับ

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉันหรอก แต่ฉันว่าคนที่อยู่กับนายนั่นละคือตัวการที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนั้น”โจวเหวินพูด

“นายจะบอกว่าหยาเอ๋อเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดนี้งั้นเหรอ”หลิวหยุนโกรธจัดกว่าเดิม เขาคิดถึงปัญหาที่เกิดขึ้นมาตั้งนาน คิดว่าเป็นฝีมือของโจวเหวิน แต่ที่ไหนได้เป็นฝีมือของหยาเอ๋อตั้งแต่แรกงั้นเหรอ

นายรู้จักหวางลู่จากตระกูลหวางใช่ไหม บางคนก็เกิดมาแตกต่างนะ หยาเอ๋อก็เหมือนกัน เธอเป็นขั้วตรงข้ามกับหวางลู่ เธอจะนำพาความซวยมาให้แบบมหาศาลเลย …. ฉันเข้าใจนะ เอาเถอะ ถ้านายชอบอยากได้ ก็เอาเลย มันช่วยฉันได้มากเหมือนกัน”โจวเหวินพูด

หลิวหยุนนั้นไม่ทันเอะใจแม้แต่น้อย แน่นอนเขาไม่รู้จักหวางลู่หรือหวางฉานหรอก แต่เขาไม่คิดว่าหยาเอ๋อจะเป็นคนแบบนั้นด้วยเหมือนกัน…