ใต้ดินหลูไท่

ตอนที่โจวเหวินกำลังคิดหาวิธีการรับมือกับชายแก่คนนั้นอยู่นั้นเอง จู่ๆโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น พอหยิบขึ้นมาดูปรากฏว่าเป็นสายของอันหลานหยาง

เพราะว่าตอนนี้มันเช้าแล้ว หลังจากรู้เรื่องจากอาเซิง อันหลานหยางเองก็คงโทรมาทันที โจวเหวินก็มีแต่ต้องรับเท่านั้น

“โจวเหวิน ไปไหนมาเนี่ย ทำไมหายหน้าหายตากันไปนานเลย”อันหลานหยางพูด

“ก่อนหน้านี้ผมไปงานประมูลกับตระกูลฉางมาครับ ตอนนี้กำลังกลับ”โจวเหวินพูด

“นี้เธอหายไปหลายวันมากๆแล้วนะ อย่าว่าแต่ไปหาตระกูลฉางเลย ต่อให้ไปต่างแดนป่านนี้ก็คงกลับมาถึงแล้วมั้ง”อันหลานหยางพูด

“ผมไปแวะบ้านเพื่อนมาด้วยหน่ะครับ”โจวเหวินแถ

“เพื่อนเหรอ ผู้ชายผู้หญิงละ”

“ชายครับ”โจวเหวินตอบ

“ผู้ชายมันจะไปดีอะไรละ รีบๆกลับมาได้แล้ว ฉันจะพาเธอไปดูตัว สาวคนนี้ดีมากๆเลยนะ ถ้าได้แต่งงานกันไปละก็เธอคงจะมีความสุขแน่ๆ”อันหลานหยางชมสาวเจ้าคนนั้นอีกรอบเหมือนกับว่าจะบอกเป็นนัยๆว่าถ้าโจวเหวินไม่แต่งงานกับเธอละก็ อันหลานหยางคงเสียหน้าแน่ๆ

“ตอนนี้ผมยังกลับไปไม่ได้หน่ะครับ”โจวเหวินพยายามหาข้ออ้าง

“ฉันไม่สนละ วันที่16เดือนนี้นะ เธอต้องกลับมาให้ได้ ฉันนัดดูตัวเธอไว้แล้ว กลับมาเจอหน้าคนในครอบครัวบ้างเถอะ มาก่อน ถ้าไม่ชอบยังไง ฉันก็จะไม่บังคับเธอแล้ว”อันหลานหยางดึงตัวโจวเหวินมาเข้างานนัดบอดให้ได้

“งั้นผมจะพยายามไปนะครับ”โจวเหวินไม่มีทางเลือก

“ไม่ใช่จะพยายาม แต่ต้องมาให้ได้นะ”อันหลานหยางพูดย้ำ “อ้อ แล้วก็เรื่องที่นาโอะท้าทายน่ะ เธอห้ามไปสู้กับนางนะ เรายังไม่รู้ความสามารถที่แท้จริงของนางเลย ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาละก็ ฉันอยากให้เธอสืบต่อวงตระกูลดีกว่า ฉันอยากเลี้ยงหลานนะ”

โจวเหวินพูด “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมไม่ไปแน่”

สุดท้ายอันหลานหยางก็วางสายไป แล้วโจวเหวินก็ถอนหายใจยาวๆ เขาดูปฏิทิน แล้วดูวันที่16 โจวเหวินคิดแล้วตัดสินใจที่จะกลับ

1 เลยคือเขาไม่อยากให้อันหลานหยางผิดหวัง เขาต้องให้เกียรติเธอ อีกอย่าง โจวเหวินจำเป็นต้องกลับจริงๆด้วย

เพราะด้วยความสามารถของเขาในตอนนี้ เขาไม่พร้อมที่จะสู้กับชายแก่เลยซักนิด ต้นกล้วยเซียนก็ยังพัฒนาไม่เสร็จ เขาเลยต้องหาทางอื่นเพื่อจัดการกับชายแก่นั้นให้ได้

ไม่งั้น มันก็เหมือนกับว่าเขามีระเบิดเวลาห้อยติดตัวตลอดเวลา มันทำให้โจวเหวินจิตใจอยู่ไม่สุขเพราะชายแก่นั้นจะตามมาเจอโจวเหวินตอนไหนก็ไม่รู้

โจวเหวินเลยตั้งใจจะล่อชายแก่คนนั้นไปที่ภูเขาฉีซือ เขาตั้งใจที่จะล่อชายแก่คนนั้นไปหาจักรพรรดินี

แน่นอนว่านี้มันเป็นแค่ความคิดฝันหวานของโจวเหวินเอง ในการปฏิบัติจริงนั้นคงจะยากกว่านี้มาก จักรพรรดินีเองอาจจะไม่ยอมช่วยเขาเลยก็ได้

“ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริง ก็คงต้องหาทางอื่น แต่ตอนนี้ฉันมีอสูรปฐพีแล้ว ฉันสามารถมุดเข้าไปด้านในภูเขาฉีซือได้เลย เพราะงั้นถึงจักรพรรดินีจะไม่อยากช่วยแต่นางเองก็คงยอมให้ผู้พิทักษ์ตัวอื่นมาวุ่นวายทำลายภูเขาฉีซือก็คงไม่ได้” โจวเหวินคิดก่อนจะเดินทางกลับแล้วเข้าเกมส์ภูเขาฉีซือไป

รอบนี้เขามีอสูรปฐพีแล้ว เขาอยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าใช้พลังของอสูรปฐพีในการเข้าไปในภูเขาฉีซือกับหลูไท่ชั้นล่างจะได้ไหม

หลังจากที่เข้าเกมส์มา โจวเหวินก็ไม่รอให้ดอกไม้เปิดทางภูเขา เข้าใช้อสูรปฐพีมุดดินเข้าไปทันที หลังจากเข้ามาถึงหลูไท่แล้วโจวเหวินก็เก็บกวาดสิ่งมีชีวิตต่างมิติที่อยู่ด้านใน ก่อนที่จะใช้อสูรปฐพีมุดลงไปยังพื้นที่สมบัติของหลูไท่

อสูรปฐพีนั้นใช้งานง่ายมากๆ มันพาโจวเหวินลงมาถึงชั้นใต้ดินของหลูไท่ ที่ๆมีแก้วแหวนเงินทองมากมายกองรวมกันอยู่ในห้องนี้ทับทมกันไปมาเหมือนภูเขา

แก้วแหวนเงินทองพวกนั้นโจวเหวินไม่สน ยังไงมันก็เป็นสิ่งที่เอาออกไปจากเกมส์ไม่ได้อยู่แล้ว โจวเหวินเลยดูมันเฉยๆแล้วเปิดประตูต่อไปอีกห้องนึง เขาสำรวจรอบๆ

แต่ตอนที่เขาเปิดประตูออกไปนั้นเอง จู่ๆเขาก็เหมือนปลุกหมูป่าขนาดยักษ์ให้ตื่นขึ้นมาแล้วชนเข้าหาโจวเหวินอย่างแรง

โจวเหวินอัญเชิญเบม่อนออกมาแล้วให้มันไปจัดการกับหมูป่า

ถึงแม้ว่าหมูป่าจะแกร่งมากแต่ก็ยังอ่อนกว่าเบม่อนมาก สุดท้ายเบม่อนก็ทุบกะโหลกหมูแตกในที่สุด

“ทำการสังหารระดับเร้นลับ ปีศาจหมู”

ไม่มีอะไรดรอปออกมา ทำให้โจวเหวินเสียดายเล้กน้อย

ภายในชั้นใต้ดินของหลูไท่นั้นเป็นเหมือนกับเขาวงกตขนาดยักษ์ มีห้องมากมายในเขาวงกตและบางห้องก็จะมีสิ่งมีชีวิตต่างมิตติไม่ก็แก้วแหวนเงินทอง แต่ส่วนมากก็จะเป็นห้องเปล่าๆ

“ตอนที่เข้ามาในความเป็นจริงก่อนหน้านี้บรรยากาศรอบๆมันดูไม่เหมือนตอนนี้เลย คงจะอยู่ใต้จากนี้ไปอีกซิน””โจวเหวินเลยอัญเชิญอสูรปฐพีออกมาแล้วให้มันมุดดินลงไปอีกที

ซู่!

รอบนี้เขามุดดินแล้วโผล่ออกมาอีกทีเขาว่ายอยู่ในคูน้ำ

“ตอนที่ฉันเข้ามาในความเป็นจริง ฉันก็เข้ามาจากคูน้ำนี้ว่า คงไม่ไกลแล้วมั่ง”โจวเหวินมองไปรอบๆแล้วไม่เห็นสิ่งมีชีวิตต่างมิติ และไม่มีสิ่งสำคัญอะไรโจวเหวินเลยว่ายน้ำทวนกระแสตามคูน้ำขึ้นไปหวังว่าจะเจอพื้นที่ ที่เหมือนความเป็นจริง

โจวเหวินจำได้ว่าที่ตรงนั้นมันมีผลึกจำนวนมหาศาล กองเป็นภูเขา และพอว่ายตรงไปตามคูน้ำเรื่อยๆ โจวเหวินก็เจอมันจริงๆ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นที่ๆเขาไม่เคยมาก่อน แต่บนแทนหินในห้องนั้นมันมีผลึกกองเป็นภูเขาจริงๆ และเพราะว่าตอนนี้อยู่ในเกมส์ทำให้เขาสามารถมองค่อความสามารถของผลึกได้อย่างง่ายดาย ส่วนมากเป็นระดับมหากาพย์ แต่ระดับเร้นลับก็มีหลายลูก ผลึกระดับ70-80ก็ยังมีนอกเหนือจากนั้น โจวเหวินยังเห็นผลึกสกิลระดับเร้นลับอีกด้วย

แต่ถึงอย่างนั้น โจวเหวินก็สังเกตเห็นสิ่งมีชีวิตต่างมิติที่หน้าตาดูเหมือนเสือ นอนอยู่ข้างกองผลึก ดวงตามองจ้องไปที่ตัวละครของโจวเหวิน

โจวเหวินเปิดก่อนได้เปรียบ เขาเรียกเบม่อนออกมาต่อยหัวของตัวนั้นทันที และด้วยความที่เบม่อนเป็นระดับเร้นลับขั้นสูง ทำให้เพียงแค่ดอกเดียวเท่านั้น เสือตัวนั้นก็ตายทันที

“พวกนี้เป็นของฉันแล้ว”โจวเหวินมองผลึกที่กองอยู่แล้วอยากจะหัวเราะ

แต่เขาก็เริ่มคิดขึ้นมา สิ่งที่เขาทำได้มีแต่ต้องดูดซับมันให้หมดเท่านั้น เพราะเขาเอามันออกไปไหนไม่ได้ โจวเหวินเองก็เหมือนจะดีใจเก้อไปทันที