จ้าวแห่งดวงดาว

มันจะมีผู้พิทักษ์ตัวไหนที่มันเกี่ยวกับดวงดาวอะไรพวกนี้บ้างไหมนะ”โจวเหวินพึมพีมอยู่บนโซฟาพยายามหาผู้พิทักษ์ที่เหมาะสม เเต่มันยากมาก ประเด็นหลักๆก็คือโจวเหวินไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้พิทักษ์นั้นมันอยู่ที่ไหน

ตอนนี้โจวเหวินเริ่มคิดยากจะพาเจ้านกอ้วนกลับไปที่รังเดิมของมัน จากนั้นก็ลองเจรจากับพญานกเพลิงดูว่าจะขอเลือดของผู้พิทักษ์มาซักหน่อยจะได้ไหม

เเต่ตอนที่กำลังคิดๆอยู่นั้นเอง จู่ๆละมั่ง3ตาก็เดินเข้ามาฝั่งตรงข้ามกับโจวเหวิน จากนั้นก็ใช้กีบเท้าของมันลากเส้นบนพื้น

โจวเหวินเเอบตกใจเล็กน้อย เพราะเดิมทีเเล้วละมั่ง3ตานั้นจะมายุ่งอะไรกับโจวเหวินน้อยมากๆ โจวเหวินเลยไม่รู้ว่ามันเดินเข้ามาทำไมเลยรีบดูที่พื้นทันที

“ตามหาผู้พิทักษ์ที่เกี่ยวกับดวงดาวอยู่้หรอ?”ละมั่งเขียนตัวอักษรบนพื้น

“รู้ได้ไงกัน นายรู้เหรอว่ามันอยู่ไหนหน่ะ”โจวเหวินถาม

“นายเคยเจอมันไปเเล้วนี้ จะถามทำไมละ”ละมั่งเขียนต่อ

“เคยเจอตอนไหนวะเนี่ย”โจวเหวินขมวดคิ้ว เขาไม่รู้จริงๆว่าเขาไปเจอผู้พิทักษ์ตัวนั้นที่ไหนกันเเน่

“ไม่ใช่เเค่เห็นเเต่นายยังแบกมันด้วย”ละมั่งเขียนขึ้นมาเตือนความจำของโจวเหวิน

“เเล้วฉันไปแบกมัน….”โจวเหวินนึกขึ้นมาได้ทันทีก่อนจะมองหน้าละมั่งเเล้วถาม “นายกำลังจะบอกว่าในท่อนไม้นั้นมีผู้พิทักษ์อยู่งั้นเหรอ?”

ละมั่งมองหน้าโจวเหวินด้วยรอยยิ้มก่อนจะเขียน”ผู้พิทักษ์ตัวนั้นไม่เพียงเเต่จะเป็นผู้พิทักษ์เเห่งดวงดาว เเต่มันยังเป็นระดับสุดยอดของเหล่าผู้พิทักษ์ด้วย นายเองเคยมีโอกาสทำสัญญาเเล้วเเท้ๆ เเต่น่าเสียดายที่นายกลับพลาดท่าเอาเรื่องส่วนตัวมาพัวพัน จนผู้พิทักษ์ที่เคยทำสัญญาได้กลับกลายเป็นศัตรูไปเสียได้ เสียดายไหมละ”

“ก็นายไม่ได้บอกฉันก่อนหน้านี้นี่หว่า จะไปรู้ได้ไงละ”โจวเหวินพูด

“ก็ทำไมนายถึงไม่รู้ละ นายเเบกเธอมาตลอดทางเลยนะ จะให้ฉันบอกนายต่อหน้าคนอื่นหรือไง”ละมั่งเขียน

“ก็บอกล่วงหน้าก็ได้ปะ”โจวเหวินพูด “เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะนายพอจะช่วยฉันเอาเลือดของมันมาจะได้ไหม”

“จะเอาเลือดของเธอมาทำอะไรกัน”ละมั่งมองโจวเหวิน

“ฉันกำลังฝึกวิชาลมปราณอยู่หน่ะเเต่ฉันขาดคุณสมบัติที่ตรงกับวิชาลมปราณนั้น ฉันเลยอยากได้เลือดของผู้พิทักษ์ที่เป็นมีพื้นฐานสายเเบบเดียวกับวิชาลมปราณนั้นอะ”โจวเหวินพูด

วิชาลมปราณอะไรกันละ”ละมั่งเขียนถาม

“วิชาขโมยดวงดาวหน่ะ”โจวเหวินไม่ได้ปิดบังอะไร เพราะละมั่งนั้นอยู่กับเขามานานมากๆเเล้ว มันน่าจะรู้ว่าตัวโจวเหวินนั้นมีวิชาลมปราณที่หลากหลาย เพราะงั้นปิดบังไปก็เท่านั้น

“วิชาขโมยดวงดาวนี้เอง จะใช้เลือดของนางมันก็ได้อยู่หรอก…”

ละมั่งเขียนมาถึงตรงนี้ก่อนจะคิดซักพักเเล้วเขียนต่อ “เเต่ตอนนี้นางกลับไปอยู่ที่พระราชวังต้องห้ามเเล้ว กระเเสพลังในพระราชวังต้องห้ามก็เเปรปรวนไปหมด ข้างในนั้นคงเละเทะเเน่ๆ อีกอย่าง นางเองก็คงไม่ชอบขี้หน้านายเท่าไรด้วย ถึงนายจะมีสัตว์อสูรเก่งๆอย่างเบม่อนอยู่เเต่ถ้าขืนนายเข้าไปในนั้นยังไงนายก็ไม่รอดเเน่ๆ”

มันไม่มีทางอื่นเลยเหรอ?”โจวเหวินผิดหวังเล็กน้อย ถ้าถึงขนาดละมั่ง3ตาบอกว่าไม่มีหวัง เเปลว่าไม่ควรไปเสี่ยงจริงๆ

แต่ใครมันจะไปคิดว่าจู่ๆละมั่งก็หมุนตัวก่อนจะเขียนต่อ “แต่นายโชคดีนะ ที่ฉันพอจะมีเลือดนางเก็บไว้พอดีเลย”

“นายมีเลือดของนางเหรอ ไปเอามาตอนไหนวะเนี่ย”โจวเหวินไม่เชื่อละมั่ง

ผู้พิทักษ์นั้นอยู่ในไม้ตลอดเวลา และไม่ออกมาเลย ละมั่งเองก็ไม่ได้แตะไม้นั้นเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าไปได้เลือดนั้นมาจากไหน

“ฉันไม่ได้ได้มันมาเร็วๆนี้ แต่ฉันได้มันมาตั้งแต่ก่อนหน้าที่จะเกิดสงครามผู้พิทักษ์ครั้งล่าสุดที่ผ่านมาตั่งหาก”ละมั่งเขียนจบก็สบัดขนของตัวเองเล็กน้อย จากนั้นโจวเหวินก็เห็นขวดหินเล็กๆ โผล่ขึ้นมาจากขนหลังคอของมัน

“ตรงนั้นมันมีที่เก็บของด้วยเหรอ”โจวเหวินมองที่คอของละมั่งอย่างตกใจ

เดิมทีแล้วขนของละมั่ง3ตานั้นสั้นมากๆ มีเพียงแค่ขนที่คอเท่านั้นที่ยาวออกมา แต่มันก็ไม่มีทางที่จะเก็บขวดได้แน่ๆ เขาเลยไม่รู้ว่ามันเก็บไว้ได้ไงกัน

โจวเหวินกำลังจะเอื้อมมือไปหยิบขวดนั้น แต่แล้ว เขาก็โดนละมั่งห้ามเอาไว้ด้วยกีบเท้า

“นายจะเอาเลือดนี้ไปก็ได้ แต่ฉันมีเงื่อนไขอย่างนึง”ละมั่งเขียน

“นายนอนก็นอนบ้านฉัน กินก็กินเงินฉัน ยังจะมีเงื่อนไขอะไรอีกเหรอ”โจวเหวินขมวดคิ้ว

“จะเอาไม่เอา”ละมั่งไม่สนใจที่จะต่อรองอะไรกับโจเวหวิน

“โอเคก็ได้ มีเงื่อนไขอะไรละ”โจวเหวินถามอย่างใจเย็น

“ถ้านายมีความสามารถในอนาคต นายต้องไปที่พระราชวังต้องห้ามนั้นอีกครั้ง แล้วขอของบางอย่างมาจากนาง เอาจริงๆ ถ้าเกิดนายทำสัญญากับนางละก็ ของสิ่งนั้นก็จะเป็นของเราแหล่ะ แต่ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้แล้ว คงไม่มีทางเลือกอื่นแล้วละ”ละมั่งเขียน

“มันคืออะไรละ”โจวเหวินถาม

“เดี๋ยวถึงตอนนั้นนายก็รู้เองแหล่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก ตอนนั้นฉันจะช่วยนายเอง อย่างที่เคยบอกตอนนั้นไง แบ่งกันแบบ80 20”

“ไม่อะ ตอนนั้นเราบอกว่า80-20เพราะว่าไม้นั้นนายเป็นคนหาเจอ แต่ตอนนี้สถานการณ์มันเปลี่ยนไปปแล้ว 80-20ไม่ได้แล้วละ อย่างน้อยก็ต้อง 60-40อะ ฉันเอา60 นาย40” ถึงแม้ว่าโจวเหวินจะยังไม่รู้ว่าข้างในคืออะไร แต่เขาก็จะไม่ยอมเสียเปรียบอีกแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็รู้ดีว่าเขาต้องการเลือดของผู้พิทักษ์ดังนั้น เขาอาจจะต้องยอมรับเงื่อนไขนี้ แต่ยังไงโจวเหวินก็อยากจะต่อรองก่อน

“ไม่เอาอะ”ละมั่งปฏิเสธทันที

โจวเหวินมองก่อนจะพูดอย่างหนักแน่น “ไม่งั้นก็ 50/50 ไม่ต่ำกว่านี้แล้ว”

“ไม่อยากได้เลือดเหรอ”ละมั่งชี้ไปที่ขวด

“60-40ก็ได้ นาย6ฉัน4 สุดท้ายแล้ว แล้วนายต้องมาช่วยฉันด้วย อย่าให้ฉันต้องทำทุกอย่างคนเดียวเหมือนรอบที่แล้วอีก”โจวเหวินพูด

“ตกลง”ละมั่งให้ขวดเลือดกับโจวเหวิน

โจวเหวินรับขวดลือดมาแล้วเปิดออกมาดู เขาพบว่าด้านในนั้นมีเลือดสีม่วงประหลาดที่ส่องประกายระยิบระยับเหมือนมีดวงดาวนับพันอยู่ด้านใน มันทั้งดูสวยงามและดูลึกลับไปพร้อมๆกัน

โจวเหวินลองใช้เลือดของผู้พิทักษ์มามากมายแล้ว แต่รอบนี้เขารู้ได้ตั้งแต่แรกเห็นเลยว่า นี้เป็นเลือดของผู้พิทักษ์ของจริง และมันมีคุณสมบัติที่ต่างออกไปจากผู้พิทักษ์ตัวอื่นๆอย่างชัดเจน กลิ่นอายของมันคล้ายกับที่อยู่ในไม้นั้นเลย

โจวเหวินเอาขวดเลือดนี้ไปที่ห้องฝึก ก่อนจะลองซึมซับเลือดจากขวดนี้เข้าสู่วิชาลมปราณขโมยดวงดาว

โจวเหวินรู้สึกได้ทันทีว่าจักรวาลน้อยๆในร่างกายของเขานั้นระเบิดออกมา เลือดสีม่วงนั้นมอบพลังงานมหาศาลให้กับจักรวาลอย่างไม่น่าเชื่อ  โจวเหวินรู้สึกได้เลยว่าพลังงานที่เกิดขึ้นนั้นกำลังจะทำให้เขาได้วิญญาณชีวิตมาอีกครั้ง

บางทีอาจจะเป็นเพราะว่ารอบนี้เขาได้เลือดมาซึมซับเยอะกว่าเดิม ปรกติแล้วเขาใชช้เลือดแค่หยดเดียวเท่านั้น แต่รอบนี้ใช้มากถึง7-8หยด ทำให้พลังงานที่ดูดซับเข้ามานั้นมันรุนแรงและมากกว่าเก่า ขั้นตอนการสกัดวิญญาณจึงเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมากๆ

และตอนนั้นเองที่คิ้วของโจวเหวินมีดวงดาวสีม่วงส่องประกายแสงขึ้นมา