Paragon of Destruction chapter 41: ราคาของอํานาจ

หลังจากที่ เจียงเฟย ออกไปจากห้อง ทั้ง อาร์รัน และ ขุนนางเจียงก็นิ่งเงียบไปชั่วขณะ สํารวจซึ่งกันและกัน อาร์รัน พบว่าแม้จะ เพิ่งได้พบกับผู้ชายคนนี้แต่เขาก็รู้สึกชอบชายคนนี้ไปแล้ว

แตกต่างจากนักเวทย์ส่วนใหญ่ที่เขาเคยพบเจอมา ตอนนี้ ขุน นางเจียงดูเปิดเผยและตรงไปตรงมา โดยมีท่าทางเจ้าเล่ห์และมีความลับเล็กน้อย

“คุณเป็นผู้นําตระกูลเจียงหรือ?” อาร์รัน ถามในที่สุด

ขุนนางเจียง หัวเราะ “ฉันไม่ได้ครองตําแหน่งนั้นมาเป็นพันปีแล้ว ทุกวันนี้งานเดียวของฉัน คือ ป้องกันไม่ให้สุนัขของโรงเรียนเหล่านั้นได้ล้ําเส้นเข้ามา” เขาถอนหายใจด้วยความขยะแขยง “พวกเขากล้าแสดงออกมากเกินไป เนื่องจากความเจริญของตัวเองในช่วงสองสามศตวรรษที่ผ่านมานี้”

“ที่นี่เราปลอดภัยจากพวกเขาหรือไม่?” อาร์รัน ถาม เขาเข้าใจดีว่าหลังจากการตายของนักเวทย์ระดับสูงสามคนของโรงเรียนผู้คนจะต้องตามหาผู้ที่รับผิดชอบอย่างแน่นอน

“สําหรับตอนนี้ นายไม่มีอะไรต้องกลัวจากโรงเรียน” ขุนนางเจียงพูด “พวกเขาน่าจะเชื่อว่าฉันฆ่าคนของพวกเขาและเมื่อพวกเขาอยู่ใกล้กับที่ดินของฉัน ฉันก็มีสิทธิ์ที่จะทําเช่นนั้น” เขาส่ายหัว “สิ่งที่นายควรกังวลคือผลที่ตามมาของการแสดงของนาย”

“ผลที่ตามมาอะไร?” อาร์รันถามด้วยความกังวลเล็กน้อย

“ใช้เวลาสักพักและสํารวจตัวนายเอง” ขุนนางเจียง ตอบ

อาร์รัน ทําตามที่ชายคนนั้นพูด พลางหลับตาและเพ่งความสนใจไปที่แก่นพลังภายในตัวเขา ด้วยความประหลาดใจ เขาพบว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยแก่นพลังเงามากกว่าที่เขาคิดว่าจะเป็นไป

ในทะเลแก่นพลังเงา เขามีปัญหาในการค้นหาอาณาจักรอื่น ๆ ของเขาเมื่อเขาทําเช่นนั้น ในที่สุด เขาก็ค้นพบว่าแม้ว่าผนึกเงาที่ครอบคลุมอาณาจักรต้องห้ามของเขาจะยังคงอยู่ แต่ผนึกใหม่ก็ค รอบคลุมอาณาจักรไฟและลมของเขาไม่เหมือนก่อนหน้านี้ผนึก เหล่านี้ถูกสร้างขึ้นจากแก่นพลังชนิดหนึ่งที่อาร์รันไม่คุ้นเคย

“คุณปิดผนึกอาณาจักรของฉัน?” อาร์รัน ถาม

“ฉันจําเป็น” ขุนนางเจียง พูด “ยาเปิดอาณาจักรที่นายใช้บังคับให้อาณาจักรของนายเปิดออก จนตอนนี้ร่างกายของนายดึงแก่นพลังออกมามากเกินกว่าที่มันจะรับมือได้”

“นั่นเป็นไปได้หรือ?” จนถึงตอนนี้อาร์รันเชื่อว่าแก่นพลังของเขาเองไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อเขา

“แน่นอน” ขุนนางเจียง ตอบ “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็น แต่แล้วก็เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นคนที่กล้ากินยาเปิดอาณาจักรสิบเม็ด”

อาร์รัน พยักหน้าอย่างครุ่นคิด ทําให้รู้สึกว่ายาเปิดอาณาจักรจะมีผลยาวนาน

“โดยปกติ” ชายร่างใหญ่พูดต่อ “เมื่อนักเวทย์เปิดอาณาจักรของเขาเท่า ๆ กับของนาย ร่างกายของเขาจะมีเวลาหลายทศวรรษในการเสริมสร้างความแข็งแกร่งหรือแม้กระทั่งหลายศตวรรษในทางกลับกัน นายยังคงมีร่างกายของมนุษย์ หากไม่ใช่เพราะ อาณาจักรต้องห้ามของนายฉันสงสัยว่านายจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่”

อาร์รัน แทบสําลัก “คุณรู้เกี่ยวกับอาณาจักรต้องห้าม?”

“มันไม่ยากที่จะคิดออก” ขุนนางเจียง พูด “ผนึกที่ปิดมันทํามาอย่างดีฉันคิดว่าเงาใช่ไหม? แต่เมื่อฉันตรวจสอบนายด้วยลักษณะของมัน มันก็ยากที่จะพลาด”

“คุณสัมผัสได้ถึงแก่นพลังเงา?” อาร์รันประหลาดใจ จนถึงตอนนี้เขาเชื่อที่ศาสตราจารย์เชา บอกเขาว่านักเวทย์ไม่สามารถรับรู้แก่นพลังของผู้อื่นได้

“แน่นอนว่าไม่” ขุนนางเจียง ตอบ “แต่ฉันรู้สึกได้ถึงความวุ่นวายที่ทําให้เกิดในแก่นพลังรอบตัว” เมื่อเห็นใบหน้าของ อาร์รันเต็มไปด้วยความกังวล เขาพูดเสริมว่า “ไม่ต้องเป็นห่วง นักเวทย์น้อยคนนักที่จะสามารถค้นพบมันได้และในจํานวนนั้น ฉันสงสัยว่าจะมีใครสนใจในตัวผู้ริเริ่ม

อาร์รัน พยักหน้าแม้ว่าเขาจะยังรู้สึกกังวล แต่ในที่สุด ก็เข้าใจว่าแม้แต่แก่นพลังเงาก็ไม่สามารถซ่อนอาณาจักรต้องห้ามของเขาได้อย่างสมบูรณ์

“แต่อาณาจักรต้องห้ามของฉันทําให้ฉันมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?” เขาถามโดยทิ้งความกังวลของเขาในขณะนี้

“ฉันไม่สามารถแน่ใจได้อย่างร้อยเปอร์เซ็นต์” ขุนนางเจียงพูด “แต่ถ้าฉันต้องเสี่ยงกับการคาดเดา ฉันจะบอกว่าอาณาจักรต้องห้ามนั้นทําให้ร่างกายของนายคุ้นเคยกับพลังทําลายล้างของแก่นพลัง”

อาร์รัน ขมวดคิ้วด้วยความคิด แต่เขาก็นิ่งเงียบ

“ไม่ใช่ว่าจะช่วยนายได้แน่นอน” ขุนนางเจียง พูดเสริม “เมื่อฉันพบนาย นายอยู่ห่างจากความตายเพียงไม่กี่ชั่วโมง แม้แต่ตอนนี้ หากปราศจากผนึกนายคงจะโชคดีที่ผ่านสัปดาห์นี้ไปได้”

“แล้วฉันจะทํายังไง?” อาร์รัน ถาม จากการมองใบหน้าของ ขุนนางเจียง อย่างไม่ใส่ใจ เขาสามารถบอกได้ว่าชายคนนั้นมีวิธีแก้ปัญหา

“มีเพียงสิ่งเดียวที่นายสามารถทําได้” ขุนนางเจียง พูด “นายต้องเติบโตอย่างแข็งแกร่งและรวดเร็ว”

“งั้นฉันแค่ต้องฝึกเวทย์ต่อไป?”

ขุนนางเจียง ส่ายหัว “หากนายมุ่งเน้นไปที่เวทมนตร์ ร่างกายของนายจะต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะแข็งแกร่งพอที่จะจัดการกับแก่นพลังที่นายสามารถดึงมาใช้ได้ในตอนนี้และถ้าหนึ่งในผนกล้มเหลวในช่วงเวลานั้นนายจะต้องตายอย่างแน่นอน”

อาร์รัน ขมวดคิ้วด้วยความสับสน “แต่ถ้าการฝึกเวทย์ไม่ได้ช่วยแล้วฉันจะทํายังไง?”

“สิ่งที่ต้องเสริมสร้าง คือ ร่างกายของนาย” ขุนนางเจียงพูด “โชคดีที่ฉันช่วยนายได้” รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาและดูเหมือนเขาจะกระตือรือร้นที่จะได้รับโอกาส

“เสริมสร้างร่างกายของฉัน?” อาร์รันถามด้วยความสงสัยว่านั่นจะช่วยให้เขาต่อต้านแก่นพลังได้อย่างไร

“นักเวทย์ส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปที่แก่นพลัง โดยไม่สนใจร่างกายของพวกเขา”ขุนนางเจียงพูด “แต่พลังที่แท้จริงนั้นต้องการความแข็งแกร่งในทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องเวทมนตร์จิตใจและร่างกาย”

ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างจริงจังกับคําพูดเหล่านี้และเขาพูดต่อว่า“สิ่งที่ฉันจะสอนนาย คือ การปรับแต่งร่างกาย วิธีที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งและความอดทนของร่างกายของคุณเกินกว่าที่เวทมนตร์ปกติจะทําได้การฝึกฝนมันมีประโยชน์มากมาย แต่สิ่งหนึ่งที่ มันจะทําคือช่วยนายควบคุมแก่นพลังของนาย”

ในตอนนี้ดวงตาของ อาร์รัน เบิกกว้างด้วยความสนใจ “เริ่มได้เมื่อไหร่?” เขาถาม

“เมื่อนายหายดีในหนึ่งหรือสองสัปดาห์” ขุนนางเจียงพูดพร้อมกับยิ้มให้กับความไม่อดทนของอาร์รัน “จนกว่าจะถึงตอนนั้นนายสามารถศึกษาสิ่งนี้ได้”

เขาหยิบม้วนกระดาษจากเสื้อคลุมและวางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้งข้างเตียง

“ม้วนกระดาษนี้มีเทคนิคการเสริมสร้างร่างกาย” เขาพูดต่อ“การศึกษาเทคนิคนี้จะช่วยให้นายหายจากอาการบาดเจ็บได้เร็วขึ้นและเมื่อนายหายดีแล้วเราจะเริ่มการฝึกจริงได้”

อาร์รัน พยักหน้า “ฉันจะเริ่มทันที” เขาพูดอย่างกระตือรือร้นที่

จะเริ่ม

ขุนนางเจียง ยิ้มแล้วยืนขึ้น “ฉันจะปล่อยนายไว้แล้วมีบางสิ่งที่เราจะต้องพูดคุยกันในภายหลัง แต่สิ่งเหล่านั้นรอได้ตอนนี้เน้นที่การฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว”

ทันทีที่ ขุนนางเจียง จากไป อาร์รัน ก็คลายม้วนกระดาษและเริ่มอ่าน

แทบจะในทันที เขาเห็นว่าไม่เหมือนม้วนกระดาษอาณาจักรที่เขาอ่านก่อนหน้านี้ นี่เป็นเพียงการเขียนธรรมดา ไม่มีสัญลักษณ์แปลก ๆ และไม่มีแก่นพลังผสมอยู่ในตัวอักษร แต่ม้วนกระดาษให้คําอธิบายโดยละเอียดเกี่ยวกับเทคนิคในการใช้และเพิ่มพลังงานในร่างกายของเขาเอง

ในไม่ช้า อาร์รัน ก็พบว่าตัวเองจมอยู่ในม้วนกระดาษเทคนิคนี้ไม่เหมือนสิ่งใดที่เขาเคยพบมาก่อนและยิ่งเขาอ่านมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเมื่อได้เรียนรู้มัน