บทที่ 2 นางเอกในโรงเรียน

การคลื่อนไหวอย่างฉับพลันทําให้หวังฮ่าวหลานตกตะลึง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับข้อมูลนี้หลังจากได้รับระบบสุดยอดตัวร้ายมา

นอกจากนี้ยังมีหน้าต่างสถานะในหัวของเขา

เปิดหน้าต่างสถานะและมองดู

“โฮสต์: หวังฮ่าวหลาน”

“พลังต่อสู้: 89”

[ค่าเสน่ห์: 198]

(ข้อมูลสองข้อมูลข้างต้น เป็นค่าเฉลี่ยของผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่ปกติคือ 100)

[ออร่าตัวร้าย: 99]

[แต้มตัวร้าย: 100″

“ทักษะ: ไม่มี”

เห็นได้ชัดว่าหน้าต่างนี้เป็นสถานะข้อมูลของหวังฮ่าวหลาน

ตระกูลของหวังห่าวหลานนั้นเหนือกว่า มากไปกว่านั้นเขามักจะนั่งรถรับส่งไปกลับระหว่างเรียน และโดยทั่วไปไม่มีการออกกำลังกายหรือการฝึกฝนอะไร พละกำลังของเขาจึงต่ำกว่าค่าเฉลี่ย

ค่าเสน่ห์ใกล้เคียงกับสองเท่าของค่าเฉลี่ย

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า

หล่อเหลา, การศึกษาเป็นเลิศ, และภูมิหลังครอบครัวยอดเยี่ยม

ในโรงเรียนเขาได้รับการยอมรับว่าเป็นบุคคลระดับแนวหน้าของโรงเรียน ไม่รู้ว่ามีผู้หญิงกี่คนที่แอบชอบเขา

“ระบบ ออร่าตัวร้ายหมายความว่าอะไร? 99 มากหรือน้อย? “หวังฮ่าวหลานใช้ความคิดในการสื่อสารกับระบบ

[ตอบกลับ ออร่าตัวร้ายเป็นเอกลักษณ์ของคุณ เช่นเดียวกับที่ตัวเอกมี ออร่าของตัวเอก รัศมีของตัวเอกไม่ต่ํากว่า 300 แต้มของโฮสต์ 99 หน่วยต่ําและอาจตายไวขึ้น 】

“บ้าเอ๊ย!” หวังฮ่าวหลานสบถออกมาและถามว่า

“แล้วแต้มออร่าตัวร้ายมีทางที่จะเพิ่มได้ไหม?”

[หากโฮสต์สามารถปราบปรามตัวเอกได้สําเร็จ ปล้นโอกาสของตัวเอก และยึดร่างกายและจิตใจของนางเอก ซึ่งมีหลายวิธี สามารถเพิ่มแต้มออร่าตัวร้ายได้] 】

ครอบครองนางเอกเหรอ?

ฉันล่ะชอบเลย!

หวังฮ่าวหลานรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งและถามต่อว่า

“ถ้าออร่าตัวร้ายของฉันเหมือนกับแต้มออร่าของตัวเอกหรือมากกว่าเขา นั่นหมายความว่าฉันจะไม่ต้องเผชิญกับจุดจบอันน่าอนาถใช่ไหม?”

“คุณเข้าใจท่านไม่ถูกต้อง เมื่อแต้มของท่านเหมือนกับตัวเอก ท่านจะเป็นตัวร้ายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและท่านสามารถอยู่รอดได้จนถึงตอนจบ เฉพาะในกรณีที่โฮสต์มีแต้มมากกว่าตัวเอกท่านก็จะไม่ตาย เพียงแค่ไม่ตายเท่านั้น 】

“หรือพูดอีกอย่างก็คือ จุดจบก็น่าอนาถเพียงแต่ไม่ตายเท่านั้นเอง” หวังเฮาหลานรู้สึกกังวลเล็กน้อย และถามออกไปว่า

“งั้นฉันสามารถฆ่าตัวเอกได้หรือไม่?”

“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ ในที่สุดก็มีสติปัญญาของตัวร้ายแล้ว เมื่อแต้มของโฮสต์สูงกว่าตัวเอกมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งมีโอกาสฆ่าตัวเอกมากขึ้นเท่านั้น 】

“ดูเหมือนว่าฉันจะถูกกําหนดให้ขัดแย้งกับตัวเอก” หวังฮ่าวหลานตระหนักได้ถึงเรื่องนั้น

“แล้วแต้มตัวร้ายจะมีประโยชน์อะไร?”

[แต้มตัวร้ายสามารถสุ่มรางวัลและแลกเปลี่ยนไอเท็มในร้านค้าตัวร้ายหลักเพื่อช่วยให้โฮสต์ต่อสู้กับตัวตัวเอก นอกจากนี้ยังสามารถสอบถามข้อมูลคุณสมบัติต่างๆของตัวเอก นางเอกและตัวละครสมทบที่สําคัญ 】

“ร้านค้า? ร้านค้าอยู่ไหน เปิดให้ฉันหน่อยสิ “หวังฮ่าวหลานพูดอย่างเร่งเร้า

[ร้านค้าสุดยอดตัวร้ายยังไม่เปิด และจะเปิดโดยอัตโนมัติเมื่อออร่าตัวร้ายของโฮสต์ถึง 500 】

“แล้วเราจะได้ออร่าตัวร้ายได้อย่างไร?”

[เปลี่ยนทิศทางของโครงเรื่องเดิม, ปราบปรามความสําเร็จของตัวเอกและการกระทําอื่น ๆ ที่เป็นประโยชน์ต่อโฮสต์, ซึ่งมีความเป็นไปได้ที่จะได้รับแต้มตัวร้าย. 】

หลังจากที่ระบบตอบคําถามเหล่านี้ หวังฮ่าวหลานก็เข้าใจคร่าวๆในขณะเดียวกันก็คิดแผนการที่จะจัดการกับตัวเอกไปด้วย

“เรียกสองคนนั้นมาที่โรงเรียน” หวังฮ่าวหลานออกคําสั่งกับฟ่านเจี้ยน

“คือว่า”

“คือว่าอะไร”หวังฮ่าวหลานรีบตัดบทน้องชายที่กําลังจะถามเรื่องไร้สาระ

“ครับ ๆๆ” ฟ่านเจี้ยนหยิบโทรศัพท์ออกมาและทําตามที่บอกทันที

หลังจากวางสาย ฟ่านเจี้ยนรายงานว่าฟ่านทงและฉินโซ่วเซิงได้กำลังเดินทางมาโรงเรียน

หวังฮ่าวหลานพยักหน้า

พวกเขาเดินผ่านทางเดินในโรงเรียนและเดินไปที่ห้องเรียน

“เอ๋ นี่ไม่ใช่พี่สะใภ้หรอกหรือ อรุณสวัสดิ์!”

ฟ่านเจี้ยนตะโกนใส่คนที่อยู่ไม่ไกล

หวังฮ่าวหลานมองตามทิศทางที่เขากําลังมุ่งหน้าไปและเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง

เห็นเพียงรูปร่างสูงโปร่ง ผมยาวสลวยดําขลับ

ผิวพรรณขาวราวหิมะ ใบหน้ารูปไข่ห่าน ใบหน้างดงามกระจายอยู่ทั่วสัดส่วนทองคำ

แม้จะใส่ชุดนักเรียนธรรมดา แต่ก็ยังไม่สามารถหยุดความอ่อนเยาว์และงดงามได้

ผู้หญิงแบบนี้ต่อให้อยู่ในเหล่าผู้คนก็มองเห็นได้ในพริบตา

เธอชื่อซูมู่หยาน

เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นของหวังฮ่าวหลานและได้รับการยอมรับจากนักเรียนทั้งหมด

แน่นอนว่าเธอคือนางเอกหรือพูดให้ถูกก็คือหนึ่งในนางเอก

เพราะตามนิสัยงี่เง่าของนิยายในเมืองแล้วจะจับคู่นางเอกประจำโรงเรียนคนเดียวให้กับตัวเอกได้อย่างไร

ซูมู่หยานเรียนดี และหน้าตาก็สวยราวกับเป็นคู่ที่เกิดมาเพื่อหวังฮ่าวหลาน

ไม่มีเด็กผู้ชายคนไหนในโรงเรียนที่ดีเด่นเท่าหวังฮ่าวหลาน

หากอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง ซูมู่หยานจะไม่ชอบมันได้อย่างไร?

แต่นักเขียนบัดซับที่สร้างนิยายเรื่องนี้ได้บังคับให้สร้างฉากขึ้นในโครงเรื่องโดยที่ว่า ซูมู่เหยียนไม่ได้รู้สึกหรือแม้แต่รังเกียจหวังฮ่าวหลานเลยสักนิด

แต่หวังฮ่าวหลานกลับรักซูมู่หยานเป็นอย่างมาก เขาเป็นทั้งเบ๊และพวกประจบสอพลอ

ทําไมถึงว่าอย่างนั้น?

เนื่องจากหวังฮ่าวหลานมีคุณสมบัติที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ จึงสามารถจีบสาวๆได้มากมาย

แต่หวังฮ่าวหลานกลับหลงรักซูมู่หยานและไม่สนใจผู้หญิงคนอื่น

เมื่อพล็อตเรื่องดําเนินไปจนจบ ซูมู่หยานก็หลงรักตัวเอกและเชื่อฟังเขามาก

ดังนั้นภายใต้การยั่วยุของตัวเอก ซูมู่หยานจึงใช้ความรักของหวังฮ่าวหลานช่วยตัวเอกฆ่าหวังฮ่าวหลานซะ

เมื่อหวังฮ่าวหลานกําลังจะตาย เพราะนางรักซูมู่หยานมากเกินไป เขาจึงไม่ได้ตําหนิเธอ!

หวังฮ่าวหลานในเนื้อเรื่องดั่งเดิม มันช่างน่าเศร้าจริงๆ

“ถึงเจ้านักเขียนบัดซับ ฉันไม่ต้องการจุดจบที่น่าเศร้าเช่นนี้เกิดขึ้นกับฉันหรอก!” หวังฮ่าวหลานสบถในใจและเริ่มจัดระเบียบความคิดของเขา

ตอนนี้ยังเป็นช่วงเริ่มต้นของพล็อตเรื่อง ซูมู่หยานปฏิบัติต่อตัวเอกที่แค่คิดเพียงแค่ว่าเป็นแค่นักเรียนธรรมดาๆ

แต่ความเกลียดชังและการต้านทานต่อตัวเองนั้นมีเพียงเล็กน้อย

เป็นอย่างที่คิด

เมื่อซูมู่หยานได้ยินฟ่านเจี้ยนกุ่ยเรียกเธอว่าพี่สะใภ้ เธอทั้งโกรธทั้งกระอักกระอ่วน ใบหน้าขาวราวหิมะแดงระเรื่อขึ้นหลายส่วน

นักเรียนที่เดินผ่านไปมาเมื่อได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวพวกเขามองไปที่พวกเราด้วยความอยากรู้อยากเห็น

นักเรียนสองสามคนบางคนยังคงกระซิบกระซาบกัน เราไม่รู้ว่าพวกเขากําลังพูดถึงอะไรกัน

ซูมู่หยานรู้ว่าเหล่าลูกน้องของหวังฮ่าวหลานมักจะเรียกตัวเองว่า “พี่สะใภ้” ในชั้นเรียน

มันทําให้เธอรําคาญมากๆ  

ตอนนี้ยังอยู่ในโรงเรียน ตะโกนเรียกเธอต่อหน้า

ทุกคนในชั้นเรียนรู้ว่าพวกเขาและหวังฮ่าวหลานไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบนั้น ฉายาของ “พี่สะใภ้” ทุกคนรู้ว่ามันเป็นการหยอกล้อ

แต่คนในชั้นเรียนอื่น ๆ ไม่ทราบสถานการณ์ดังกล่าว

ไม่รู้ว่าคนอื่นจะพูดกันลับหลังอย่างไร

“ฟ่านเจี้ยน นาย… อย่าพูดเหลวไหลฉันและหวังฮ่าวหลานไม่มีอะไรกัน อย่าเรียกฉันว่าพี่สะใภ้ “ซูมู่หยานหน้าแดง อยากจะแก้ไขคําเรียกขานนี้จริงๆ  

“ไม่ช้าก็เร็วเธอจะต้องเป็นลูกพี่หญิงของข้าแน่ รีบๆ มาติดตามลูกพี่เถอะ” ฟ่านเจี้ยนหัวเราะคิกคัก

“ฉันเป็นลูกพี่ของมึงตอนไหน อย่าพูดเหลวไหลอีก วันหลังห้ามเรียกฉันว่าพี่สะใภ้” ซูมู่หยานกระท่อกระทือเท้า

“พี่สะใภ้ พี่สะใภ้ พี่สะใภ้…”

ไม่ยอมให้ซูมู่หยานพูด ฟ่านเจี้ยนต้องการตะโกน ยิ่งตะโกนก็ยิ่งดัง ยิ่งเสียงดังขึ้น ผู้คนก็ยิ่งมุงดู

ทําให้ซูมู่หยานโกรธจนหูแดง

“หุบปากซะ”

หวังฮ่าวหลานตะคอก

ฟ่านเจี้ยนหยุดทันที

หลังจากนั้นหวังฮ่าวหลานก็เดินเข้าไปใกล้ซูมู่หยานและหยุดอยู่ตรงหน้าเธอหนึ่งเมตร

เขาจะทําอะไร? เขาอยากจะกอดฉันในที่สาธารณะเหรอ? หรือที่เกินเลยไปกว่านั้นคือ ต้องการที่จะจูบฉันเหรอ?

ซูมู่หยานมีลางสังหรณ์ไม่ดี เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าว หมายที่จะหนีออกจากสถานที่แห่งนี้

แต่ฟ่านเจี้ยนหยุดเธอไว้

แต่ซูมู่หยานได้ตัดสินใจแล้ว ว่าจะสู้สุดชีวิตเพื่อขัดขืน