“เธอโทรหาใครให้มางานประชุมผู้ปกครอง-ครูเมื่อก่อนคราวก่อน?” หวังฮ่าวหลานถาม

“เป็นลุงหลี่ที่เป็นพ่อบ้านของฉัน แต่คราวนี้ไม่อยากโทรหาเขา”

ตอนนี้ฉินหยุนหานกําลังมีปัญหากับครอบครัวเพราะงั้นเธอจึงไม่ต้องการบอกให้ลุงหลี่ จึงทราบได้ว่าฉินไคและลุงหลี่ไม่รู้เกี่ยวกับการประชุมผู้ปกครอง-ครู

“ถ้าเธอไม่โทรหาเขา เธอก็โทรหาคนอื่นเพราะนั่นจะดีกว่ายืนอยู่นอกห้องเรียนตลอดทั้งบ่าย” หวังฮ่าวหลานกล่าว

“ถึงฉันจะอยากโทรหาใครสักคน แต่ฉันก็ต้องให้พ่อช่วย และฉันไม่อยากคุยกับเขาเมื่อตอนนี้เพราะงั้นฉันเลยไม่อยากโทรหาเขา” ฉินหยุนหานทำหน้าบึ้ง

“อยากให้ฉันเรียกใครสักคนมาไหม?” หวังฮ่าวหลานเสนอแนะ

“เอาสิ!” ฉินหยุนหานก็ยกคิ้วขึ้นทันที

“ดี รอสักครู่.”

หวังฮ่าวหลานโทรไปที่เจิ้นหลี่ทันทีและหลังจากใช้เวลาสองสามวินาทีในการพูดคุยอย่างเรียบง่ายและเรียบร้อยเขาก็วางสาย

“เรียบร้อย”

“ฉันไม่เคยคุยกับนายมากนัก ฉันคิดตลอดว่านายเป็นคนที่ไม่ค่อยดีนักที่จะเข้าหา ปรากฏว่านายทำได้ดีมาก ขอบคุณนะ!” ฉินหยุนหานมองหวังฮ่าวหลานด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข

“เรื่องเล็กน้อย”

[ติ๊ง โฮสต์ทําให้หนึ่งในนางเอกซูมู่หยานรู้สึกหึงหวง ได้รับ 100 แต้มตัวร้าย!] 

“นี่ ทําไมซูมู่หยานในชั้นเรียนถึงแอบมองด้านนี้อยู่บ่อยๆ ล่ะ” ฉินหยุนหานเหลือบมองคนที่อยู่ไม่ไกลจากระเบียงและทันใดนั้นก็พูดขึ้น

“จริงเหรอ? มันไม่มีอะไรหรอก” หวังฮ่าวหลานแสร้งทําเป็นไม่รู้

“จริงๆ นะ ฉันจะโกหกนายไปทำไม” ฉินหยุนหานยืนกราน

“ฉันเดาว่าเพราะเธอสวยมาก ซูมู่หยานเลยมองเธอ” หวังฮ่าวหลานเริ่มพูดเรื่องไร้สาระ

“แน่นอนฉันสวย” ฉินหยุนหานอดไม่ได้ที่จะหลงตัวเองสักครู่ แต่แล้วเธอก็พูดว่า

“แต่ซูมู่หยานสวยเหมือนกัน เธอคงไม่จ้องฉันหรอก”

“ซูมู่หยานสวยแต่ไม่ดีเท่าเธอหรอก และซูมู่หยานก็น่าจะอิจฉาเธอเลยแอบมองมา”

“คิดว่าฉันสวยกว่าเธอเหรอ” ฉินหยุนหานดีใจและถามอย่างระมัดระวัง

“ใช่!” หวังฮ่าวหลานพยักหน้าอย่างจริงใจ

แน่นอนว่าโกหกทั้งเพ

 ซูมู่หยานและฉินหยุนหานนั้นสวยงามทั้งคู่และคงไม่บอกว่าใครสวยกว่าใคร แต่บอกได้แค่ว่าเป็นสี่สุภาพบุรุษในหมู่ดอกไม้ (วลี: เปรียบเปรยว่า งดงามเหมือนดอกไม้ประจำสี่ฤดู ข้อมูลเพิ่มเติมhttp://www.chinatalks.co/ภูมิปัญญาจีน/สี่สุภาพบุรุษในหมู่ดอกไม้-花中四君子/)

“นายนี่ตาแหลมจริงๆ!” ฉินหยุนหานอารมณ์ดี

หวังฮ่าวหลานเป็นหนุ่มหล่อประจำโรงเรียนและการชื่นชมของเขาก็มีผลกระทบมากเกินไป!

ฉินหยุนหานจะไม่มีความสุขได้อย่างไร

จากนั้นระฆังชั้นเรียนก็ดังขึ้น

หวังฮ่าวหลานและฉินหยุนหานกล่าวลาและกลับไปที่ห้องเรียน

ทันทีที่เขานั่งลงหวังฮ่าวหลานรู้สึกว่าโทรศัพท์มือถือของเขาสั่น

มีคนส่งข้อความ wechat

หวังฮ่าวหลานหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดู และเขาก็อดแปลกใจไม่ได้

ข้อความนี้ถูกส่งโดย ซูมู่หยาน จริง ๆ

ซูมู่หยานซึ่งไม่เคยพกโทรศัพท์มือถือติดตัวไปในโรงเรียนมาก่อนตอนนี้ได้เปลี่ยนสไตล์ไปเสียแล้ว

เปิดข้อความและดูมัน “ดูคุยกันสนุกเชียว คุยอะไรกันไปบ้างเหรอ?” ”

“คุยกันว่าใครสวยกว่ากันระหว่างเธอกับฉินหยุนหาน” หวังฮ่าวหลานพิมพ์ข้อความและส่งให้

“นายคงพูดไปว่าฉินหยุนหานสวยกว่าฉันใช่ไหม” ซูมู่หยานรีบส่งข้อความกลับ

หวังฮ่าวหลานประหลาดใจ ซูมู่หยานคนนี้มักจะใช้โทรศัพท์มือถือไม่บ่อย แต่การพิมพ์ยังคงค่อนข้างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทําให้หวังฮ่าวหลานประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือซูมู่หยานเหมือนกับหมอดูและการคาดเดาของเธอนั้นแม่นยํามาก!

“ใช่ ฉินหยุนหานถามฉันก็ต้องบอกไปว่าฉินหยุนหานสวยกว่าเพราะเป็นมารยาท แต่ในความเป็นจริงในใจของฉันเธอสวยกว่าฉินหยุนหานนะ” 

“คนกะล่อน!”

“ฉันยอมรับว่าเธอทั้งสองเป็นคนสวยมากๆ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอเหนือกว่าฉินหยุนหานมาก”

“อะไรล่ะ” ซูมู่หยานถามกลับภายในไม่กี่วิ

“เธอใหญ่กว่า!”

“ลามกหยาบคาย! (อีโมจิโกรธ)”

[ติ๊ง โฮสต์กวนใจหนึ่งในนางเอกซูมู่หยาน ได้รับ 100 แต้มตัวร้าย! 】

แน่นอนว่าผู้หญิงเป็นพวกปากไม่ตรงกับใจ

พูดอีกอย่างแต่ความคิดเป็นอีกอย่าง

มีเสียงฝีเท้า แต่เป็นซงเจินอวี่ที่เดินเข้าไปในห้องเรียนพร้อมกับตําราเรียน

ซูมู่หยานเหมือนขโมยรีบซ่อนโทรศัพท์มือถือของเธอไว้ในโต๊ะเรียน

　　——

ชั้นเรียนตอนเช้าผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในช่วงบ่ายผู้ปกครองที่มาประชุมผู้ปกครองครูพามาทีละคน

คนที่มาแทนเจิ้นหลี่ในฐานะพ่อแม่ก็มาถึงเช่นกัน

ตามคําขอของหวังฮ่าวหลานคนที่มาคือฟางซวน

มาพร้อมกับฟางซวนนอกจากนี้ยังมีสาวงามประจำที่ทํางานที่มีอายุน้อยกว่า 30 ปีซึ่งเป็นพนักงานของ บริษัทคาถาแห่งเครื่องหอม

ในแง่ของรูปลักษณ์และรูปร่างสาวงามประจำที่ทํางานนี้ด้อยกว่าฟางซวนสองเกรด แต่ก็ยังคงเด้นสะดุดตา

คนอื่น ๆ ที่มาประชุมผู้ปกครอง-ครูคือคนวัยกลางคน

ในหมู่พวกเขามีชายวัยกลางคนจํานวนมากที่จะมองไปที่ฟางซวงและสาวงามประจำที่ทํางานอย่างควบคุมตัวไม่ได้

ผู้หญิงวัยกลางคนดูธรรมดาๆ อิจฉาอย่างยิ่งแอบดุด่าฟางซวนและสาวงามประจำที่ทํางาน

“สวัสดี นายน้อย”

เมื่อฟางซวนและสาวงามประจำที่ทํางานเห็นหวังฮ่าวหลายทั้งสองคนก็ทักทายกันด้วยความเคารพ แต่รูปลักษณ์ของฟางซวนนั้นผิดธรรมชาติเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามฟางซวนพยายามควบคุมตัวเองมิฉะนั้นเธอจะแสดงรูปลักษณ์แปลก ๆ ออกมาเอาได้

“เลขาฟาง จะเป็นพี่สาวฉันซึ่งมันจึงสะดวกกว่า” หวังฮ่าวหลานกล่าว

“โอเค” ฟางซวนพยักหน้า

“นายน้อย แล้วฉันล่ะ” สาวงามประจำที่ทํางานถาม

“รอเดี๋ยว”

หลังจากหวังฮ่าวหลานพูดจบเขาก็เรียกฉินหยุนหานมา

” นี่คือคนที่ฉันเรียกมา ถ้าครูถามก็แค่บอกว่านี่คือพี่สาวเธอเอง เธอควรสื่อสารล่วงหน้าบอกให้เธอรู้ถึงข้อมูลบางอย่างของตัวเองบ้างเเผื่อมีปัญหาก็จะได้ช่วยเหลือได้ทัน” 

“เข้าใจแล้ว!” ฉินหยุนหานพยักหน้าและยิ้มให้กับสาวงามประจำที่ทํางาน

“พี่สาว ต้องรบกวนพี่แล้ว เราไปที่สวนดอกไม้กันเถอะ ตรงนั้นเงียบสงบกว่า”

“ไม่รบกวนเลยจ้ะ” สาวงามประจำที่ทํางานยิ้มและพยักหน้า

แม้ว่าเธอพักงานชั่วคราวเพื่อมาร่วมงานประชุมผู้ปกครอง-ครูสําหรับคนอื่น แต่ก็ยังได้รับเงินจากบริษัทและเจิ้นหลี่ก็จะให้โบนัสจํานวนมากซึ่งเป็นสิ่งที่ทุกคนจะมีความสุข

อย่างไรก็ตามฟางซวนขมวดคิ้วและดูเหมือนจะไม่มีความสุขมากนัก

“เลขาฟาง เธอไม่สบายใจเหรอ” หวังฮ่าวหลานถามอย่างรู้เท่าทัน

“เมื่อวานฉันเหนื่อยเกินไปและรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยแต่เพราะเป็นงานเลยไม่มีทางเลือก ฉันคิดว่าฉันน่าจะอดทนกับมันได้” ฟางซวนพูดอะไรบางอย่าง

อย่างไรก็ตามความหมายประโยคข้างต้น มีเพียงหวังฮ่าวหลานเท่านั้นที่เข้าใจได้

“พี่มากับฉันสิ”

ฉินหยุนหานกําลังจะจากไปพร้อมกับสาวงามประจำที่ทํางานแต่หวังฮ่าวหลานก็ตะโกนออกมาทันที

“เดี๋ยวก่อน”

“มีอะไรเหรอ” ฉินหยุนหานถาม

“เลขาคนนี้รู้สึกอึดอัดนิดหน่อย ช่วยเอากุญแจห้องมาให้ฉันหน่อยได้ไหม จะได้ให้เธอไปพักชั่วคราว ”

“ได้สิ” ฉินหยุนหานไม่ได้คัดค้าน

ห้องพักครูนี้ได้มาจากหวังฮ่าวหลานและแน่นอนว่าเธอจะต้องตอบสนองคำขอเล็กๆ น้อยๆ จากหวังฮ่าวหลาน

หลังจากมอบกุญแจแล้วฉินหยุนหานก็รีบออกไปพร้อมกับสาวงามประจำที่ทํางาน

“มาสิ ฉันจะพาไปเอง”

หวังฮ่าวหลานถือกุญแจขึ้นและเดินไปข้างหน้า

ฟางซวนตามไป

หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็มาถึงห้องที่ฉินหยุนหานและมู่เจาเจาพักอยู่

“ขอบคุณ” ฟางซวนกล่าวด้วยความผ่อนคลายเล็กน้อย

เธอรู้สึกอึดอัดจริงๆและมันค่อนข้างอึดอัดที่จะยืนตลอดเวลา

“ไม่ต้องขอบคุณ” หวังฮ่าวหลานล็อคประตูและยิ้มอย่างชั่วร้าย

“นี่นาย…” ฟางซวนตัวแข็งทื่อ

　　……