เสี่ยวอี้เฟิงไม่ได้สวมชุดโทรมๆในวันนี้ แต่อยู่ในชุดนักเรียน

เขาอายุยังน้อย พออยู่ในหมู่นักเรียนก็ดูไม่แตกต่างจากนักเรียนทั่วไปเท่าไหร่

วันนี้เป็นวันประชุมผู้ปกครอง-ครูมีคนเข้าร่วมมากมายและเสี่ยวอี้เฟิงย่อมถือโอกาสนี้ลักลอบเข้ามา

ในขณะนั้นเอง

เสี่ยวอี้เฟิงมองไปรอบๆ หรี่ตามองสาวสวยรอบตัวเขาเล็กน้อย

ในไม่ช้าก็พบสาวสวยคนหนึ่งซึ่งดึงดูดสายตาของเขา

สาวสวยคนนั้นคือซูมู่หยาน

ตัดสินจากรูปร่างหน้าตาของเธอ เธอสวยไม่น้อยไปกว่าฉินหยุนหานเลย

เมื่อเสี่ยวอี้เฟิงเห็นฉินหยุนหานครั้งแรกเขารู้สึกทึ่ง

ในขณะนี้เมื่อตนเองเห็นซูมู่หยานก็รู้สึกแบบเดียวกันในใจ

เสี่ยวอี้เฟิงหิวโหยและเดินหน้าไปพูดคุยทันที

หวังฮ่าวหลานมองมันจากระยะไกลไม่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยในฉากนี้

ตัวเอกเป็นเหมือนสุนัขและนางเอกก็เหมือนขนมปังสุนัขจะไม่หิวได้อย่างไรเมื่อมันเห็นขนมปัง?

เดิมที ซูมู่หยานเป็นนางเอกของเนื้อเรื่องฉู่ป๋าย แต่หลังจากที่ฉู่ป๋ายหายไปเนื้อเรื่องดั้งเดิมที่เป็นของฉู่ป๋ายก็ล่มสลายไป แต่ตัวตนของนางเอกของซูมู่หยานยังคงอยู่เหมือนเดิม

ตามสถานการณ์ปัจจุบันระหว่างรายละเอียดปลีกย่อยของโลกนี้ซูมู่หยานสมควรรวมอยู่ในเนื้อเรื่องดั้งเดิมของเสี่ยวอี้เฟิงด้วย

อย่างไรก็ตามหวังฮ่าวหลานไม่ได้ตื่นตระหนกเลย

สําหรับการพูดคุยของเสี่ยวอี้เฟิงกับซูมู่หยาน เขาไม่ได้หยุดยั้งมัน

เพราะคร้านเกินไปที่จะทํา

ซูมู่หยานแตกต่างจากฉินหยุนหานและมู่เจาเจา เพราะเธอมีใจให้กับเขาอยู่แล้ว

แม้ว่าตัวเอกต้องการโจมตีเธอมันก็เป็นสิ่งที่ยากมาก

ตามที่คาดไว้

เสี่ยวอี้เฟิงยังไม่ได้กล่าวคําชื่นชมอะไรเลย แต่ซูมู่หยานก็เดินจากไปด้วยสายตาที่รังเกียจ

เสี่ยวอี้เฟิงแตะจมูกด้วยใบหน้าสีเทาแต่เขาก็มองออกไปและกลับมาดูโลภอีกครั้ง

เพราะเขาเห็นนางเอกสาว

“เด็กสาวที่มีใบหน้าทารกหุ่นสะบึ้มที่อยู่ข้างๆ คุณหนูนี่ต้องเป็นมู่เจาเจาใช่ไหม นี่ช่างงดงามจริงๆ! ”

เสี่ยวอี้เฟิงอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายและหัวใจของเขาก็หื่นกระหาย

ห่างออกไป

หวังฮ่าวหลานมองไปที่เสี่ยวอี้เฟิงและอดสงสัยไม่ได้

เหตุผลของความประหลาดใจไม่ใช่ว่าเสี่ยวอี้เฟิงพวกหื่น

แต่จู่ๆ ก็คิดได้ว่ามีปัญหาเข้าแล้ว

ว่ากันตามกฎของนวนิยายประเภทเมืองไม่ว่าตัวเอกที่มีค่าพลังต่อสู้สูงจะไปที่ไหน ที่นั่นจะเกิดเรื่องไม่ดี

มันเหมือนกับโคนันที่โคนันไปไหนที่นั่นย่อมมีคนตาย!

หวังฮ่าวหลานมั่นใจว่าเสี่ยวอี้เฟิงที่ปรากฏตัวขึ้นที่นี่ ย่อมจะมีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น

และเรื่องนี้เป็นไปได้มากว่าจะเกี่ยวข้องกับฉินหยุนหานและมู่เจาเจา

เสี่ยวอี้เฟิงไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่ที่นี่

เสี่ยวอี้เฟิงไม่ใช่นักเรียนที่โรงเรียนและมันก็ไม่ยากที่จะขับไล่เขาออกไป

อย่างไรก็ตามสิ่งเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ หวังฮ่าวหลานไม่ได้ใส่ใจที่จะทําด้วยตัวเอง

เขาเรียกสามลูกน้องฟานเจี้ยนฟานตงและฉินโชเฉิงและพูดอะไรบางอย่างกับพวกเขา

หลังจากลูกน้องทั้งสามฟังเสร็จ พวกเขาก็เดินตรงไปยังฝั่งของเสี่ยวอี้เฟิงทันที

ในไม่ช้าเสียงร้องแปลก ๆ ของลูกน้องทั้งสามในฝูงชนก็ดังขึ้น

“เจ้าเป็นใคร เจ้าดูเหมือนจะไม่ใช่นักเรียนของโรงเรียนเรา เจ้ามาจากไหน”

“ดูเขาลับๆ ล่อๆ แบบนี้สิ มองแวบแรกก็รู้ว่าไม่ใช่คนดี เขาต้องมาที่นี่เพื่อขโมยของแน่ๆ!”

“รปภ.รปภ.อยู่ไหน?!”

เมื่อได้ยินการเคลื่อนไหว เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเจ็ดหรือแปดคนก็รีบวิ่งไปและขอบัตรประจําตัวนักเรียนของเสี่ยวอี้เฟิงทันที

กลุ่มการศึกษาสุ่ยเจ๋อมีทรัพยากรทางการเงินที่แข็งแกร่ง

โรงเรียนมัธยมสุ่ยเจ๋อเป็นเหมือนป้ายชื่อของกลุ่มการศึกษา

ดังนั้นกลุ่มการศึกษาจึงมีกองกําลังป้องกันที่แข็งแกร่งมาก

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีเกือบถึงระดับบอดี้การ์ดมืออาชีพ

ไม่งั้นวัยรุ่นสามคนที่เคยจะลักพาตัวฉินหยุนหานมาก่อนจะไม่รออยู่ข้างนอกโรงเรียนแน่ๆ

ของอย่างบัตรประจําตัวนักเรียนเสี่ยวอี้เฟิงตามปกติย่อมไม่สามารถเอามันออกมาได้

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเริ่มสงสัยทันทีเมื่อพวกเขาเห็นสถานการณ์เช่นนี้และต้องการควบคุมตัวเสี่ยวอี้เฟิง

อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเสี่ยวอี้เฟิงนั้นยอดเยี่ยมมาก เขาบุกเข้าไปในวงล้อมรีบวิ่งผ่านการล้อมจับของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและหลบหนีได้สําเร็จ

รปภ.ไล่ตามไล่ไป แต่พวกเขาถามไม่ทันแม้กระทั่งผายลม

แม้ว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้จะได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี แต่ เสี่ยวอี้เฟิงนั้นแข็งแกร่งเกินไปและด้วยประสบการณ์ฝึกฝนกำลังภายใน 15 ปีเขาสามารถผลักคนที่แข็งแกร่งให้อยู่ห่างออกไปห้าเมตรด้วยการผลักง่ายๆ 

เป็นไปไม่ได้ที่รปภ.เหล่านี้จะจับกุมเสี่ยวอี้เฟิงได้

หวังฮ่าวหลานไม่แปลกใจเลยกับผลลัพธ์นี้

เขาแค่ต้องการไล่เสี่ยวอี้เฟิงออกไป และตอนนี้จุดประสงค์ก็สําเร็จแล้ว

เรื่องของเสี่ยวอี้เฟิงทําให้เกิดความโกลาหลเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามมันถูกระงับลงอย่างรวดเร็ว

การประชุมผู้ปกครอง-ครูดําเนินการไปตามปกติ

ครูประจําชั้นของแต่ละชั้นเรียนเดินอยู่หน้าเวทีเพื่อทั้งยกย่องหรือวิพากษ์วิจารณ์นักเรียนในชั้นเรียนของตนเอง

หวังฮ่าวหลานผู้ซึ่งมีผลการเรียนยอดเยี่ยมได้รับการยกย่องเป็นพิเศษจากซ่งเจินอวี่

มีดวงตาที่อิจฉาเต็มไปหมด ถ้าเปลี่ยนเป็นนักเรียนธรรมดาเขาก็จะมีความสุขเหลือล้น

อย่างไรก็ตามหวังฮ่าวหลานไม่มีตั้งใจที่จะสัมผัสกับความสุขนี้

ความสนใจของเขาตอนนี้เกือบทั้งหมดอยู่ในร่างของฉินหยุนหานและมู่เจาเจา

หลังจากรอมานานกว่าครึ่งชั่วโมงก็ไม่เกิดเรื่องผิดปกติอะไรขึ้น

“เป็นเพราะไล่เสี่ยวอี้เฟิงออกไปสิ่งเลวร้ายก็หายไปพร้อมกับเขาเหรอ”

หวังฮ่าวหลานแอบคาดเดา

“ไฟไหม้!”

อย่างไรก็ตามเมื่อหวังฮ่าวหลาน เพิ่งเกิดความคิดนี้ขึ้นมาเสียงตื่นตระหนกก็ดังมาจากภายนอก

คนอื่นๆ ในห้องตกตะลึงอยู่ในตอนแรก

แต่เมื่อควันจางๆ เข้ามาจากนอกหน้าต่างสีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปในทันที

บัดซบ!

นี่ไม่ใช่เรื่องดี

หวังฮ่าวหลานบ่นอุบอยู่ภายใน

“หนี!”

ในห้องประชุมเสียงกรีดร้องของผู้คนที่ตื่นตระหนก และเสียงกระแทกเก้าอีกผสมปนเปกัน

“ช้าลงหน่อย ทุกคนไม่ต้องรีบ ค่อยๆออกไปอย่างเป็นระเบียบ!”

ถังปิงหยุนตะโกนเสียงดังพยายามปลอบประโลมอารมณ์ของทุกคน

แต่ควันหนาทึบลอยอยู่ข้างนอก และดูเหมือนว่าเปลวไฟจะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

ห้องประชุมนี้อยู่บนชั้น 6 ซึ่งเป็นชั้นบนสุด

ถ้าไม่รีบหนีอาจจะแย่เอาได้!

รีบหน่อยได้ไหม?!

ฉากนั้นควบคุมไม่ได้แล้วและทันใดนั้นก็เกิดความวุ่นวาย

ผู้ปกครองและนักเรียนจับคู่กันและพวกเขาทั้งหมดรีบไปที่ประตู

จํานวนคนทั้งหมดในห้องประชุมคือห้าร้อยคนและมีเพียงสองประตูจากห้องประชุม

ผู้คนพลุกพล่าน เกิดการชนกันและเลี่ยงไม่ได้ที่จะเกิดการเหยียบกัน

ถึงจะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ก็จะถูกเหยียบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ซึ่งน่าเสียดายที่มู่เจาเจาเป็นผู้เคราะห์ร้าย

เมื่อหวังฮ่าวหลานเห็นฉากนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะพึมพํา

อย่างที่คาดไว้ คนที่มีออร่านางเอกมันจะเกิดปัญหากับตัวมากมาย

อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ยังสอดคล้องกับความตั้งใจของหวังฮ่าวหลาน

ฉินหยุนหานมีศีลธรรมมากและให้ปู่ของมู่เจาเจาวิ่งไปกับทุกคนก่อน และเธอต้องการออกไปกับพร้อมมู่เจาเจาที่อยู่หลังเธอ

อย่างไรก็ตามเธอถูกเอาอกเอาใจมาอย่างดีและไม่มีแม้แต่แรงผูกไก่และเธอปล่อยให้มู่เจาเจาอยู่บนหลังได้แค่สองสามก้าวจนต้องเปลี่ยนไปเป็นช่วยผยุงแทน

ฉินหยุนหานไม่ได้ป่วยเป็นโรงเจ้าหญิงหนักเกินไป แต่เธอมีบุคลิกดีมากในสถานการณ์สําคัญเช่นนี้ที่ไม่ได้ปล่อยน้องสาวไปและหนีไปตามลำพัง

หวังฮ่าวหลานต้องการช่วยจริงๆ เพื่อสร้างความประทับใจ แต่ฟางซวนเดิมไม่สะดวกจึงหนีไปคนเดียวไม่ได้

พวกเธอทั้งหมดเป็นตัวนางเอกและหวังฮ่าวหลานไม่สามารถปล่อยให้ฟางซวนอยู่คนเดียวและไปช่วยอีกด้านหนึ่งได้โดยตรง

“ฉันจะแบกเธอ!” ทันใดนั้นหวังฮ่าวหลานก็โน้มตัวลงเล็กน้อยและพูดกับฟางซวน

เมื่อเห็นฉากนี้ฟางซวนก็ตกตะลึง

เธอยังคิดว่าหวังฮ่าวหลานจะทิ้งตัวเธอและวิ่งหนี

[ติ๊ง หนึ่งในนางเอก ฟางซวน ได้เพิ่มระดับความชื่นชอบต่อโฮสต์ 10 และระดับความชื่นชอบโดยรวมในปัจจุบันคือ 30 (เป็นมิตรมาก)]

【ติ๊ง โฮสต์มีผลต่อทิศทางเนื้อเรื่องได้รับ 200 แต้มตัวร้าย!】