เมื่อเห็นคำสัญญาของฟางเฮิง หวังฮ่าวหลานก็ดำเนินการทางโทรศัพท์มือถือของเขาทันที ภายในสิบนาทีต่อมา 7.7 ล้านเข้าบัญชีของ ฟางซวนได้สำเร็จเพื่อโน้มน้าวฟางเฮิงว่าเงินที่หวังฮ่าวหลานได้โอนให้ไปแล้วจริงๆ 

“ ดูสิ ฉันได้รับการเงินโอนแล้ว” ฟางซวนแสดงให้ฟางเฮิงเห็นข้อความแจ้งของธนาคารบนโทรศัพท์ของเธอ 

“เพิ่งได้รับ” ฟางเฮิงโล่งใจอย่างสมบูรณ์และยื่นมือไปหาหวังฮ่าวหลาน 

“ขอให้มีความสุขในการร่วมมือ” 

“ขอให้มีความสุขในความร่วมมือ!” หวังฮ่าวหลาน หัวเราะภายในและเอื้อมมือออกไปเขย่า

“พี่สาว ส่งอาหารเสร็จแล้วไปกันเถอะ” ฟางเฮิงมองรถเฟอร์รารี่ที่จอดอยู่ข้างถนนแล้วรู้สึกตื่นเต้นมาก และอยากจะลองสัมผัสความรู้สึกของการขี่ซูเปอร์คาร์ แม้จะคิดอยู่ในใจ ฉันก็จะหาเวลาซื้อเฟอร์รารี 

“นายกลับไปก่อน ฉันมีงานต้องทำหลังจากส่งอาหารเสร็จแล้ว” ฟางซวนปฏิเสธข้อเสนอของน้อยชายของเธอ รถคันนี้เป็นของเจิ้นหลี่ และด้วยหวังฮ่าวหลาน ในปัจจุบัน เธอไม่ต้องการใช้เฟอร์รารีบรรทุกคน เพราะเธอกลัวว่าน้องชายของเธอจะทำเลอะและทำให้รถเปื้อน เธอจึงหันกลับมาหาเจิ้นหลี่เพื่อค้นหาปัญหาเพื่อตัวเอง 

“ตกลง ฉันจะเรียกรถเอง” ฟางเฮิงเข้าใจถึงความยากลำบากของพี่สาวของเขาด้วย ดังนั้นเขาจึงไม่บังคับ แท็กซี่เพิ่งผ่านไป ฟางเฮิง ยื่นมือออกมาเพื่อหยุดและไม่นานก็หายตัวไปจากวิสัยทัศน์ของ ฟางซวน 

“ฉันจะไปที่ธนาคารใกล้เคียงและโอนเงินคืนให้นาย” ฟางซวนกล่าว บัญชีธนาคารของเธอเป็นแบบธรรมดาและความเร็วในการโอนเงินออนไลน์นั้นเร็วกว่าลูกค้าธนาคารชั้นนำอย่าง หวังฮ่าวหลานมาก ในกรณีปกติ จะดำเนินการภายใน 24 ชั่วโมง ด้วยเงินจำนวนมหาศาลในกระเป๋าของเธอ ฟางซวน รู้สึกว่าผู้คนต่างประหม่ามาก ดังนั้นเธอจึงต้องการไปที่ห้องโถงธุรกิจที่อยู่ใกล้เคียงและรีบโอนเงินมากกว่าเจ็ดล้านหยวนกลับไปที่หวังฮ่าวหลาน

“เดี๋ยวก่อน ฉันจะไปกับเธอหลังอาหารเย็น” 

“เอ๋?” ฟางซวนไม่เข้าใจ 

“เธอไม่พอใจที่ปล่อยให้เธอรอที่นี่สักพักเหรอ?” หวังฮ่าวหลานบ่น 

“ไม่…ไม่” ฟางซวนส่ายหัวอย่างรวดเร็ว เธอยังคงมีศีลธรรมและยอมรับผลประโยชน์ของหวัง ฮ่าวหลาน แต่เธอก็ยังเต็มใจที่จะทำงานหนักและไม่ขุ่นเคือง 

“นายช่วยดูและปกป้องแจกันลายครามสีน้ำเงินขาวใบนี้ก่อนที ฉันจะไปเรียกคนขับรถมารับ” 

“ไม่ต้อง เธอรอให้ฉันออกมา ฉันยังมีบางอย่างที่จะบอกเธอ ” 

“นายกำลังถืออะไรอยู่” เมื่อเขามาถึงประตูห้องเรียน ฉินหยุนหาที่กำลังชมทิวทัศน์ที่ระเบียงทางเดินข้างประตู ถามหวังฮ่าวหลานอย่างสงสัย เดิมทีฉินหยุนหานกำลังดูทิวทัศน์จากระเบียงทางเดินอีกด้านหนึ่งของห้องเรียน แต่เธอเห็น หวังฮ่าวหลาน ขึ้นมาจากชั้นล่าง ดังนั้นเธอจึงมาทางเดียวของ หวังฮ่าวหลาน เพื่อกลับไปที่ห้องเรียน 

“วันนี้ฉันไม่อยากกินในโรงอาหาร ฉันเลยให้คนไปซื้ออาหารจากโรงแรมแล้วเอามาส่งให้” หวังฮ่าวหลานอธิบาย 

แล้วถามอย่างสุภาพว่า ”มาทานด้วยกันไหม?”

“เอาสิ ฉันยังไม่ได้กินข้าวเลย!” ฉินหยุนหานอดใจรอที่จะตกลงไม่ได้ 

“พี่หยุนหาน ทำไมพี่ถึงมาที่นี่” มู่เจาเจาก็เดินไปจากระยะไกลและถามด้วยความสงสัย 

“ลานชมที่นี่มีขนาดใหญ่ ดังนั้นจึงสะดวกที่จะเห็นทิวทัศน์ด้านล่าง” ฉินหยุนหานเริ่มพูดเรื่องไร้สาระ 

“จริงเหรอ?” มู่เจาเจายืนแทนที่ ฉินหยุนหาน และเหลือบมองเล็กน้อยโดยแทบไม่รู้สึกอะไรเลย 

“ในเมื่อเธอยังไม่ทานเหมือนกัน งั้นก็ไปที่ห้องเรียนและทานด้วยกัน” หวังฮ่าวหลานพูดกับฉินหยุนหาน

“พี่หยุนหาน พี่ไม่ได้จะไปโรงอาหารกับฉันเหรอ” มู่เจาเจาถามด้วยความตกใจโดยไม่ทราบสถานการณ์ ฉินหยุนหาน เขินอายและเหล่มองน้องสาวที่รักและพูดอย่างโกรธเคือง 

“ฉันยังไม่อิ่ม ฉันอยากทานมากกว่านี้ มีปัญหาอะไรไหม!” 

“ไม่ งั้นฉันก็ไม่อิ่มด้วย” มู่เจาเจาลูบท้องของเธอและตอบกลับ

“มีของกินเยอะมาก ทำไมเธอไม่ไปด้วยล่ะ” หวังฮ่าวหลานกล่าว 

“ตกลง!” มู่เจาเจาพยักหน้าทันที หวังฮ่าวหลานมาที่ห้องเรียนและใช้โต๊ะสองสามตัวเพื่อสร้างโต๊ะอาหารที่เรียบง่าย กล่องทั้งหมดถูกเปิดออก และจานด้านในทั้งหมดถูกเปิดออก ทันใดนั้นกลิ่นหอมก็ล้นห้อง

“นี่ เงินเหลือใช้มากนักเหรอ!” ฉินหยุนหานและมู่เจาเจาต่างก็ตกใจ อาหารเหล่านี้ไม่เลวเลยเมื่อเทียบกับงานเลี้ยงวันเกิดตอนเที่ยงของตอนกลางวัน

หวังฮ่าวหลาน ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน เขาโอนเงินจำนวน 30,000 หยวนให้กับ ฟางซวน ซึ่งส่วนหนึ่งเป็นค่าอาหาร และส่วนใหญ่ก็ไปทำธุระของฟางซวน

อย่างไรก็ตามฟางซวนค่อนข้างตรงไปตรงมา เธอเพียงคิดว่า หวังฮ่าวหลานกำลังจะทานอาหารเย็นสุดหรู ดังนั้นเธอไม่ได้คิดที่จะหักค่าน้ำมัน แต่ถึงกับใช้เงินหมด 30,000 หยวน ไปกับค่าอาหารอย่างเดียว

[ติ๊ง โฮสต์ทำให้หนึ่งในนางเอกซูมู่หยานหึงหวง ได้แต้มตัวร้าย 200 แต้ม! ] 

หวังฮ่าวหลานถึงกับตะลึงกับข้อความแจ้งเตือนของระบบอย่างกะทันหัน เขาเงยหน้าขึ้นทันทีและเห็นว่าเป็น ซูมู่หยาน ที่กลับมาที่ห้องเรียน 

เฮ้ ราชินีขี้หึงมาเลย ให้แต้มตัวร้ายเพิ่มหน่อย!

หวังฮ่าวหลาน พูดออกมาอย่างลับๆ พร้อมกันนั้นก็แสร้งทำเป็นไม่สนใจซูมู่หยานและยังคงอยู่กับฉินหยุนหาน และ มู่เจาเจา ต่อไป 

“ผู้ชายคนนี้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้หญิงจริงๆ” ซูมู่หยานบ่นอุบเบา ๆ เหวินจิงที่เดินเข้าไปในห้องเรียนพร้อมกับเธอพูดติดตลกว่า 

“ซูน้อยหึงเหรอ” เธอเป็นคนใจกว้างและหมกมุ่นอยู่กับหวังฮ่าวหลานมากขึ้น เมื่อเห็นว่า หวังฮ่าวหลานเป็นที่ต้องการของหญิงสาวสวย ๆ สิ่งนี้พิสูจน์ได้ว่า หวังฮ่าวหลานมีความเป็นเลิศ ไม่เพียงแต่เหวินจิงไม่อิจฉา แต่เธอยังมีความสุขเล็กน้อยอีกด้วย 

“ใครหึง ฉันไม่สนหรอก”ซูมู่หยาน ก็ดื้อรั้นเช่นเคย 

“เธอสวยมาก เธอคู่ควรที่จะเทียบเคียงกับพวกเธอ ลุยเลย ไม่งั้นสาวงามประจำโรงเรียนในชั้นเรียนของเรา จะถูกสาวงามของชั้นเรียนอื่นปล้นผู้ชายไป จะให้เราเอาหน้าไปไว้ที่ไหน” 

เหวินจิงไม่ได้ช่วยให้ปลอบใจ แต่ยุยงเธอ เมื่อซูมู่หยานได้ยินสิ่งนี้ เธอรู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลมาก ฉินหยุนหาน และมู่เจาเจา มาจากชั้นเรียนอื่น พวกเธอไปที่ชั้นเรียนเพื่อทานอาหารเย็นกับ หวังฮ่าวหลาน และพวกเขาไม่รู้สึกเขินอาย แล้วพวกเราจะกลัวอะไร? 

เมื่อคิดอย่างนั้น ซูมู่หยาน ก็เดินไปที่โต๊ะของ หวังฮ่าวหลาน 

“เห็นนายกินอร่อยขนาดนี้ ทำฉันหิวเลย” ซูมู่หยาน พูดกับ หวังฮ่าวหลานด้วยรอยยิ้มอันแสนหวาน 

“อยากกินด้วยไหม แต่ไม่มีตะเกียบเหลือแล้วนะ” ฟางซวนหยิบช้อนส้อมและตะเกียบสามชุดซึ่งใช้หมดแล้ว ซูมู่หยาน สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วปล่อยมันไป เธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า 

“ฉันอยากกินขาหมูตุ๋นมะละกอ นายอยากจะป้อนฉันไหม” 

“เอ่อ…ก็ได้” หวังฮ่าวหลานตกใจเพราะคำพูดของซูมู่หยาน เขาตกตะลึงแต่ก็พยักหน้าเห็นด้วยโดยใช้ตะเกียบคีบมะละกอและขาหมูชิ้นแล้วใส่เข้าไปในปากสีดอกกุหลาบของเธอ 

ซูมู่หยานเคี้ยวและกลืนอย่างสง่างามและพูดด้วยความปิติว่า

“อร่อยนะ ฉันยังอยากกินอีก” หวังฮ่าวหลานมองดูซูมู่หยานด้วยความประหลาดใจ วันนี้ สาวงามประจำของเรามีบางอย่างผิดปกติแน่ ๆ มีคนจำนวนมากในห้องเรียน ทั้ง ๆ ที่เธอหน้าบางมาก แต่กลับรุกไม่หยุดเลยต่อหน้าคนจำนวนมาก 

เป็นไปได้ไหมที่เธอถูกฉินหยุนหาน และ มู่เจาเจากระตุ้น? 

ฉินหยุนหานมีความสุขมากที่ได้กิน แต่ ซูมู่หยานเหนื่อยกับมันจริงๆ เธออดไม่ได้ที่จะพูดว่า 

“เธอไม่ใช่แฟนกัน แต่กลับขอให้หวังฮ่าวหลานป้อนเหรอ ไม่อายบ้างหรือไง” 

[ติ้ง โฮสต์ทำให้ หนึ่งในนางเอกฉินหยุนหาน รู้สึกหึงหวง ได้รับแต้มตัวร้าย 100 แต้ม! ] 

“หวังฮ่าวหลาน ประหลาดใจและยินดี ราชินีขี้หึงคนใหม่ถือกำเนิดแล้ว!”